Missie 0: Op weg naar starbase 117

Volg hier of doe mee aan de startrek.nl forum sim

Moderators: mr_Vulcan, Raynor's Revenge, captain crash

Gesloten
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

Eindelijk was Jasper aangekomen bij Miller's kantoor. Deze afspraak had hij onderhand, niet geheel vrijwillig, al veel te lang uitgesteld. Net toen hij op de deur wilde kloppen ging zijn commbadge af. ~Dit kan je toch niet menen he... hoe is dit normaal?~ Na een diepe zucht genomen te hebben opende hij het kanaal. "Ryan aan de Captain, zou ik u even kunnen spreken, het is belangrijk." Jasper zuchtte nog een keer voordat hij antwoordde. "Kom maar naar Chief Miller's kantoor, ik moet hem nog even spreken en dan ben ik helemaal van jou." Jasper grinnikte even, ~Hmmm, gezien zijn reputatie waar ik de crew inmiddels al over begin te horen was dat misschien niet de beste woordkeus...~ "Verix out."

Na dit gesprek te hebben afgerond ging Jasper dan toch eindelijk Miller's kantoor binnen. "Goeden... avond inmiddels alweer, Chief. Ik neem aan dat die verplichtte schietoefeningen ook voor mij gelden?" vroeg hij met een kleine glimlach.
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Commander Christopher T. Ryan
Excecutive Officer on board of the Uss Lagrange


"Kom maar naar Chief Miller's kantoor, ik moet hem nog even spreken en dan ben ik helemaal van jou."
Normaal gesproken zou Christopher hier misschien om gelachd hebben, maar deze keer hoorde hij alleen ‘Kom maar naar Chief Miller’s kantoor.’
Miller!?

Waarom was de Captain daar?! Had Miller het al ontdekt en was hij nu de Captain aan het inlichten?! Of maakte hij zich weer druk om niks en was het gewoon een gesprek over iets anders?

Waarom had hij ook zoiets stoms gedaan, dit zou echt wat wezen weggestuurd worden voor de missie ook maar begonnen was. Hij had nog wel zoveel moeite gedaan om zover te komen en dan zou het door zoiets stoms allemaal tenietgedaan worden.
Vanaf het moment dat hij had gehoord dat er een positie van excecutive officer nodig was op een schip dat naar die nebula zou gaan had iets hem gezegd dat dat de baan was voor hem. Waarom wist hij niet maar zijn gevoel had hem gezegd dat hij alles moest doen om die baan te bemachtigen en het was hem gelukt.
Maar zou het nu al tot een einde komen?

Christopher liep door de altijd zo steriele gangen van de Lagrange, het grijs leek vandaag nog grijzer.
Kut!
Omdat hij niet had zitten opletten zag hij nu pas dat Jennifer van de andere kant aan kwam lopen. Vlug keek Christopher om zich heen of hij ergens anders heen kon, maar er was niks in de buurt waar hij heen kon om zich zo snel te verstoppen, in ieder geval niet zonder dat het op zou vallen.
‘Commander wat een verrassing om u hier te zien.’ Zei Jennifer op een toon die Christopher niet kon plaatsen.
‘Ehm ja toevallig, alles goed?’ Hij wist zo snel niks beters te zeggen.
Jennifer proestte ‘Ga je doen alsof er niks gebeurd is?... Wat is dat daar op je wang?’
‘Waar.’ Hij had het kunnen verwachten, een seconde later volgde er een bitch-slap recht op zijn wang.
‘Die rode vlek daar.’ Zei ze terwijl ze een grijns niet kon onderdrukken.
‘Is het over?’
‘Wat tussen ons? Tussen ons is nooit meer geweest dan seks, dus wat dat betreft heb je me niet gekwetst, maar als je nog een keer zoiets flikt dan hoef ik je nooit meer te zien.’ En daarmee vertrok ze.

Een beetje verward liep Christopher door terwijl hij over zijn wang wreef, als hij straks bij de Captain was stond een handafdruk op zijn wang niet zo mooi.
Even later kwam hij bij Millers kantoor aan en ging op de grond tegen de muur aantzitten.

Tag: Captain
Gebruikersavatar
captain crash
Administrator
Administrator
Berichten: 26502
Lid geworden op: 02 jun 2002, 00:48
Locatie: Nowhereland
Contacteer:

Bericht door captain crash »

Miller zat de evaluaties van de senior staff door te lezen. Over het algemeen hadden ze het redelijk gedaan. De in zijn ogen nog veel te jongen chief tactical moest nog. Het hoofd van het science department had hem blij verrasti. Voor iemand die toch weinig tot geen ervaring met wapens had was het resultaat positief te noemen. Wat extra training zou nodig zijn maar daar kon nog aan gewerkt worden. De chief engineer viel zwaar tegen. Hij zou later nog eens met hem gaan overleggen over hoe het nu verder moest. Het was zo'n drama dat een klein beetje extra training niet genoeg zou zijn. En dan was er nog de kwestie met de chief medical. Tjah, daar zou hij ook eens achteraan moeten. Probleem zou zijn dat ze hem vermoedelijk onmiddelijk zou vragen om zijn correcte medische gegevens aan te leveren. Ze leek hem iemand die natuurlijk allang door zou hebben dat zijn laatste serieuze check up, die in zijn dossier zat, al vier jaar geleden was. Nou ja, dan zou hij er aan moeten geloven dus.

Eerst maar eens en memo naar Fisher sturen: De resultaten vallen erg tegen. Ik wil u zo snel mogelijk spreken. Kunt u vandaag nog naar mijn kantoor komen? Naar de chief science stuurde hij een bericht dat hij zich kon melden bij McAllen voor extra training. Wat betreft McAllen, die had zich meer dan goed bewezen gedurende de missie op het Klingonschip. Het was voor hem een enorme opsteker geweest want zijn andere directe assistent had er, ondanks zijn Klingonachtergrond, weinig van gemaakt. Hij moest straks trouwens McAllen nog even spreken, hij was net wel erg bot geweest, zelfs voor zijn doen. Dat was niet de bedoeling, zeker niet tegenover iemand als McAllen die ten eerste zijn directe assistent was en ten tweede iemand was waar hij voor zijn gevoel best redelijk mee op zou kunnen schieten. Dit gold niet voor de first officer, maar iets zei hem dat hij daar niet de enige in zou zijn.

De computer op zijn bureau begon te piepen. Het had ook veel te lang geduurd voordat de informatie opgestuurd was. Sinds zijn vermoedens rond de werkelijke intentie van deze missie bevestigd waren een paar uur geleden was hij verder gegaan met zijn onderzoek. In een aantal oude nieuwsarchieven was hij boeiende berichten tegengekomen en deze had hij opgevraagd. Nu hij de documenten opende zag hij dat er meer bij zat dan hij had verwacht. Een foto...daar stond zijn vader en een van zijn broers...en...

"Goeden... avond inmiddels alweer, Chief. Ik neem aan dat die verplichtte schietoefeningen ook voor mij gelden?" Hoorde hij opeens. Geschrokken keek hij op, recht in de ogen van een geamuseerd kijkende Captain.
"Zo u was diep in gedachte verzonken."
"Niet zo zeer in gedachten sir, meer in feiten uit het verlden."
"U stuurde mij een bericht dat u informatie had die ik moest weten?"
"Jah sir. Toen ik aanboord kwam heb ik u verteld dat ik gestuurd ben door admiraal Benson. Omdat ik zijn verzoek, zeker gezien mijn status en het verloop van mijn laatste missie, nog al vreemd vond ben ik op onderzoek uit gegaan. Helaas werd een vermoeden dat ik al langer had bevestigd. Ik denk dat u eerst deze foto maar eens moet bekijken."
De captain keek verschirkt naar de foto op het computerscherm dat hij naar hem toegedraaid had terwijl ze in gesprek waren.
"Wanneer is deze genomen?"
"Ik denk zo'n twee jaar geleden sir. In ieder geval nog tijdens de oorlog."
"Dus Benson heeft contacten?"
"Ik denk dat het meer dan contacten zijn sir. U heeft de scans van de nevel gezien toen der tijd. U weet waarom mensen als mijn vader graag willen dat er onderzoek gedaan wordt. Ik denk dat Benson op zijn minst zijn ziel tijdens de oorlog verkocht heeft. Maar misschien is het nog wel erger. Ik weet het niet, als dat het geval is dan begrijp ik niet waarom hij mij wilde helpen."
"Deze missie staat niet direct onder Benson zijn command. Het is een science missie en staat daarom direct onder verantwoordelijkheid van admiraal Ti'mak."
"Tot we ontdekken waar die nevel echt uit bestaat. Op dat moment heeft Starfleet Special Operations er veel meer belang bij dan wie dan ook. Dat weet u netzo goed als ik."
"Misschien moeten we dan maar niet beginnen met ontdekken waar die nevel van gemaakt is Miller."
"Misschien niet sir, maar het zal niet heel lang geheim blijven. Ik zal in ieder geval proberen voor die tijd uit te vinden hoe ver Benson zijn relatie met mijn familie teruggaat en hoe diep hij er dus in zit."
"Ik zal kijken of ik je daar nog mee kan helpen. We zijn nog niet bij de starbase."
"Dank u sir."
"En, moet ik nu nog trainen?"
"Misschien wel zo verstandig sir!"

De captain draaide zich om en verliet het kantoor van Miller. Hij liet niet merken wat hij er echt van vond, maar Miller had daar wel zo zijn eigen ideeen bij.

Tag: Captain, Fisher, Chief Medical
Laatst gewijzigd door captain crash op 23 feb 2007, 15:07, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Afbeelding
Lt.-Cmdr. Kea'e Kumeliki - Chief Medical

- Main Sickbay -

"Kea'e?", Kea’e had net de gegevens ge-upload, en draaide zich om. "Bedankt nog, voor alles.", McAllen omhelsde haar. Ze had heel wat dankbare reacties meegemaakt, maar nog nooit was ze uit dankbaarheid omhelsd. "Als je een keer off-duty iets leuks samen of met anderen wil gaan doen, laat het dan maar weten.", McAllen glimlachte en liep sickbay uit, en Kea’e voelde dat ze begon te blozen. Als het om sociale contacten ging, was ze echt geen ster. Ze wist niet goed wat ze met deze reactie aanmoest. Zo goed kende ze McAllen niet echt, en voor ze een reactie terug bedacht had, was hij al weg. Misschien was hij iemand die wat opener was in sociale omgang, en het normaal vond op deze manier te reageren.

