SUNRISER, the RPG-adventure

To Boldly Create What No-One Has Created Before

Moderator: mr_Vulcan

Plaats reactie
Gebruikersavatar
USSDefiant
Ensign
Ensign
Berichten: 183
Lid geworden op: 11 sep 2004, 10:12

Bericht door USSDefiant »

Jamie’s mond viel open van verbazing, en deed deze weer dicht.”Ik zat ook tegen dat uiterste aan, ik dacht ook een paar minuten van Vaarwel Goodbye Tot nooit meer ziens. Maar iets in mijn zei dat dan Kyle me zou missen en dat toch bij die mensenmaasa ze mij toch ook zullen missen. Iets zei mij dat ze toch wel om mij geven, dat men het jammer zou vinden al ik er niet meer ben. En dat kleine vlammetje hoop is blijven branden, dat vlammetje heeft mij tegen gehouden en terug gesmeten in de realiteit. En daar zat ik dan weer tussen een hoop onbekende die ik niet ken. En soms dan overwon de kant die dacht dat die kille masse me niet meer wou, en na een tijdje voelde ik de hoop weer en stopte ik. Het betekende zeer veel eigenlijk toen jij mij weg transporteerde en tegen me uitviel, toen maakte dat vlammetje hoop een sprongetje want daar was iemand die het wel kon schelen of ik nou wel of niet hier aanboord ben. Ik maakte toen mijn gelukkigste moment uit mijn gehele tijd hier aanboord mee, ik had twee vrienden die echt om mij geven. Maar dat moment vervloog zeer snel toen ik de kille blikken van die onbekende massa zag. Ik wil graag dat mensen mij accepteren maar ik weet totaal niet hoe ik dat aan moet pakken, dus daarom ging het vaak mis. En wat jij zei over die andere gast die twee mensen heeft gedood dat had ik bijna met Xoran. Ik weet niet waarom ik dat exact deed maar volgens mij was het om dat ik vriendjes wou zijn met iedereen maar dat aleen op een zeer zeer verkeerde manier vraag. McGraw die was ontzettend kwaad, wel begrijpelijk maar toen storte alles in die blik van McGraw herinderde mij er zeer sterk aan dat niemand toch om mij geeft en op me accepteerd. Toen was bijna dat vlammtje hoop uitgegaan toen was ik ook net zo ver dat ik mezelf naar een andere wereld wou helpen. Maar dat vlammtje is opeens uit het niets opgelaaid en mij tegen gehouden. Maar wat ik ook al tegen Kyle veteld heb is dat als ik ze niet ken,weet ikdus niet hoe ze zijn. En als ik niet weet hoe ze zijn en hoe ze reageren dan weet ik ook niet wat ze van mij vinden en wat ze ervan vinden als ik mijn werk doe. En als ik dus niet weet wat ze van me vinden als ik werk dan wordt ik onzeker. En als ik onzeker ben als ik werk dan zal ik dus fouten gaan maken en als ik fouten maak dan willen ze me niet meer. Maar als ik ze maar zou kunnen leren kennen, zij mij ooit kunnen acepteren en vertrouwen.” Jamie keek naar Jason met een verdrietig gezicht. “Maar ik denk niet dat ze mij willen vertrouwen en accepteren en daarom daarom...” Jamie keek al huilend naar buiten. “Daarom heb ik zo vaak het idee dat ik weg wil, mezelf naar een andere wereld helpen omdat iets in mij zegt dat ik het zo erg verknalt heb dat ze me nooit nooit nooit meer zullen vertrouwen of accepteren.”
Gebruikersavatar
SCC Dauntless
Commander
Commander
Berichten: 1416
Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
Locatie: Hoofddorp
Contacteer:

Bericht door SCC Dauntless »

Xoran knikte naar Kyle en hij liep de brug af. Hij liep naar zijn hut waar hij een echt boek onder zijn bed vandaan haalde. Hij bekeek de titel: ~De DaVinci code~ Met het boek onder zijn arm liep Kyle weer de brug op. Zoek patronen waren niet echt het meest interresante om te vliegen, dus Kyle strekte zich uit en begon te lezen in het boek.

OOC: Als ik me beter voel zal ik een langere post maken
Gebruikersavatar
Jason B
Commander
Commander
Berichten: 1326
Lid geworden op: 06 aug 2003, 17:33
Locatie: Leiden

Bericht door Jason B »

