Missie 0: Op weg naar starbase 117

[captain crash]

En dat werd tijd ook.
De reis had natuurlijk veel te lang geduurd en onderweg hadden ze een aantal andere mensen moeten oppikken die het ook nodig vonden om naar de Starbase te gaan. De meeste waren burgers, er was een wat oudere officer bij en een Klingon. De Klingon was veel te laat geweest maar de piloot had het toch nodig gevonden te wachten. Later bleken het oude vrienden te zijn...en dat maakte hem te laat...bah. Hij had het niet nodig gevonden verder veel contact met deze mensen te leggen en had de tijd dan ook nuttig besteed aan het bijlezen van de missie informatie (stond niet veel nieuws in voor hem) en het bekijken van het crewmanifest.

Het eerste wat hem was opgevallen was dat hij alleen chief of security was geworden en niet ook chief tactical. Dit gaf hem heel sterk het gevoel dat het helemaal niet de bedoeling was geweest dat hij met deze missie mee zou gaan. De chie tactical was nog heel jong, te jong naar zijn mening, had geen ervaring en viel formeel onder hem. Het tweede wat hem opviel was de naam van de captain. Er was iets met die naam, om de een of andere reden heel bekend. Toch kan hij de naam niet plaatsen, hij zou straks de hele file van de captain er wel eens bij pakken.

En dan nu eindelijk de Starbase. Omdat hij zo laat was besloot hij maar meteen naar het schip te gaan. Zonder eerst naar zijn hut te gaan liep hij met bagage en al naar de brug. Daar aangekomen trof hij naar zijn mening een grote chaos aan. Omdat hij niet precies wist wie wat deed en wie wie was riep hij maar:"Waar is de captain? Ik geloof dat ik mij bij hem moet melden!"

Tag: Wie er ook op de brug is en de captain.

Note: We zijn dus een paar uur gevorderd in het verhaal, RR mag besissen hoeveel.

Note II: Als Mir geen tijd heeft kan ze ook aan boord gekomen zijn zonder post te maken, moet RR dat even in die van hem vermelden en Mir een PM sturen.

[Tactical_Cube]

Commander Christopher T. Ryan
Executive officer: Uss Lagrange

"Waar is de captain? Ik geloof dat ik mij bij hem moet melden!" klonk het vanachter Christopher
Fantastisch alsof het nog niet genoeg was geweest.
Christopher draaide zich om in zijn stoel en zag een man staan, die niet veel jonger dan hem kon zijn. Misschien een jaar of 3.
‘Ik ben Christopher Ryan, Excecutive Officer.’ Zei Christopher terwijl hij opstond en naar de man liep.
Samuel Miller keek hem even aan voor hij antwoordde.
‘Lieutenant Commander Samuel Miller.’ Antwoordde hij terwijl hij in houding ging staan. ‘Weet u waar ik de Captain kan vinden?’
‘De Captain is op dit moment in gesprek, dus je kan je wel bij mij melden, dan geef ik wel door dat je er bent.’
Weer was Samuel even stil.
‘Loop maar even met me mee, dan doen we het gewoon hier.’ Ging Christopher verder zonder op antwoord te wachten terwijl hij Samuel naar de derde stoel, naast de zijne, leidde.
Samuel ging zitten en keek Christopher aan.
‘Als eerste wil ik graag weten waarom je zo laat bent.’ zei Christopher, terwijl hij Samuel recht in de ogen keek.

Tag: Samuel Miller

[captain crash]

Sam nam de first officer eens in zich op. Hij leek ongeveer dezelfde leeftijd te hebben als hij. Qua ervaring zat het wel goed, tenmiste als zijn file klopte.
"Ik ben zo laat omdat de runabout waarmee ik hierheen kwam verlaat raakte door omstandigheden waar ik geen invloed op uit kon oefenen. Ik ben pas op het laaste moment benaderd om met deze missie mee te gaan en kon daarom niet eerder vertrekken. Ik heb verder opdracht om mij meteen bij de captain te melden. Die opdracht komt niet van de captain maar van Admiraal Benson. Gezien het feit dat hij nog in gesprek is kunt u mij misschien uitleggen hoe dat nou precies zit met die chief Tactical. Ik kan niet zeggen dat ik daar erg gelukkig mee ben sir."
Sam bedacht terwijl hij dit zei dat het stom was om zijn tas voor de deur van de turbolift te laten staan.

Tag: First Officer

[Tactical_Cube]

Commander Christopher T. Ryan
Executive officer: Uss Lagrange

Christopher knikte, maar bleef Samuel aankijken.
‘Het precieze ervan weet ik ook niet, maar de Chief Tactical is nog niet vaardig genoeg gevonden om het alleen te doen, hij is nog jong en zit nog in training. Dat is de reden dat men het nodig vond hem onder iemands bevel te zetten.’
Samuel leek niet helemaal tevreden met dit antwoord.
‘Maar aangezien je toch nog naar de Captain moet, denk ik dat hij je een completer antwoord kan geven, hij zit in zijn ready room. Ik weet niet hoe lang hij nog in gesprek is, in de tussentijd kan je alvast naar je station gaan als je wilt.’
‘Bedankt.’ Zei Samuel die knikte en weer opstond.

Terwijl Samuel weg liep keek Christopher hem na, Samuel leek een goede officier, hij had nog geen tijd gehad om het hele dossier door te lezen, maar de eerste indruk was goed, hij kwam niet zenuwachtig over en liet zijn ongenoegen merken. Dat was iets wat Christopher erg kon waarderen. Hij keek nog even naar achteren en zag een tas bij de Turbolift staan.
Misschien iets voor Casteel om over te struikelen. dacht hij en met een kleine glimlach op zijn gezicht, binnenkort zou het niet meer grappig zijn maar voor nu was het genoeg, begon hij weer verder met lezen.

[Raynor's Revenge]

Captain Jasper Verix

Er waren inmiddels nog maar 2 uur over voordat ze zouden vertrekken vanaf 234, en er was nog steeds geen teken van leven van de Chief Security. De counselor had een klein half uur nadat hij met de Xo klaar was geweest laten weten dat ze wat aan de late kant zou zijn door vertragingen. Inmiddels was hij het introductiegesprek met haar aan het afronden. "Mochten er verder nog vragen zijn, dan weet u me te vinden." Jasper stond op en schudde haar hand, "Welkom aan boord."

Ze was nog niet door de deur heen of er kwam alweer iemand anders doorheen zetten. "Kan ik u ergens mee... ah, meneer Miller. Fijn dat u ook nog bent komen opdagen." Jasper grinnikte zachtjes. Hij was erg benieuwd geweest of Miller de puzzelstukjes al bij elkaar had weten te voegen voordat hij naar binnen kwam.

[CmdrCrichton]

"Dat waren de laatste containers, sir."
"Fijn om te zien dat alles aanboord is."
Leonard zette zijn duimafdruk op de padd.
"Als ik iets maar vragen, sir?"
"Uiteraard."
"Waar gaan jullie eigenlijk op weg naar toe?"
"Vanuit hier op weg naar Starbase 117. En daarna door naar een nog niet eerder verkende nebula."
"Ik dacht dat Starfleet inmiddels alle nebula's in Federatie territorium inmiddels al verkend waren?"
"Deze nog niet, in onze samenwerking met de Romulans hebben we schildtechnologie opgedaan waardoor we nu de nebula inkunnen."
"En u vertrouwt Romulans en hun technologie, sir?"
"Nee, eigenlijk niet. Ondanks hoe ze ons in de oorlog geholpen hebben. Maar orders zijn orders."
"Dat is waar en mijn orders zijn dat ik nu een ander schip moet bevoorraden. Prettig met u gesproken te hebben, sir. En een goede reis nog."
"Bedankt."

Leonard liep richting de turbolift. Nee, Romulans en hun technologie vertrouw ik echt niet. Dat maakt deze reis des te interessanter, een onbekende nebula in met relatief onbekende technologie. Ik denk dat dit nog een reis wordt die mij lang zal heugen. "Dek 3."
Eenmaal in zijn kamer aangekomen liep Leonard naar zijn bureau. Hij pakte een padd en laadde het nieuwst bemanningsmanifest in de padd. Oh mooi, de chief is eindelijk aangekomen. Ik zal gelijk eens kennis gaan maken.

"Computer waar bevindt Lieutenant Commander Samuel Miller zich?"
"Lieutenant Commander Samuel Miller bevindt zich momenteel op de brug."
Ik moet zeggen de chief heeft wel haast gemaakt met uitpakken als hij nu al op de brug is.
Leonard liep zijn kamer uit en de turbolift in. "Dek 1, brug."