Kea’e besloot er niet te diep over na te denken, en liep terug haar kantoor in. De laatste paar uur had ze meer van de binnenkant van haar kantoor gezien, dan van sickbay. Op het scherm van haar console op haar bureau zag ze een inkomend bericht knipperen, die ze bijna helemaal vergeten was.

Het bericht was van lt. Commander Miller.
“Ik kon in uw personeelsfile niets vinden over een recent ongeluk. Ik heb ook in de dagelijkse rapporten niets gelezen over een ongeluk dat hier gebeurd zou zijn. Wat is er precies aan de hand met u? Of is dit toch een manier om niet te hoeven participeren?”

“Niet te hoeven participeren? Niet te hoeven participeren?! Waar haalde hij het lef vandaan om te denken, dat zij doelbewust plichtsverzuim zou plegen? De wapenvaardigheidstrainingen waren verplicht voor starfleet officieren, en zij had er altijd plichtsgetrouw aan meegedaan, ondanks haar standpunt over de nuttigheid ervan voor haarzelf. 'Ik ben een dokter, geen soldaat!’, dacht ze nog bij zichzelf. Desondanks was ze in dienst in een militaire sector. Dus veel keus had ze niet, en dat wist ze.
“Computer open het dossier van lt. Commander Miller.”, Kea’e las alle informatie wat betreft zijn carriere achtergrond. “Computer, toon zijn medisch log...”, ze bekeek zijn medisch log. In de afgelopen vier jaar geen toevoegingen... Zelfs geen checkup. Zou hij zelf zijn plicht verzuimen? Medische controles waren jaarlijks verplicht. In zijn bericht schemerde hij al duidelijk door dat deze training verplicht is, misschien zou ze hetzelfde met hem moeten doen, door middel van een medische checkup. Misschien was hij wel het soort man dat een hekel aan sickbays en ziekenhuizen en doctoren had...

Ze stuurde Miller een bericht terug.
“Geachte lt. cmdr. Miller. Ik begrijp uw reactie op mijn verzoek. De reden dat er geen rapporten te raadplegen waren over dit ongeluk, komt omdat deze door omstandigheden nog niet gerapporteerd waren. Als u nu de computer erop zou raadplegen zou u zien dat deze betrekkelijke log alsnog gerapporteerd is. Dit is weldegelijk geen poging om niet te hoeven participeren. Ondanks mijn beroepskeuze ben ik nog altijd een starfleet officer. Als chief medisch acht ik mijzelf echter niet in staat om op dit moment aan uw wapenvaardigheidstraining deel te nemen. Het uitstel periode waar ik om vraag is niet meer dan 24 uur. Morgen rond deze tijd ben ik capabel genoeg om aan uw wapenvaardigheidstraining deel te nemen.
Zelf ben ik overigens nog een discrepantie in uw medisch dossier tegen gekomen. U heeft de afgelopen vier jaar geen jaarlijkse medische controle ondergaan. Dit is echter volgens starfleet regelementen verplicht. Ik verwacht dan ook dat u binnenkort een afspraak zult maken met mijn departement voor deze controle.

Met vriendelijke groet,

Dr. Kumeliki.”


Tag: Miller
Laatst gewijzigd door Dawn op 17 mar 2007, 21:33, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

Het gesprek met Miller viel Jasper zwaar. Niet zozeer omdat hij alsnog naar wapentraining moest, dat Miller hierin niet toe zou geven was totaal niet onverwacht en ook voor in het verloop van de training zelf had hij het volste vertrouwen, hij moest alleen nog even wat tijd zien te vinden om het daadwerkelijk te doen. Het feit dat Benson zich met deze missie leek te gaan willen bemoeien vond hij problematischer. De vorige keer dat Jasper bij deze nevel was kon hij de toen-Captain al niet uitstaan, en nu hij sindsdien Verix bij zich droeg en meer wist over de achtergronden van bepaalde vrienden van Benson begon hij zich zowaar bijna zorgen te maken.

Maar Jasper werd bruut uit zijn gedachten getrokken toen hij Miller's kantoor uitstapte, zich rot schrikkend van een persoon die tegenover hem tegen de muur op de grond zat. "Wow!" Het was eruit voor hij er erg in had, en de andere persoon keek ervan op. Het was Ryan. Jasper zuchtte. "Wil je me me niet zo laten schrikken, alsjeblieft?" zei hij terwijl hij zijn hand uitstak om Ryan omhoog te helpen. "Nu, waar wilde je me over spreken? En waarom gloeit je wang, weer een ongeluk gehad?" Hoewel de handafdruk inmiddels niet meer te zien was had het voortdurende wrijven de wang lichtelijk rood gloeiend gemaakt.

Tag: Ryan
Gebruikersavatar
Guess who?
Admiral
Admiral
Berichten: 13287
Lid geworden op: 12 apr 2004, 16:42
Locatie: Delft
Contacteer:

Bericht door Guess who? »

Lieutenant Juliaan Sneeuw
Chief Tactical Department
Afbeelding


Op de brug van de Lagrange was het rustig. Er was wat over en weer gepraat, maar meer ook niet.
Juliaan Sneeuw was moe van de reis naar de Lagrange. En ook van het ontdekken en ervaren van alle nieuwe dingen en het kennis maken met al deze mensen op het schip. En niet te vergeten van de combat training.
Daarom zat Juliaan wat voorover met zijn ogen dicht. Hij was erg moe en kon nauwelijks zijn ogen open houden. Juliaan was op de brug van de Lagrange wat ingedommeld.
Plotseling voelde Juliaan een tinteling en zag een flits van licht toen zijn ogen open gingen. Er was iets op zijn console, maar dit was zo snel weg dat Juliaan dacht dat hij het gedroomd had.
“Ah, onze Chief is wakker. “Ik snap dat de echte missie nog niet begonnen is, maar probeer alsjeblieft iets meer interesse te tonen in deze missie Lieutenant.” Zij de gevlekte captain grinnikend.
Juliaan keek de man aan excuseerde zich:“Sorry sir, het zal niet meer gebeuren.”
De captain glimlachte nog even en pakte zijn kopje thee. Hij greep mis en morste wat thee op zijn broek. Een paar mensen op de brug houden een lach in en een ensign geeft een doekje aan de captain.

Tijdens het rumoer kijkt Juliaan even op zijn console. En vraagt zichzelf wat hij gemist heeft toen hij sliep. ~Is het away-team eigenlijk wel al terug?~ Juliaan scant het schip en het eerste wat hij ziet is verkeerd. Tot zijn verbazing ziet hij dat het Klingon schip zijn wapens aan het opladen is. Juliaan doorbreekt het gedoe met de thee en de captain zijn broek en zegt luid: “Captain, schilden! Nu!”
De captain schrikt even op en vraagt: “Wat? Waar heb je het over chief?”
Juliaan antwoord: “Captain, de Klingons laden hun wapens! Ze zijn op onze warpcore gericht. Als ze nu schieten blijft er niks over van de Lagrange!” zegt Juliaan een beetje paniekerig. En vervolgt: “We hebben schilden nodig captain!”
De captain vraagt of andere officiers het verhaal van Juliaan kunnen bevestigen, maar niemand kan dat.
“Volgens mij is er iets kapot aan jouw console Juliaan, vraag maar rustig aan engineering of ze het even komen repareren.” Zo probeert de captain Juliaan te kalmeren.
Juliaan drukt inderdaad op zijn combadge en eist dat engineering nu de schilden en de wapens laadt.
Tot Juliaan zijn verbazing gebeurt het nog ook. En roept nu naar de captain: “Ik doe nu de schilden omhoog en ik ga de wapens van de Klingons uitschakelen captain.”
“Nee lieutenant, we gaan eerst aan de Klingons vragen of ze wel echt hun wapens aan het laden zijn en waarom dan wel.”
“Captain, dat heb ik allang geprobeerd, ze gaven geen enkele reactie. Misschien zitten er wel helemaal geen Klingons op dat schip, maar we worden wel aangevallen als ik niet eerst ingrijp.”
De captain snapt niet dat Juliaan zo achterdochtig is en zegt tegen Juliaan dat hij nu echt moet stoppen met deze waanzin.
Precies op dat moment ziet Juliaan dat de Klingons nu bijna gereed zijn om te schieten. Gelukkig zijn de schilden van de Lagrange inmiddels omhoog. En ook de wapens van de Lagrange laden snel en zijn al bijna gereed om mee te schieten. Bij de Lagrange gaat dat veel sneller dan bij de Klingons, zij hadden dan ook geen problemen met engines en andere techniek.
Juliaan roept nog een keer: “Captain, of u wilt of niet, ik moet nu schieten, anders gaan we er aan. Dat mag niet gebeuren!”
De captain springt op en roept: “Als je dat doet, hebben we een enorm probleem. Ik denk niet dat jij daar verantwoordelijk voor wilt zijn.”
Juliaan roept weer: “Het moet wel, anders gaan we dood, en dat wilt u niet op uw geweten hebben, toch!?”
De captain is nu woedend: “Juliaan Sneeuw, jij moet onmiddellijk hier mee stoppen, kom achter je console vandaan en loop met mij mee naar mijn readyroom!”
Juliaan is in dubio. Of hij loopt mee met de captain, maar dan wordt het schip vernietigd. Of hij schiet op de Klingons en dan zal hij voor altijd in een brig zitten voor het ontketenen van een oorlog. ~Hoe kan het toch dat de captain niet doorheeft dat er gevaar dreigt?~
Juliaan denk aan een uitspraak van de oude mister Spock: The needs of the many outweigh the needs of the one.
~Dan word ik maar opgesloten, als de rest van de crew maar gered wordt.~
Juliaan schreeuwt nog één keer: “Ik ga nu op de Klingons schieten sir!”
“Doe niet zo stom!”, reageert de captain: “Als je nu schiet gaat ook het away-team eraan!”
Juliaan schrikt, hij had hier nog niet aan gedacht: “Captain ik kan heel goed schieten en ik schakel alleen hun wapens uit.” Juliaan wordt enorm zenuwachtig met deze enorme druk, hij moet nu raak schieten op de wapens van de Klingons.
De captain drukt op zijn combadge: “Security naar de brug, arresteer chief Sneeuw onmiddellijk.”
Juliaan gaat met trillende vingers naar de knop om te vuren. In alle hectiek en chaos drukt hij op de knop, de verkeerde: Fire all weapons.
Op dat moment vliegt er een reeks torpedo’s op het Klingon schip af en ook 4 phasers schieten op de Klingons. Iedereen op de brug slaakt een kreet van schrik of kijkt nog eens achterom naar Juliaan. Juliaan kan alleen maar verschrikt terugkijken.
De captain stormt op Juliaan af. Juliaan is zo geschrokken ~Dit gaat zo erg fout!~
Juliaan probeert in de gauwigheid met nog wat extra phasers de eerder afgevuurde torpedo’s uit te schakelen. En vergeet dat hij de torpedo’s ook kan laten ontploffen voor ze bij het Klingon schip zijn. Maar Juliaan is te laat en schiet dus nog twee extra phasers recht op het schip van de Klingons.
Inmiddels wordt Juliaan vastgegrepen door de captain een en man met een geel shirt. Een security officer.
Juliaan ziet op het viewscreen dat het Klingon schip explodeert. Iedereen op dat schip is dood en er blijven slechts splinters over van het schip.
Juliaan kan geen kant op, hij kan zich niet bewegen, het lijkt alsof alles zich vertraagd afspeelt. ~Wat heb ik gedaan, dit is het ergste wat me ooit had kunnen overkomen. Ik heb ze allemaal dood gemaakt. Ik moet zelf dood.~
Dan is er weer een flits, Juliaan voelt een hand op zijn schouder.
“Computer, end programme.” Hoort Juliaan en draait zich langzaam om.
“Miller?” vraagt Juliaan met een brok in zijn keel.
“Ja Lieutenant, dat zie je goed. Je hebt een grote fout begaan, kom maar mee.”
Verdoofd en volledig van de kaart loopt Juliaan mee. Het was dus een simulatie, maar het leek allemaal zo echt, hoe kwam hij eigenlijk in deze simulatie?
Allemaal vragen welden in hem op, hij kon dit niet bevatten. Als een mak schaap liep hij mee. Dat was het enige wat hij doen kon. Meelopen, in een droom die veel te echt leek.
Gebruikersavatar
captain crash
Administrator
Administrator
Berichten: 26502
Lid geworden op: 02 jun 2002, 00:48
Locatie: Nowhereland
Contacteer:

Bericht door captain crash »

De dokter was sneller geweest dan hij had gedacht. Dat was in ieder geval een goed teken. Hij had haar een bericht gestuurd dat hij morgenochtend om 1100 uur bij haar zou zijn voor zijn medische controle en dat ze dan meteen, als het haar schikte, de training konden uitvoeren. Nu werd het tijd voor de captains en zijn verrassing voor Lt. Sneeuw. Hij moest toch echt weten of hij kon presteren onder druk. Bij het holodeck aangekomen:"Laad simulatie beta 3/45A Miller"

Het Holodeck was altijd een verbluffend stukje techniek gebleven. Hij hield er erg van. Je kon er al je dromen waar laten worden, als je nachtmerries verdrijven of juist terug vinden. Ook voor training was het uitermate geschikt, zoals velen van de senior staff ondertussen hadden ondervonden. Meestal gebruikte hij een standaard trainingsprogramma van Starfleet. Wat de slachtoffers van de test echter niet wisten was dat het programma zo gemaakt was dat het het niveau net iets te hoog instelde naar aanleiding van het eerste deel. De test ging namelijk niet zozeer om hoe mensen met wapens omgingen, dat konden de meesten wel en als ze het niet konden dan kon het geleerd worden, maar om hoe men met druk omging. En gezien de toestanden op het Klingonschip had ook de First Officer nog een extra test nodig.

Hij keek rond of alles op orde was en verliet het holodeck weer. Buiten gekomen stelde hij de transporter zo in dat Lt. Sneeuw van zijn positie op de brug naar het holodeck gebracht werd. En nu was het afwachten. Op het moment dat het echt mis ging was in het programma ingesteld dat de holografische captain hem zou oproepen. Hij ging naast de deur op de grond zitten. Nu hij was rust had liet hij het gesprek met de captain nog eens op zich inwerken. Het werd tijd dat hij en de captain ook eens over vroeger gingen spreken. Misschien was de captain wel zijn enige hoop, zeker nu Benson zo duidelijk partij had gekozen. Partij had gekozen...hoe kon Benson dat gedaan hebben? Hij had hem altijd geholpen. Of in ieder geval had hij altijd het idee gehad dat Benson hem had geholpen. Misschien was dat wel helemaal niet waar...maar als dat zo was...waarom dan?

Zijn gedachten werden ruw onderbroken door het signaal dat hij op het holodeck nodig was. Dat was vlug, nog geen drie minuten in de simulatie. Veel sneller dan zowel hij als de captain hadden gedacht. Wat was er gebeurd? Hij liep snel naar binnen, observeerde totale chaos en kon niets anders doen dan Sneeuw bij zijn armen pakken. Hier was iets nog erger mis gegaan dan de bedoeling was. Hij zag pure angst en paniek bij Sneeuw.
“Miller?” vraagt Juliaan met een brok in zijn keel.
“Ja Lieutenant, dat zie je goed. Je hebt een grote fout begaan, kom maar mee.”
Buiten het holodeck aangekomen bleven ze staan.
"Wat heb je gedaan?"
"Ik...ik...weet het niet meer..." zei Lt. Sneeuw. Hij was duidelijk nog niet geheel hersteld, nu was dat niet vreemd maar ook iets waar absoluut aan gewerkt moest worden wilde hij deze positie in de toekomst kunnen vervullen.
"Op deze PADD staan de resultaten, hiermee ga je onmiddelijk naar de captain."
Hij vond het jammer voor de jongen, want dat was hij toch nog steeds. Maar, hij moest nog zoveel leren voordat hij dit daadwerkelijk kon. Hij wilde hem alles graag leren, dom was de jongen namelijk niet, maar dat moest beginnen met ook willen leren. Iets vertelde hem dat Lt. Sneeuw na deze ervaring graag wilde leren.

Tag: Sneeuw/Verix (na Ryan) en Lt. Cmdr. Kumeliki (je mag de post gewoon maken, Miller heeft geen hekel aan medische check ups, de laatste die hij gehad heeft waren echter in de periode dat hij werk deed dat niet openbaar gemaakt mag/kan/zal worden en zijn daarom niet opgenomen, of in ieder geval niet zichtbaar, in zijn dossier).
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Commander Christopher T. Ryan
Excecutive Officer on board of the Uss Lagrange


Het leek wel een eeuwigheid voor de Captain uit het vertrek van Miller kwam.
Waar zijn ze over aan het praten?
Met zijn oor tegen de deur aan luisteren had ook niks opgeleverd dus was hij weer gaan zitten met zijn rug tegen de muur en zijn gedachten ergens anders…
Christopher merkte op het eerste moment dan ook niet dat de deur open ging en de Captain naar buiten kwam lopen.
"Wow!" hoorde Christopher in de verte, maar het was genoeg om hem naar de realiteit terug te trekken.
Hij keek omhoog en zag de Captain staan.
"Wil je me me niet zo laten schrikken, alsjeblieft?" zei hij terwijl hij zijn hand uitstak om hem overeind te helpen. Christopher pakte zijn hand en stond op.
"Nu, waar wilde je me over spreken? En waarom gloeit je wang, weer een ongeluk gehad?"
Christopher voelde aan zijn wang, het gloeide nog een beetje, waarschijnlijk van al dat gewrijf.
‘Oh eh ja een klein ongelukje.’ Zei hij
‘En waar ik u over wou spreken, dat doe ik liever niet hier, mijn kantoor is het dichtst bij, zou het daar kunnen?’
‘Is goed.’ Zei de Captain en ze draaiden om om naar Christophers kantoor te lopen.
De reis daarheen verliep in stilte, Christopher was druk bezig met hoe hij het zou brengen.

Christopher hield zijn kantoor altijd erg netjes omdat hij dit zelf eigenlijk niet was, als hij het niet netjes hield zou hij binnen de kortste keren niks meer terug kunnen vinden. Op het bureau lagen een paar pads verspreid van officieren die graag andere werkschema’s wouden hebben, maar voor de rest was het allemaal zo netjes als het maar kon.

‘Dus waar wou je het over hebben?’ vroeg de Captain nogmaals.
‘Ehm ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen, ik heb wat stoms gedaan om een stomme reden en ik wou het u zelf vertellen voor u het van iemand anders hoort…’ Christopher nam een diepe zucht voor hij verder ging.
‘Ik heb het transporterlogboek vervalst zodat iemand er niet achter kwam dat ik met iemand anders was.’ Flapte hij er in één keer uit.

Tag: Captain
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

Afbeelding

“Ehm, Noem mij maar Bob” gaf Fisher plots als antwoord. Het eerste waar Sydnee aan dacht was dat ze Bobby veel leuker vond klinken in plaats van Bob. Daarnaast kwam het nogal uit het niets en wist ze niet zo goed wat ze er mee aanmoest. Blijkbaar vond de chief Fisher dat ook gezien hij dan ook gelijk overschakelde op een andere onderwerp.
“Ik onderzoek een site-to-site transport.” Zei hij. “Deze werd oorspronkelijk gedetecteerd in de XO kamer, maar volgens de logs in een cargobay. Op dat moment was echter een van mijn engineers daar aanwezig en die kan zowel visueel als via tricorder readings daar geen bewijs voor vinden.
Nou vermoed ik dat er via een secundaire powerlijn iemand verbonden is geweest met deze logs. Kan jij de energie die daar voor nodig is geweest terugleiden?

“Geen probleem hoor.” Zei ze met een grote glimlach, ~Vuile rat~
Terwijl haar vingers over haar console vlogen bedacht ze de meest verschrikkelijke dingen die ze met Ryan zou kunnen doen. De secundaire powerlijn gaf wel een indicatie dat er mee geknoeid was, maar er waren nog te veel onzekerheden. Sydnee was echter niet voor een gat te vangen en haar vermoedens werden helaas waar toen ze de energieresten terugkoppelde via de transportbuffer naar de oorsprong van het signaal. Het transportresidu was nog aanwezig en daardoor kon ze met een feedbackloop door de buffer achterhalen wie het was geweest waardoor de logverandering bevestigd werd. Sydnee liet de gegevens aan Fisher zien.
“Je had gelijk…..Bobby.” probeerde ze, zijn reactie peilend. “Onomstotelijk bewijs dat Jennifer Willows vanuit commander Ryan’s kamer werd getransporteerd naar haar eigen kamer. De logveranderingen zijn gedaan door Christopher Ryan zelf.” Sydnee schudde haar hoofd. “Hoe is het mogelijk dat iemand zo’n functie kan bekleden….Ik breng dit naar de captain....en daarna zie ik je in de pauze in de mess voor die kop koffie die je me belooft had!”