Jason stond op en knielde voor Jamie neer. “Jamie, jij bent de Chief-Security officer aan boord dit schip. Een van de meest belangrijke posities aan boord een schip.” Hij stopte even en wachtte tot Jamie hem aan keek. “Ieder begin is lastig. We zijn net op een nieuw schip, met nieuwe mensen, weg van de Federatie, weg van alles wat we ooit geleerd hebben en plotseling worden we op de proef gesteld. Er zijn al mensen overleden, maar ook mensen bij gekomen. Maar nog steeds zijn we met minder mensen dan er normaal op een schip van deze grootte aanwezig is. Zelfs voor iemand met veel mensenkennis als mij is het lastig bij te houden. Ik heb ook de kriebels als ik iemand, die nieuw is, ontmoet, maar ik weet dat het bij mijn werk hoort.” Jason stond weer op. Zijn knieën begonnen pijn te doen. Hij moest maar gauw eens wat extra oefeningen doen om zijn gewrichten soepel te houden. Op zijn gezicht kwam een heel klein lachje tevoorschijn, maar die verdween snel wanneer hij naast Jamie ging zitten en hem weer aankeek. “Wat McGraw betreft....Ja ach, hij is me nogal een persoonlijkheid. Een echte Captain die gewend is om op zichzelf te vertrouwen. Natuurlijk is zijn vertrouwen naar jou toe geschaadt. Dat is bij iedereen zo. Maar dat betekend niet dat dat altijd zo blijft. Vertrouwen krijg je niet zomaar. Vertrouwen moet je verdienen. En het is jammer dat dit moet gebeuren terwijl we nog in zowat het eerste stadium zitten: “het leren kennen van elkaar”, maar niets is onomkeerbaar.” Jason hield een korte pauze.

“Niemand aan boord dit schip weet wat ze aan elkaar hebben in die stadium. Het is allemaal nog heel oppervlakkig. Dat is lastig voor iedereen. Maar gelukkig zijn er mensen zoals ik die jou kunnen helpen daarmee. En dat doe ik graag.” Jason keek Jamie weer serieus aan. “Met jou goedkeuring natuurlijk, gaan wij er samen voor zorgen dat je makkelijker met mensen om kunt gaan, en dat alles zo blijft. Op die manier krijg je meer zelfvertrouwen en verdien je het vertrouwen van de mensen die uiteindelijk je vrienden zullen worden. Ik stel voor dat wij straks rustig weer terug keren naar de brug, en daar eens wat mensen ‘observeren’. Kijken hoe ze reageren. Lijkt het je wat?”......
Gebruikersavatar
Nebulaguy
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8152
Lid geworden op: 13 jul 2003, 21:19
Locatie: Gent

Bericht door Nebulaguy »

Bij wijze van spreken zat Xoran met de handen in het haar op de brug, hij was eigenlijk wel blij dat Peter met Corbin even weg was en dat Jason Jamie was gaan proberen helpen...zo liep de brug wat leger en kon hij iets nonchalanter te werk gaan. Herinneringen uit het verleden kwamen terug, dingen die hij nooit zou kunnen vergeten.

Alhoewel Corbin best wel aardig leek, en zo te zien z'n best deed om niet te veel op z'n trotsheid te steunen bleef Xoran op z'n hoede. Er was iets in z'n onbewustzijn dat hem deed terugdenken aan een gezicht van vroeger, telkens als hij Corbin bekeek. Voor Xoran mocht iedere Cardassian dan sterk gelijkaardige gezichtstrekken hebben, bij Corbin waren er een paar details die hem opvielen.

Hij probeerde te peilen in z'n verleden waar deze achterdocht vandaan zou komen, had het iets met een missie te maken, een raid op een Cardassiaans centrum tijdens het verzet?

Vast wel, waarom zouden zijn hersenen anders beelden oproepen van de Nir'Shaak raid? Neru aan z'n zijde, toen waren ze nog jong en gelukkig, 3 dagen later zou Xoran gebroken zijn...een breuk die hij nog steeds niet kon herstellen.

Aan de verkeerde kant van de linie zitten is op zich niet erg, zo lang je er weg geraakt...Beide Neru en Xoran hadden voor dekkingsvuur gezorgd voor de rest van de cell. Zij was gewond en alhoewel Neru hem bevolen had om te vluchten en haar achter te laten, dat kon hij niet doen, daarvoor waren ze veel te close. 3 dagen van ontbering in de koude winter van Dakhur, Neru's wonde die besmet geraakte en waar ze tenslotte aan bezweek. Hij zag nog steeds de besneeuwde kale boom en de rotsenmassa waar ze precies stierf, hij voelde dat de persoon die op z'n schouders lag opeens alle kracht verloor, plots en zonder laatste boodschap, veel minder kleurrijk dan helden die sterven in romans.

Dit was gewoon een einde, Neru had gestreden, Xoran had geprobeerd haar te redden maar dat was niet gelukt...juist die onomkeerbare gebeurtenis had hem gekraakt, dat moment verloor hij z'n jeugdige nonchalance, en werd hij een gebroken man, met onderhuidse littekens.

De hele situatie speelde zich af voor hem, toen hij op de brug zat, gelukkig zat iedereen weg te kijken van hem op het moment dat de traan over z'n wang liep.
Gebruikersavatar
SCC Dauntless
Commander
Commander
Berichten: 1416
Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
Locatie: Hoofddorp
Contacteer:

Bericht door SCC Dauntless »

Kyle zijn console begon te piepen. Zonder op te kijken van zijn boek wist hij wat er was. "Sir, we komen aan op de aangegeven coördinaten. Uw orders?" Voor de zekerheid haalde Kyle zijn voeten maar wel van zijn console.