Tag: Crew op de brug, Samuel Miller

[Dawn]

Lt.-Cmdr. Kea'e Kumeliki - Chief Medical

- Sickbay - CMO’s office-

Kea’e zat in haar kantoor achter haar bureau de laatste voorraad manifest van sickbay door te nemen. Aan de muur naast haar, had ze een van haar favoriete zelf gemaakte schilderijen opgehangen. Op haar bureau prijkte een foto van haar familie in een bescheiden aluminium lijstje.
De dag ervoor had ze, nadat ze zich gemeld had bij de captain, gelijk naar sickbay begeven en kennis gemaakt met een groot deel van haar staff. De reacties over hun ietwat jonge afdelingshoofd waren uiteenlopend, van enthousiasme en aangenaam verrast tot ongeloof en wantrouwigheid. Ze maakte meteen duidelijk dat ze van iedereen professionaliteit verwachtte, en niet afgerekend wenste te worden op haar leeftijd. Starfleet had haar uitgekozen voor deze positie, en dat hadden de crewleden met kritiek maar te accepteren. Ze zou hen nog wel eens laten zien waarom zij daar was aangesteld.
Sickbay had ze die dag ook al verkend. Alle medische faciliteiten bevonden zich op dek 12. Het was op z’n zachtst gezegd gigantisch te noemen. Haar kantoor bevond zich aan de ene kant, bij de primaire sickbay, met ruime IC afdelingen, neonatologie en een laboratorium. De medisch-techneuten waren daar wel mee in hun nopjes. Aan de andere kant van de schotel sectie bevonden zich de operatie kamers en wat therapie ruimtes. Ook was er een kleine tandheelkunde afdeling en een isolatie unit voor gevaarlijke biologische materialen.
Ze had haar staff gevraagd om eventuele aanvullingen op de huidige voorraad te melden, zodat deze eventueel op starbase 117 nog aangevuld konden worden. Ze gingen het onbekende tegemoet, ze konden met van alles geconfronteerd worden. Kea’e was dan ook vastbesloten om zo goed mogelijk voorbereid zijn. Ook al kon een replicator de nodige dingen repliceren, de verbindingen van sommige medicijnen en instrumenten waren echter te complex voor een replicator om na te maken. Aan alles moest gedacht worden.
Kea’e had een aantal suggesties ter harte genomen, en zou ervoor zorgen dat het materiaal op starbase 117 op hen zou wachten. Het ging voornamelijk om medicijnen en precisie instrumenten die niet repliceerbaar waren.

Ook al was ze er nog maar net een dag, haar bureau lag nu al vol met PADD’s van dingen die nog gedaan moesten worden. Het inventariseren en plannen van jaarlijkse controles; wanneer welk crewlid aan de beurt was. Zoals het er globaal uitzag, leken deze controles zich netjes verspreid over het jaar te zijn. Dat was heel gunstig, veel beter in ieder geval, dan wanneer de hele crew ongeveer rond dezelfde periode hun controle zouden moeten krijgen.
Er lag verder ook een rapport te wachten over de inspectie van de eerste hulp posten, en een rooster voorstel over hoe en wanneer welke posten bemand zouden worden. Om ieder deck bevond zich er minimaal een. Tijdens normale situaties hoefden ze niet allemaal bemand zijn, maar in noodgevallen was er in ieder geval genoeg personeel om ze allemaal bemand te hebben. Voor het eerst zag ze hoeveel medisch personeel er zich aanboord bevond. Het was een aardig aantal mensen, allemaal variërend in ervaring en rang. Sommige klusjes vereisten nou eenmaal geen specialiteiten.
Kea’e keurde het rooster goed na het lezen van het rapport, en liet het inplannen van de controles aan een van haar assistenten over. Ze was die dag al vroeg begonnen. Om een of andere reden bracht de aanvang van een nieuwe aanstelling een boel papierwerk met zich mee. Vandaag had ze meer dan genoeg PADD’s onder ogen gehad, en hield het voor gezien. Ze besloot om in de Holodeck van haar surf programma te genieten...

[.:Admiral-Janeway:.]

On:

(Engineering)

Joran knikte even naar de Chief die al snel op weg naar de brug ging. Hij kon het niet laten om nog 1 keer te kijken of alles nogsteeds werkte zijn vorige Chief vond ook al dat hij te toegwijdt was. Nou eigenlijk moest je zeggen dat Dal veel te veel de systemen in de gaten bleef houden.
Hij verliet Engineering en liep naar de turbolift die meteen openging.
~Deck 10, Ten Forward~

(Ten Forward)

Eenmaal aangekomen keek hij eens om zich heen, deze locatie was ook op de andere schepen de plek waar je hem vaak buiten diensttijd kon vinden. Hij liep naar de bar en ging zitten.
"Doe me maar een glas cola"zei hij, waarna hij zodra hij het glas kreeg naar een raam liep en naarbuiten keek waar je nog duidelijk de Starbase kon zien. Het was een mooie tijd daar ging er door z'n hoofd.
op datzelfde moment liep er een vrouwelijke Ensign die best eel padd's droeg op hem af en voor hij het wist lagen ze beide op de grond met de padd's verspreid.
"Het spijt me heel erg meneer" zei de Ensign nerveus.
"Hey rustig maar het was maar een ongeluk... Ik zal je even helpen..."zei Joran, waarna ze de padd's opstapeden er bleef nog 1 over en die wouden ze tegelijk pakken toen ze elkaars handen raakten zag hij de Ensign even blozen.
"Hoe heet je eigenlijk?"vroeg Joran.
"Caitlin... Caitlin O'Donnel"zei ze
"Wil je iets met me drinken?"vroeg Joran.
"Ik zou wel willen maar over 5 minuten moet ik me melden"zei ze.
"Mischien vanavond dan iets eten ofzo?"vroeg hij weer en hoopte dat ze ja zou zeggen.
Het bleef even stil "Is goed... 1800? Ten Forward?"" zei Caitlin.
Joran knikte, waarna Caitlin weer met de padd's vertrok. Hij ging even zitten en begon nu van z'n cola te drinken.

2 uur voor vertrek

(Engineering)

Joran stond nu weer achter het Warp Propulsion System Console naast hem stond een Ensign achter het Impulse Propulsion System Console. Bobby was nogsteeds op de brug en Joran vroeg zich af, waarna hij weer in Engineering zou komen.

Off:

reply:Wie wil

[startrekfan001]

Valdero kwam een beetje verveeld in ten forward binnen. Er waren nu meer mensen, dus hij begon een praatje met iemand die alleen stond bij de bar. Een vulcan. ~Dit word interresant~. "Hoi, ik ben Valdero." Op dat moment ziet hij dat 2 mensen op het punt staan te botsen, maar voor hij wat kan zeggen ziet hij ze al op de grond liggen ~Dat gaat lekker zo~ "Uhm, sorry waar was ik?" Vulcan: "Ik ben T'Jak. Aangenaam." "T'Jak, ik hoorde dat Vulcans vaak zo'n spel, ehhh....." "Kal-Toh" "Juist, Kal-Toh, spelen. Heb je zin?" "Ik ben mijn schema voor deze week aan het indelen, maar bedankt voor het aanbod. een andere keer misschien" "Oke,..... ik zie je dan nog wel later, T'Jak." ~ First contact failed ~. Valdero besloot maar om naar zijn hut te gaan, T'Jak had hem op een idee gebracht. Hij ging ook maar z'n schema voor de rest van de week in te delen. Over minder dan 2 uur zouden ze al vertrekken, en Valdero wou nog kennis maken met de Captain voordat dat gebeurde. Hij wou eerst even wachten tot het wat rustiger was op de brug, dus met een halfuurtje zou hij wel gaan kijken. ~Laat ik eerst maar m'n spullen opruimen, dat moet ik nog steeds doen.~

[Tactical_Cube]

Commander Christopher T. Ryan
Executive officer: Uss Lagrange

Het duurde nog ruim een uur voor ze zouden vertrekken en Christopher besloot een kijkje te nemen in Engineering, hij was al jaren niet meer in een Engineering ruimte geweest hoewel hij er wel aardig veel vanaf wist door zijn ouders, het had hem gewoon nooit echt getrokken, hij had liever de leiding.
Op weg naar Engineering kwam hij nog veel open consoles tegen, blijkbaar was er nog wat werk te doen voor ze zouden vertrekken, de refit was al een tijd klaar maar je hield altijd de kleine babyfoutjes die bij vernieuwing verholpen moesten worden. Er waren niet al te veel jonge mensen op het schip, het was duidelijk dat Starfleet personeel wou dat goed getraind was of zich had bewezen. Er waren hier en daar natuurlijk wel wat ensigns en dergelijke maar niet zo veel als je op een normaal schip tegenkwam.

Engineering was een grote plek, dat moest ook wel aangezien de warpcore meerdere verdiepingen in beslag nam. Het was een drukte van jewelste in Engineering, overal liepen mensen langs elkaar heen. De één schreeuwde dit tegen die en de andere weer iets anders tegen dezelfde persoon. Het was duidelijk dat ze het druk hadden.
‘Wat een drukte niet?’ zei Christopher toen hij bij de man aangekomen was die de Chief Engineer was.
‘Ja dus ik heb geen tijd om zomaar even te pra..’ Bobby Fischer stopte met zijn zin toen hij Christopher zag. ‘Sorry Commander ik dacht dat u weer iemand was… laat maar, Bobby Fisher, Chief Engineer.’ Zei hij terwijl hij zijn hand uitstak.
‘Christopher Ryan, ik dacht laat ik even een kijkje nemen, ik heb vroeger zelf ook wel mijn steentje bijgedragen aan Engineering, maar het is erg veranderd in al die jaren.’ Christopher schudde de Chief Engineer zijn hand en keek even naar boven. De warpcore ging een aardig stukje omhoog.
‘Vind je het erg als ik even rondkijk?’ vroeg Christopher.
‘Nee, als u niet teveel in de weg loopt.’
‘Bedankt, dan laat ik je nu weer aan je werk.’

