SUNRISER, the RPG-adventure

[Dawn]

"Dokter, hoeveel mensen van m'n schip heeft men overgestraald?"

Heel even verstijfde ze...
Dokter. Voor het eerst werd ze weer zo genoemd. Het klinkt zo onprettig sinds...

Ze schudde zich weer uit haar gedachte. "Voor zover ik weet zijn er maar twee overgestraald. Gelijk naar 'mijn' ziekenboeg. En.. Eigenlijk ben ik geen dokter...", zei ze met veel aarzeling. "omdat ik de enige was met medische ervaring werd ik gelijk benoemd tot chief medical."
Dawn schraapte haar keel en keerde zich om.

"Ik zal eens contact opnemen met de engineer om te vragen of er energie beschikbaar is voor de replicator..."
Ze liep naar het bureau en bekeek de console. Even uitvogelen hoe een bericht verstuurd kan worden...
"Is er nog energie beschikbaar voor de replicator? Ik moet iets repliceren om een patiënt goed te kunnen behandelen. Laat alsjeblieft snel iets weten...", Dawn stuurde het bericht naar de engineering console op de brug.

[Nebulaguy]

Xoran probeerde het te verdringen, het kon gewoon niet dat er maar 2 mensen overgestraald werden naar deze Sunriser. Het kon niet, het mocht gewoon niet, wat zou hij doen zonder Orvieta. Het meisje dat hem op het rechte pad hielp na de bevrijding, zij die altijd in hem geloofde, en hij die altijd van haar hield...nee ze kon niet dood zijn, dat mocht niet.

De tranen begonnen te druipen over z'n gezicht, daar zag hij haar terug, dat pubermeisje dat hij in z'n schouders zette, verdwaald was ze, en eigenlijk was hij dat toen ook, ondanks dat hij dat niet besefte op dat moment. Verdwaald in een wereld vol van geweld, woede en angst. Juist die emoties kwamen weer naar boven.

[mr_Vulcan]

"Argh!"
McGraw dook in een reflex ineen. Een EPS-conduit in het plafond boven hem scheurde met een luide knal en verhitte vonken metaal sloegen om hem heen. Een bedwelmende rookwalm spoot vanuit de leiding de brug op. "Sluit de toevoer af!"
Een schok ging door het schip en McGraw raakte zijn balans kwijt en kwam onhandig in zijn stoel terecht. Op het scherm zag hij een steeds kleiner wordend gat dat de enige brug was terug naar zijn tijd/ruimte continuum. "Alle hens, hou je vast!"

Dit gaat krap worden!

Een doffe klap galmde over de brug. Het beeld schakelde over naar aft-view. De brug werd verlicht door een explosie. De andere Sunriser viel uiteen. Verschillende explosies over het hele schip resulteerde in een massale explosie van de warpcore die het hele schip wegvaagde.

McGraw zag in zijn ooghoeken Kyle zijn console vlot bedienen. De Sunriser draaide om zijn as om beter aan de opening gelijk te liggen.
Terug naar frontview.
"Grens bereikt in 2 seconde. Breedte van het gat....150m!"

In de laatste seconde schoot er nog één gedachte door McGraw's hoofd.
De Sunriser is 160.....

Een enorme schok volgde. McGraw werd uit zijn stoel gegooid. De romp kreunde luid. Alles trilde hevig. Vonken van consoles, een oorverdovend lawaai, waarschuwingsalarmen, rook....

.....stilte.....


McGraw lag op de grond. Hij krabbelde moeizaam overeind. Het licht op de brug was weg. Alleen het rode alarmlicht knipperde op. Een dikke laag rook met een doordringende geur hing in de lucht.
"Status!" kon hij nog net ophoesten. Hij voelde een stekende pijn op zijn hoofd en legde zijn hand er tegenaan. Bloed? Hij stond op enigzins duizelig. Hij had een aardige smak gemaakt. Hij keek rond. De brug zag er naargeestig en donker uit. Brokstukken lagen verspreidt over de vloer en het rode knipperende licht was het enige wat duidelijkheid gaf over de omgeving in de duisternis die er heerste
Zijn we er uit?
...

