Log - Juliaan Sneeuw

Volg hier of doe mee aan de startrek.nl forum sim

Moderators: mr_Vulcan, Raynor's Revenge, captain crash

Plaats reactie
Gebruikersavatar
Guess who?
Admiral
Admiral
Berichten: 13287
Lid geworden op: 12 apr 2004, 16:42
Locatie: Delft
Contacteer:

Log - Juliaan Sneeuw

Bericht door Guess who? »

====/\============[STARFLEET]============/\====
Afbeelding
GENERAL
Naam: Sneeuw
Voornam(en): Juliaan
Nationaliteit: Nederlands
Leeftijd: 25
Geslacht: Man
Ras: Mens
Geboortedatum: 19 juli 2379
Geboorte plaats: Leiden
Burgerlijke Status: Ongehuwd

Service Info
Rang:Luitenant
Positie: Chief Tactical
Dient op: USS Lagrange

Medisch/Fysiek
Lengte: 180 cm
Gewicht: 75 kg
Haar kleur: bruin
Kleur ogen: blauw
Haar stijl: half lang
Tatoo's: geen
Piercings: geen
Allergieën: niet bekend
Littekens: geen

Familie Info
Vader: Eduard Sneeuw
Moeder: Liesbeth Stark
Broer: Robbert Sneeuw

Service Info
Carrière:
1. Academy, afgestudeerd op 21ste jaar
2. Drie jaar in de Tactical department van Sabre Class schip USS-Elsewise gediend. (van 21 t/m 24)
3. Gepromoveerd tot Luitenant (23ste)
4. Vervolgens op een Akira class schip 1 jaar gediend als Tactical Officer. (van 24 t/m 25)
Certificaten: Behorende bij de opleiding tot Tactical Officer

Persoonlijkheid
Sterke punten: sociaal, muzikaal, trefzeker ;) en enthousiast
Zwakke punten: door leeftijd nog wat onzeker op zijn post.
Hobby's : piano spelen, een schietspel op het holodeck.
Sport: Judo en Volleybal.

Geschiedenis: Op de Academy ging Juliaan redelijk gemakkelijk door alle jaren heen. Hij studeerde af op zijn 21ste.

En werd al vrij vlug geplaatst op een Sabre class schip. Daar mocht hij onder de Tactical Officer werken en het vak beter leren.

Dit ging best goed en werd na 3 jaar overgeplaatst naar een Akira class schip. Aangezien hij nog maar één jaar op dit schip dient, heeft hij nog nooit zodanig veel op een schip geschoten dat deze vernietigd werd. Hij heeft dus zeker nog niet alles meegemaakt en was daarom extra enthousiast toen hij korte tijd geleden hoorde dat hij weer werd overgeplaatst.

Doordat Juliaan uiterst veelbelovend lijkt zal hij als Chief Tactical beginnen, maar door zijn gebrek aan ervaring zal hij daarin wel als Luitenant starten. En onder toeziend oog van de Chief Security die deels eigenlijk het hoofd is van het gehele Security/Tactical Department, zal hij verdere ontwikkelingen moeten doormaken in het leidinggevende onderdeel van zijn functie.

Dit keer dus een overplaatsing naar een Nebula class schip. De reden was de afloop van de oorlog met de Dominion, waarbij er weer onderzoeksmissies kwamen en er dus minder ruimte was voor een Akira class schip in de vloot.

Op dit moment moet hij nog afwachten wanneer hij precies aan boord gaat aan dit schip. Ook is hij nog gespannen over wat hij allemaal tegen zal komen tijdens de missies, maar tegelijkertijd vindt hij dit toch ook wel spannend en interessant.
=================================================
Laatst gewijzigd door Guess who? op 12 jan 2007, 00:18, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Guess who?
Admiral
Admiral
Berichten: 13287
Lid geworden op: 12 apr 2004, 16:42
Locatie: Delft
Contacteer:

Bericht door Guess who? »

Juliaan Sneeuw (Chief Tactical officer)
Afbeelding

“Heb je alles?”, vroeg Liesbeth, de moeder van Juliaan. “Ja mam, blijf je dat nou vragen?” Liesbeth glimlachte alleen maar en keek nog even in Juliaan zijn tas. “Neem je ook nog je muziekboeken mee?”, vroeg Liesbeth. “Oh, vergeten, even halen.” zei Juliaan en liep vlug nog de trap op om zijn muziekboeken te pakken.