Hij maakte een rondje om de warpcore en ging toen naar de tweede verdieping om te kijken hoe het er daar uit zag, ook hier waren er veel mensen bezig. Daar in een hoekje zat een jonge vrouw, een ensign aan haar pip te zien, die er radeloos uitzag.
‘Wat is er aan de hand ensign?’ zei hij terwijl hij gehurkt naast haar ging zitten.
‘Oh ik weet niet wat ik moet doen, ik heb iets verkeerds gedaan en nu weet ik niet wat ik moet doen.’ Zei ze supersnel, bijna hyperventilerend terwijl ze hem aankeek.
‘Rustig, haal normaal adem anders moet je straks ook nog naar Sickbay. Wou de Chief Engineer niet komen?’
‘Ik durf het hem niet te zeggen, straks denkt hij dat ik niets kan en dat is niet waar, ik heb gewoon wat verkeerds gedaan, dat kan iedereen overkomen… toch?’
‘Dat zeg je goed, zelfs ik wil nog wel eens een foutje maken, laat me eens kijken, ik heb ook wel een beetje verstand van Engineering.’
De jonge ensign ging aan de kant en liet Christopher erbij. Ze was bezig geweest met een paar leidingen, er was inderdaad wat fout, want één van de leidingen maakte een vreemd geluidje.
‘Wat heb je precies gedaan?’
‘Ik weet het echt niet meer, ik was bezig met de leidingen te controleren toen ik ergens tegenaan kwam.’
‘Hmz, als ik dit…’
‘Commander wacht!’ klonk het van achter hem, iemand rende hun kant op.
Maar het was al te laat, Christopher had ergens aangezeten en er volgde een kleine ontploffing.

Christopher viel achterover met een helse pijn op zijn gezicht.
De ensign begon te gillen, iedereen op de tweede verdieping kwam hun kant op om te kijken wat er aan de hand was.
Christopher ging voorzichtig staan en hield zich aan de muur vast.
‘Alles goed Commander?’ vroegen de ensign en een lieutenant tegelijk.
‘Ja prima, alleen een beetje pijn.’ Terwijl hij dat zei zag hij dat er bloed op de grond druppelde. Hij ging met zijn hand naar zijn gezicht en voelde de rechterkant van zijn gezicht onder het bloed zat.
‘Klote.’ Zei hij terwijl hij naar zijn hand keek die onder het bloed zag.
‘Wat gebeurde er?’
‘We hebben een klein probleempje met een aantal leidingen hierboven, ik registreerde dat er een oplading van energie plaatsvond dus ik kwam hierheen om u te waarschuwen maar ik was net te laat.’
‘Jullie redden het vast wel zonder mij.’ Zei Christopher terwijl hij weg liep en een lading bloed van zijn gezicht streek, het begon nu toch wel pijn te doen, hij moest maar even langs Sickbay, wist hij gelijk hoe dat er uit zag.
Ik zal nog eens helpen dacht hij bij zichzelf

Even later stapte hij de ziekenboeg binnen, zo te zien was hij de enige patient. En er was zo snel ook niemand te zien.

~Christopher aan medical, kan iemand mij in Sickbay helpen?~ besloot hij door de Comm te roepen.
Hij had in de reflectie van een console gezien dat de rechterhelft van zijn gezicht openlag van zijn kin tot net onder zijn ogen. Dat moest toch maar even verholpen worden voor hij de bridge weer op ging.

Tag: CMO
en engineering als ze wat met de problemen willen doen

[Miriam]

Uss Langrange – Deck zoveel

De kennis making met de Captain was kort geweest, hij kwam over als een sympathieke man, zei het niet wat serieus misschien. Maar dat was dan ook een vereiste voor een Captain.
Precies om die reden had Nicole nog geen commando aangeboden gekregen. Iets waar ze zelf eigenlijk wel over in zat en onterecht vond. Door de verlate aankomst had ze geen tijd gehad om de rest te ontmoeten. Iets waar ze niet heel rouwig om was, aangezien het schip voornamelijk uit mensen bestond, en ze allen ook nog hoge functies bekleden, kon het nog wel eens een Human democratie worden. Maar dat zou wel meevallen…

Rustig loopt ze door het schip heen. Richting haar hut, ze had nog geen eens de tijd gehad om de missie briefing door te lezen. Dus dat ging ze eerst maar eens doen.
* De deuren openen zich en ze bekijkt haar kamer. *
~Niet slecht die Nebula class denken, Slaap kamer, woon kamer, badkamer. Heel mooie~ Denkt ze, terwijl ze de kamer door loopt.
~ Eerst maar eens de kleding en spullen opruimen.~
Ze loopt naar de slaapkamer en hangt verschillende kleding stukken in de kast.
“Computer, muziek, doe maar iets vrolijks…. TR.Volta of zo.”
Het duurt even voor de computer de desbetreffende muziek soort heeft gevonden en bijhordende artiest. Maar niet veel later klinken de klanken van de Tamarian artiest door de kamer heen.
Na een half uur als alle spullen op hun plek staan. Word de tijd om maar eens te gaan kijken met wat voor crew we aanboord van dit schip zitten. Natuurlijk niet in persoon maar via de computer.
“Computer toon crew biografie en werk in volgorde van rang af naar beneden.”
=A= Natuurlijk Commander, begint met biografie van Christopher T. Ryan, Commander, first officer, USS – Lan…=A=
“Computer video alleen, geef alleen audio weer bij het verwisselen van files.”

De tijd verstrijkt langzaam en alle biografieën van de crew verschijnen op het beeld van de monitor.

=/\= Volgende file, Security sector. Björn Sevensön / K’eytar, voornaam Björn / B’Jorn, Klingon K'Eytar Kolonie……=/\=
“Computer afsluiten, ik heb wel genoeg gehoord.”
De computer sluit af binnen 2 seconden.
Nicole trekt haar laarzen en besluit maar eens kennis te gaan maken met de Chief Medical. Ten slotte zou ze daar best vaak mee samen werken.
Ze stapt naar buiten en loopt naar de dichts bij zijn de turbolift. “Deck……uhm/….Sickbay.”
De lift schiet weg. Om binnen luttele seconden te staan op het desbetreffende deck.
Onder weg wordt ze gegroet door een paar crewman.
Ze betreedt de sickbay.
“Dokter bent u bezig? “ vraagt ze als ze de dokter niet meteen ziet staan.
Van achter hoort ze: “Ik ben achter in.”
Nicole loopt een stuk door de sickbay en ziet de dokter staan met een commander.

Reply: CMO

[Dawn]

Lt.-Cmdr. Kea'e Kumeliki - Chief Medical

- Deck 12 – Hallway -

Nog net enkele seconden uit sickbay, halverwege de gang naar de turbolift toe, kreeg Kea’e een oproep te horen via de comm: “Christopher aan medical, kan iemand mij in Sickbay helpen?”.
“Hè, verdorie, daar gaat mijn surfsessie. Ach ja, dat kan altijd nog, werk gaat voor...”, dacht ze, en liep weer terug naar sickbay.

- Main Sickbay -

Toen ze binnen liep zag ze een man met een rode col zichzelf te bekijken in de reflectie van een console.
“Kan ik u ergens mee helpen?”, vroeg ze. Op dat zelfde moment draaide de man om, en zag gelijk wat er gebeuren moest. Ondanks dat hij onder het bloed zat herkende ze hem. Ze had hem de dag ervoor op de brug gezien. De executive officer als ze het goed had.
“Dat is een flinke jaap, Sir. Hoe is dat gekomen?”, Kea’e duwde de kin van de commander omhoog om de wond van een andere hoek te bekijken. “Tja, ik probeerde wat te helpen in engineering. Een leiding ontplofte in mijn gezicht. Dat is voorlopig de laatste keer dat ik daar eens zal helpen.”, antwoordde de commander met een vertrokken glimlach. Hij probeerde duidelijk de pijn te verbergen.
“Ga daar maar zitten”, Kea’e wees op een biobed, “als die wond nog dieper was geweest had ik een auto suture moeten gebruiken.” Ze pakte een dermal regenerator uit een lade van een werkplek vlakbij de biobed.
“Ik heb me trouwens nog niet voorgesteld, commander. Ik ben Dokter Kumeliki. Heeft u veel pijn?”, vroeg ze terwijl ze de wond van de commander begon te behandelen.
“Christopher Ryan, first officer... Ik heb me weleens beter gevoeld.”. “Ik zal u straks nog wel iets geven tegen de pijn, maar als u voorlopig even stil wilt blijven zitten...”
Kea’e zette de behandeling voort. Na ongeveer 10 minuten was de wond bijna dicht.

“Dokter bent u bezig?”, klonk er vanaf de ingang van sickbay.
Uit automatisme antwoordde Kea’e: “Ik ben achter in.”.
“Nou, dat ziet er al een stuk beter uit, er zal geen litteken van komen.”, zei ze tegen Christopher. Een lt. cmdr. was ondertussen hun kant opgelopen. “Ik kom zo bij u”, zei ze tegen de vrouw. Kea’e bekeek nog een laatste keer het resultaat in het gezicht van Christopher. “Zo, dat is weer genezen. U kunt eventueel uw handen en gezicht wassen in dat kamertje daar.”, Kea’e wees naar een klein kamertje een klein stukje verder op.
“En waar kan ik u mee helpen?”, vroeg ze aan de vrouw, terwijl ze haar handen afdeed met een antiseptisch middel.

Off:
@TC ik hoop dat je kunt leven met de woorden die ik je gegeven heb Als het anders moet, dan hoor ik het wel.