Sydnee verzamelde de gegevens op een PADD en liep de turbolift in. Ze was pissig. Ze voelde zich bedrogen, gebruikt en kwaad! Sydnee was altijd goed geweest in het opkroppen van emoties en dat ging net zolang door doordat alles er in één keer uit moest. Gelukkig voor Ryan was dit nog niet zo’n moment en het duurde niet lang voordat Sydnee commander Ryan’s kantoor binnenliep. De twee heren keken alsof ze betrapt werden in een onderonsje. Sydnee was captain Verix voor door het eerst haar mond open te doen.
“Het spijt me voor deze inbreuk op jullie privacy, sirs. Ik heb hier echter iets, captain, dat u met eigen ogen moet zien en wel nu meteen. Chief Fisher en ik zijn er achter gekomen dat…ach, lees het zelf maar. Dit is het bewijs.” Ze gaf de PADD aan Verix en deed een stap achteruit terwijl ze Ryan met gespleten ogen gemeen aankeek. Ze hoopte op een donderstorm, maar verbazingwekkend genoeg zag Ryan er enigszins minder opgelaten uit dan ze gedacht had.

[Tag Fisher, Verix en evt. Ryan]
Gebruikersavatar
CmdrCrichton
Captain
Captain
Berichten: 2985
Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07

Bericht door CmdrCrichton »

Afbeelding
Lieutenant Leonard McAllen, assistent chief security.

Leonard zag hoe Casteel, ogenschijnlijk kwaad, de turbolift in liep. Fisher kwam op Leonard afgelopen. "We zijn erachter. Commander Ryan heeft fraude gepleegd met de transporter logs. Sydnee... ehm Lieutenant-Commander Casteel is nu op weg naar de Captain." "Oké, bedankt. Maar het was de bedoeling dat die informatie via mij ging." "Ja, dat begrijp ik. Maar ze was zo snel weg, ze leek haast wel van streek." "Bedankt, in ieder geval." Kwade vrouwen doen rare dingen. Beter gaan kijken of ze niets geks is gaan doen en daarnaast wil ik haar even op het feit wijzen, dat dit niet de juiste gang van zaken is. Leonard stapte direct een turbolift in.

Even later liep hij in de gang waar Commander Ryan's hut zich bevond. Hij zag Casteel nog net naar binnen gaan. "Wacht!" Ze hoorde het niet, hij stapte flink door en ging naar binnen. Door zijn flinke passen bleef hij achter een tafelpoot hangen en ging plat op zijn snufferd.
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

Captain Jasper Verix & Commander Christopher T. Ryan

"Dus waar wou je het over hebben?" vroeg Jasper nogmaals toen ze in Ryan's kantoor waren aangekomen
"Ehm ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen, ik heb wat stoms gedaan om een stomme reden en ik wou het u zelf vertellen voor u het van iemand anders hoort" Christopher nam een diepe zucht voor hij verder ging.
"Ik heb het transporterlogboek vervalst zodat iemand er niet achter kwam dat ik met iemand anders was." Flapte hij er in één keer uit.

Jasper slaakte een diepe zucht. "Meneer Ryan, je bedoelt toch niet wat ik denk dat je bedoelt he?" Nog voor hij verder kon gaan kwam Casteel plotseling binnenzetten. ~Zeker nooit van kloppen gehoord?~ Jasper schudde zijn hoofd nauwelijks merkbaar. “Het spijt me voor deze inbreuk op jullie privacy, sirs. Ik heb hier echter iets, captain, dat u met eigen ogen moet zien en wel nu meteen. Chief Fisher en ik zijn er achter gekomen dat…ach, lees het zelf maar. Dit is het bewijs.” Ze gaf de PADD aan Jasper en deed een stap achteruit terwijl ze Ryan met gespleten ogen gemeen aankeek.

De spanning in de ruimte was duidelijk voelbaar voor Jasper, ook al had hij zelf geen rol in dit meningsverschil. Hij keek naar de PADD en was lichtelijk teleurgesteld dat het zijn vermoedens bevestigde. Toen Jasper opkeek om wat te zeggen kwam McAllen opeens naar binnen zetten. ~Nog meer onderbrekingen, fijn. Dit was al zo'n fantastisch gesprek aan het worden en meer publiek was precies wat we nodig hadden~ Hij had de zin nog niet uitgedacht of McAllen was op z'n snufferd gegaan, wat Jasper weer deed denken aan de eerste keer dat hij Casteel zag op de brug. "Mensen, we gaan hier toch geen gewoonte van maken hè?" zei hij lichtelijk chagrijnig, alvorens zich te realiseren dat hij zijn excuses nog moest maken naar Casteel en dit daarin niet echt behulpzaam zou zijn.

Maar goed, dat zou moeten wachten, eerst de zaken met Ryan afhandelen. "Bedankt voor uw rapport, mevrouw Casteel. Dismissed. Meneer McAllen, tenzij uw inbreng hier echt dringend is verzoek ik u buiten te wachten tot ik klaar ben." Nadat hij dit gezegd had verdwenen de twee richting de gang. "Mooi zo. Chris... wat moet ik nou met jou?" vroeg Jasper met een kleine zucht. Hij had besloten het maar even bij zijn XO's voornaam te houden, voor het gemak van dit waarschijnlijk toch lastig wordende gesprek.

Daar zat hij dan met zo'n mooie vraag, wat moest je daar nou op antwoorden? "Ik hoopte dat u dat zou weten."
Jasper grinnikte zachtjes. "Ik moet bekennen dat ik in al mijn jaren, en dat zijn er inmiddels nogal wat, nog nooit zo'n situatie als deze heb moeten beoordelen. Dus nee, eigenlijk weer ik het ook niet." zie hij met een glimlach.

"Wat u moet doen weet ik niet, wat ik wel weet is dat domme fout was om een domme reden en dat ik niet van plan ben dat nog eens te laten gebeuren." antwoordde Chris.

"Dat lijkt me voor zich spreken. Nog zo'n stunt en ik zie er persoonlijk op toe dat je een oneervol ontslag aan je broek hebt. Maar daarmee zijn we helaas nog geen stap verder wat betreft wat we nu moeten. Ik kan je moeilijk naar de brig sturen, wat ik normaal zou doen. Het zou wat raar staan als je daar al voor het feitelijke begin van de missie terecht was gekomen." Jasper stond op en begon rondjes door de kamer te lopen.

Christopher wist niet wat hij moest zeggen, misschien kon hij zich maar beter stilhouden zodat hij het er niet erger opmaakte.

"Koffie, thee?" vroeg Jasper toen hij langs de replicator kwam en zich bedacht dat hij wel dorst had.

"Doe maar... een mineraalwater." zei Christopher terwijl hij even zijn keel schraapte om zijn stem terug te krijgen, hij hield niet van dit soort situaties waarin hij zelf niet de baas was en moest afwachten.

"Hmmm, wat dacht je van een hutarrest gecombineerd met dubbele diensten totdat we bij de nevel zijn?" stelde Jasper voor toen hij het glas doorgaf aan Chris, "En je hebt tot die tijd uiteraard geen toegang meer tot systemen die je niet direct voor je taken nodig hebt. Het is niet veel, maar dan doe ik er in ieder geval iets aan."

"Bedankt." zei Christopher terwijl hij het glas aanpakte.
Hij voelde zich al wat beter, hutarrest en dubbele diensten was erg onplessant, maar vanwege het feit dat hij van tevoren niet had geweten wat hem te wachten stond was hij zo ongerust geweest. Het enige wat hij zeker wist was dat hij op deze missie mee moest, instinct of wat dan ook, dat was het enige wat hij zeker wist.
"De straf lijkt me passend." antwoordde Christopher, wat moet je anders zeggen? 'Ja daar ben ik erg blij mee'?

"En er komt uiteraard een aantekening in je file, maar dat had je waarschijnlijk al vermoed. Ik zal het enigszins oppervlakkig houden, het lijkt me niet nuttig dat men weet precies waarom je een logboek over een transport vervalst hebt." zei Jasper met een kleine grinnik. Op het Klingon schip en de nasleep van die away mission had Chris toch wel bewezen wat in z'n mars te hebben, dus had Jasper maar besloten het nog wat langer aan te kijken.

"Begrepen, bedankt Captain." zei Christopher terwijl hij aanstalten maakte om weg te lopen toen hij doorhad dat hij zich in zijn eigen kantoor bevond. "Ehm dan ga ik nu maar weer aan het werk, er zijn nog steeds mensen ontevreden over de werktijden."

Jasper knikte. "Laat me weten hoe dat afloopt. Dismissed Commander."
Laatst gewijzigd door Raynor's Revenge op 24 feb 2007, 23:28, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
CmdrCrichton
Captain
Captain
Berichten: 2985
Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07

Bericht door CmdrCrichton »

Afbeelding
Lieutenant Leonard McAllen, assistent chief security.

Wat een geweldige timing heb ik toch. Eigenlijk is mijn hele dag toch wel goed gemaakt door het gezicht van Christopher. Die blik, toen ik binnenkwam, alsof hij op heterdaad betrapt was. Helaas, zag ik daardoor die tafelpoot over het hoofd, waardoor ik vol op m'n bek ging. Oh well, typisch mijn pech. Bad timing. Ga dan op z'n minst onderuit wanneer niet de halve commandstaff het ziet. Leonard schoot in de lach. Casteel die nog op de gang stond, keek hem vreemd aan. "Sorry, ik had even een binnenpretje. Normaal kom ik zo niet binnen hoor, ik eh... lette even niet op waar ik liep." Leonard merkte dat hij zich toch ergens wel schaamde voor dat moment en kleurde een beetje rood. "Ik geloof niet dat wij elkaar al ontmoet hebben, Leonard McAllen, aangenaam."

