A new hope (part I)
Moderator: mr_Vulcan
-
SCC Dauntless
- Commander
- Berichten: 1416
- Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
- Locatie: Hoofddorp
- Contacteer:
A new hope (part I)
Nou hier is een nieuwe verhaal van mij. Het is gebasseert op Starwars.
-
SCC Dauntless
- Commander
- Berichten: 1416
- Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
- Locatie: Hoofddorp
- Contacteer:
Chapter I, a new beginning.
“Kevin, dit was echt onnodig!!”: schreeuwde meneer Buskruit. Kevin zuchte en keek naar de grond. “Ga zitten” Kevin liep weg naar zijn tafel, helemaal achter in de klas, waar hij helemaal alleen zat. De bel ging en vermoeid van alle ellende om zich heen pakte Kevin zijn tas. Hij liep de trap op naar zijn volgende les. Hij keek even rond, zoveel mensen in deze school, maar niemand was echt aardig tegen hem. Kevin kwam aan bij het lokaal van Dhr Heetsma. Deze begon, toen alle leerlingen zaten gelijk feiten voor te lezen, Kevin droomde weg.
“Kom op Robin,je weet dat ik daar niet tegen kan.” Robin lachte. Op de achtergond klonken sirenes. “Stop, in de naam van de KEIZER!!” Robin probeerde nog te vluchten, hij liep een paar meter voor Kevin, voor zijn ogen werd hij vermoord, doorzeeft.
“Nee!!!!!!”: schreeuwde Kevin door de klas. “Wat is er” Dhr Heetsma, een van de weinige vriendelijke docenten kwam naar Kevin toe. “Ga je gezicht even wassen en kom dan terug” Kevin deed dat, in de WC keek hij in de spiegel. Er klonk een stem, eerst zacht, maar hij werd langzamerhand duidelijker “Ik voel verdriet in jou” “Wie is daar” Natuurlijk gaf niemand antwoord. Kevin bestede er geen aandacht aan en liep terug naar de les. Na een paar minuten ging de bel weer en liep Kevin gearmd met Carliene, zijn vriendin, naar beneden. “Wat was er nou?” “Ik zag alles weer, Robin, de sirenes, de moord” “Ohw Kevin” Carliene pakte hem stevig vast en knuffelde hem.
De rest van de dag dacht Kevin alleen nog maar aan Robin. Tijdens de laatste les van die dag: Rijkskunde kreeg Kevin het te kwaad toen de leraar sprak over oproeren. Hij deed iets wat hij nog nooit had gedaan, hij rende de klas uit, naar zijn kluisje. Hij toetste de cijfercombinatie in en wilde zijn jas pakken om weg te vluchten uit de school. Maar er lag iets voor zijn jas wat zijn aandacht trok. Een langwerpige cilinder. Er zat een briefje op: ‘Je vader gaf dit in bewaring toen hij vermoord werd, gebruik het voor het goed’
Kevin stopte de cilinder in zijn tas, althans dat was hij van plan. De cilinder schoot uit zijn hand en kleefde zich vast aan zijn broekriem. Met loden schoenen liep hij terug naar zijn les. “Sorry meneer Harvert, ik kreeg het te kwaad toen u het over de oproeren had, mijn beste vriend in daarbij gedood” “Zaterdag terug komen voor strafwerk, nu zitten” Kevin liep naar Carliene. “We moeten een opstel schrijven over hoe geweldig onze Keizer is”: fluisterde ze. Kevin zocht een blaadje, hij concentreerde zich op een blaadje. Plots verscheen het op zijn bureau. Hij dacht er niet bij na en begon te schrijven. Bij Kevin is het zo, zodra hij begint met schrijven word er als het ware een film in zijn hoofd afgedraaid zo ook nu:
“Kom op James het kan nog” “Nee, niet meer. Geef dit aan Kevin als hij 17 is. Hij is de uitverkorne.” “JAMES!!”