Tag: XO, Counselor

[mr_Vulcan]

ON: Main Bridge - (Voor het vertrek van de XO)

‘Christopher Ryan.’ zei hij terwijl hij haar hand schudde.
‘Zou alle gegevens over nebula RLQ-927 kunnen sturen naar mijn console?’
‘Tuurlijk Commander ik zal het onmiddellijk doen.’ Antwoordde ze.
‘Mooi, bedankt. En pas op dat je niet valt.’
~Hij was er niet eens bij en hij weet het al…~ zuchtte Sydnee. Ze baalde ervan dat hij ook nog eens te laat omdraaide om die verrekte glimlach te verbergen. Het zou dan ook niet lang duren voordat ze een reputatie had op dit schip. Nu moest ze extra hard werken om haar collega’s het tegendeel te bewijzen! Terwijl ze in gedachte aan alle gevolgen dacht die dit kleine foutje teweeg zou kunnen brengen. Ze haalde alle info die bekend was van de nevel omhoog en zond deze door naar het console van de commander. Met een kleine glimlach keek ze naar hem. Ze probeerde zijn gezicht te zien wanneer hij zag dat hij alle data al in zijn bezit had. Ze was dan misschien wel wat onhandig, snel was ze wel. Helaas bleek de beste man niet onder de indruk te zijn. Vluchtig las hij het wat door totdat hij werd gestoord door een man die niet echt op zijn mond gevallen bleek te zijn. Sydnee meende hem ergens van te herkennen, maar toen hij Miller bleek te heten scheen dat niet het geval te zijn.
Even later vertrok de commander. Sydnee slaakte een zucht. Ze had het gevoel alsof hij haar de hele tijd in de gaten hield. Dat was natuurlijk niet zo, maar het idee dat hij het leuk vond om de draak te steken met haar valpartij gaf Sydnee geen fijn gevoel. Hij was vast zo’n type dat ervoor zorgde dat het hele schip het binnen no-time wist. Hij was eigenlijk niet haar type, maar op een of andere manier had hij ook wel iets nonchalants en aantrekkelijks. Sydnee viel altijd al op foute mannen, en ook deze keer voelde ze weer iets. Echter…een Starfleet Officier? En een commander nog wel? Die kan toch nooit fout zijn?! Een kleine alarmpje trok haar uit haar gedachten terug de realiteit in.
Een powerspike in het EPS-grid in Main Engineering.
“Casteel aan Engineering. Ik registreer hier het breken van een energieleiding. Hebben jullie het onder controle?”
“Jazeker, ma’am. De koppeling is afgesloten en we beginnen reparaties.”
“Begrepen, ik herleid de energietoevoer via de secundaire koppelingen. Laat me weten wanneer de primaire toevoer weer gerepareerd is.”
“Begrepen. Engineering uit.”

~Geweldig…Ik vraag me af welke idioot verantwoordelijk is voor het mislukken van een gewone standaard handeling. Gloednieuw schip dat nog maar net actief is en er vallen nu al brokstukken.~

Het zou nog wel even duren voordat de energie weer via de primaire leidingen kon gaan en Sydnee vervolgde haar werkzaamheden met het customizen van haar systemen. De standaard Starfleet systeem modificaties waren inefficiënt volgens haar en er moest nog veel gebeuren voordat dit schip draaide zoals zei het wilde. Ze haalde een kop koffie uit de replicator. Dat zou ze wel nodig hebben want dit ging een lange dag worden…

[.:Admiral-Janeway:.]

On:

(Engineering)

Het begon steeds drukker te worden in Engineering. Ondertussen was iedereen er dan ook. Hoe drukker Engineering werd hoe erger de chaos was. Dit was iets waar de voorgaande hosts ook altijd al een hekel aan hadden de chaos van veel mensen op 1 plek. Joran zag de XO binnenlopen maar had niet genoeg tijd om in de houding te springen aangezien die snel weg was en hij met andere dingen bezig was. Enkele minuten later hoorde hij een explosie. Waarna hij naar boven rende en de Commander zag en een Ensign.
"Alles goed Commander?"vroeg Joran.
"Ja prima alleen een beetje pijn"zei Christopher terwijl er bloed op de grond druppelde.
"Wat gebeurde er?"vroeg Christopher en dit wou Joran eigenlijk ook wel weten
"We hebben een klein probleempje met een aantal leidingen hierboven, ik registreerde dat er een oplading van energie plaatsvond dus ik kwam hierheen om u te waarschuwen maar ik was net te laat."zei een Ensign.
Toen de Commander weg was keek hij beide Ensigns streng aan.
"Problemen met leidingen?!? zulke dingen gebeuren niet op een nieuw schip... Ik wil weten wat hier echt gebeurt is"zei Joran streng
Hij zag de vrouwelijke Ensign even angstig kijken.
"Ik raakte perongeluk iets en meldde dit niet omdat ik bang was... Hierdoor ging er nogsteeds energie doorheen"zei de Ensign angstig.
"En daarvoor ben je zo bang iedereen kan een foutje maken... Ga je maar melden bij de Chief... En Ensign wij gaan dit repareren"zei hij, waarna de vrouwelijke Ensign naar de benedenverdieping ging.
~Computer sluit koppeling 33 op Deck 24 af autorisatiecode Dal-Iota-888~
De computer bevestigde het, waarna er een oproep van Operations kwam.
=A=Casteel aan Engineering. Ik registreer hier het breken van een energieleiding. Hebben jullie het onder controle=A=
=A=Jazeker mevrouw. De koppeling is afgesloten en we beginnen nu met de reparaties=A=
=A=Begrepen, ik herleid de energietoevoer via de secundaire koppelingen. Laat me weten wanneer de primaire toevoer weer gerepareerd is=A=
=A=Begrepen, Engineering uit=A=
Joran zag dat Valdero ook op de bovenverdieping was.
"Valdero kun je ons even helpen met deze koppeling?"vroeg hij.
Valdero knikte, waarna ze alle drie met de reparatie bezig gingen.

Off:

reply:Wie wil

[Tactical_Cube]

Off: ja hoor geen problemen met de tekst


Commander Christopher T. Ryan
Executive officer: Uss Lagrange

‘Bedankt.’ Zei Christopher terwijl hij zijn hand weer even over zijn wang haalde, er zat inderdaad geen snee meer in, in de console zag hij dat de wond weer genezen was. Wel zat zijn gezicht nog helemaal onder het bloed.
Zijn eerste bezoekje aan Sickbay had hij dus al gehad, de Chief Medical Officer had een goede indruk op hem achtergelaten, misschien zaten er toch nog een aantal goede officieren op het schip.
Het duurde niet lang meer voor ze zouden vertrekken dus besloot Christopher naar de bridge te gaan. Hij had zich snel schoongemaakt in het daarvoor bestemde kamertje en keek nog even naar de twee vrouwen die nu in Sickbay waren.

Op de bridge aangekomen was het erg druk, dat was dan ook te verwachten, alle laatste dingetjes moesten nog gedaan worden. De Captain zat op zijn stoel, Christopher besloot ook te gaan zitten en nog niks te zeggen, hij zou de Captain het woord laten nemen als hij dat wou.
‘Commander wat is er gebeurd?’ vroeg de Captain met een werkelijk zorgelijke stem.
‘Wat is er dan?’ vroeg Christopher verbaasd.
‘Er zit een veeg bloed op je gezicht.’
Christopher bekeek zijn gezicht in de reflectie van de console, er zat inderdaad nog een veeg opgedroogd bloed op zijn gezicht dat hij nog niet gezien had.
‘Oh een klein ongelukje Captain.’ Antwoordde Christopher, hij had geen zin om op de details in te gaan, dat hoefde de Captain niet te weten. Hij had gewoon niet aan de apparatuur moeten komen. ‘Is alles klaar voor vertrek?’ vroeg Christopher.

Tag: de Captain

[startrekfan001]

Valdero staat in z'n hut, als hij opgeroepen word: =A= Valdero, er gaat wat mis in engineering. We hebben nu iedereen nodig om het schip op tijd in orde te krijgen, dus kom zo snel mogelijk naar engineering!" "Ik ben onderweg!" =A= Valdero gaat op weg naar de turbolift en stapt in. "Engineering". ~ Ik hoop dat we eindelijk wat te doen gaan krijgen want ik heb me echt nog nooit zo verveeld. M'n dienst had pas over een half uur zullen beginnen, maar ik hoop dat ik kan regelen dat ik wat meer werk krijg. Dit is echt zoooo saai hier ~

Valdero stapt de turbolift uit, en ziet de grootste chaos die hij in een hele tijd is tegengekomen. Waar een paar uur geleden iedereen nog rustig door engineering liep om de systemen in orde te maken en te controleren, rende nu iedereen door elkaar heen met PADDs en tabloïds. Aan de overkant van engineering zag hij rook, dat zag er niet goed uit. Hij rende er snel naartoe, hij zag Joran er ook al staan met een ensign.

Joran: "Valdero kun je ons even helpen met deze koppeling?" Valdero knikte instemmend en keek wat er nou precies mis was. "Deze leiding is compleet aan gruzelementen, die zullen we maar in z'n geheel vervangen." zei Joran. Valdero: "Ik ga wel een vervangende leiding halen, enne... die 2 andere leidingen, wil je die vervangen of seal je ze gewoon?" Joran: "Ik denk dat we die 2 beter kunnen sealen. Zo erg is de schade niet. Ensign, seal jij die 2 leidingen, ik draai een diagnose in deze sectie om te kijken of we iets gemist hebben."

Nadat Valdero terug was met een vervangende leiding, haalde hij de brokstukken uit de leidingruimte en schroefde alle overgebleven stukken los. "Joran, test deze leiding eens. ff kijken of ie goed vast zit". Joran draait de diagnose, maar hoort een piepje. "Volgens mij zit ie verkeerderom Valdero, de kant met 2 rode lampjes moest rechts he!" ~ Ooooww shit echt weer iets voor mij ~ dacht Valdero. Nadat alles goed zat en de diagnose alles bevestigde, liep Valdero naar de Chief toe.
Valdero meldde bij hem dat ze klaar waren met de leidingen. Vervelen deed hij zich in elk geval niet meer. Bob: "Mooi. Kun jij dan verder gaan met het kalibreren van de schilden? Volgens mij waren ze niet helemaal goed afgesteld." Valdero liep naar de pooltafel en vroeg het schildmenu op. Des schilden zaten inderdaad niet goed. En om de een of andere reden kreeg hij het ook niet voor elkaar om het schild recht te krijgen. Er bleef steeds een kleine afwijking in de vorm zitten........ ~ Waarschijnlijk die Romulan technologie weer... Es kijken, wie weet hier veel van Romulans af... ~ Valdero vroeg de crewlijst op en voerde als zoekterm "romulan ervaring" in.

off
reply: iemand die me wil helpen met de schilden?