-off-

Tag: Casteel
Gebruikersavatar
Guess who?
Admiral
Admiral
Berichten: 13287
Lid geworden op: 12 apr 2004, 16:42
Locatie: Delft
Contacteer:

Bericht door Guess who? »

Afbeelding

Juliaan Sneeuw
Chief Tactical

Buiten het holodeck aangekomen bleven ze staan.
"Wat heb je gedaan?" , vroeg Miller.
"Ik...ik...weet het niet meer..." zei Lt. Sneeuw. Hij was duidelijk nog niet geheel hersteld, nu was dat niet vreemd maar ook iets waar absoluut aan gewerkt moest worden wilde hij deze positie in de toekomst kunnen vervullen.
"Op deze PADD staan de resultaten, hiermee ga je onmiddellijk naar de captain."

---

Juliaan nam de PADD in zijn rechterhand en keek Miller nog even aan. “Nu naar de captain? Meteen?” vroeg hij warrig. “Ja, nu meteen, als het goed is moet de Captain in zijn readyroom zijn nu.” , antwoordde Miller duidelijk. Juliaan knikte langzaam zijn hoofde en draaide zich om, de gang in.

Het leek er op dat de korte wandeling naar de captain op de automatische piloot zou gaan. Maar na een kort stukje lopen begonnen weer allerlei gedachtes in zijn hoofd rond te spoken. ~Ik heb gefaald. Het was een val. Ik ben veel beter. Die Miller heeft het me gewoon expres laten verpesten. Ik heb ze allemaal gedood… nee het was op het holodeck. Wat kan ik nu gaan doen? Ik wil beter worden. Waar moet ik nu heen?~
“Weet jij waar de readyroom is van de captain?” vroeg Juliaan verstrooid. De ensign moest geschrokken zijn van zijn witte gezicht, de simpele vraag leek hierdoor net iets te serieus. “Maar natuurlijk, ehm, lieutenant, sir, op dek 1. U loopt hier de gang door en u gaat bij de tweede naar rechts en in de turbolift vraagt u om de brug.” “Ohja, nu zie ik het, agh, nouja, bedankt ensign.” “Argentat.” , zei de ensign. “Wat?” , zei Juliaan totaal onbegrijpend. “Ensign Argentat.” En de ensign glimlachte na haar naam gezegd te hebben. “Oh, ja, ehm, oké. Bedankt.” Juliaan keek weer naar de gang en liep verder.
~Ensign Argentat, zeker uit Frankrijk. De tweede gang rechts. Natuurlijk. Hoe kon ik dat vergeten zijn?~

Juliaan vervolgde zijn wandeling naar de turbolift. Hij gaf aan naar de brug te willen en binnen enkele seconden stond hij daar. Nog met de test in zijn hoofd keek hij naar de brug. Hij had het gevoel dat hij hier net was geweest en keek onzeker voor zich uit. Hij kon het niet opbrengen om naar de andere officieren te kijken. Juliaan had het gevoel dat iedereen naar hem keek. En was bang dat ze zouden zien wat hij gedaan had.

Juliaan belde aan.
“Kom binnen.” , zei de captain zakelijk. De deuren schoven open.
"Ah, meneer Sneeuw, dat is waar ook. Hoe ging uw training? Ik moet toegeven dat ik door al dat gedoe met mijn first officer vergeten was dat u daar vandaag mee aan de slag zou gaan." zei de captain met een glimlach, met zijn hand naar een stoel gebarend.
Juliaan was eigenlijk verbaasd. ~Hij wist er ook vanaf, maar nu weet hij niet meer dat ik het heb gedaan. Zouden hij en Miller…~ Toen Juliaan ging zitten keek de captain hem eens goed aan. Zijn glimlach verdween als sneeuw voor de zon toen hij het gezicht van de jonge lieutenant zag.
Op een serieuze toon vroeg hij om de PADD die Juliaan nog steeds in zijn rechterhand had. “PADD? Oh..” En hij reikte de PADD aan alsof het een vreemd voorwerp was.

Tag: de Captain
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Commander Christopher T. Ryan
Excecutive Officer on board of the Uss Lagrange


‘..63..64..65..’
Christophers straf was nog maar net begonnen en nu wist hij al niet wat hij met al zijn tijd moest gaan doen, dus was hij weer oefeningen gaan doen, gewoon simpel opdrukken.
’70..71.. ach laat ook maar zitten.’ Zei Christopher terwijl hij opstond, dat was wel genoeg voor vandaag, hij liep naar de spiegel in de badkamer en bekeek zichzelf. Op zijn rechterwang zat nog een korst van de Klingon beet, in al die heisa was hij vergeten de mensen van Sickbay dat te laten helen. Maar dat zou het uit zichzelf ook wel doen. Hij deed zijn hemd uit en pakte een handdoek om het zweet van zijn lichaam af te deppen.
Hij liep zijn kamer weer binnen, zijn kamer was een stuk groter dan die van ensigns en bood Christopher genoeg ruimte voor al zijn spullen. In de ene hoek had hij een drietal fitnessapparaten staan. In de andere hoek rechts als je binnenkwam stonden een bank en een tafel met wat prullaria erop. Zijn bed stond bij het raam, zodat hij als hij weer eens een tijd wakker lag naar de sterren kon kijken. Verder stond er nog een tafel met een viertal stoelen in zijn kamer om bij te eten. Het was niet zo’n gezellig stilistische inrichting zoals de meeste vrouwen hadden, maar het zag er goed uit en het werkte, in ieder geval als het allemaal netjes was, op dit moment lagen er her en der wat kleren verspreid, werkkleren, sportkleren, vrije tijd kleren… om nog niet over het stapeltje padds te spreken dat van zijn tafel was afgevallen.
‘Waarom hebben we geen huishoudsters?’ zei Christopher terwijl hij naar de padds liep en ze weer op tafel legde, eentje daarvan was het rapport van Sydnee wat hij een tijdje eerder had gekregen, hij had nog geen eens tijd gehad om het door te lezen, zin had hij daar nu echter ook niet in. Het kwam allemaal door haar…

Met een glas water en een bak popcorn ging hij op de bank zitten. Hij had de holo-tv op tafel gezet, het was in feite gewoon een soort holo-emitter maar dan aangepast om programma’s af te spelen en te projecteren.

‘Computer speel een thriller-play af.’
‘Welke van de 506 beschikbare thriller-plays?’
‘Kies er één willekeurig.’
‘Speelt af: I know what you did on Vulcan’
Daar zat hij dan een holo-play te kijken omdat hij niks beters te doen had met zijn vrije tijd vanwege zijn straf, dit zou nog wat beloven.
Gebruikersavatar
.:Admiral-Janeway:.
Captain
Captain
Berichten: 2544
Lid geworden op: 08 aug 2005, 22:02
Locatie: Enschede

Bericht door .:Admiral-Janeway:. »

On:

(Klingon Engineering)

Joran was bezig met de Engines toen hem iets opviel wat bekend voorkwam Abigail had dit ook een keer gezien op een Klingon schip.
Dat is het! riep hij per ongeluk hard op, waarna enkele Klingons hem vreemd aankeken.
Heb ik iets van jullie aan ofzo?!? zei hij streng, waarna Valdero naar hem toeliep.
Is er iets Lieutenant? vroeg die.
Ja ik heb het probleem gevonden dat dit schip niet beweegt komt door de ingebouwde beveiliging dit zie ik nu pas omdat ze het goed verborgen hebben... Maar zoals bij elk schip is er een ingebouwde beveiliging die de radioactiviteit in de Impulse motoren in de gaten houden deze staan zo laag ingesteld dat de normale hoeveelheid word gezien als gevaarlijk dus kun je de motoren niet gebruiken zei Joran, waarna hij naar een console liep en enkele dingen intypte, waarna er een systeemback-up teruggezet werd naar de computer van de Impulse Engines.
Hoe heb je dat ontdekt Starfleet? vroeg een Klingon op de standaard Klingon toon.
Door eens goed op het scherm te kijken dan zie je het zelf... Oké activeer de motoren maar zei hij, waarna hij Valdero aankeek die naar een Console liep en de motoren activeerde.
Goed werk mannen... Wij redden het verder wel zei een andere Klingon die nu Chief Engineer was, waarna Joran en Valdero samen met de Security mensen naar het midden van Engineering gingen.
=A=Dal aan USS Lagrange we zijn klaar=A=

(Uss Lagrange)

Naar meerdere uren op een Klingon schip gezeten te hebben was die geur van een Starfleet schip weer heerlijk.
Het eerste wat ik zometeen ga doen is onder de Sonic Shower gaan dacht hij. Hij liep met z'n spullen naar de turbolift op weg naar Engineering om zich bij Bobby te melden. Eenmaal aangekomen zag hij Bobby met een paar Engineers praten hij liep naar hem toe en sprong in de houding.
"Lieutenant Dal meld zich Sir."zei hij formeel.

Off:Sorry dat ik lang niet heb gepost maar ik kon echt de tijd niet vinden.

reply:Bobby
startrekfan001
Lieutenant
Lieutenant
Berichten: 655
Lid geworden op: 19 okt 2006, 20:40
Locatie: Tsja

Bericht door startrekfan001 »

Joran en Valdero waren inmiddels van het klingon schip teruggekomen, het werk was klaar. Samen liepen ze naar engineering, waar Joran meteen op Bobby afliep.
"Lieutenant Dal meld zich Sir."

"Lieutenant Morningside ook." zei Valdero terwijl hij een kleine glimlach niet kon onderdrukken.

"Mooi. Joran, kun jij me zometeen helpen met 2 haperende replicators op dek 8? Valdero, jij kan naar het science lab, er zijn klachten over een paar haperende consoles."

"Okee." reageerde Valdero kortaf, waarna hij een gereedschapskist pakte en naar de turbolift ging. "Science lab." Een minuutje later stond Valdero in het science lab, waar hij alleen een lieutenant kon ontdekken, de Chief zat er niet bij.

"Lieutenant, er waren klachten over de consoles hier had ik begrepen. Wat is het probleem precies?"

"De Chief kon net de MSIS niet aan de praat krijgen. Toen hij een override probeerde viel zijn console uit. We hebben het nog van een ander paneel geprobeerd, met als gevolg dat we dat console ook niet meer konden gebruiken."

"Aha. Ik zal de MSIS nakijken, het probleem lijkt me daar te zitten. Bedankt."

"Graag gedaan."