Ze lagen nog op zijn bureau in de nu toch wat lege kamer van de ééngezinswoning in Leiden. Normaal vergat Juliaan vrijwel nooit dingen in te pakken, zeker niet zijn muziekboeken.

Dit keer was het allemaal anders. De eerste keer dat Juliaan aan een serieuze missie deelnam op een mooi en groot schip. Dat is wel anders geweest, toen hij van de Academy afkwam werd hij geplaatst op een Sabre class schip. Een leuk scheepje, maar erg klein voor Juliaan. Hij had namelijk nogal wat ambities en hoopte ooit op een Galaxy class of Sovereign class schip te mogen dienen. Na de Sabre werd hij overgeplaatst op een Akira class. Een hele verbetering, maar hij kwam nooit aan het echte werk toe.

Toen Juliaan hoorde dat hij toch erg veelbelovend leek, werd hij bij wijze van proef aangesteld als Chief Tactical officer op de USS Lagrange. Een Nebula Class schip dat naar een niet verkend stukje ruimte ging binnen het territorium van de Federation. Hij zou dan wel gaan dienen onder het hoofd van het Security/Tactical department, maar Juliaan was vastbesloten zich op te werken tot volwaardig Chief Tactical en niet alleen een functie met die naam.

Snel pakte Juliaan zijn muziekboeken en ging snel van de trap af naar beneden, de onderste trede kraakte nog even hard als hij altijd gedaan had. “Ik heb ze mam, wil jij ze even in m’n tas doen? Dan loop ik nog even naar pappa toe.” En Juliaan liep door de achterdeur naar de tuin van het huis waar Eduard, de vader van Juliaan, languit in de tuinstoel een pijpje zat te roken. Met onschadelijk gerepliceerd tabak, dat wel, maar het smaakte nog even goed volgens Eduard. De zon scheen, er was geen wolkje voor de zon, het gras werd door een drainage systeem vochtig gehouden. Dit was heel erg nodig, omdat het in Nederland zo heet was geworden in de zomer dat alles anders uitdroogde.

Juliaan stapte op zijn vader af en zei: “Pap ik ga zo weg, m’n tas is ingepakt en ik moet nog met de shuttlebus naar het lanceerplatform.” “Dat is goed jongen, heb je er zin in?” “Ja”, antwoordde Juliaan kort. “Mooizo, hopelijk ontdekken jullie veel mooie dingen. Ga ja vanaf het lanceerplatform direct naar je nieuwe schip?” “Nee pap, eerst ga ik nog naar het spacedock waar de Lagrange aan vast zit gekoppeld. Dan moet ik me nog melden en dan mag ik eindelijk aan boord.” antwoordde Juliaan die alles snel opsomde en nu onderhand wel weg wilde. “Nou ga dan maar, anders haal je de bus niet.” zei Eduard. “Oke, dag pap, ik zal wel af en toe een bericht sturen vanaf het schip. Tot ziens.” “Tot ziens Juliaan, en veel succes hè.” Juliaan groette zijn vader voor de laatste keer en liep weer terug het huis in, pakte zijn tas op en zei zijn moeder gedag. “Doe je wel voorzichtig?” , vroeg Liesbeth. “Ja mam, nou ik ga nu, ik moet de shuttlebus halen.” Juliaan zijn moeder gaf hem nog een kus en zei gedag. Allebei zijn ouders waren nu meegelopen naar de voordeur en zwaaide Juliaan uit. Juliaan zijn broer, Robbert, had hem gisteren al gedag gezegd toen Juliaan bij Robbert thuis wat kwam drinken.

Juliaan liep de straat uit waar hij als kind nog verstoppertje in speelde en ging op weg naar de halte van de shuttlebus.


Bij de shuttlebus drukte Juliaan zijn duim op het paneel, welke meteen controleerde of hij nog genoeg krediet had voor de bus. Na een rit van een half uur kwam Juliaan aan bij het lanceerplatform. Wat niet veel meer was dan een grote lap asfalt met shuttles erop en een gebouw ernaast waar iedereen incheckte. Toen Juliaan ingecheckt was liep hij naar de juiste shuttle en stapte in.

Het opstijgen voelde goed aan, Juliaan besefte nu ook pas echt dat hij echt weg was van huis. Hij keek door het raampje en zag eerst Nederland, toen Europa en toen de hele aarde steeds iets kleiner worden. De aarde zag er nog steeds zo mooi uit als alle ander keren dat hij haar zag. De shuttle ging nu bijna docken met het spacedock en Juliaan zag de Lagrange liggen, een prachtig ship. Op dat moment was Juliaan zijn thuis alweer bijna helemaal vergeten en dacht aan hoe dit avontuur zou gaan worden.

