De Elsevier Columns op StarTrek.NL: 13-06-'07

[Mr Hayes]

woensdag 13 juni 2007 11:18 / 19 reacties

Machtsgreep Hamas toont het gelijk van Verhagen

De machtsgreep van Hamas laat eens te meer zien dat met de islamisten niet kan worden gepraat

Oene van der Wal

Israël was altijd al sceptisch over de democratische gezindheid van de Palestijnse regering, en weigerde die te erkennen. Nu blijkt het gelijk van de regering-Olmert. De machtsgreep van Hamas laat eens te meer zien dat met de islamisten niet kan worden gepraat.

Sinds de Israëlische terugtrekking in 2005 zijn vele pogingen ondernomen om een functionerend bestuur van de grond te krijgen. Het Westen steunde de relatief gematigde krachten van Fatah en zijn leider, president Mahmoud Abbas. Hamas wordt geïsoleerd, ook al is dat de democratische gekozen meerderheidspartij. Hamas weigert echter Israël te erkennen en wenst evenmin zijn wapentuig in te leveren.

Uit de gebieden in Noord-Gaza en Gaza-Stad waar zwaar bewapende Hamas-milities heersen, komen steeds vaker berichten die wijzen op toenemende invloed van de radicale islam. De Gazastrook functioneert bovendien niet als staat. Net als in andere islamistische 'failed states' - Afghanistan, Somalië en in mindere mate Irak - zien islamisten hierin hun kans om een machtsgreep te doen.

De Israëlische regering bezint zich op een reactie. De Gazastrook opnieuw bezetten? Het is een reële optie, mocht Hamas het hele gebied onder controle krijgen en het afvuren van raketten richting de joodse staat hervatten. Niet uit te sluiten valt dat Hamas ook de Westelijke Jordaanoever onder controle zal proberen te krijgen.

Het verloop van de crisis in de Gazastrook laat zien hoe verstandig de lijn-Verhagen is. De Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken (CDA), dezer dagen op bezoek in Israël en Gaza, wil geen gesprekken voeren met Hamas en weigerde, geheel terecht, eerder de toegang aan Hamas-premier Ismail Haniyeh, die een Palestijns congres wilde toespreken in Rotterdam.

Zouden Palestijnen-vrienden Femke Halsema (GroenLinks) en Dries van Agt (CDA) nu nog steeds vinden dat met de fundi’s zoete broodjes moeten worden gebakken?

[captain crash]

Opzich een leuk idee dit topic, maar: Waarom alleen deze columns en waarom zet je dit topic hier? Het lijkt me beter om per onderwerp, als het boeiend is en een discussie kan uitlokken, een topic te maken in Debate Camp. Het zijn namelijk over het algemeen zeer goede aanzetten voor een eventuele discussie.

[Mr Hayes]

Hmm, je hebt gelijk CC. Wellicht een idee om om-en-om een Vrij Nederland en een Elsevier column te plaatsen in het Debate Camp? Alleen, dan moeten er wel wat meer mensen mee-discussieren. Tis soms nogal.......doods in het Debate Camp. Dat vind ik best jammer . Maar goed, de moderator moet maar ff dit topic verplaatsen naar het Debate Camp.

[Dark*staR]

Bij deze dan

[Trutgras]

Ik wil graag een discussie beginnen over het woord islamist. Wat is dat voor zinloos? Als iemand een moslim bedoelt kan ie dat zeggen, dat woord bestond namelijk al. Fundamentalist, idem dito. Is 'islamist' soms in elkaar geknutseld om aan te geven dat, nee, we hebben het hier helemaal niet over alle moslims, nee hoor, alleen over de slechte? Dat is dan ook mislukt, want de meeste mensen die islamist zeggen zijn juist de mensen die vinden dat alle moslims juist wel hetzelfde (en fundamentalist) zijn.

Misschien hadden de bedenkers van dit woord geen zin om te wachten op de volgende ronde eufemismen voor het woord allochtoon bedenken.

[Mr Hayes]

Wat mij betreft mag je met alle slechterikken in de wereld andere bewoordingen bedenken om ze daardoor in een extra slecht daglicht te plaatsen. Moslim-fundamentalisten is hét probleem van dit decennium. Waarom dan niet een korter eufemisme bedenken? Een Islamist is een compleet ander mens dan een (liberale of orthodoxe) Moslim. Daar bestaat geen verwarring over.