[BorgMan]

Michael schoot overeind, en realiseerde zich dat hij door de schok met zijn hoofd tegen de console was aangegooid. Auw... Er sijpelde een klein stroompje bloed uit een wond boven zijn linker wenkbrouw. Hij keek om zich heen en zach dat McGraw ook overeind krabbelde. "Status?"
Het klonk niet lekker. Blake stond even stil, realiseerde zich dat hij degene was die daarvoor moest zorgen en schoot met zijn handen over zijn console... waardoor hij bijna zijn hand openreeg aan een stuk console dat eruit stak.
"... We zijn eruit, Captain...." Hij werd onderbroken doordat er plotsklaps foutmeldingen op zijn console verschenen.
"Uh, Captain... we zijn eruit maar... We hebben wel een probleem..."
Hij leidde het MSD scherm om naar het hoofdscherm.
Overal uit het schip kwamen foutmelding, systemen die niet meer reageerden, de warpcore die instabiel begon te worden, 5 meter aan elke kant van het schip dat eraf was geschaafd... Blake probeerde een krachtveld op te zetten, maar die reageerde niet. Dan maar een bulkhead...

[SCC Dauntless]

Kyle lag naast zijn stoel op de grond. Hij voelde dat zijn enkel het er opnieuw niet goed vanaf had gebracht en hij had er weer een paar mooie blauwe plekken en builen bij. "Captain, we hebben het gered, maar we gaan voorlopig nergens heen met de motoren. We hebben zeker één à twee dagen nodig om die weer online te krijgen." "Zal ik samen met de engineer beginnen met het repareren van de motoren?" Kyle stond op en zakte gelijk weer op de grond. "Bij nader inzien, wil ik toch graag even naar sickbay om mijn enkel te laten behandelen"...

[Dawn]

Dawn had haar bericht net gestuurd, toen ze door een enorme schok uit haar stoel werd geslingerd. Een paar licht panelen waren uitgevallen, en er knipperde rode lichten.

"Wat was dat nou in hemelsnaam??"

Snel krabbelde ze overeind. Vanachter het bureau keek ze bezorgd in de richting naar Xoran.
"Xoran, alles nog goed?"

[Nebulaguy]

"Jaja, I'm still alive, maar die kicking ga ik even laten vallen denk ik" zei Xoran met een vage glimlach rond z'n mond. Hij probeerde zich recht te zetten na z'n niet zo zachte val op de grond.

" Dokter, als u het niet erg vind, ga ik hier ff blijven zitten, ik geraak toch nergens momenteel. "

[SCC Dauntless]

Kyel probeerde om Miss Kincade naar de brug te halen. =^= Kyle aan Kincade, kom naar de brug toe alsjeblieft =^=. Hij herhaalde dit keer op keer. "Sorry sir, ik denk dat het communication net down is": zei hij tegen McCraw. "Peter, kan jij iets van een tijdelijk communicatie net maken tussen de sickbay en de bridge?": vroeg Kyle...

[mr_Vulcan]

McGraw duwde een balk opzij die uit het plafond naar beneden was gekomen om bij Peter Lonsdrew te komen.
"Impuls en warp hebben de hoogste prioriteit. Al is het maar thrusterpower. Als ik ergens niet tegen kan is het wel stuurloos in de ruimte hangen. Zet zoveel mensen erop als je wilt. Het zijn er niet veel, maar we moeten allemaal een handje helpen. Ik ga proberen interne en externe communicatie weer on-line te krijgen."
De noodverlichting sprong eindelijk aan. Het was niet veel en het haperde af en toe, maar er was in ieder geval een veel beter zicht.
"Blake, Jason. Jullie beginnen hier op de brug. Check de computer en vervang kapotte onderdelen. Ga daarna werken aan de sensor-array. Starr, jij gaat....Starr?" McGraw keek rond. Er was niets te zien. "Jack?" McGraw worstelde tussen het puin door richting het tactical station.
Starr, getroffen door een zware steunbalk, lag er levenloos bij. "DAMN!"
McGraw tilde met moeite de steunbalk van hem af. Nummer 2 op de slachtofferlijst. Eerst Darf en nu Starr. McGraw baalde. Starr had potentie. Hij was misschien arrogant en soms plagerig, hij had zeker potentie. McGraw controleerde zijn hartslag en ademhaling. Niets meer. McGraw prees zichzelf voor de tweede keer voor het feit dat hij deze man ook nog niet goed kende. Het verliezen van vrienden en familie had hij al genoeg meegemaakt. Hij trok een branddeken onder een console vandaan en legde die over Starr.
"We zorgen later voor hem. Ik ga eerst Kincade halen. Die handeld de zaken wel verder af. Focus op onze taak mensen. De reparaties hebben voorrang. Ik wil een update zodra ik de comm operationeel heb".
McGraw trok een vloerpaneel los naast de turbolift die toegang verleende tot een Jefferiestube. Voordat hij verdween in het gat riep hij nog: "Peter, jij hebt de brug!"