Een positie als Chief Tactical op de brug van een schitterend schip. Hij zou ontzettend zijn best gaan doen om erkend te worden als senior officer, maar wist ook dat dit een grote uitdaging zou zijn en misschien nog eens heel moeilijk gaan worden. Juliaan had namelijk nog nooit een groot gevecht meegemaakt. Hij had hoogstens een paar schepen onschadelijk gemaakt, dit deed hij wel altijd met de grootste precisie. Maar echt presteren onder grote druk, zoals een gevecht met een vijandelijk schip dat dus ook terugschiet, dat hij nog nooit meegemaakt. Echter, door zijn goede presteren mocht hij het gaan proberen.

De deuren van de shuttle openden met een sissend geluid en iedereen mocht uitstappen. Juliaan liep naar iemand achter een desk. “Welke sluis moet ik hebben voor de Lagrange?” vroeg Juliaan. “Ah, jij bent de ensign die voor de koffie mag gaan zorgen?” vroeg de man achter de desk cynisch. “Nee ik ben de Lieutenant die als Chief Tactical officer is aangesteld op de Lagrange, welke sluis moet ik hebben?” De man keek wat beduusd op zijn scherm en snel zei hij: “Vier.” Waarop Juliaan de man vriendelijk bedankte.

Onderweg naar de sluis onderging hij nog enkele veiligheidschecks en kreeg hij een Padd in zijn handen gedrukt waar hij onder andere op kon zien waar zijn hut was. Op het moment dat hij door de sluis naar één van de ingangen van het schip liep, besefte hij hoe bijzonder dit allemaal was. Hij zou op een schip gaan dienen dat na jaren weer eens nieuwe dingen zou gaan ontdekken in het universum.

Toen hij door de deur stapte liep Juliaan richting zijn hut. In de gangen liepen al allerlei mensen, die hij beleefd groette. Ze hadden allemaal redelijk pips in hun kraag en Juliaan begon zich een beetje een jonkie te voelen. Ondanks dat liep hij stevig door naar zijn hut.
De wandeling duurde kort en al snel kwam hij aan bij de turbolift en vertelde de computer dat hij naar de crewquarters wilde. Eenmaal aangekomen op het desbetreffende deck, liep Juliaan de deuren langs op zoek naar hut 25.

Op zijn Padd stond namelijk dat hij daar moest zijn. Aangekomen bij zijn hut ging Juliaan voor de schuifdeuren staan. De computer vroeg om zijn code:"Beta-Omega-325", zei Juliaan. En de deuren gingen open.
"Nou, dit valt wel mee eigenlijk." mompelde Juliaan, die had verwacht dat zijn hut zo groot zou zijn als op de schepen waar hij vroeger op gediend had. Het grote verschil was dat hij nu op een veel groter schip zat en ook nog tot de Senior staff behoorde. En zij hebben nou eenmaal grotere hutten die je niet eens hoeft te delen met een collega. De kamer was nog wel wat saai en grijs, maar daar zou hij binnenkort wel wat aan gaan veranderen.
Hij had nog een digitale piano in zijn tas zitten die hij straks neer zou zetten. En ook nog allerlei foto’s en schilderijtjes die hij aan de muren zou hangen.

Juliaan zette zijn tas naast het bed op de grond, hij zou ze later wel opruimen in z'n kast, en liep naar het raampje achter zijn bed.
Zachtjes bromde de machines in het schip en Juliaan keek naar buiten. Naast het spacedock zag hij de aarde en de sterren. Hij wilde er niet te lang over nadenken dat hij de aarde voor lange tijd niet zou zien. Toch dacht hij nu aan zijn huis, hoe zouden zijn ouders zich voelen nu hun beide kinderen uit huis waren. Ook miste hij de tuin waar al jaren twee bomen in staan die elke dag druk bezocht worden door allerlei vogeltjes.

Toen draaide hij zich om en keek op het klokje op de Padd. “Ah, 3 uur pas, over een uur hoef ik pas klaar te zijn voor de verwelkoming door de Captain”, zei Juliaan in zichzelf en begon alvast zijn spullen uit te pakken en zijn uniform klaar te leggen.