[SCC Dauntless]

De zee was rustig onder de houten romp van het grote VOC schip, de Michiel Adriaanszoon de Ruyter.
Kapitein ter Zee Micheal Hornborst bevond zich op het observatie dek. Naast hem stond, een beetje wit weggetrokken, zijn overste: XO Lissette LeBlance luitenant eerste klas. Het schip deinde op de golven die de middelandse zee maakte. De hele alfa-dienst van het sterrenschip de U.S.S. Dauntless, van welke Micheal bevelvoerder was, genoot van het zonnige weer.

Micheal draaide zich om en terwijl hij uitkeek over de zee en de kleine havenplaats Nice zuchtte hij. “Dit was het leven Lissette, geen computer, geen sensoren, geen aandrijving. Alleen de wind in de zeilen. De zon, de maan en de sterren om te leiden” Lissette keek geamusseert naar zijn bevelvoerder. “Geschiedenis boeit u veel” Micheal knikte: “Voor vele problemen in het heden ligt de oplossing in het verleden.
Micheal draaide zich om naar het lagere bemanningsdek. De hele alfadienst van de Dauntless was daar aan het werk.

De bemanning was bijeen op Holodek II, Micheal had hen hier ontboden voor de promotie ceremonie van Jessica Harper-Kathern en Joost Terhorst. Micheal lachte terwijl hij dacht aan die arme Joost en Jessica. Midden in de nacht ontvoert uit hun hut en toen gevangen gezet op dit houten schip. Micheal bedacht ook dat de twee beveilings officieren die nu in de ziekenboeg lagen door een slag van Jessica het ook leuk zouden vinden dat mevrouw Harper-Kathern bang werd.
Joost en Jessica zaten geketend onder in het ruim, geen besef van wat er zich afspeelde boven hun hoofden. “Breng de gevangen”

Een houtenluik rond midschips ging open en het hoofd beveiliging kwam naar buiten met een bang uitziende man en vrouw. De man was Joost Terhorst, de Russische hoofd beveiliging. De vrouw was Jessica Harper-Kathern, hoofd vluchtleiding en bovendien bevelvoerder over de nachtdienst
Hardhandig werden Joost en Jessica op het dek geworpen en toen op hun voeten geholpen. Twee potige mannen draaide hun hoofden richting het observatie dek. Vanwaar Micheal, Lissette en Naomi op hun kijken. “Lees de aanklacht voor”

“Luitenant Joost Terhorst, u staat hier terecht voor uw daden aanboord van de S.C.C. Dauntless en de U.S.S. Consitution samengevat zijn dit de drie ergste. Punt 1, het risqueren van uw eigen leven voor uw bevelvoerder en collega’s. Punt 2, het redden van het schip. Als derde, meest serieuse. Meer doen dan uw rang van u kan verwachten. Daarom is het de beslissing van deze raad om U te veroordelen tot de rang van Luitenant tweede klas oudste categorie” Lissette besloot zijn verhaal.
Yuri moest deze woorden even op zich laten inwerken. Toen verscheen er een glimlacht op zijn gezicht. “Gefeliciteerd meneer TerHorst” Micheal gebaarde naar een crewlid en Yuri kreeg een gouden pip erbij. Hij glom van trots

Jessica keek naar Micheal. Hij had, gezien haar acties in de vorige missie, geen enkele reden om haar te promoveren. Ze zou zelf niet verbaast zijn als ze een degradatie voor haar kiezen kreeg. Lissette rolde een stuk perkament uit en kuchte.

“Luitenant Jessica Harper, u staat hier terecht voor uw daden aanboord de U.S.S. Constitution. Samengevat zijn dat. Punt 1. het ondermijnen van het gezag van een der bevelvoerder. Punt 2, het redden van voort genoemde bevelvoerder. Tenslotte, punt 3, het meest serieuse en de meest erge. Het meer doen en willen doen dan van een chief FlightControl gevraagd kan worden. Daarom is het de beslissing van deze raad om u alsnog te veroordelen tot Lieutenant sr grade. Met alle rechten en plichten die daaraan verbonden zijn”
Lissette besloot zijn verhaal en ook Jessica kreeg een pip erbij. Ze salueerde “Bedankt”

Micheal ging recht staan. “Oké, strijk het grootzeil, anker op. We varen uit. Roerganger, zet koers naa….” =/\=Brug aan Commandant Hornborst , inkomend bericht van het MacDou onderzoeks centrum, ze worden aangevallen.=/\=

"Mevrouw Harper, Mevrouw Harper... Mevrouw HARPER!!! Jessica schrok op. Ze schudde haar hoofd even en keek verbaasd rond. Dit was niet de Dauntless nog een houten VOC schip. Even grinnekte ze en toen verdween die grijns al snel. Voor haar stond haar nieuwe XO. Christopher Ryan. Even probeerde ze nog te grijnsen. "Sorry sir, gebeurt niet meer" zei ze snel en struikelend over de woorden. "Zie daartoe Lieutenant" Jessica herstelde zich en zag dat andere aanwezige op de brug haar ook aankeken. Ze strekte haar vinger en liet ze even over haar console glijden. Zegen dit schip, behouden vaart dacht ze

[tag: Dennis/RR]

[Blind Guardian]

(( sorry voor de iets wat late reply))

Bjorn volgde de taak op die gegeven was door zijn 'acting chief'... De lijst van namen door te gaan.

Ensigin David Duchovny, present.... Crewmember Gerald Akkermans Present...

Het lijstje ging even door, de meeste leden van het security team waren aanwezig, enkele waren er niet... Hij werkte zijn pad bij... Crewmember T'kon afwezig....

Het werk nam enkele uren in beslag, het was een wirwar om iedereen te vinden, aangezien de meeste nog bezig waren hun crew quaters in te richten...

Bureaucratie, ja dat komt natuurlijk bij de Klingons ook voor, kantoorwerk is niet echt iets wat aan mij besteed is en word daar vaak uitgevoerd door 'uitgerangeerde krijgers', baantjes die niet door iedereen gewaardeerd worden maar toch uitgevoerd worden....

Bjorn niet weten dat zijn security chief ondertussen gearriveerd ging, ging eerst met zijn werkzaamheden naar Leonard toe...

Hij is wel jonger dan mij die Leonard, maar voor de rest is het wel okay, hij zit er eervoel genoeg uit en heeft gediend tijdens de Domion oorlog, ben benieuwd naar die Security Chief, schijnt een nogal terug getrokken persoonlijkheid te zijn waar ik niet veel inlichten over heb kunnen inwinnen, nou we zullen zien

Tag: Security

[Miriam]

Commander - Nicole deMatteo
Sickbay - Deck 12 - USS Langerade

Nicole loopt richting de dokter. “Ik dacht laat ik maar eens kennis maken, tenslotte zitten we op het zelfde gebied en heb ik zelf ook jaren Medical gedaan. Maar laat ik me eerst eens netjes voor stellen ik ben Commander Nicola deMatteo.” En ze steekt haar hand uit richting de dokter.
“Oh, ik ben Commander Kea'e Kumeliki Chief medical” Zegt ze terwijl ze haar handen afdroogt en uitsteekt richting Nicole. Die meteen antwoord: “Zo, dat is een ingewikkelde naam. Wat is je afkomst?”
“Hawaaianse?” zegt de dokter die niet erg heel veel zin had om lang te kletsen met de Counselor
“Welk systeem is dat?” Vraagt ze. “Dat is een aards eiland. Wat is uw functie aanboord. Commander? ”
“Chief Counselor, dus we zullen we veel samen werken. Het is wel nieuw voor me heb jaren gediend in de Medical aanboord van schepen en op grond basissen. Maar na de Dominion oorlog en de weder opbouw had ik er genoeg van. Besloot rustig werk te doen Tot ik een paar weken geleden deze positie aangeboden kreeg en die besloot ik dan ook maar te aanvaarden. En u dokter hoe bent u hier gekomen want zo oud lijk je niet en toch al lt.commander vertel? “
Even valt er een korte stilte.
“Veld promotie tijdens zware tijden. Ik ben pas 33 maar leeftijd zegt niets, tijdens de oorlog meer ervaring opgedaan dan menig andere arts. Maar als u mij wil excuseren ik moet nog wat doen voor dat we uiteindelijk vertrekken.”
“Natuurlijk, ik zal eens gaan informeren wat de bestemming is, tot later dokter Kea’e”
En met deze woorden verlaat Nicole de sickbay. Richting de brug.

Op de brug aangekomen. Gaat ze meteen opzoek naar de bevel hebber.
“Lieutenant, waar zijn de Captain en zijn first officer.” Vraagt ze aan de Flight officer.
“De captain is met Security chief Miller in de Ready room Commander Ryan was hier net ik weet niet waar hij naar toe is gegaan.” Antwoord Harper.
Nicole loopt richting de readydeur en belt aan.

