Verhaal

[Tactical_Cube]

Ik ben weer eens begonnen haha
ik had al heel lang een verhaal in mijn hoofd zitten en ben er eindelijk maar eens mee begonnen dit is het eerste stukje
feedback is altijd welkom

Hoofdstuk 1

Buiten adem stopte hij in een steegje in een lugubere buurt van de stad. Hier zouden ze hem vast niet zo snel vinden. Wat er precies gebeurt was wist hij niet. Oke hij wist wel wat er gebeurt was, de uitslag was positief geweest en nu werd hij achtervolgd. Het moest echter nog tot hem doordringen wat voor verdere implicaties dit voor zijn leven zou hebben.
Na een minuutje te zijn bijgekomen keek hij voor het eerst goed om zich heen, tot op dat moment was alles één grote waas geweest. Hij herkende de straat niet, maar dat was dan ook niet verwonderlijk. Het presidentiële debat waar hij deze avond was geweest had plaatsgevonden in een deelgemeente waar hij nog niet eerder was geweest. Op zijn overhemd zat zijn naambordje nog, Thomas Alexander stond er op. Met een ruk trok hij het er af, verfrommelde het tot een miniscuul propje en gooide het een paar meter voor zich uit.
Plots hoorde Thomas voetstappen dichterbij komen, voorzichtig bewoog hij zich naar de schaduwen toe. Twee brede mannen kwamen het steegje inlopen. Hij herkende ze van het evenement, het waren beveiligingsmensen van de overheid, waarschijnlijk waren ze ook alleen maar goed voor dat werk want erg snugger zagen ze er niet uit. De linkerman had een computer in zijn hand waar hij aandachtig naar leek te kijken.
‘Hij moet hier in de buurt zijn, ga jij daar eens kijken.’ Commandeerde hij terwijl hij in de richting van Thomas wees.

Zijn hart begon sneller te kloppen, ze konden hem vanaf daar niet zien, maar als ze dichterbij kwamen zouden ze hem uit de schaduwen op kunnen maken.
‘Schrik niet’ klonk een zachtaardige mannelijke stem, het geluid leek niet uit de omgeving te komen, maar uit zijn eigen hoofd. Voor hij echter goed en wel kon nadenken omsloot een hand zijn mond en probeerde hem naar achter te trekken.
Instinctief sloeg hij met zijn armen om zich heen waarbij hij zijn belager blijkbaar op een gevoelige plek raakte want deze liet hem abrupt los.
Thomas zette het op een lopen richting een smalle straat aan de andere kant van het steegje.

‘Daar is hij! Kom mee.’ Schreeuwde één van de mannen achter hem.

‘Ik zei toch niet schrikken imbeciel. Nou heb je die twee vleeshompen achter je aan, ik wil wel eens zien hoe je jezelf hieruit redt.’ Klonk de andere stem weer in zijn hoofd, lichtelijk geirriteerd, maar er was ook een zekere mate van amusement uit op te maken.
Zo snel als hij rende zag hij niet dat er een paar meter verderop een gat in de weg zat. Alsof het lot hem tartte stapte hij precies met de punt van zijn versleten sportschoen in het gat waardoor hij met een smak met zijn gezicht in iets nats terecht kwam.
‘Poepzooi.’ Zei Thomas terwijl hij water uit zijn mond spuugde en achterom keek.
‘Ik hoop figuurlijk en niet letterlijk.’ Daar was die stem weer, begon de situatie parten met hem te spelen of hoorde hij deze stem echt meerdere malen in zijn hoofd? De stem had iets zachtaardigs over zich heen, iets zorgelijks, alsof er een emotie met de boodschap werd overgebracht. Een emotie die hem p zijn gemak liet voelen, alsof deze persoon er was om voor hem te zorgen.

Abrupt werd dit aangename gevoel verstoord toen de twee mannen ineens voor hem stonden, ze droegen een uniform van de veiligheidsdienst.

‘Hup, overeind mormel!’ zei de man die ondergeschikt leek te zijn omdat hij zonet naar de andere man had geluisterd en niet zo’n ‘cool’ apperaatje bij zich leek te hebben. Met zijn dreigende postuur, pakte de man Thomas met zijn gespierde armen beet en tilde hem met gemak omhoog.