....

[Paulstartrek]

"Gaat alles goed?? Je gezicht verteld mij van niet"

Peter trok even zijn wenkbrauwen op toen hij dit bericht ontving. Hij had altijd gedacht dat hij zijn gevoelens aardig kon afschermen zoals de Vulcans deden. Hij had zelfs geleerd om zijn wenkbrauwen op te trekken zoals de Vulcans deden. Hij had gehoopt dat door veel te doen zoals de Vulcans dat hij ook wat van de logica kon meepikken.
Klaarblijkelijk was het niet erg gelukt.

Hij stuurde een bericht terug dat hij nadat ze ontsnapt waren naar de ziekenboeg zou gaan voor een aardige hoofdpijn.

Gelukkig kwam op dat moment die luitenant bij de lift bij ops aan de slag. Dat was weer wat minder hoofdbrekers. Hij had al genoeg te doen met al dat gestress richting de motoren.

Een bericht kwam binnen, vluchtig keek peter ernaar maar besloot dat de ziekenboeg best even kon wachten.
Hij activeerde de motoren en draaide zich om om te kijken hoe de situatie nu buiten was. Voor hij kon beseffen dat ze razendsnel richting een gat gingen vlogen ze er al tegenaan, of doorheen? Voordat hij hierover een conclusie kon trekken werd alles zwart.


…de hoogste prioriteit….. Stuurloos….Zet er zoveel mensen erop als je hebt ….Kyle en ik proberen…. Communicatie weer online te krijgen.

Nog steeds met zijn ogen dicht kreep peter naar zijn hoofd, hoorde hij nu stemmen? Hij opende zijn ogen, hij kon in de rode alarmlichten een figuur zien die zijn weg op kwam en begon te praten.
…de hoogste prioriteit….. Stuurloos….Zet er zoveel mensen erop als je hebt ….Kyle en ik proberen…. Communicatie weer online te krijgen.
Peter begreep maar de helft van de man zei, om toch nog een idee te krijgen wie het was probeerde hij de noodverlichting aan te krijgen.
Toen deze aansprong zakte hij weer terug tegen de wand waar hij tegen aan leunde en wou vragen aan die man die net tegen hem aan praatte wat hij precies had gezegd. Deze was inmiddels alweer weg en knielde bij een levenloos figuur bij het tactical station.
Was dit starr? Het was jammer dat er weer iemand dood was, maar blij dat hij in ieder geval nog leefde wou hij opstaan en ernaar toe lopen. Tot zijn verbazing merkte hij dat tegen de tijd dat hij op zijn benen stond de kaptein (want hij had hem inmiddels herkent) alweer met 1 been in een jefferiestube.
“Peter, jij hebt de brug”

Ehm kaptein, ik wou eigenlijk naar de ziekenboeg. Dacht hij de kaptein nog na.
Langzaam kwamen toen de flarden weer boven drijven. “Zet er zoveel mensen erop als je hebt”
Ineens drong het tot hem door, hij moest mensen laten helpen met de communicatie. Maar wie? Jason en die nieuwe luitenant waren druk bezig met de computer en de kapitein en die helm officier, hoe heette hij ook alweer?, Ohja Kyle. Die waren dus naar dawn en de ziekenboeg. Hij was alleen en niet erg fit. Zuchtend keek hij naar zijn console, de alarmlampjes blinkten hem tegemoet. Wat had prioriteit? Zijn oog viel op de warpcore, die was instabiel aan het worden, maar in zijn eentje kon hij daar niets uitrichten, hij had hulp nodig van iemand op de brug om gelijktijdig systemen te controleren.