Kevin schrok op. Dat ding, dat hing nu aan zijn riem. Zijn opstel was af en Kevin liep met Carliene naar zijn kluisje en vervolgens naar het fietsenhok. “Wat is er, je bent zo afwezig” “Daarnet, tijdens het opstel. Ik zag mijn vader” “WAT, je vader maar die is dood” “Hij gaf iemand dit” Kevin haalt de cilinder van zijn riem. “Pak maar vast” Carliene pakt hem aan maar geeft hem ook snel weer terug. “Hij werd heet” “Vreemd” “Ik zie je morgen weer.” Kevin fietst naar huis. Hoe al wel, het was niet zijn eigen huis, ‘het was het huis voor de wezen’ Hij zette zijn fiets in het fietsenhok en ging gelijk naar zijn kamer. Hij pakte een oude kist, waar allemaal dingen over zijn vader in zaten en begon deze door te lezen…
“Kevin, dit was echt onnodig!!”: schreeuwde meneer Buskruit. Kevin zuchte en keek naar de grond. “Ga zitten” Kevin liep weg naar zijn tafel, helemaal achter in de klas, waar hij helemaal alleen zat. De bel ging en vermoeid van alle ellende om zich heen pakte Kevin zijn tas. Hij liep de trap op naar zijn volgende les. Hij keek even rond, zoveel mensen in deze school, maar niemand was echt aardig tegen hem. Kevin kwam aan bij het lokaal van Dhr Heetsma. Deze begon, toen alle leerlingen zaten gelijk feiten voor te lezen, Kevin droomde weg.
“Kom op Robin,je weet dat ik daar niet tegen kan.” Robin lachte. Op de achtergond klonken sirenes. “Stop, in de naam van de KEIZER!!” Robin probeerde nog te vluchten, hij liep een paar meter voor Kevin, voor zijn ogen werd hij vermoord, doorzeeft.
“Nee!!!!!!”: schreeuwde Kevin door de klas. “Wat is er” Dhr Heetsma, een van de weinige vriendelijke docenten kwam naar Kevin toe. “Ga je gezicht even wassen en kom dan terug” Kevin deed dat, in de WC keek hij in de spiegel. Er klonk een stem, eerst zacht, maar hij werd langzamerhand duidelijker “Ik voel verdriet in jou” “Wie is daar” Natuurlijk gaf niemand antwoord. Kevin bestede er geen aandacht aan en liep terug naar de les. Na een paar minuten ging de bel weer en liep Kevin gearmd met Carliene, zijn vriendin, naar beneden. “Wat was er nou?” “Ik zag alles weer, Robin, de sirenes, de moord” “Ohw Kevin” Carliene pakte hem stevig vast en knuffelde hem.
De rest van de dag dacht Kevin alleen nog maar aan Robin. Tijdens de laatste les van die dag: Rijkskunde kreeg Kevin het te kwaad toen de leraar sprak over oproeren. Hij deed iets wat hij nog nooit had gedaan, hij rende de klas uit, naar zijn kluisje. Hij toetste de cijfercombinatie in en wilde zijn jas pakken om weg te vluchten uit de school. Maar er lag iets voor zijn jas wat zijn aandacht trok. Een langwerpige cilinder. Er zat een briefje op: ‘Je vader gaf dit in bewaring toen hij vermoord werd, gebruik het voor het goed’
Kevin stopte de cilinder in zijn tas, althans dat was hij van plan. De cilinder schoot uit zijn hand en kleefde zich vast aan zijn broekriem. Met loden schoenen liep hij terug naar zijn les. “Sorry meneer Harvert, ik kreeg het te kwaad toen u het over de oproeren had, mijn beste vriend in daarbij gedood” “Zaterdag terug komen voor strafwerk, nu zitten” Kevin liep naar Carliene. “We moeten een opstel schrijven over hoe geweldig onze Keizer is”: fluisterde ze. Kevin zocht een blaadje, hij concentreerde zich op een blaadje. Plots verscheen het op zijn bureau. Hij dacht er niet bij na en begon te schrijven. Bij Kevin is het zo, zodra hij begint met schrijven word er als het ware een film in zijn hoofd afgedraaid zo ook nu:
“Kom op James het kan nog” “Nee, niet meer. Geef dit aan Kevin als hij 17 is. Hij is de uitverkorne.” “JAMES!!”