Chief Medical officer, Captain

[uss defiant]

Er waren ondertussen enkele uren verstreken sinds Ian's kennismaking met de captain. Hij had zich wat bekender gemaakt met de systemen en eens goed gekeken waar de voor hem belangrijke gebieden in het schip ergens lagen. Zijn positie was vaak op de brug, maar zijn staff zat veel verspreid over het schip. Hmm, ik moet mijn staff nog toespreken eigenlijk en zeker maken dat ze er allemaal zijn.
Ian stuurde een bericht naar zijn hele staff:

Welkom aan boord iedereen! Zou iedereen zich om 16.00u kunnen melden in het Main Science Lab op deck 6 aub.

Lieutenant Commander Ian Hunt, Chief Science Officer

Na dit gedaan te hebben liep hij riching de turbolift. Het was pas 15.00u, maar hij wilde ook nog wat tijd om zelf even rond te kijken. Op wat transporters na was heel deck 6 gereserveerd voor science, dus er was genoeg ruimte. Alles zag er vertrouwd uit, maar voor deze reis was deze plek niet het belangrijkst, maar stellar cartography. Tenminste, dat verwachtte hij, je wist nooit hoe het liep met het verkennen van een nieuw gebied, dat maakte deze missie zo ongelooflijk spannend. Het deed hem denken aan zijn post op de Ba'ku planeet waar hij een van de onderzoekers was die uit moest zien te vinden wat de verjonging op gang bracht. Ian hield wel van een uitdaging. Zolang deze tenminste binnen zijn interesse lag. Leiding geven over een schip had hij nooit gewild. Meer leiding dan Chief Science leek hem niks.
Na een compleet rondje door het deck te zijn gelopen was het al bijna 16.00u en wachtte hij maar even op zijn staff. Terwijl hij daar zat realiseerde hij zich opeens dat van hem dadelijk wel een korte speech verwacht werd. Fuck, speechen is nu niet echt een van mijn specialiteiten. Ehm, hallo. Ik ben blablabla. Dit is een belangrijke missie enzo. Nieuwe grenzen blablabla en ga je nu maar wat bekend maken met de systemen en dan zien we straks wel weer verder. Prachtige speech al zeg ik het zelf.
Langzaamaan begon staff binnen te druppellen en maakte hij kennis met iedereen. Hij onthield eigenlijk maar weinig van de namen, maar gelukkig had hij nog het crewmanifest. Om 4 uur was iedereen er en begon Ian zijn speech. De speech was wat beter dan toen die nog in zijn hoofd zat maar niemand was echt verpletterd door zijn vermogen tot speeching. Aangezien niemand echter veel te doen had op het moment maakte iedereen wat nader kennis met elkaar. Ian kreeg het idee dat zijn staff voornamelijk bestond uit ervaren mensen met veel nieuwsgierigheid. Ik hoop dat deze impressie zo blijft. Ik heb geen zin om mensen constant op de hak te moeten zitten omdat ze anders hun werk niet doen.
Na een tijdje ging iedereen zich toch maar bekend maken met de systemen op de LaGrange. Nadat Ian dit enige tijd met plezier had aanschouwd vertrok hij weer. Hij kon zijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en op de bridge was waarschijnlijk toch nog niks te doen, dus spoedde hij zich richting Stellar Carthography. Het was de grootste die hij ooit gezien had op een starship. "Computer, laat de nebula RLQ-927 zien en geef alle bekende gegevens." Hier was hij wel enkele uren zoet mee.

[captain crash]

Het feit dat Leonard over zijn tas was gevallen toen hij de brug op was gekomen had tussen hen meteen het ijs gebroken. De file over Leonard had hem al doen vermoeden dat de samenwerking niet een al te groot probleem zou worden, zolang Leonard maar niet teveel vragen zou stellen. Het idee om met alle department heads van security te gaan kaarten op een afgesproken dag had Sam afgeslagen, zoveel kennis hoefde hij niet met ze te maken. Zijn argument? Mensen kennen als je ze het gevaar instuurde was lang niet altijd positief. Natuurlijk was dit niet zijn echte motief maar dat hoefde niemand te weten.

Leonard en Sam hadden het daarna vrij uitgebreid over de taakverdeling gehad. Leonard zou de away team security gaan leiden terwijl Sam aanboord zou blijven om de boel daar te overzien. Er waren twee uitzonderingen op deze regel: First Contact missies en missies waar de captain bij mee zou gaan. Leonard zou verder ook verantwoordelijk worden voor de training van de security medewerkers, deze taak kon hij eventueel aan Bjorn uitbesteden. Bjorn had hij nog niet ontmoet maar Leonard was erg positief. Sam geloofde hem op zijn woorden.

Sam zou de training van de senior staff op zich nemen. Hier was meteen een probleem, ze waren allemaal vakspecialisten maar de meeste hadden duidelijk nog nooit serieze training gehad met handwapens. Hij wilde nu zo snel mogelijk afspraken met ze maken wanneer de trainingen zouden beginnen zodat ze voordat ze de nebula hadden bereikt allemaal in ieder gval hun basiskennis weer hadden bij gewerkt. En dan was er nog die kleine zaak met de chief tactical. De captain had hem de vrije hand gegeven is het regelen van de precieze taakverdeling en zijn idee was eenvoudig: zolang het zou gaan was het allemaal best maar hij was het nog niet eens met het feit dat de chief tactical de wapens van het schip zou moeten gebruiken. De beste jongen, want dat was hij nog, had er totaal geen ervaring in.

En nu ging hij eerst naar zijn hut om zijn zooi op te ruimen.

Tag: Senior Staff, chief tactical evt Leonard en Bjorn.

[Raynor's Revenge]

Het onderhoud tussen Jasper en Commander Miller was redelijk soepel verlopen. Iets waar Jasper zelf best tevreden over was, want het had beide kanten op kunnen gaan. Miller was blijkbaar echt zo geïnteresseerd in deze missie als zijn aankomsttijd deed vermoeden, maar zolang hij gewoon zijn taken naar behoren uitvoerde maakte dat verder ook niet heel veel verschil, althans wat Jasper betreft. Inmiddels was de tijd van vertrek bijna aangebroken, dus besloot hij zich maar eens richting brug te begeven. Op weg naar buiten botste hij bijna tegen de Counselor op. "Commander deMatteo, kan ik u ergens mee helpen?" vroeg Jasper terwijl hij de brug op liep. Nog voor de Counselor antwoord had kunnen geven begon de PADD die Jasper bij zich had geluid af te geven. Na het ingekomen berichtje vluchtig doorgelezen te hebben stuurde hij met een grijns een antwoord naar Miller; "Geldt dat ook voor mij?" Jasper merkte op dat de Counselor inmiddels verdwenen was, vermoedelijk zijn ready room in.



Tag: miriam, CC, eventuele andere aanwezigen

[Paulstartrek]

Luitenant Commander Bobby ‘Bob’ Fisher

Uss LaGrange engineering

Na een tijdje op de brug te hebben doorgebracht met wat noodzakelijke rapporten en andere zaken betreffende hun nieuwe schilden besloot Bobby om maar eens in engineering te kijken.
Tenslotte wou hij in engineering zijn voor het vertrek. Refit is 1 ding, maar die starbase engineers wilden nog wel eens wat missen.
En inderdaad na een wat grondige inspectie die hij even terug al bevolen had werden er diverse kinderziektes aangetroffen in de meeste secundaire systemen.
Bobby gezicht stond nu op onweer. Dit was niet ‘iets missen’ meer. Hij zou daar nog wel een rapport over schrijven.
“Wat een drukte niet?”
~wijsneus, welke idioot?~
“Ik heb nu geen tijd...” begon Bobby met praten, tijdens deze zin keek hij naar de man die hem aansprak. 3 gouden bolletjes schitterende hem tegemoet.
“Commander, Sorry.”
Na de Commander toestemming gegeven te hebben om op zijn eigen schip rond te lopen liet Bobby de man gaan.
Ook hier was er genoeg papierwerk te doen. Hij wist niet dat er zoveel rapporten geschreven moesten worden.
*BOEM*
~What the frag?~
Een kleine explosie schrok de hele ruimte op. Een hoeveelheid engineers rende naar de locatie toe.
Bobby rende gauw naar de statusschermen. Geen enkel rode lamp schitterende hem tegemoet. Het scheen geen erge explosie te zijn geweest.
“Casteel aan engineering.”
Ow fijn, dat was die overijverige operations chief. Die deed haar werk echt te goed. Moest ze wat bewijzen ofzo?
Gelukkig pakte Joran de Comm. Hij stelde haar gerust. Intussen was een ensign naast hem komen te staan.
“Ah ensign, u komt met uw rapport.” De vrouw keek op. Ze had waarschijnlijk een afkaffering verwacht. Na een seconde bedenktijd begon ze dan maar een professioneel rapport op te lepelen. Keurig haar en de XO’s betrokkenheid te vermelden.
Bobby knikte eens. Zij had een fout begaan.
“Ensign, ik begrijp dat je niet wilt afgaan als je een fout hebt gemaakt, maar zelfs dit kleine foutje heeft voor gewonden gezorgd. Voortaan een hogere autoriteit inschakelen.”
Even stond Bobby na te denken, hij moest haar wel straffen natuurlijk, alleen ze waren net nieuw aan boord en iedereen moest even wennen.
“Ensign je bent hierbij je privileges kwijt tot aan vertrek.” Sprak Bobby bars.
“Maar Sir, dat is over een uur?!” sprak de ensign verbaasd.
“Niet genoeg ensign?”
“Nee mijnheer. Ik bedoel ja, mijnheer. Dank u” vlug draaide de ensign zich om en liep weg.
“Dismissed ensign.” Sprak Bobby dan zacht terwijl een glimlach op zijn gezicht verscheen. De ensign had haar les geleerd in ieder geval.