===
Gebruikersavatar
Guess who?
Admiral
Admiral
Berichten: 13287
Lid geworden op: 12 apr 2004, 16:42
Locatie: Delft
Contacteer:

Bericht door Guess who? »

Log 1

Zo, ik heb mijn kamer netjes ingericht en alvast wat piano gespeeld. Mijn kamer ziet er goed uit. Wat er nog beter uit ziet is het schip, de USS Lagrange is en blijft echt heel mooi. Toen ik vandaag door de gangen liep zag ik dat vrijwel alles vernieuwd is aan deze Nebula.
Toen ik vanmiddag naar mijn station ging op de brug zag ik dat ook de stations allemaal vernieuwd en vooral verbeterd zijn.
Ik heb me daarna nog even voorgesteld aan de captain, een sympathieke man denk ik zo.
Zojuist las ik nog wat informatie over welk crewlid wanneer ongeveer zal arriveren. Ik zag toen dat Samuel Miller, het hoofd van de Security en Tactical department, morgen zal aankomen. Tot die tijd zal ik nog moeten afwachten hoe mijn tijd hier gaat worden. Natuurlijk, het gaat om alle mensen op het schip, maar toch is degene direct boven je vaak van groot belang. Hopelijk begrijpt hij dat ik me nog moet bewijzen en verwacht hij niet dat ik alles al kan. Als het er op aan komt zal ik mijn stinkende best doen, maar ik kan niet zeggen of alles zo perfect zal lopen als bij mijn vorige werkplekken.
Het zal een erg belangrijke missie worden, dat zag ik toen ik al die oudere officers zag op de brug. Hopelijk lukt het allemaal en heb ik tijd om te wennen aan de snelheid en professionaliteit waarmee iedereen hier werkt.

End Log
Gebruikersavatar
Guess who?
Admiral
Admiral
Berichten: 13287
Lid geworden op: 12 apr 2004, 16:42
Locatie: Delft
Contacteer:

Bericht door Guess who? »

Log 2

Zo vandaag ook weer de First Officer gezien. Ik zie hem er nog wel voor aan om te gaan muiten, of op zn minst een paar keer flink ruzie met de captain te krijgen. Misschien moet ie wel alleen nog wennen, maar wat ik zag vanuit mijn tactical station was een beetje een rebels type.
En eindelijk ook Samuel Miller gezien, degene waar ik onder zal vallen. Ik weet nog niet zo goed wat ik van m moet denken. Volgens mij is hij wel erg capabel, maar ook een beetje apart. Maargoed, dat zal ik nog wel allemaal zien.
In de tijd dat ik hier op mijn plek zit heb ik echt al de meest verschillende mensen gezien, van reusachtige Zweden tot vallende vrouwen. Hopelijk komt dat nog goed. Hehehe.

End Log
Gebruikersavatar
Guess who?
Admiral
Admiral
Berichten: 13287
Lid geworden op: 12 apr 2004, 16:42
Locatie: Delft
Contacteer:

Bericht door Guess who? »

Log 3

Ik ben zojuist langs Sam Miller zijn hut gegaan. Jeetje wat is dat een chagrijnige man. Het leek wel alsof ik opnieuw voldoendes moest halen voor mijn toetsen en of mijn ervaring totaal niks voorstelde. Hopelijk doet ie in de komende tijd wat normaler. Hij zal wel anders piepen als ik het eerstvolgende vijandelijke schip helemaal kapot schiet.


End log.
Gebruikersavatar
Guess who?
Admiral
Admiral
Berichten: 13287
Lid geworden op: 12 apr 2004, 16:42
Locatie: Delft
Contacteer:

Bericht door Guess who? »

Log 4

(in mijn hut)
Zo, ik heb net de moeilijkste combat training gehad die ik ooit heb gedaan. Ongelofelijk zeg. Miller zit mij duidelijk te testen. Hij probeert uit te vinden wat mijn zwakke punten zijn. Maar zo makkelijk krijgt hij mij niet. Nu laat hij alleen maar zien dat hij bang is voor zijn baantje. En zo hoort het. Nouja, zo bang hoeft hij nou ook weer niet te zijn. Tot nu toe heb ik mij nog niet echt kunnen bewijzen. Een goede uitslag van deze training zegt hem waarschijnlijk niks.
Nu eerst even douchen en dan maar weer terug aan het werk. Ik denk dat het niet al te lang meer duurt voor we Klingon space uit zijn en verder kunnen. Op naar het echte werk.

Off: Dus ook hier even duidelijk aangegeven dat dit voor de noodoproep van de Klingons afspeelt.
Plaats reactie