Hij besloot dan het bevel van de kaptein op te volgen en de intercom te repareren. Zodat hij hem kon informeren over de steeds instabieler wordende warpcore. Tevens kon hij dan de warpcorereperaties coördineren met de brug.
Hij liet de console los om zich op de grond laten zakken opdat hij bij het paneel onder zijn console kon komen. Ineens werd alles weer zwart voor peter..

[mr_Vulcan]

Sickbay bevond zich gelukkig op dek 2 dus de klim was maar één dek naar beneden. De Jefferiestube ging al snel horizontaal en met moeite kon McGraw de kleine deuren openen. Hij klom naar buiten.
De toestand in gang was niet veel verschillend dan die van de brug.
Een dikke pluim rook spoot uiit een nabij wandpaneel en gruis en puin lag verspreidt over de vloer. McGraw zette een flinke pas op en opende de deuren van Sickbay.

"Ms Kincade. Is alles in orde?"

[Dawn]

Dawn stond op en voelde een steek in haar zij. Misschien had ze wel een gebroken rib. Eerst liep ze naar Xoran en knielde bij hem neer. Ze hielp hem overeind komen zodat hij kon zitten.

"Hoe gaat het met de pijn? Is het nog te houden?"
De medical tricorder lag op de grond, niet ver van het biobed waar Xoran op lag. Ze raapte het op, en scande haar zij. Het was precies zoals ze dacht, gebroken.

Opeens hoorde ze een vreemd geluid. Ze zag dat de deuren open geschoven werden en zag, dat McGraw erachter stond.
"Ms Kincade. Is alles in orde?", vroeg hij.

"Op een gebroken rib na wel ja. En mijn patiënt is er niet echt slechter aan toe dan hij al was, dus dat is dan ook een ja...
Wat is er allemaal gebeurd?"

[mr_Vulcan]

"We zijn ontsnapt aan de anomalie. En zoals je hebt kunnen merken was het kantje boord. De andere Sunriser heeft het niet gered. Mijn "alter ego" weigerde om eenzelfde koppeling met de tractorbeam te maken en bleef zodoende achter". Hij richtte zich tot Xoran.
"Het spijt me, meneer Wat Is Je Naam, Maar wij konden er ook niets meer aan doen. De Sunriser is met een grote knal geëxplodeerd en verdwenen, samen met de anomalie. Welkom aan boord. Gedraag en werk goed en je moeite zal beloond worden. Ik reageer alleen slecht op kapers en iedere andere vorm van bedreiging. Dat je het maar weet".
McGraw hield geen rekening met het feit dat hij tegen een gewonde man praatte. Hij had hier verder ook geen tijd voor en wilde Dawn meenemen zonder dat hij zich zorgde hoefde te maken over deze man onbewaakt op zijn schip. Gezien zijn toestand zou dat ook niet hoeven. Hij corrigeerde zich. "Ik hoop dat u er snel weer bovenop bent". Toen liep hij naar Dawn. De stofplekken vergrijsde zijn zwarte broek en col. Hij had zijn mouwen opgestroopt en ook hier zaten enkele schaafwonden. Zijn haar zat verward en net boven zijn slaap zat een diepe snee. Ondanks zijn gehavende toestand zag McGraw er nog steeds zelfverzekerd en standvast uit.
"Luister, ik heb boven een lijk en een crew die medische zorg nodig heeft. Als het even kan ga je naar de brug en help de situatie daar. Mits deze patient nog even zonder je kan natuurlijk. Kyle en ik gaan werken aan de communicatie. Zal het lukken?"

[BorgMan]

Blake keek McGraw na terwijl hij een jefferiestube in dook.
"Euh... Wie van jullie is Jason?"
Een gozer rechts van hem stak zijn hand op, maar terwijl hij achterom keek zag hij dat Peter in elkaar zakte. Hij liep naar achteren en legde hem in een stabiele zijligging (goh, had die EHBO cursus toch nog zijn nut). Hij keek om zich heen en besefte dat ze een eind van huis waren, en hijzelf letterlijk nog verder...