Jij probeert het allochtonen-vraagstuk in deze discussie te brengen, terwijl het daar in eerste instantie helemaal niet over gaat. Palestijnen die foto's vervalsen met daarop hun dode medemens........en ze met de computer nog gruwelijker bewerken zijn geen knip voor de mens waard. Hetzelfde geldt als een stel terroristen zich voordoet als vredelievende journalisten. Hetzelfde als jij als Palestijnse ouder je zoontje doodleuk laat meelopen in een groep met meerderjarige terroristen.

Voor de Islam zou respect voor het leven voorop moeten staan. Maar mensen die hun religie misbruiken cq. verkrachten om terrorisme te legitimeren verdienen geen enkel respect.

[Jim]

islamist.. nieuw woord voor mij, het is mij tenminste nooit opgevallen en ik denk bij het woord in principe aan 'islam aanhanger' aka 'alle moslims'

dat 't woord bedacht is vind ik niet zo gek, mensen verzinnen zo vaak nieuwe woorden voor iets wat eigenlijk al een naam heeft
niet iets om je boos over te maken lijkt me

dat het woord bestaat en dat mensen het gebruiken geeft voor mij ook al genoeg reden om aan te nemen dat het màg bestaan
(ja, anders bestond t ook niet eeh..)

je kan het woord verbieden of weghalen of negeren, maar dan geven mensen wel een andere naam aan het fenomeen
en misschien is het wel met de beste bedoelingen bedacht maar verkeerd opgepakt.. gebeurd ook wel vaker (atoombom enzo )

[Punisher]

Als er, vergeleken met de immigratie naar Israel, een paar Moslims naar
Nederland komen dan word er moord en brand geroepen.
Als er een paar miljoen Joden naar een Arabisch land immigreren dan
moeten de Arabieren dat dan maar gewoon accepteren...?
En waarom trekken al de Joden naar Israel? Omdat daar kennelijk 4000
jaar geleden hun voorouders woonden.
En dat niet radicaal...? Stel je eens voor dat ik land claim
waar 4000 jaar geleden mijn voorouder woonde (laten we zeggen ergens
in Spanje), dan zou iedereen me voor gek verklaren!
Maar goed, als iets onder de noemen van Religie valt dan kan en mag
kennelijk alles, ook al is het totaal absurd.


Je denkt nu waarschijnlijk iets in de trend van "Maar Nederlanders
plegen geen aanslagen op Moslims in Nederland!".
Dit niet helemaal waar is (Zo zijn er genoeg voorbeelden van Moskeeen,
Islamitische scholen, ed. die zijn beklad, vernield, of in de brand
zijn gestoken) klopt het dat er geen aanslagen worden gepleegd in
georganiseerd verband.

Maar het verschil tussen Nederland en Palestijnen is dat Moslims in
Nederland geen gebieden bezetten en de inheemse bevolking (Wij dus)
niet onderdrukt, en dat is wel wat Israel momenteel doet.
Stel je eens voor morgen verklaart Friesland z'n onafhankelijkheid, De
rest van Nederland accepteerd dat met tegenzin, maar de situatie is
nog houdbaar.
En twintig jaar later veroverd de Friesche natie opeens Groningen,
Drente, En Overijsel, en claimt deze gebieden als de hunne.

Dat Hamas aanslagen tegen burgers pleegt is niet echt fraai nee, maar
wat deed de R.A.F. in de tweede wereldoorlog...? En deed de V.S. in
Vietnam? En weer in Irak? En de Franse revolutie, En wat doet Israel
met z'n wraak-acties? Er zijn nog genoeg andere voorbeelden waarmee een
boek gevuld kan worden.
Het is wel erg selectief kijken, burger-slachtoffers zijn nooit goed,
daarop knikt iedereen wel ja, maar in de praktijk is het allemaal niet
zo makkelijk, de enige andere keuze die Hamas heeft is lijdzaam
toekijken hoe ze onderdrukt worden door de Israel, Hamas is in
1987 gesticht, men dus 30 jaar gewacht op een politieke oplossing...

En om nog even op het artikel te reageren:
Het is wel weer een erg eenzijdig, onbeargumenteerd, Islam-fobisch
artikel, "De machtsgreep van Hamas laat eens te meer zien dat met de
islamisten niet kan worden gepraat"
Dat betekent dat je dus met 1.4 milliard mensen niet kunt praten...?

En even kort over Dries van Agt, ik ben niet bekend met z'n werk, maar
een tijd terug was hij te gast in "Knevel en van den Brink", zoals hij
z'n werk daar uitlegde, baseerde hij z'n argumenten op het
internationaal recht, dit is iets waar je bijna geen discussie over
kunt voeren, de wet is immers de wet.
Volgens van Acht zijn er "enkele tientallen" bewezen overtredingen van
Israel.
Hoe je het ook wend of keert, Israel is zeker niet vrij van blaam.