Valdero liep naar de Multi-Spectral Imaging Scanner en controleerde met zijn tricorder of er vreemde energie-metingen waren. Hij kon niks ontdekken, dus hij haalde het omhulsel van de MSIS af en keek alle bedrading na. Van binnenuit kon de MSIS manueel opgestart worden, en dat probeerde hij dan ook. Dit keer werkte alles prima.

~Okee, het zit 'm dus in de verbinding...... Waar is de router?~

"Lieutenant, weet jij waar de router van de MSIS zit?" riep Valdero naar de Lieutenant. Hij kwam meteen naar Valdero toegelopen, en wees hem aan waar volgens hem de router zat.

"Okee, even kijken......." Valdero nam een paneel weg en zag daar de router zitten.

"Bedankt Lieutenant."

Hij nam de router uit de schakelkast en leidde alle commando's om naar de CPU van het schip. Met zijn tricorder keek hij de router na, maar na niks gevonden te hebben stopte hij hem in z'n gereedschapskist en pakte een vervangende uit het kastje eronder. Hij zette de vervangende router op zijn plaats, op dat moment kwam Lieutenant-Commander Hunt binnengelopen.

"Ah, ik zie dat engineering iemand heeft gestuurd. Wil het een beetje lukken?"

"Jazeker, ik heb net de router vervangen, als het goed is moet alles nu werken zoals het hoort."

"Mooi. Ik zal het eens proberen."

Ian startte de MSIS op en zag dat alles goed werkte.

"Bedankt Lieutenant, hij werkt weer."

"Graag gedaan. Ik ga er weer vandoor, ik ga de kapotte router in engineering onderzoeken."

Valdero liep de turbolift binnen en stond even later weer in engineering. Hij zocht een vrij console en begon daar aan het nakijken van de router. Na ongeveer drie kwartier hoorde hij de combeep. =A=...............

off

reply: Hunt of de Captain
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

Jasper was nog niet erg lang terug in zijn ready room of de volgende persoon belde alweer aan.
“Kom binnen.” zei hij op nogal zakelijke toon. De deuren schoven open, en aan de andere kant stond de jonge Chief Tactical. Jasper was door al die commotie met de Klingons alweer vergeten dat zijn training zou plaatsvinden
"Ah, meneer Sneeuw, dat is waar ook. Hoe ging uw training? Ik moet toegeven dat ik door al dat gedoe met mijn first officer vergeten was dat u daar vandaag mee aan de slag zou gaan." zei de captain met een glimlach, met zijn hand naar een stoel gebarend.
De jonge officier ging zitten en Jasper keek hem eens goed aan. Zijn glimlach verdween als sneeuw voor de zon toen hij het gezicht van de jonge lieutenant zag, het leek erop dat de training niet helemaal vlekkeloos was verlopen.
Op een serieuze toon vroeg hij om de PADD die Sneeuw nog steeds in zijn rechterhand had. “PADD? Oh..” Hij reikte de PADD aan alsof het een vreemd voorwerp was.

Jasper hoefde de details op de PADD niet te lezen om te zien dat Sneeuw in paniek was geraakt tijdens de oefening en vervolgens tegen zijn orders in het Klingon schip had opgeblazen. ~Gelukkig was het maar een simulatie...~ Jasper zuchtte terwijl hij dacht over wat hij hier nou mee aanmoest. Z'n creativiteit was voor vandaag al bijna uitgeput in het bedenken van een passende straf voor Ryan. Toen hij opkeek zag hij dat Sneeuw nog steeds glazig voor zich uit keek. "Meneer Sneeuw? Alles in orde?" vroeg hij voorzichtig.
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

Afbeelding
Afbeelding Luitenant Commander Bobby ‘Bob’ Fisher

“Je had gelijk... Bobby.” Deed ze dat nou expres? Zijn vrienden hadden hem altijd gewoon Bob genoemd. Nou waren dat over het algemeen natuurlijk mannen geweest. Zijn vorige CO zei altijd Fisher. Zelfs de CEO deed dat als hij geen Bob zei.
Ondertussen was de lokatie gevonden en voordat Bobby er iets over had kunnen zeggen was Sydnee al de brug af.
Hij overlegde de gevonden data ook aan Leonard en begaf zich daarna weer de brug af.

Engineering

Zijn naaste medewerkers waren inmiddels alweer gearriveerd, hij gunde ze alleen geen tijd om bij te komen. Tenslotte was er nog genoeg werk te doen.



Off:
Ik begon met goede moed aan deze post, maar ik heb inmiddels al aardig slaap gekregen. Ik wou nog schrijven over het overleg waar we besluiten dat Valdero aan Science afdeling wordt toegewezen, maar ik vindt het wel genoeg zo. De rest komt later wel :’)
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

De jonge officier gaf geen, althans geen verbaal antwoord op Jasper’s vraag. ~Die arme jongen is de weg kwijt...~ Jasper boog voorover zodat hij wat dichter bij Juliaan zat en zachtjes kon praten. “Meneer Sneeuw, ik haal u voorlopig uit de roulatie voor Tactical, dat lijkt me het beste voor iedereen. Ga naar uw kamer, de messhall, wat mij betreft naar het holodeck en ontspan wat, dat kunt u wel gebruiken zo te zien. Ik wil ook graag dat u daarna een afspraak met de Counselor maakt. Hoe en wanneer we u weer aan het werk zetten zal ik dan in overleg met haar bekijken.” Jasper legde z’n hand zachtjes op de schouder van Juliaan, “Je training ging misschien niet super, maar dat betekent niet dat je meteen de hoop op moet geven, okee?” Juliaan knikte voorzichtig, waarna Jasper met hem meeliep tot de uitgang van de ready room.

Zodra Juliaan weg was zuchtte Jasper en liep hij terug naar zijn bureau. “Nou wil ik wel eens weten waarom ze hem zo geschikt voor deze poost vonden ook...” zei hij zachtjes terwijl hij begon met het openen van een kanaal naar Starfleet Command.
Gebruikersavatar
uss defiant
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5700
Lid geworden op: 21 mei 2003, 19:49

Bericht door uss defiant »

Na Ian's training, die overigens best goed ging, ging Ian terug naar zijn hut. Ondanks dat de training goed ging leek het hem totaal nutteloos voor een Science officer, maar het moest maar.
Nadat hij zijn log had geschreven ging hij weer naar de bridge. "Science lab aan Lieutenant Commander Hunt. We hebben een storing in de computers. Ik heb het al doorgegeven aan engineering, maar wilde u ook even inlichten."
"Begrepen. Hunt uit." Het bleek maar een klein mankement te zijn, maar het zette Hunt aan het denken. Voor de missie zou het handig zijn om een engineer te hebben bij Science. Voor probes en dat soort dingen. Hij besloot het voor te leggen aan de captain. "Hunt aan captain Verix. Zou ik u kunnen spreken wanneer het u uitkomt?"
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

De volgende ochtend

De volgende dag was inmiddels aangebroken, het schip was weer mooi op koers en inmiddels net Klingon gebied uit, en Jasper had ondanks alle problemen van de vorige dag zowaar redelijk geslapen. Alles leek rustig en Jasper verheugde zich op een makkelijke vlucht van hier naar hun uiteindelijke bestemming. "Hunt aan captain Verix. Zou ik u kunnen spreken wanneer het u uitkomt?" klonk het ineens door de speakers. "Het komt mij nu wel uit, komt u naar boven of heeft u liever dat ik uw richting op kom?" vroeg hij, terwijl hij zijn console controleerde om te zien of er problemen in science gemeld waren die hij over het hoofd had gezien. Er stond echter nog niks nieuws tussen sinds de MSIS storing in het lab de vorige dag.
Gebruikersavatar
Guess who?
Admiral
Admiral
Berichten: 13287
Lid geworden op: 12 apr 2004, 16:42
Locatie: Delft
Contacteer:

Bericht door Guess who? »