[Jason B]

"Euh... Wie van jullie is Jason?"

Jason stak zijn hand op. Met zijn andere hand hield hij zijn rechter zijkant 'vast'. Hij wist zeker dat hij iets gebroken had in hun vlucht. Zijn console achter hem was ontploft, waardoor hij met een noodgang tegen de console voor hem aanvloog. Maar dat waren zijn zorgen niet. Hij wist dat zijn lichaam de pijn kon verlichten, maar daarvoor moest hij eerst in een soort pijntrance geraken. En dat kon hij niet doen wanneer hij op de brug moest werken.

Vlak nadat hij zijn hand had opgestoken, viel er naast hem iets naar beneden. Toen hij omkeek, zag hij dat Peter was flauwgevallen. Ook zag hij dat Blake zich ernaartoe haaste en hem op zijn zij neerlegde. Jason wist zeker dat hier ergens een medische nood kit lag. Hij keek om zich heen. Het geluk was dat er inderdaad eentje aanwezig was. Het ongeluk was dat om daar bij te komen, moesten er eerst een paar balken worden verschoven. Hij liep erop af en probeerde een zo'n balk op te tillen.

"Aaaaaahhhhhh.........." De pijn in zijn zij werd nou zo hevig, dat hij bijna vanzelf in de trance terecht kwam. "Blake.......Hier medische noodkit.........balken moeten nog weg.......pijn in zij......moet in trance......lichaam hier niet voor gebouwd.......paar minuten.....ben zo terug" dat laatste zei hij nog net met een lach, en daarna viel hij neer op de grond en raakte in een trance...............

[Nebulaguy]

Xoran had de harde woorden van de captain aangehoord zonder echt te registreren, het was pas toen McGraw weg was, dat hij de zinnen begon te ontleden. Het leek erop dat hij helemaal niet welkom was aan boord, iets wat hem op zich niet echt verbaasde natuurlijk, maar toch om het zo droog te horen...

Dawn had hem rechtgeholpen zodat hij tegen de muur kon leunen, daar bleef hij dan ook zitten, z'n benen in een lichte V-Vorm, de captain had het juist toen hij dacht dat Xoran geen bedreiging kon vormen voor z'n schip. Kennelijk wist McGraw nog niet dat hij 100% telepathisch was...anders zou hij nooit zo zelfverzekerd geweest zijn tegenover hem.

" en wat dan nog man, net of je iets zou doen in jouw toestand " dacht hij bij zichzelf " ik zou nog mogen vijandelijk zijn, zoals ik er nu aantoe ben, zou daar niet veel van in huis komen ".

[Paulstartrek]

de zwartre waas begon weg te trekken.

Peter opende zijn ogen en zag iemand bij hem staan terwijl hij zelf op zijn zij lag. Alleen zijn hoofd voelde zo raar aan, hij greep naar zijn hoofd en merkte op dat er bloed aan zijn hand kwam.
Hij moest de communicatie herstellen om dawn naar de brug te halen, waarschijnlijk had hij een herschenschudding ofzo.
Peter glimlachte naar de man die bij hem zat en legde zijn hand op zijn schouder. "Bedankt Luitenant... Blake was het?" "help me even naar dit paneel dan kan ik bij de communicatiecentrum".

[SCC Dauntless]

Kyle hinkelde richten Peter en Blake. "Kan ik helpe?": vroeg hij met een pijnlijk gezicht.

[Dawn]

Nadat McGraw een preek tegen haar patient had gehouden, kwam hij met een ernstige mededeling.
"Luister, ik heb boven een lijk en een crew die medische zorg nodig heeft. Als het even kan ga je naar de brug en help de situatie daar. Mits deze patient nog even zonder je kan natuurlijk. Kyle en ik gaan werken aan de communicatie. Zal het lukken?"

"Ik denk het wel,", antwoorde Dawn, "maar als ik een lijk moet bergen, heb ik er wel hulp bij nodig. Een anti-zwaartekracht strechter is hier niet aanwezig. Ik geloof dat ik nog een ouderwetse draagstretcher gezien heb, ergens achterin. Dus ik heb iemand nodig die me helpt met dragen. En de klingon ligt ook nog in een gang op dek 4. Die zou ik dan gelijk ook op kunnen halen..."