Zouden Palestijnen-vrienden Femke Halsema (GroenLinks) en Dries van Agt (CDA) nu nog steeds vinden dat met de fundi’s zoete broodjes moeten worden gebakken?

Dit wel zo'n zielige, lage, en rondweg debiele opmerking dat auteur verdient hiervoor ontslagen te worden.

[Guess who?]

Beide landen zijn niet vrij van blaam. Maar daar gaat het ook niet om. Er moet gesproken worden om zaken op te lossen. En niet geschoten. Met alleen maar aanslagen en neerschieten los je niks op. Daar zijn beide landen oliedom in.

[Jim]

hmja, dat idee heb je vaak wel, als ze nou gewoon eens ze als kleine kinderen uit elkaar haalden en vertelden lief te doen, ongeacht wie er de boosdoener was..

volwassenen ruzies pff, dan is 't ineens 'niet meer zo simpel'

[HorckDude]

Punisher, ten eerste klopt je vergelijking met Moslims in Nederland niet. Moslims hebben geen eeuwenoude claim op Nederland, waar Joden dat wel hebben op hedendaags Israël. En je doet die religieuze basis (leven in het heilige land) wel heel makkelijk af, terwijl het toch iets fundamenteels is in het leven van Joden. Het is niet zo dat ze die religieuze basis opeens verzonnen hebben. Bovendien heeft er altijd een Joodse minderheid gewoond in Palestina. Dat rechtvaardigt zeker hun claim op het gebied.

Rechtvaardigde dat dat je Joden daar zomaar hun staat stichten? Nee, natuurlijk niet. Maar toen het gebied een Britse kolonie was is aan zowel de Arabieren als de Joden zelfbeschikking toegezegd. Dat, gecombineerd met de eeuwenoude roots maakt de claim van beide bevolkingsgroepen op het gebied legitiem. Ideale oplossing was dus geweest als een Israëlische én Palestijnse staat gevormd was bij de dekolonisatie.

Zijn de Joden dan volledig de schuld van de ontstane situatie? Nee, ook niet. De Palestijnen wilden hoe dan ook geen Joodse staat hebben in het Midden-Oosten. Dat maakt het stichten van twee staten wel erg lastig, en heeft feitelijke oplossing van het probleem sindsdien in de weg gestaan. Je doet alsof terrorisme pas begonnen is met de oprichting van Hamas. Dat is grote onzin. Vanaf het begin wilde men al de Joden de zee in drijven.

En kort geleden leek het de goede richting uit te gaan met overleg tussen gematigde Sharon en PLO leider Abbas. De gazastrook ging toen al over in Palestijnse handen. Maar toen Hamas in de regering kwam weigerden ze nog steeds de Joodse claim op het gebied te erkennen. En dat is toch niet echt bevorderlijk voor de vrede geweest.

Hoe je het ook wend of keert, Israel is zeker niet vrij van blaam.

Om hier even op terug te komen: nee, zeker niet. Het gemak waarmee de eigen staat werd gesticht en de onderdrukking van de Palestijnen is een zwarte pagina in de geschiedenis. Maar jouw voorstelling van de feiten waarin de Palestijnen die zielige partij is die er niks aan kon doen is ook verre van waar. Het zijn bijvoorbeeld helpen als ze dat plan om de Joden de zee in te drijven eens laten varen...

[Belgarath]

Zoals altijd blijken ineens beide partijen menselijk en logische keuzes te hebben gemaakt.

Na de tweede wereldoorlog beloven de britten zelfbeschikking aan zowel Israeliërs als aan palestijnen. In de toenmalige kolonie woonden zowel palestijnen en Joden. Het was gewoon nog geen eigen land. Net zoals de VS in Amerika. Het land ontstaat pas na dekolonisatie. (en nee ook voor de kolonie bestond het niet, toen viel het onder de ottomanen/Turken).

Tijdens dekolonisatie wordt het land dus netjes verdeeld tussen wie waar woont. Alleen zijn er vlak na de oorlog ineens heel veel Joden richting dat stuk land gegaan. Niet helemaal onlogisch, daar zouden ze immers zelfbeschikkingsrecht krijgen.

Alleen zoals je nu in Nederland krijgt, vonden veel niet-Joodse bewoners het uiteraard niet erg prettig. Er veranderde nogal wat in de verhouding en ze verliezen daardoor land. En waardoor? Doordat die vervelende Europeanen de joden hebben vervolgd.