Afbeelding
Juliaan Sneeuw
Chief Tactical Department

Vanaf het moment dat Juliaan was gaan zitten zag hij alles alsof hij naar een film zat te kijken met het geluid uit. Het enige waar hij over kon denken was wat er gebeurd was op het holodeck, maar bovenal wat hij nu zou kunnen gaan doen op dit schip.
Zacht hoorde Juliaan iemand spreken.
“Meneer Sneeuw, ik haal u voorlopig uit de roulatie voor Tactical, dat lijkt me het beste voor iedereen. Ga naar uw kamer, de messhall, wat mij betreft naar het holodeck en ontspan wat, dat kunt u wel gebruiken zo te zien. Ik wil ook graag dat u daarna een afspraak met de Counselor maakt. Hoe en wanneer we u weer aan het werk zetten zal ik dan in overleg met haar bekijken.”
Juliaan begreep wat er gezegd werd. Maar het holodeck, daar zou hij de komende tijd niet komen. Hoe hij zou moeten gaan ontspannen was ook een raadsel op dit moment.
Juliaan voelde een hand op zijn schouder.
“Je training ging misschien niet super, maar dat betekent niet dat je meteen de hoop op moet geven, okee?” Juliaan knikte voorzichtig en stond langzaam op.
De captain liep met hem mee naar de deur en toen stond hij daar. Voor de deur van de captain, eindelijk een plek waar hij zich even prettig voelde. Maar dat was snel voorbij. Juliaan keek niet naar de mensen op de brug en begaf zich naar de turbolift. ~Waar zal ik heen gaan? Op mijn kamer ben ik zo alleen, ik ga wel naar de messhall.~ “Computer, ten-forward.”
De deuren schoven open. Het was er druk met mensen, de dagshift was al afgelopen. Sommige crewleden gingen al terug naar hun hut. Juliaan zocht een lege tafel bij het raam.
Toen hij zat, kon hij even rustig nadenken. ~Voorlopig uit de roulatie voor tactical. Hoe lang is voorlopig? Wat moet dit schip nou met mij? De counselor, ik heb hem nog niet gezien. Ik ben zeker zijn eerste patiënt op deze missie. Deze missie moet nog beginnen, we moeten nog naar die nevel. Nevels zijn altijd erg mooi. Misschien kan ik wat bij science gaan doen.~
“Wilt u iets drinken sir?”
Juliaan keek op. Een jonge man. Met een PADD in zijn hand om te noteren wat men wilde drinken. Eigenlijk kon Juliaan alleen maar naar de PADD kijken. “Sir?” vroeg de man ongeduldig. “Ja? Oh, nee. Dankje.” De man fronste en liep maar weg.
~Ik moet ook maar weg, naar m´n hut.~ Juliaan stond op en liep naar één van de uitgangen. “Hallo Ensign Argentat!” zei Juliaan uit het niets. De vrouw draaide zich om, het was niet eens een ensign. “Sorry?” vroeg de vrouw, die even in de war was.
“Oh, sorry, jij bent haar niet. Dag.” Juliaan liep snel verder. ~Hoe kom ik nou weer op die naam. En waarom moest ik zonodig haar gedag zeggen?~ Juliaan liep snel naar zijn hut.
Daar aangekomen ging Juliaan op zijn bed zitten. Het licht liet hij uit en keek naar buiten, naar de sterren. Juliaan liet zich verder op het bed vallen en viel in slaap.
~Herrie, er was ineens herrie. Allemaal geluiden, mensen die druk bezig waren en praatten, schreeuwden. Eén schreeuwde er het hardst. Ik ben het zelf. “Ik ga nu schieten!”~
Juliaan bewoog in zijn slaap en schreeuwde en werd daar bijna zelf wakker van. ~De readyroom. Een hand op mijn schouder.Het is Miller. Nee. Nee! NEE!~
Nu was Juliaan echt wakker. Hij was bezweet. Het was nog midden in de nacht. Hij merkte dat hij zijn uniform nog aan had en het plakte aan zijn rug. Juliaan ging rechtop zitten. Keek even rond. Zwart en wit waren de toetsen van zijn piano. Hij was nog steeds erg moe. Op de grond zag Juliaan zijn pips liggen. “Hoe kan dit nou weer?” zei Juliaan hardop. Hij pakte de pips en legde ze op een tafeltje. Hij trok zijn uniform uit en ging weer op bed liggen. Juliaan draaide wat zodat hij naar buiten kon kijken en kort daarna viel hij weer in slaap.
~Ik ben in mijn kamer. In mijn bed. Het licht staat aan. Wie? Wat? Weer een hand op mijn schouder. Juliaan keek om. Dit keer was het captain Verix. Captain? “Je moet de hoop niet opgeven.”zei de captain met een bezorgd gezicht. “Ga weer slapen Sneeuw.” Ja, sneeuw. Mooie witte sneeuw.~
Het alarm stond hard, veel te hard. “Computer, alarm uit.” ~Stomme alarm altijd.~
Juliaan stapte uit zijn bed. En pakte zijn uniform op. “Oh nee, vandaag geen werk.” Juliaan dacht na over wat hij nu kon gaan doen. Hij moest nog naar de Counselor. ~Ik kan wel naar de counselor gaan. Maar ik kan ook alvast eens gaan kijken bij science.~ “Computer, zet een afspraak met de counselor in mijn en zijn agenda voor vandaag.” De computer gaf aan dat het was gebeurd en Juliaan keek even rond wat hij nog nodig had. “Ah gadver.” Juliaan z’n uniform stonk naar het zweet van gisteravond. “Ik pak wel een nieuwe.” Juliaan keek naar het tafeltje. “Ik kan m’n pips net zo goed hier laten.” Zonder pips liep Juliaan zijn hut uit. Op weg naar dek 6. Naar de science labs. Juliaan had wel een vermoeden dat hij eerst eens aan Miller of de captain moest vragen of hij eigenlijk wel bij science kon werken. Maar hij wilde toch een kijkje nemen.
Ondanks dat hij dacht dat het goed met hem ging en alles onder controle had, trilde Juliaan nog zichtbaar. Zijn gezicht was ook nog steeds wit. Sneeuwwit.

Hij zag de deuren van de Main science lab al naderen.

Juliaan voelde nu dat hij ging trillen. Hij dacht na over wat er gisteren was gebeurd. Hij dacht aan het werken op de Lagrange, wat hij allemaal kon tegenkomen in de nevel en wat er allemaal kon gebeuren. De trillingen werden heviger. De deuren gingen open en daar stond de waarschijnlijke chief science. “Hallo, ik ben lieutenant Jul…” De rillingen werden zo hevig dat Juliaan geen woord uit kon brengen. Juliaan draaide zich om en begon te rennen naar zijn hut. In de turbolift leek het erger te worden. Maar Juliaan kon het een beetje in bedwang houden. Toen de deuren opengingen rende hij verder naar zijn hut.
In zijn hut vroeg hij de computer zijn afspraak met de counselor een uur later plaats te laten vinden en plofte neer op zijn bed.
Gebruikersavatar
captain crash
Administrator
Administrator
Berichten: 26502
Lid geworden op: 02 jun 2002, 00:48
Locatie: Nowhereland
Contacteer:

Bericht door captain crash »

Met een zucht sloot Sam zijn computer af. Hij had net het rapport gelezen over de First Officer. Hoe kon iemand zo idioot zijn? Zeker als je de rest van zijn carriere bekeek. Schijnbaar was een counselor aanboord van dit schip toch nog niet zo'n gek idee. In eerste instantie had hij er niets van begrepen, het zou een relatief korte missie zijn en er waren geen gezinnen met kinderen mee. Wat deed zo'n counselor hier? Maar nu met de chief tactical en een first officer die duidelijk nog moest leren wat nu echt van belang was in het leven leek het veel meer nut in zich te hebben. Hij moest trouwens straks zijn assistent nog even spreken over een niet geregistreerde subspace transmission die in het log stond. Duidelijk geen toestemming van de captain daarvoor, maar ook niet zomer toegankelijk. Maar nu eerst maar eens naar sickbay. Eens zien hoe het met de dokter ging...en hoe de dokter vond dat het met hem ging.

Even later liep hij sickbay binnen. Hij zag dat de dok al hard aan het werk was. Eens zien hoe snel haar reactievermogen was. Hij liep naar haar toe en gaf haar een tikje op haar schouder. Ze draaide zich om en...

Tag: Lt.-Cmdr. Kea'e Kumeliki
Miriam
Admiral
Admiral
Berichten: 14285
Lid geworden op: 14 feb 2005, 14:12

Bericht door Miriam »

Afbeelding
Afbeelding

Nicole verbleef in haar hut. Ze had niet de behoefte aan rond zwerven door het schip of doelloos op de brug te zitten. Althans, niet tot ze bij de nevel waren.
Een monitor speelt Federation news af, niet echt boeiend maar het was altijd handig om in de gaten te houden.
Ze dacht nog aan het bericht dat ze had gekregen en aan de discretie die er in stond. Er was alleen een ding: Het bericht was niet het geen waar ze zich zorgen over maakte. Nee, dat was de communications officier of de Chief security. Het kanaal mocht dan wel beveiligd zijn met diverse subroutines en andere proxy’s . Een beetje ervaren en wantrouwige officier had het wel opgemerkt. ~Maar dat merken we dan wel weer.~ dacht ze bij zich zelf.
Op eens klinkt er de stem van de captain door de combadge: =/\= Counselor, ik heb Lt. Sneeuw naar u toegestuurd, voor een afspraak.=/\=
=/\= Captain, dat is prima ik heb nog genoeg tijd met die 2 crewmembers die ik nu heb, ik nog zeeën van tijd over. =/\=
Even klinkt er een stilte van de andere kant.=/\= Hum…ja hij zal zich zo wel melden bij u, hou me op de hoogte.=/\=
En de verbinding werd verbroken. “Altijd leuk om u weer eens te spreken captain” Zegt ze hard op en loopt naar de computer om de gegevens van Lt. Sneeuw nog maar eens op te zoeken. Hij zou ten slotte zo meteen wel komen.

Tag: Juliaan Sneeuw
Laatst gewijzigd door Miriam op 29 mar 2007, 12:15, 2 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Guess who?
Admiral
Admiral
Berichten: 13287
Lid geworden op: 12 apr 2004, 16:42
Locatie: Delft
Contacteer:

Bericht door Guess who? »

Afbeelding
Juliaan Sneeuw
Chief Tactical Department


Weer ging het alarm af.
“Nu al ochtend?” mompelde Juliaan duf.
Op het moment dat hij op keek zag hij het licht onder zijn deur. ~Het is nog middag~ “Computer waar is dit alarm ook alweer voor?” Zijn woorden waren nog maar net gezegd en hij herinnerde zich alweer dat hij een afspraak met de counselor had. Hij negeerde de computer en liet het alarm stoppen en de lichten aan gaan.
Juliaan was al veel meer opgeknapt dan toen hij deze morgen uit zijn bed stapte. De rillingen waren voorbij en zijn hoofd was niet constant meer bezig met wat er gisteren was gebeurd.
“Weer een nieuwe uniform, maar goed dat ik die oude gewoon terug in de replicator kan doen.” Hij pakte zijn derde en tevens laatste uniform uit de kast en trok deze aan. De oude konden weer tot bulk gemaakt worden in de replicator.
Dit keer deed Juliaan de pips maar gewoon op.
Juliaan had wel trek in wat te eten en nam een soort energiereep. Deze at hij nog even snel op.
“Water, koud.” Juliaan had dorst gekregen van de reep en toen hij bij de replicator stond kon hij net zo goed even een glas water nemen.
Na het glas leeggedronken te hebben, keek Juliaan nog even rond in zijn kamer. Hij zag de sterren buiten, hij bleef altijd even kijken. ~Ik moet toch eens bij science gaan kijken nu ik een tijdje niet meer bij Tactical zit.~
De jonge lieutenant stapte de gang op. Het was nog vroeg in de middag en het was redelijk druk op de gang. Juliaan zag er wat minder wit uit dan vanmorgen en knikte beleefd naar de andere crewleden.
~Dit moet de deur zijn van de counselor~ Automatisch klonk er een geluidje. Een vrouwenstem heette hem welkom en de deuren gingen open.
“Hallo, ik ben lieutenant Juliaan Sneeuw, ik heb een afspraak met counselor deMatteo.”
“Dat ben ik.” Zei de vrouw met een glimlach.