Even keek Bobby naar de plek des onheils. Hij zag twee grote mannen orders uitdelen en leidingen doorgeven. Dat zat wel goed. Hij wachtte het rapport van Joran of Valdero wel af.
Inderdaad kwam deze laatste 5 minuten later binnen.
Na even geluisterd te hebben kwam Bob al tot de conclusie dat hij een goede man hier had en dat deze zijn werk wel verstond. Hij liet hem dan ook gauw uitpraten zodat de man weer aan het werk kon.
De schilden waren namelijk nog niet getest voor vertrek en dat wou hij wel gedaan hebben voordat ze weg bij de Romulans waren.
Valdero vertrok en Bobby wierp zich weer op de rapporten voor hem. De Starbase commander deed een beklag over het beklag dat Bobby had gedaan over zijn engineers. En de Starbase chief engineer deed beklag over het beklag dat bobby bij zijn CO had gedaan in plaats van bij hem.
Voordat Bobby een reply kon typen en de kapitein informeren over de beklagen piepte de computer.
Een verzoek was uitgegaan naar crewmembers met ervaring met Romulan shielding.
Zijn naam stond bovenaan.
Blij met het vooruitzicht de rapporten even te laten liggen liep hij naar Valdero toe.
“Hulp nodig?”
Valdero knikte en legde het probleem uit.
“Oke, ik maak je een deal. Ik help jou als jij mij helpt met een paar lastige rapporten.
Deal?”

Reply Valdero en RR als hij wat met die klachten van de starbase wil doen.

[startrekfan001]

Nadat Valdero een oproep had gedaan aan mensen met Romulan ervaring, zag hij de Chief al snel op zich af komen lopen. "Hulp nodig?" zei de Chief. Valdero knikte en vertelde dat het schild een kleine bubbel had aan de zijkant. "Oke, ik maak je een deal. Ik help jou als jij mij helpt met een paar lastige rapporten. Deal?" zei Bobby. "Deal! Als de rapporten maar niet AL te lastig zijn." "Neuh...." (Bobby kijkt schijnheilig). Bobby keek naar het scherm en controleerde een aantal instellingen, waarna het probleem al snel was verholpen. "Kijk, die quantum phaseprojectors moeten niet op .6 staan, maar op .2. Normaal is het inderdaad .6, maar dit zijn ook geen standaard starfleet schilden." Valdero: "Aaaah.... ok, mooi dat ik dat nu ook weer weet. Vertel, wat was het probleem met die rapporten?"

De Chief wenkte dat Valdero hem moest volgen en liep naar een console met allemaal PADDs erop. "Kijk, ik heb hier klachten van de Starbase Commander en van de Starbase Chief Engine.." Nog voordat Bobby uitgepraat was kwam Valdero er al tussen: "Laat mij deze maar doen. Ik ben goed in Starfleet Regulations." zei hij terwijl hij naar de klacht van de Chief Engineer wees. "Mij best, ga je gang. Als het maar in orde komt." Valdero pakte de PADD op en koppelde hem aan het console, waarna hij 2 starfleet protocollen opvroeg en kopieerde naar de PADD. Meer tekst zette hij er niet in. De protocollen:
General Order 58: Een Chief van welke afdeling maar ook op een schip, moet IEDER probleem dat waard is gemeld te worden, EERST bij de Executive Officer, of in zijn afwezigheid, de Captain van zijn schip melden en DAARNA aan een ander persoon.

Starfleet Regulation 5682.5: Interschip/station communicatie over interne problemen mag ALLEEN worden uitgevoerd met de toestemming van één van de bevelhebbende officieren van een schip.

Bobby las het berichtje door en zei tegen Valdero: "Kort maar krachtig. Zo mag ik het zien. Ik ben zelf nog even met deze klacht bezig, kijk jij even of er nog berichten van de Starbase zijn?" "Ja hoor. Maar laat die klacht dan eens zien, misschien kan ik helpen." "Nee dat hoeft niet hoor. Deze doe ik zelf wel." Maar Valdero had al op de PADD gezien waar het over ging en keek verbaasd op naar de Chief: "Nou bedankt! Heb je een klacht over ons ingediend?" grapte hij.

reply: Bobby, probeer je dr maar uit te kletsen

[Guess who?]

Weer zag hij iemand uit de kamer van de captain komen. Dit keer was het Sam Miller. Na even nog iets nagekeken te hebben vroeg Juliaan aan de computer waar Sam nu was. De computer meldde dat Sam Miller nu in zijn hut was. Juliaan stond op en begaf zich naar de turbolift.
"Computer Officers Quarters"
De deuren schoven open en Sam liep door de gangen. Al snel had hij de hut van Sam gevonden en belde aan.

Even later werd er geroepen dat hij naar binnen mocht.
"Lieutenant Juliaan sneeuw meldt zich" zei hij netjes.
"Oh die nieuwe van Tactical"zei Sam nors. "Ik ben Lieutenant Commander Sam Miller, het hoofd van het Security en Tactical Department."
'Zo dat begint lekker, heb ik wat fout gedaan' dacht Juliaan.
"Hallo, iedereen heeft opdracht gekregen zich te melden bij zijn chief, dus kom ik even langs." zei Juliaan.
"Ja dat las ik, en wilde je verder nog wat doen?" vroeg Sam. "Hoe ben je eigenlijk chief van tactical geworden?" vervolgde hij.
"Ehm, ik heb drie jaar in de Tactical department van een Sabre Class schip de USS-Elsewise gediend. Toen ben ik gepromoveerd tot Lieutenant. En vervolgens heb ik op een Akira class schip 1 jaar gediend als Tactical Officer." antwoordde Juliaan vlug.
"Oh ja, en hoe oud ben je dan wel?" vroeg Sam ongelovig.
"25" zei Juliaan kort.
"En je denkt dit schip wel heel te kunnen houden door vijanden en andere gevaren op afstand te houden en te vernietigen?" vroeg Sam.
"Ja zeker, volgens de captains waaronder ik heb gediend heb ik veel potentie." zei hij met een glimlach.
"Jaja, maar je hebt nog nooit een schip aan flarden geschoten." "Nouja, ik hoor het al, zo'n captain die zichzelf in de jonkies ziet. Als je het één keer verprutst ben je geen chief meer jongen. Begrepen?" zei Sam streng.
"Ja, maar dat zal niet voorkomen." daagde Juliaan hem uit.
"We zullen zien." zei Sam weinig hoopvol. "Wat ga je nu doen?" vroeg hij nog snel.
"Ehm, maar weer terug naar mijn station, we vertrekken bijna."
"Oke, tot zometeen." antwoordde Sam zonder veel emotie.
"Tot zometeen, sir." zei Juliaan. Die zich snel omdraaide en terug naar de turbolift liep en achter zijn station ging zitten.
Pff, wat een zeikerd.

[captain crash]

De zorgen van Sam waren nog lang niet weggenomen. Vooral ook niet omdat de chief tactical niets had gezegd over de handwapen training waar ook hij voor uitgenodigd was. Hij had het bericht of nog niet gezien, wat slordig was, of hij had gedacht dat het een verzoek was geweest dat te nergeren was. Het meeste zorgen maakte Sam zich over de geringe ervaring met het daadwerkelijk aan gruzelementen schieten van een ander schip, vol levende wezens, van Juliaan. Hij had ondertussen zelf de oplossing voor dit probleem verzonnen en wilde daar zo snel mogelijk na vertrek met de captain over spreken. Hij vond het ook jammer dat zaken tegenwoordig zo gingen binnen Starfleet, Juliaan had zeker potentie maar was gewoon nog te jong.

En nu werd het tijd om Bjorn eens op te zoeken.

Tag: Bjorn en senior staff

[Tactical_Cube]