Zijn hart klopte in zijn keel, hij had verhalen gehoord over wat er met zulke mensen gedaan werd, maar hij had nooit gedacht dat hij er zelf één was. Tot vanavond...
‘Blijf van me af!’ schreeuwde hij uit alle macht. En met deze schreeuw leek een kracht van zijn lichaam uit te gaan die de beveiligingsmand deed verstommen en hem met grote kracht tegen de andere man smeet waardoor ze beiden op de grond vielen.
‘Niet slecht, zeker niet slecht, maar dat kan veel beter.’ Dit keer klonk de stem niet in zijn hoofd, maar kwam deze van achter hem. Thomas keek naar achter en zag een jong ogende man met kort haar. De persoon was tussen de één meter tachtig en één meter negentig. Op zijn gezicht was een kleine glimlach te zien. Hij stak zijn hand uit naar Thomas die weer op de grond was gevallen nadat de beveiligingsman hem plotseling had los gelaten.
‘Kom je mee? Ik kan je helpen.’ Zei de man.

Zonder er bij na te denken nam Thomas de hand van de vreemdeling aan. Een vreemd gevoel ging door zijn lichaam heen, een gevoel dat hij nog niet eerder gevoeld had, dit leek het juiste om te doen. Hij voelde zich veilig bij deze persoon. De man straalde vertrouwen uit en was tot nu toe de enige die vanavond geen kwade bedoelingen leek te hebben. Even later verdwenen ze in een ander steegje terwijl Thomas nog net vol ongeloof achter zich de twee bewakers achter zich zag liggen.

[Guess who?]

Wow, wel heeeel veeeel geheimzinnigheden Graag meer schrijven

[Trutgras]

- Wat er precies gebeurt was wist hij niet.
Voltooid deelwoord van gebeuren is gebeurd met een d.

Oke hij wist wel wat er gebeurt was
- Spelling okee?

- Na een minuutje te zijn bijgekomen keek hij voor het eerst goed om zich heen, tot op dat moment was alles één grote waas geweest.
Gebruik een voegwoord of een punt na 'zich heen'.

Hij herkende de straat niet, maar dat was dan ook niet verwonderlijk. Het presidentiële debat waar hij deze avond was geweest had plaatsgevonden in een deelgemeente waar hij nog niet eerder was geweest.
- Storende herhaling 'was geweest'. Onduidelijke zin; overdenk volgorde.

Plots hoorde Thomas voetstappen dichterbij komen, voorzichtig bewoog hij zich naar de schaduwen toe.
- Opnieuw: gebruik een voegwoord of begin een nieuwe zin.

Hij herkende ze van het evenement, het waren beveiligingsmensen van de overheid, waarschijnlijk waren ze ook alleen maar goed voor dat werk want erg snugger zagen ze er niet uit.
- Rammelende zin. Opdelen of beter laten lopen.

De linkerman had een computer in zijn hand waar hij aandachtig naar leek te kijken.
- Moet linkerman aan elkaar?

‘Hij moet hier in de buurt zijn, ga jij daar eens kijken.’ Commandeerde hij terwijl hij in de richting van Thomas wees.
- 'Citaat,' werkwoord. NIET 'Citaat.' Werkwoord.

Zijn hart begon sneller te kloppen, ze konden hem vanaf daar niet zien,
- Ik begin mezelf storend te herhalen maar gebruik een VOEGWOORD of een PUNT.

‘Schrik niet’ klonk
- 'Citaat,' werkwoord. NIET 'Citaat' werkwoord.

een zachtaardige mannelijke stem, het geluid leek niet uit de omgeving te komen, maar uit zijn eigen hoofd.
- VOEGWOORD of PUNT.

Voor hij echter goed en wel kon nadenken omsloot een hand zijn mond en probeerde hem naar achter te trekken.
- Een hand omsloot zijn mond? Zijn mond werd van zijn gezicht verwijderd en daarna in zijn geheel omvat door de hand?

Instinctief sloeg hij met zijn armen om zich heen waarbij hij zijn belager blijkbaar op een gevoelige plek raakte want deze liet hem abrupt los.
- Een komma kan geen kwaad.

‘Daar is hij! Kom mee.’ Schreeuwde één van de mannen achter hem.
- 'Citaat,' werkwoord. Met een kleine letter.

‘Ik zei toch niet schrikken imbeciel. Nou heb je die twee vleeshompen achter je aan, ik wil wel eens zien hoe je jezelf hieruit redt.’ Klonk de andere stem weer in zijn hoofd, lichtelijk geirriteerd, maar er was ook een zekere mate van amusement uit op te maken.
- Citaat,' werkwoord. Rammelende zin.

Alsof het lot hem tartte stapte hij precies met de punt van zijn versleten sportschoen in het gat
- Sportschoenen hebben punten?

‘Poepzooi.’ Zei Thomas terwijl hij water uit zijn mond spuugde en achterom keek.
- 'Citaat,' werkwoord.