Kevin schrok op. Dat ding, dat hing nu aan zijn riem. Zijn opstel was af en Kevin liep met Carliene naar zijn kluisje en vervolgens naar het fietsenhok. “Wat is er, je bent zo afwezig” “Daarnet, tijdens het opstel. Ik zag mijn vader” “WAT, je vader maar die is dood” “Hij gaf iemand dit” Kevin haalt de cilinder van zijn riem. “Pak maar vast” Carliene pakt hem aan maar geeft hem ook snel weer terug. “Hij werd heet” “Vreemd” “Ik zie je morgen weer.” Kevin fietst naar huis. Hoe al wel, het was niet zijn eigen huis, ‘het was het huis voor de wezen’ Hij zette zijn fiets in het fietsenhok en ging gelijk naar zijn kamer. Hij pakte een oude kist, waar allemaal dingen over zijn vader in zaten en begon deze door te lezen…
Laatst gewijzigd door SCC Dauntless op 21 jan 2005, 18:50, 1 keer totaal gewijzigd.
-
SCC Dauntless
- Commander
- Berichten: 1416
- Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
- Locatie: Hoofddorp
- Contacteer:
Capter II, a friend.
We schrijven een aantal jaar verder. Het rijk is steeds machtiger geworden. Inmiddels is er wel een verzet gekomen. Meester Qui-Ken is daar bij. “Kom op mijn jonge Padawan” Qui-Ken loopt lang een grote poort die toegang geeft tot het Rijks gevangen Instituut. Hij activeert zijn lightsaber, een groene kling verschijnt, hij duwt deze in het accespaneel. De poort opent. “Een magnetische aantrekkingskracht”: lacht Qui-Ken. “Voorzichtig mijn jonge Padawan” ‘Ja meester” Met hun rug tegen de muur sluipen deze twee vechters voor het goede rond in het rijks gebouw. Plots begint een alarm te janken. “Meester droids” Terwijl de padawan dit roept komen de eerste laser stralen al richting onze vrienden. Het lightsaber van Qui-Ken absorbeert deze gelijk. De droids komen nader. “Padawan, neem de twee op links, ik neem deze, we werken naar het midden” “Jawel meester” Qui-Ken steekt zijn handpalm op en de droids worden als het waren vastgehouden, met een trekkend gebaar komen de droids richting Qui-Ken, met een backhandslag onthoofd hij ze. “Sterke backhand meester” Na een aantal slagen van beide is het gebied vrij van droids.
(VERVOLG VOLGT)
We schrijven een aantal jaar verder. Het rijk is steeds machtiger geworden. Inmiddels is er wel een verzet gekomen. Meester Qui-Ken is daar bij. “Kom op mijn jonge Padawan” Qui-Ken loopt lang een grote poort die toegang geeft tot het Rijks gevangen Instituut. Hij activeert zijn lightsaber, een groene kling verschijnt, hij duwt deze in het accespaneel. De poort opent. “Een magnetische aantrekkingskracht”: lacht Qui-Ken. “Voorzichtig mijn jonge Padawan” ‘Ja meester” Met hun rug tegen de muur sluipen deze twee vechters voor het goede rond in het rijks gebouw. Plots begint een alarm te janken. “Meester droids” Terwijl de padawan dit roept komen de eerste laser stralen al richting onze vrienden. Het lightsaber van Qui-Ken absorbeert deze gelijk. De droids komen nader. “Padawan, neem de twee op links, ik neem deze, we werken naar het midden” “Jawel meester” Qui-Ken steekt zijn handpalm op en de droids worden als het waren vastgehouden, met een trekkend gebaar komen de droids richting Qui-Ken, met een backhandslag onthoofd hij ze. “Sterke backhand meester” Na een aantal slagen van beide is het gebied vrij van droids.
(VERVOLG VOLGT)