Commander Christopher T. Ryan
Executive officer: Uss Lagrange

‘Computer stop programma.’ Zei Christopher.
Het holodeck trainingsprogramma stopte. Hij had zich erg geïrriteerd gevoeld en dat gevoel wou hij kwijt voor ze vertrokken, vandaar dat hij een half uurtje in het holodeck bezig was geweest. Dat deed hij wel vaker als hij wat stoom af moest blazen. Hij pakte de handdoek die hij meegenomen had en veegde het zweet van zijn lichaam af. Hij had het net opgenomen tegen ongeveer een dozijn Jem’Hadar, hij had een aantal kleine schrammen op zijn armen, hij had de safety’s namelijk nooit helemaal aan staan. Zonder pijn was het geen goede training, maar hij was natuurlijk ook niet zo dom om ze helemaal uit te zetten, dat deed alleen een idioot. Tijdens zijn trainingen had hij het altijd zo ingesteld dat je wel pijn kon voelen, doordat de computer een schok door je lichaam heen stuurde, maar boven een bepaald level werd dit gedempt, werd je dus fataal geraakt dan voelde je alleen een pijnsteek.
‘Computer nog ééntje.’ Zei hij tenslotte.
Een aantal meter verderop verscheen een Jem’Hadar met een wapen in zijn hand.
‘Computer geen phasers of andere projectielwapens deze keer.’
Hij had al genoeg ervaring met wapens en op de één of andere manier voelde het beter om ze zonder wapens te lijf te gaan.
De Jem’Hadar zijn wapen verdween evenals die van Christopher zelf.
‘Computer start programma.’
~Programma gestart.~
De Jem’Hadar begon woedend op hem af te lopen, Christopher zette zich klaar om de eerste klap uit te delen, maar hij zette zijn voet niet goed neer waardoor hij even niet op zijn hoede was. Dit was genoeg tijd voor de Jem’Hadar om de eerste klap uit te delen, tegen zijn slaap.
Er schoot een pijnscheut door zijn hoofd en Christopher viel op de grond. De Jem’Hadar kwam al weer op hem aflopen om de volgende klap uit te delen. Tijdens de oorlog had Christopher het vaak opgenomen tegen de Hadar dus hij wist het één en ander van de zwakke plekken. Toen de Jem’Hadar bijna bij hem was maakte Christopher een vloeiende beweging, leunend op zijn handen haalde hij de Jem’Hadar met zijn rechterbeen onderuit.
De Jem’Hadar viel op de grond en Christopher sprong bovenop hem, trok de Ketracel White toevoer uit de nek van de Jem’Hadar en begon zijn gezicht te verbouwen. Sterk als de Jem’Hadar waren was het natuurlijk nog niet voorbij, de Hadar kreeg zijn kracht terug en gooide Christopher twee meter naar achteren.
‘Je denkt toch niet dat je gaat winnen?’ zei Christopher terwijl hij zich klaar maakte voor de volgende confrontatie.
Dit keer was het Christopher die de eerste klap uitdeelde, hij sloeg de vijand precies op zijn slaap waardoor deze begon te wankelen. Christopher pakte de Jem’Hadar bij zijn schouders, draaide hem om zodat Christopher achter de Hadar stond, legde zijn handen op de nek van de Jem’Hadar, zette kracht en brak met veel kracht de nek van de Jem’Hadar. Het lichaam viel levenloos op de grond en Christopher pakte nogmaals zijn handdoek om het zweet weer af te vegen.
Hij trok de hemd die hij aangehad had uit en pakte zijn pak dat hij ook meegenomen had, zodat hij gelijk door kon gaan naar de bridge.

Toen Christopher de bridge op kwam lopen voelde hij zich een stuk beter, de training had echt geholpen, hij had even nergens anders aan gedacht dat aan vechten. Op de bridge was het nu aardig druk, ze zouden dan ook bijna vertrekken.
‘Commander er is een bericht voor u van de Chief Security.’ Zei Casteel toen ze hem zag.
‘Bedankt.’ Zei hij met een glimlach op zijn gezicht, hij had zelfs geen zin om een grapje te maken over haar eerdere val. Hij keek haar even in de ogen aan, nam toen de padd in ontvangst en liep naar zijn stoel. Bij de navigatie zat Harper/Kathern, ze was eerder deze dag in slaap gevallen, dus hij zou haar extra goed in de gaten houden.

De Captain zat nu ook in zijn stoel, dit zou de eerste keer zijn dat ze samen op de bridge zaten.
Wat hij in zijn handen had was een bericht aangaande schiettrainingen met de senior staff.
‘Haha dit is een grapje zeker.’ Zei hij lachend terwijl hij zich omdraaide naar de Captain.
‘Ik denk het niet, ik heb er ook eentje gekregen.’ Zei de Captain terwijl hij zijn padd liet zien.
‘Ik denk dat ik Miller misschien nog wel een trucje of twee kan leren.’ Zei hij terwijl hij de padd op de stoel naast zich gooide.
‘Wie weet.’ Zei de Captain zonder er verder op in te gaan.
‘Dus is alles klaar voor vertrek?’ vroeg Christopher.

Tag: De Captain.

[Paulstartrek]

Luitenant Commander Bobby ‘Bob’ Fisher

Uss LaGrange engineering Chief engineer kantoor.

Valdero was lekker bezig, hij zou mij wel eens laten zien hoe het moest. Hij stelde dus een antwoord voor bestaande uit twee protocollen. Stilletjes lachte Bobby, de CEO van de starbase zou dat antwoord niet leuk vinden. Maar dat was niet zijn zorg.
De Padd die Bobby in zijn handen had bevatte zijn originele klacht over de engineers van de starbase. Bobby stond dus ook vreemd te kijken toen Valdero ineens zijn beklag begon te doen. “Waar heb je het over?” vroeg Bobby dan ook. “Nou die Padd in je handen, die ik niet mag afhandelen.” Antwoordde Valdero verontwaardigd.
Bobby keek de man eens aan en drukte hem toen de Padd onder zijn neus. “Aan wie is de klacht gericht?” Bobby wachtte ook niet op antwoord. “Aan de CO van de starbase. Over wie gaat het? Zijn engineers.”
Nu was Bobby een beetje geïrriteerd geraakt. “Waarom zou ik een klacht over jullie indienen? Zoals jullie dat ongelukje daarnet afhandelden was eerste klas werk.”
Boos ging Bobby zitten in zijn stoel.
“Je bent Dismissed, Luitenant!”
Valdero deed een poging zijn mond open te doen, maar Bobby sneed hem bars af.
“Ik zei: Dismissed!”


Off: Ik had dus klachten over de engineers van de starbase, niet over mijn engineers. wel goed lezen hoor

Reply Valdero

[startrekfan001]

Bobby keek Valdero verontwaardigd aan. "Waar heb je het over?" vroeg Bobby, waarop Valdero reageerde: "Nou die Padd in je handen, die ik niet mag afhandelen." Bobby liet meteen de PADD zien, en zei: "Aan wie is de klacht gericht?" Aan de CO van de starbase. Over wie gaat het? Zijn engineers." Valdero voelde zich nou best wel stom. ~ Typisch typisch typisch...... zoals altijd ~. Valdero zag nu dat Bobby er nogal de pest in kreeg, en hoorde hem zeggen: "Waarom zou ik een klacht over jullie indienen? Zoals jullie dat ongelukje daarnet afhandelden was eerste klas werk. Je bent dismissed Lieutenant!". Valdero wou het nog goed proberen te praten, maar voordat hij daar de kans toe kreeg werd hij toegesnauwd dat hij weg moest.

Valdero voelde zich op dit moment ontzettend lullig, de Chief was duidelijk tevreden over zijn werk en hij had het met zo'n stom geintje verziekt. ~ Stom stom stom, Valdero, je bent een sukkel. Je moet geen geintjes maken. Ze komen altijd verkeerd over. Argh, ik wou dat ik iemand anders z'n sociale kwaliteiten had..... maarja, dat is duidelijk niet aan mij besteed..... ~. Valdero besloot om op de pooltafel te kijken welke systemen nog niet in orde waren en wie waar aan werkte. Misschien kon hij nog ergens van dienst zijn.

De pooltafel gaf als eerste hit de lateral sensoren, de explosie van net heeft daar een power surge veroorzaakt. Verbaasd over het feit dat hij dat niet eerder had gehoord, vroeg hij alle effecten op die de explosie op het schip heeft gehad. De computer gaf hem onmiddelijk een lijst van alle effecten:
1. Powergrid verstoring van 16.33 seconden.
2. Power surge in lateral sensoren
3. Een schokgolf van sterkte .09 ging door het schip.
4. Engineering brugconsole uitval van 0.3 seconden

~ Gelukkig, niks ernstigs, behalve die power surge in de lateral sensoren. ~. Valdero ging naar de turbolift. "Tactical pod, lateral sensoren".

Na een minuutje onderweg te zijn geweest ging de deur open. Het zag er vrij normaal uit, de surge was niet zo erg geweest. Hij vroeg aan een andere engineering officer die er rondliep wat er precies was gebeurt. "Verderop zijn bij de torpedotubes een paar consoles uitgevallen, en één bedekkingsplaat viel van z'n plek door een lekkende leiding. Overdruk, denken we. De leiding is net vervangen, maar het LCARS systeem werkt niet helemaal. ~ Ah! Een computerprobleem! ~ Valdero bedacht zich net dat hij bijna blij was terwijl dat niet de bedoeling was in situaties zoals deze. "GEFIXT!!" Hoorde hij plotseling een stem uit de verte roepen. De engineering officer met wie Valdero stond te praten zei: "Ah, zo te zien is het probleem al opgelost. Ik denk niet dat we uw hulp nodig zullen hebben, het gaat hier op rolletjes. "Ah mooi. Dan ga ik weer terug naar engineering. Veel geluk hier!" ~ Shit, moet ik toch terug naar Bobby voor orders.... Laat ik maar hopen dat hij wat is gekalmeerd.... ~.

Valdero stapte in de turbolift en stapte even later uit in engineering. Hij zag dat Bobby aan het praten was met Joran, dus hij wachtte maar even.

[.:Admiral-Janeway:.]

On:

(Engineering)

Joran was bezig om de energietoevoer weer door de primaire leiding te laten gaan dit was ook snel gelukt.
Kan nog leuk worden als er voor vertrek al dingen misgaan hoe zal dat dan gaan als we weg zijn dacht hij. Hij vroeg zich af waar de Chief en Valdero waren. Maar besloot maar verder te gaan met zijn werk door die ontploffing waren enkele systemen van streek en die moesten ze dan ook weer goed krijgen voor vertrek.
"Ensign wat is de status van de Warp motoren?"vroeg Joran aan een Ensign die achter het WPS console stond.
"Die staan op stand-by, sir"antwoordde die.
Joran begon zich wel af te vragen waarom Stafleet zoveel talent op 1 schip wou. Op de Starbase waren ze nooit zo snel klaar zelfs zijn voormalige Chief niet.
Opeens konden ze Bobby door heel Engineering horen schreeuwen. Joran besloot maar eens te kijken toen hij bij zijn kantoor kwam zag hij dat Valdero mokkend wegliep.
Wat heeft die nou weer
Joran belde aan, waarna er iemand binnen zijn.
"Is er iets Commander?"vroeg Joran.

Off:

reply:Bobby, Wie wil