De stem had iets zachtaardigs over zich heen,
- Over zich heen? Als chocoladesaus?

iets zorgelijks, alsof er een emotie met de boodschap werd overgebracht. Een emotie die hem op zijn gemak liet voelen, alsof deze persoon er was om voor hem te zorgen.
- .......hum.

Abrupt werd dit aangename gevoel verstoord toen de twee mannen ineens voor hem stonden, ze droegen een uniform van de veiligheidsdienst.
- Voegwoord... punt... echo... echo...

‘Hup, overeind mormel!’ zei de man
- Ja! Zo hoort het!

die ondergeschikt leek te zijn omdat hij zonet naar de andere man had geluisterd en niet zo’n ‘cool’ apperaatje bij zich leek te hebben.
- Waar dienen de aanhalingstekens voor?

Met zijn dreigende postuur, pakte de man Thomas met zijn gespierde armen beet en tilde hem met gemak omhoog.
- Waar dient de komma voor?

‘Blijf van me af!’ schreeuwde hij uit alle macht.
- Heel mooi, nog een goeie.

En met deze schreeuw leek een kracht van zijn lichaam uit te gaan die de beveiligingsmand
- Hee hee. Beveiligingsmand.

‘Kom je mee? Ik kan je helpen.’ Zei de man.
- ...en het ging net zo goed...

Zonder er bij na te denken nam Thomas de hand van de vreemdeling aan. Een vreemd gevoel ging door zijn lichaam heen, een gevoel dat hij nog niet eerder gevoeld had, dit leek het juiste om te doen.
- ......hum.

Hij voelde zich veilig bij deze persoon. De man straalde vertrouwen uit en was tot nu toe de enige die vanavond geen kwade bedoelingen leek te hebben.
-......hum. Is het Jezus Christus, of heb je een ander extreem goed excuus om deze persoon zo te beschrijven?



p.s. Sorry als ik bitcherig overkom. Ik ben zo gek op spelchecken dat ik me nogal laat meeslepen.

[captain crash]

TC, toen je hieraan begon, wist je zelf al hoe het ging aflopen? Als dat niet het geval is, hoe wil je het dan in de hand houden/ervoor zorgen dat het uberhaupt af komt?

[Master Vanhu Botie]

p.s. Sorry als ik bitcherig overkom. Ik ben zo gek op spelchecken dat ik me nogal laat meeslepen.

Nou, Trutgrasje, je was wel wat hard voor die brave TC. Straks durft ie z'n creatieve roerselen niet meer op ons loslaten en moeten we dit allemaal missen

[captain crash]

Je kan de spelling ook vooral controleren of laten controleren

[Vis]

of gewoon nadenken

[EMH]

We want more!!!!

[Tactical_Cube]

@ Trutgras

maakt helemaal niet uit ik kan alles gebruiken dus heel erg bedankt, ik zal het er morgen in gaan verwerken en ga er dan binnenkort lekker mee verder

en ik heb nog geen spellingscheck voor me versie van office 2007 kunnen vinden (A)

TC, toen je hieraan begon, wist je zelf al hoe het ging aflopen? Als dat niet het geval is, hoe wil je het dan in de hand houden/ervoor zorgen dat het uberhaupt af komt?

Je en Nee, ik heb in ieder geval een einde voor één verhaal waar een mogelijk vervolg op zou kunnen komen. Ik heb al in mijn hoofd wat er in ieder geval aan het eind van dit verhaal gaat gebeuren, dat heeft al te maken met wat er in dit hoofdstuk genoemd wordt.

Ik ga voor mezelf aan het eind van elk hoofdstuk een overzicht maken van dingen die ik genoemd heb waar ik om moet denken en dingen die ik afgehandeld heb zodat ik elk hoofdstuk goed kan uitwerken en dat er een goede mate van continuiteit in zit. Maar een echt definitief einde heb ik nog niet.

[captain crash]

Geloof me als ik zeg dat dit soort projecten alleen maar goed komen als je vooraf al een idee hebt van waar het moet eindigen...en vooral ook hoelang het maximaal mag/kan zijn. Verder kan ik er inhoudelijk na dit stuk weinig over zeggen, of het goed is of niet zal helemaal afhangen van wat je er verder mee zal gaan doen

[Tactical_Cube]

Daar heb je ook gelijk in, want dat heb ik zelf al wel een beetje, ik heb dus wel een einde in het hoofd waarbij er nog ruimte is voor meer. Een echt duidelijk einde heb ik zo niet in mijn hoofd omdat er zoveel is wat je er mee kan doen. maar ik schrijf nu naar een einde toe, en mocht dat gaandeweg veranderen dan zie ik dat dan wel weer.

[Guess who?]

ik vind dat je goed bezig bent probeer vooral alle tips te gebruiken, maar ook te kijken wat je zelf wil enzo