Tevens is het doel van de Joden niet deel uit te gaan maken van een gezamenlijke staat. Want dan heb je nog steeds kans op vervolging, nee ze willen een Joodse staat. Dat wil de arabische bevolking van die tijd dan weer niet. Ook niet zo raar, de Joden waren immers niet in de meerderheid. Waarom zou er een staat moeten komen waarin zij de baas zijn.

Dat drijft de Joden weer tot het standpunt: zie je nou wel, ze moeten ons niet. Dat drijft door tot een situatie waarin arabieren denken: als je de baas wilt zijn, dan kun je maar beter teruggaan naar waar je vandaan komt (he, wie gebruikt deze term ook wel eens?). En zo ontstaat een escalatie. De VN denkt een oplossing te hebben door het land netjes te verdelen in twee staten. Maar daar moesten de arabieren toen niks meer van hebben. Helaas voor hen waren de Joden weer veel beter voorbereid. Dus na de beslissing van de VN ontstond Israel. De omringende landen erkenden het niet en vonden het (zoals China wellicht) lokale oproerkraaiers. Helaas waren die oproerkraaiers bevriend met machtige landen, waardoor ze snel goed te verdedigen gebieden veroverden.

Kortom een nogal ingewikkelde samenloop van omstandigheden zorgt voor de huidige situatie. Daarbij heeft niemand een bijzonder slecht standpunt. Ze willen immers voor zichzelf een beter leven en zijn (niet onterecht) bang voor de ander.

Omdat het inmiddels alweer ruim een halve eeuw duurt is de oplossing niet echt simpeler geworden.

Maar, hoe je ook kijkt je moet altijd reageren vanuit bepaalde basiswaarden: iedereen is gelijkwaardig en je moet mensenrechten niet schenden.

Zowel Israel als Hamas doen dit. Beiden moet je hierop aanspreken. Je kunt niet met droge ogen Hamas op de lijst met terroristische organisaties zeggen en Israel vrolijk vriendelijk toelachen. Er zijn vele malen meer arabieren omgekomen door de jaren heen, dan Joden. En waar er Joden omkomen door gekke individuen of groepen, komen de arabieren om door staatsgeweld. Ook al is het uit zelfverdediging, in Nederland mag je ook niet nadat je door iemand bent geslagen hem en zijn hele familie uitmoorden. Dat heet excessief geweld. Dat doet Israel ook. Ze zijn zeker slachtoffer, maar gebruiken ook excessief geweld.

Hetzelfde geldt voor de Palestijnen. Ze wilden eerst niet samenwerken, maar ja. Er was ook wel extreem veel immigratie in de jaren 30 en 40. Als de VN dan vrolijk besluit dat ze een deel van het land krijgen (55%), dan wordt niet met geweld reageren erg lastig. Als je kijkt dat in Nederland voor een voetbalwedstrijd veel mensen al met geweld reageren, dan denk ik dat geen enkel volk anders zou reageren dan de arabieren.

Kortom in ieder geval geen probleem waarbij je een van de twee de schuld kan geven. Wellicht Engeland, maar dat is dan ook de enige.

[HorckDude]

Een interessant artikel uit The Economist dat mooi aansluit op dit verhaal. Het werd geschreven eind mei dit jaar, toen de zesdaagse oorlog (waarin Israël zich feitelijk consolideerde waar het nu is) bijna 40 jaar geleden was.

Israel's wasted victory
Six days of war followed by 40 years of misery. How can it ever end?

ON THE seventh day Jews everywhere celebrated Israel's deliverance from danger. But 40 years after that tumultuous June of 1967, the six-day war has come to look like one of history's pyrrhic victories. That is not to say that the war was unnecessary. Israel struck after Egypt's President Nasser sent his army into the Sinai peninsula, evicted United Nations peacekeeping forces and blockaded Israeli shipping through the Gulf of Aqaba. Israel's victory opened the waterway and smashed its enemies' encircling armies, averting what many Israelis sincerely expected to be a second Holocaust. And yet, in the long run, the war turned into a calamity for the Jewish state no less than for its neighbours.
But you never phoned

Part of the trouble was the completeness of the triumph. Its speed and scope led many Israelis to see a divine hand in their victory. This changed Israel itself, giving birth to an irredentist religious-nationalist movement intent on permanent colonisation of the occupied lands (see article). After six days Israel had conquered not just Sinai and the Syrian Golan Heights but also the old city of Jerusalem and the West Bank—the biblical Judea and Samaria where Judaism began. In theory, these lands might have been traded back for the peace the Arabs had withheld since Israel's founding. That is what the UN Security Council proposed in Resolution 242. But Israelis were intoxicated by victory and the Arabs paralysed by humiliation. The Arabs did not phone to sue for peace and Israel did not mind not hearing from them. Instead, it embarked on its hubristic folly of annexing the Arab half of Jerusalem and—in defiance of law, demography and common sense—planting Jewish settlements in all the occupied territories to secure a Greater Israel.