Dawn liep voorbij de biobeds naar achteren en vond in een hoek een stretcher op de grond liggen. Ze pakte het op en liep weer terug naar McGraw. daarna zocht ze de medkit.

Oh ja, dat was waar ook. Die lag nog op de brug, vergeten toen ze zich weer naar de sickbay haaste.

Ze controleerde of Xoran verder niks meer nodig had, en liep toen langs McGraw Sickbay uit.

Nog voor ze de gang opliep, draaide ze zich om naar McGraw. "De noodverlichting is aan. Ik neem aan dat we een tekort aan energie hebben. Betekent dit ook dat de turbolift offline is? Als dat zo is, hoe kom ik dan op de brug?"

[Nebulaguy]

Xoran schrok wakker, sickbay baadde in een difuus licht, het normale licht was gedimd. Alleen de verschillende consoles gaven nog hun tyische schijn.

" Mmm, heb ik geslapen of zo? " dacht hij bij zichzelf. Hij zat nog steeds tegen de muur waar Dawn hem tegen geholpen had. De pijn was ook verminderd, kennelijk begonnen de brandwonden toch wat te genezen.

[BorgMan]

Blake vloekte. Hij kon zelf eigenlijk wel wat slaap gebruiken, maar deze mensen hadden hem nodig. Er kwam een gozer aanhinkelen die vroeg of ie kon helpen. "Nou ja... graag, denk ik... ik heb geen zin om nog langer hier praktisch stil in de ruimte te hangen."
Iedereen keek zijn kant op, alsof ze commando's van hem verwachtten. Hij schoot even in paniek, maar kalmeerde daarna snel weer. Ohja, comm. paneel... Hij probeerde het paneel weg te halen, maar die was verbogen en gaaf niet mee. Sorry Cap... Hij gaf er een flinke trap tegenaan waardoor het paneel wegschoot. Hij tilde Peter op en hielp hem naar de console toe.
"Doe het rustig aan, wil je? Die bloed plek ziet er niet echt goed uit. Ik probeer bij die medkit te komen, de trance van die andere gozer zal het echt niet allemaal verhelpne..."

[Paulstartrek]

Ja natuurlijk doe ik rustig aan, zolang er 4 mensen met hamers op zijn hoofd aan het slaan waren zou hij niet wild worden.

Hij keek even om zich heen naar de anderen, want peter realiseerde zich opeens dat Mcgraw hem de brug toe had vertrouwd.
Kyle al jij nou eens ervoor zorgde dat de hoofdcomputer weer online komt en als blake dan iedereen wat field ehbo kan geven dan heb ik zo de communicatie weer online en is alles weer in orde. hij moest er zelf van glimlachen, het zou zo gepiept zijn. waarom was de kaptein ook alweer weggegaan? hij kon het zich niet meer herrinderen. ach wat hinderde het ook, als die communicatie maar online kwam dan kon hij tenminste.. eh wie wou hij nou spreken? Hij moest zijn hoofd harder hebben gestoten dan gedacht. Vlug begon hij aan de reperaties want dan zou alles weer goed komen.

[Dawn]

Dawn realiseerde zich dat ze niet veel tijd had om op antwoord te wachten. Ze liep de gang op, langs het puin dat op de grond lag. Toen ze bij de turbolift kwam, keek ze even rond. De turbolift deed het inderdaad niet.

Naast de turbolift zag ze een gat. De Jefferiestube. Nadat ze had uitgevonden hoe ze nu met de stretcher verder moest gaan, kroop ze erin, en al snel begon ze aan de klim omhoog.
Met de stretcher in een hand wist ze met haar andere arm nog met moeite omhoog te klimmen. Gelukkig was het maar een dek. Ze kon gestommel en een paar stemmen horen.
Eenmaal boven gekomen schuifde ze eerst de stretcher door de luik voordat ze er zelf uitklom. Weer een steek in haar zij. Dat was iets waar ze maar voorlopig mee moest leven.