Tag miriam
Gebruikersavatar
uss defiant
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5700
Lid geworden op: 21 mei 2003, 19:49

Bericht door uss defiant »

"Het komt mij nu wel uit, komt u naar boven of heeft u liever dat ik uw richting op kom?" antwoorde de captain. "Ik zie u zo in uw ready room."
Ian liep richting de ready room van de captain. "Goedemorgen captain," zei Ian toen hij binnen kwam. "Ah, goedemorgen, meneer Hunt. Waar wilde u me over spreken?"
Ian was nog even stil en bedacht hoe hij het beste kon beginnen. "Ik zat te denken over het verloop van deze missie en het lijkt me dat probes een zeer prominente rol gaan spelen in het verkennen van de nebula. Nu hebben mijn staff en ik wel ervaring met probes, maar deze nebula is bijzonder. We hebben geen flauw idee wat we daar tegenkomen. Het is zeer waarschijnlijk dat er vaak aanpassingen aan de probes gedaan moeten worden. Het lijkt me handig om hiervoor een engineer binnen het science department te hebben. Daarnaast kan hij of zij dan werken aan nog betere fijnstelling van sensors en dergelijke. Hiermee hebben engineer toch stukken meer ervaring dan mensen bij Science. Kort gezegd vraag ik u eigenlijk om te overwegen een engineer met behoorlijke ervaring met probes te laten overplaatsen naar Science, sir."

Off

Tag: RR
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

"Een Engineer permanent aanwezig hebben bij Science is misschien geen slecht idee." Jasper knikte terwijl hij erover nadacht. "En we hebben in principe een groot genoege bezetting bij Engineering. Okee, u krijgt uw zin, maar op één voorwaarde." Jasper opende een scherm op zijn PADD om tegelijkertijd ook een bericht naar de Chief Engineer te kunnen typen, "Als we in een gevechts- of andere situatie komen waarin Chief Fisher de engineer nodig heeft in Engineering, kan hij hem gewoon oproepen. Mochten jullie beiden tegelijkertijd van zijn diensten gebruik willen maken dan zullen jullie moeten overleggen wie hem harde nodig heeft. Bij een impasse kunnen jullie uiteraard bij de XO of mijzelf terecht. Is dat naar uw tevredenheid?" Hoewel het geformuleerd was als een vraag, bleek uit de manier waarop deze gesteld werd dat het meer een mededeling was.
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Commander Christopher T. Ryan
Excecutive Officer on board of the Uss Lagrange


‘Wil je het hier doen?’ vroeg Christopher verbaasd terwijl hij met een vrouw op een doodlopende gang stond op deck 12.
‘Waarom niet? Doe je kleren uit.’ Antwoordde ze.
Christopher dacht even na, hij moest oppassen met wat hij deed, nu hij al een straf had kon er beter niks bovenop komen. Op de een of andere manier kon het hem niks schelen en voor hij het wist lagen hun kleren op de grond.
De dreiging dat ze het op zo’n open plek deden maakte het alleen maar leuker.
‘Chris ik hou van je.’
‘Ik ook van jou Sydnee.’
Met een flits schrikte Christopher wakker, hij was op de bank in slaap gevallen.
Zijn hart ging nog een beetje tekeer.
Waarom bleef hij steeds aan Sydnee denken? Misschien kwam het omdat hij niet gewend was zijn zin niet te krijgen wat vrouwen betreft.
Uit zijn ooghoeken zag hij de digitale klok en tot zijn schrik zag Christopher dat hij over een kwartier op de bridge moest zijn.

Als een gek sprong hij onder de douche deed zijn werkkleren aan en vluchtte naar de bridge. Hij kwam net op tijd aan. De vorige shift werd net afgelost.

Vlug keek hij wie er allemaal zouden zijn de rest van de shift, de meesten kende hij al wel van gezicht. Bij Operations stond nog niemand.
Zou Sydnee moeten werken? Hij hoopte van niet, hij wou haar eigenlijk niet onder ogen komen na het voorval van de dag daarvoor.
De turbolift deur ging open en ja hoor Sydnee kwam naar binnen lopen. Christopher probeerde haar niet aan te kijken en liet het bij een vluchtige blik richting Sydnee die naar haar station liep.
Kut, niet nu.. dacht Christopher terwijl hij zijn bloed ergens naartoe voelde stromen. Vlug ging hij op zijn stoel zitten zodat het niemand zou opvallen.

Hij opende zijn console en opende waar hij gisteravond nog mee bezig geweest, hij had de werkschema’s aangepast naar de wensen van een aantal mensen waar dat mogelijk was, er zouden wel weer een aantal officieren niet blij mee zijn, maar dat zou je altijd houden.
Gebruikersavatar
uss defiant
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5700
Lid geworden op: 21 mei 2003, 19:49

Bericht door uss defiant »

Mini joint post uss defiant - Raynor's Revenge

"Is dat naar uw tevredenheid?" zei de captain op een toon die toch niet geheel vragend leek. Ian had er echter totaal geen problemen mee: "Jazeker. Bedankt, sir. Ehm, ik neem aan dat u contact opneemt met de Chief Engineer hierover of moet ik dit doen?"

Jasper grinnikte zachtjes, "Ik ben al een bericht aan het typen. Hij zal nog wel contact met je opnemen over wie het gaat worden enzo, denk ik."
"Oke. Een goedemorgen verder, captain." Dit gezegd te hebben liep Ian weer terug naar zijn post. Vraag me af of ze een ervaren iemand sturen of nog een relatieve nieuweling. Waarschijnlijk het laatste.
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Afbeelding
Lt.-Cmdr. Kea'e Kumeliki - Chief Medical

- Personal quarters -

Een alarm klonk door het vertrek van Kea’e. Met slaperige ogen ging Kea’e op de rand van haar bed zitten. Met haar rechter hand ging ze door haar haar heen. Vrijwel meteen schoot een branderige, trekkerige gevoel over haar hand heen.
Dat was waar ook. Gisteren verbrand. Ze zou er wel weer een laagje dermaline gel over smeren als ze in sickbay aan kwam. Eerst de gebruikelijke ochtend routine. Aankleden, tanden poetsen, haar borstelen, en ontbijt. Het ging met pijn en moeite, aangezien de hand die ze normaal gesproken veel gebruikte gevoeliger was dan anders.


- Main sickbay -

In sickbay aangekomen begon ze aan haar dagelijkse routine. Ze las de dienst rapporten door van de bèta en gamma diensten. Het was vrij rustig geweest. Er was iemand binnengekomen met een gekneusde rib van het sporten, en iemand voor iets tegen hoofdpijn. Meer had Kea’e ook niet verwacht. Er waren geen away missies of gevaarlijke toestanden meer sinds het away team van het klingonschip was teruggekeerd.
De dag begon met routine werkzaamheden. Licht onderhoud aan het medisch apparatuur. Alles moest in pico bello staat zijn, dus werd alles aan regelmatige controle en/of kalibratie beurten onderworpen. In deze beroepstak kon men weinig fouten veroorloven.

Voor de rest van de dag waren een aantal jaarlijkse controles gepland, onder wie die van Lt. Cmdr. Miller. Hij had ook voorgesteld meteen de training uit te voeren. In tegenstelling tot de vorige dag kon ze al wat beter grip zetten met haar hand. Echt optimaal was het nog steeds niet. Maar het kon ermee door, vond ze zelf.
Stipt om 11.00 uur kwam Miller sickbay binnen lopen. Hij liep naar Kea’e, die een scanner stond af te stellen, en tikte haar zachtjes op haar schouder. Ze draaide zich om en knipperde even.
“Ah, lt. cmdr. Miller. U bent precies op tijd... Dr. Kumeliki, aangenaam. U mag even plaats nemen op die biobed daar, ik zal eerst even de benodigde scanners halen.”, ze legde de scanner waar ze mee bezig was even aan de kant. Daar zou ze later mee verder gaan. Ze reed een trolley naar het biobed waar Miller op was gaan zitten. “Nou, ik ben benieuwd. Door een mysterieus gat van ruim drie jaar in uw dossier, weet ik niet precies wat ik kan verwachten. De eerste indruk is in iedergeval goed...”, glimlachte ze terwijl ze een scanner uit de lade van de trolley pakte. Ze begon Miller te scannen. “Is er een reden dat u in de afgelopen drie jaar niet op controle bent geweest?”
“Er zijn wel controles geweest in die periode, dokter. Ik kan er helaas niets over vertellen...”, Kea’e keek hem even vreemd aan. “Die drie jaar staan in uw profiel als geclassificeerd genoteerd. Ik neem aan dat deze informatie alleen op need to know basis in te zien is. Vreemd dat dit dan ook voor uw medische check-ups gelden... Het zou voor mij beter werken zijn om uw hele anamnese te weten...”, Miller leek enigzins geen zin te hebben om op dit onderwerp verder in te gaan. “Hoe ziet het eruit doc?”, vroeg hij. “Het ziet er tot zover wel oké uit...”, antwoordde Kea’e. Ze had de hint begrepen. Ze wisselde de scanner in voor een ander apparaatje, en bewoog het langs Miller heen. Er viel een oncomfortabele stilte. “Adem even diep in, alsjeblieft...”, Miller deed braaf wat hem gevraagd werd. “En weer uit...”, Kea’e zette het apparaatje weer uit, en plaatste deze terug op de trolley. “U kunt vanaf nu weer officieel als gezond door het leven gaan. In iedergeval tot volgend jaar.”, zei ze er plagend achteraan.

“Nu nog even over die training, commander, wat kan ik daarvan verwachten?”, Miller antwoordde: “Als ik dat zou verklappen, zou dat het nut van de training teniet doen. U had het erover dat u gisteren niet in staat zou zijn de training te ondergaan. Ik heb de rapport gelezen, denkt u er nu in staat voor te zijn?”, hij kwam op Kea’e wat koeltjes over. De huid op haar hand voelde alsof het tot het uiterste was strak getrokken. Er zat veel spanning op. Ze keek even naar haar hand.
“Ik ben denk ik wel in staat een phaser vast te houden, maar ik verwacht er zelf niet al te veel van, ben ik bang. Waar wordt de training gehouden?”, “Dit gebeurt in de holodeck. Ik loop wel met u mee.”
Kea’e volgde Miller naar het betreffende holodeck waar de training plaats zou vinden.


- Deck 11, Holodeck -

“Ik zal het programma starten zodra u binnen bent.”. Kea’e knikte en liep de holodeck binnen. Een paar tellen later verdwenen de muren van de holodeck...

Een uurtje later kwam Kea’e de holodeck uit. Haar hand deed meer pijn dan tevoren, en ze had her en der over haar lichaam nieuwe plekjes bij om te verzorgen. Dit zag er niet best uit...

Tag: Lt.-Cmdr. Miller
Laatst gewijzigd door Dawn op 17 mar 2007, 21:34, 2 keer totaal gewijzigd.
Gesloten