The six-day war changed the Palestinians too. They had been scattered by the fighting that accompanied Israel's founding in 1948. Some fled beyond Palestine; others became citizens of the Jewish state or lived under Egypt in Gaza and Jordan in the West Bank. The 1967 war reunited them under Israeli control and so sharpened their own thwarted hunger for statehood. When, decades later, Egypt and Jordan did make peace with Israel, the Palestinians did not recover Gaza and the West Bank. This has left some 4m Palestinians desperate for independence but in a confined land choked by Jewish settlements—along with the fences, checkpoints and all the hardships and indignities of military occupation. Ariel Sharon, it is true, dragged Israel out of the Gaza Strip two years ago. But so what? The Palestinians will not consider peace unless they get the West Bank and Arab Jerusalem too. And Hamas, the Islamists who now run what passes for a Palestinian government, says it will not make a permanent peace even then.

Is there a way out? Yes: but making peace will take courage, and too much of the energy that should have gone into peacemaking has been squandered on the blame game. There is, admittedly, plenty of blame to go round. What right had the British, in 1917, to promise the Jews a national home in Palestine? Why did the Palestinians reject partition in 1947? Why did Israel colonise the territories after 1967? Why did the Americans let Israel get away with it? Why did the Arab states leave the refugees to fester in camps? The Palestinians are terrorists, Zionism is racism, Israel's enemies are anti-Semites. Yasser Arafat should have accepted Israel's “generous offer” at Camp David in 2000. But, hang on, Israel's offer was not so generous...

And so the quarrel spins, growing more bitter with each revolution and spreading far beyond the Middle East. What started as a national struggle between two peoples for one land is gradually, and often wilfully, being transformed into a war of religion, feeding poison into the wounded relations between Islam and the West as a whole. It is scandalous that the occupation has persisted since 1967. This conflict should have been resolved long ago, and its continuation is an indictment of all involved, from the warring parties for their intransigence, to regional powers that have exploited the Palestinian cause for self interest, to the great powers for their lack of sustained attention. It should end—but how?
It's not rocket science

The answer has been obvious at least since 1937, when a British royal commission under Lord Peel reported that “an irrepressible conflict” had arisen between the Arabs and Jews of Palestine and that the country would have to be partitioned. More recently, the manner of the division has become obvious too. Despite all Israel's settlements, demography and justice still point to a border based on the pre-1967 lines, with minor adjustments of the sort Bill Clinton suggested in 2000.

As Mr Clinton's failure at Camp David demonstrated, securing agreement for such a deal will be hard. The Clinton solution would require Israel to give up the bulk of its settlements in the West Bank, uproot a great many more settlers than it did in Gaza and share sovereignty over Jerusalem. The Palestinians would have to accept that most refugees would “return” not to their homes of 60 years ago inside Israel but to a new state in the West Bank and Gaza. Such compromises will hurt. But for either side to give less and demand more will merely tip the difficult into the impossible.

Right now both continue to offer too little and demand too much. Israel has at least abandoned the dream of a Greater Israel that bewitched it after the great victory of 1967. The illusion that the Palestinians would fall into silence has been shattered by two intifadas and every rocket Hamas fires from Gaza. Israel's present government says it is committed to a two-state solution. But it is a weak government, and has lacked the courage to spell out honestly the full territorial price Israelis must pay. The Palestinians have meanwhile gone backwards. If Hamas means what it says, it continues to reject the idea that Jews have a right to a national existence in the Middle East.

What self-defeating madness. For peace to come, Israel must give up the West Bank and share Jerusalem; the Palestinians must give up the dream of return and make Israel feel secure as a Jewish state. All the rest is detail.

Bron: The Economist, 24 mei 2007

Vat het probleem mooi samen vind ik. Alleen de oplossing lijkt onbereikbaar, zeker nu Hamas zich genesteld heeft in gaza (iets wat er al lang aan te komen zat) en nu de gematigde krachten in Israël steeds minder populair worden. Peilingen wijzen nu de rechtse Netanyahu aan als favoriet bij de verkiezingen, en dat is die enge oud-premier die een tweestaat-oplossing niet ziet zitten. Dat ziet er dus somber uit, aan beide zijden.