De brug zag er niet meer uit zoals ze het kende. Een grote bende was het...

"Is iedereen hier nog in orde? Wie is er het ergst aantoe?", Dawn begon gelijk met het zoeken naar haar medkit, die hier nog moest liggen, nabij de science station. Er lag wat puin voor, dus pakte ze de stretcher en gebruikte die om de medkit van achter het puin vandaan te vissen. Ze moest de medkit alleen nog een beetje draaien om het echt vrij te krijgen.

Niet ver van haar lag de man, die eerst de science station bemande, bewusteloos op de grond. Ze nam een tricorder uit haar medkit en begon hem gelijk te scannen.

[SCC Dauntless]

Kyle hinkelde naar een station dat er nog heel uitzag. Hij ging zitten en toetste een aantal commands in, de computer werkte niet echt mee want het scherm liet dit zien:
(bedankt TC)

Kyle wenkte Peter. Hij hoopte dat de engineer hier een oplossing voor had.

[mr_Vulcan]

"Auw!"
McGraw trok zijn hand snel uit de wandopening. Hij stond nog steeds op dek 2 en had een paneel verwijderd zodat hij bij de systemen kon.
De nodige circuits lagen echter achterin, dus moest McGraw flink wat leidingen blootleggen om erbij te komen wat de gang nog rommeliger maakte dan deze al was. Tricordermetingen wezen uit dat er een kortsluiting was opgetreden tussen de turboliftrelais op dek 1, 2 en 3. McGraw dacht dat dit snel gemaakt zou zijn, maar de schok die hij voelde toen hij een ODN relais wilde verwijderen liet hem anders denken. Voorzichtig verwisselde hij een paar groepen die in het relaisboard zaten. McGraw mompelde in zichzelf.
"en dan deze hierin en dan zou er een mooie....bypass moeten ontstaan..."
Er gebeurde niets.
"Zo dan." Weer werden er een paar relais verwisseld.
Nog steeds niets.
McGraw werd ongeduldig. Het ging om een routine bypass, maar het turbolift systeem weigerde mee te werken. "Stuk Cardassisch schroot!" riep hij uit en sloeg met een vlakke hand tegen het paneel. Dit viel echter in de verkeerde aard bij het paneel en een volgende schok deed McGraw zich voor de tweede keer terugtrekken. Onverstaanbaar gemompel en gegrom was het gevolg.
McGraw pakte de overige bedradingen die hij zolang over het dek had verspreid en propte deze terug in de opening. Hij pakte het paneel en met een ram maakte hij de opening dicht.
"Daarvoor heb ik een Chief Engineer!" zei hij geïrriteerd en hij gaf het paneel nog een trap na waarna de lichten gingen branden en de turbolift deuren zich opende....

[SCC Dauntless]

Terwijl Kyle wachte op Peter wenkte hij docter Kincade. Hij hoopte dat zij zijn enkel nu weer zou kunnen fixen.

[Dawn]

Dawn was Jason nog aan het scannen. Ze merkte iets vreemds op op de tricorder, toen de man die ze eerder behandeld had haar wenkte.
Ze kon voorlopig niks voor Jason doen, dus liep ze met de tricorder en medkit maar naar Kyle.

"Oke, vertel maar wat er aan de hand is.", ze begon gelijk met een algehele scan met haar tricorder.

[SCC Dauntless]

"Ik denk dat mijn enkel of gekneusd of gebroken is door de val van mijn stoel op de grond, voor de rest heb ik pijn bij mijn 2e rip"

[Dawn]

Dawn kijkt op de tricorder. "Zo te zien is je enkel gebroken en je rib gekneusd."

Ze pakt een osteogenic stimulator uit de kit en begint de enkel te behandelen.
"aan de enkel kan ik wel wat doen, maar aan de rib kan ik voorlopig even niks doen."

Dawn kijkt weer rond. "En, zijn er nog meer mensen met klachten? Als dat zo is, wil ik het graag weten."

[SCC Dauntless]

"Bedankt dokter": zegt Kyle en hij keek weer naar zijn paneel. Het scherm gaf nog steeds de ACEES DENIED boodschap. Waar was Peter toch mee bezig dat hij niet kwam, en waar was de captain.