[Tag: Neb, Vulcan]
Gebruikersavatar
Nebulaguy
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8152
Lid geworden op: 13 jul 2003, 21:19
Locatie: Gent

Bericht door Nebulaguy »

"Sir, we komen aan op de aangegeven coördinaten. Uw orders?" zei Kyle.

Hoeveel tijd was er gepasseerd...hij wist het niet meer zeker.

" Ga uit Warp, normaal zou hier een planeet moeten zijn, ga in orbit. " hij draaide zich 90° " Science, begin maar te scannen, ik zou willen weten of je iets terugvindt dat linkt naar de data die we al hebben. "
Gebruikersavatar
SCC Dauntless
Commander
Commander
Berichten: 1416
Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
Locatie: Hoofddorp
Contacteer:

Bericht door SCC Dauntless »

Kyle kreeg zijn orders en volgde ze direct op. Hij klapte eerst zijn boek dicht, gooide die lukraak naar achter. Wie weet raak ik Xoran dacht hij nog. "Aye sir, dropping out of warp. Planeet in zicht. Ik zet ons in een hoge omloop baan. Zal ik de rest van de seniorstaff roepen?"
Gebruikersavatar
Nebulaguy
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8152
Lid geworden op: 13 jul 2003, 21:19
Locatie: Gent

Bericht door Nebulaguy »

Xoran moest even lachen om Kyle's voorstel.

" Dat doe ik wel voor je, zet de Sunriser maar gewoon in de high orbit zoals je voorstelde...ik zou liever eerst wat info verzamelen voor we ons naar beneden wagen. " knikte hij.

=/\= Dromar aan iedereen, we zijn aangekomen op de eerste coördinaten. =/\=
Gebruikersavatar
SCC Dauntless
Commander
Commander
Berichten: 1416
Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
Locatie: Hoofddorp
Contacteer:

Bericht door SCC Dauntless »

Nu Kyle toch even niks te doen had stond hij op en pakte zijn boek van de grond. aan de ene kant toch jammer dat ik hem niet raakte zeg Hij sloeg het boek open waar hij was gebleve en las weer verder.
Gebruikersavatar
USSDefiant
Ensign
Ensign
Berichten: 183
Lid geworden op: 11 sep 2004, 10:12

Bericht door USSDefiant »

"Lijkt het je wat?"...... Ja hoor als je denkt dat dat werkt dan is dat wat ik moet doen. Ik wil heel graag geacepteerd worden door iedereen, en als dit de manier is zal ik er wel aan mee willen werken."
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

Al die tijd heeft McGraw zich terug getrokken op zijn kamer. Hij wilde kijken of zijn crew zelfstandig zou kunnen opereren, de andere reden was dat hij er even schoon genoeg van had. Jamie, de zoektocht, Bolar. Hij zuchtte ~Typisch~ schoot er door zijn hoofd. McGraw wilde in eerste instantie Jason aanspreken op zijn taak als counselor, maar McGraw had het vermoeden gekregen dat dat nu wel goed zou komen aangezien Brooklyn werd weggeroepen voor Jamie.

=/\= Dromar aan iedereen, we zijn aangekomen op de eerste coördinaten. =/\=

McGraw schoot uit zijn stoel en liep de brug op. "De tweede set coordinaten zul je bedoelen Xoran." zei hij met een glimlach. "Nog 54 te gaan."

...

---------------------------------------------------------------------------------
=/\= CAPTAINS LOG - 53651.4 =/\=

We zijn nu al meer dan een maand aan het zoeken. We speuren alle coordinaten af, maar we vinden niets. Ik begin de hoop langzaam op te geven. We hebben nu 49 van 56 coordinaten gehad, maar de zoektocht heeft niet veel opgeleverd. Hoewel het een stuk beter gaat met de bemanning en gelukkig ook met Jamie, vrees ik toch dat deze zoektocht zonder resultaten een demotiverende uitwerking heeft op de crew, inclusief mijzelf. Zou het echt allemaal een legende zijn? Ik heb me nog verder verdiept in de kaart, maar het coordinatensysteem is de enige aanwijzing die ik heb. Als we na de laatste plaats nog niks hebben gevonden geef ik het op. Er zijn grenzen.

Maar goed, de 50e coordinaat. Ik heb Kyle de Sunriser in een baan om Xigarra laten leggen. Een ijsplaneet buiten Federatiegebied dus van de Feds zullen we hier geen last hebben. Veel leven is er echter niet op Xigarra, maar scans hebben uitgewezen dat er zich een klein dorp annex handels-post bevindt aan de rand van een ijsvlakte dat mijn interesse heeft gewekt vanwege een klein restje Tetryon-straling dat onder die ijsplaat vandaan komt. Waarschijnlijk leeft het dorpje van ontginning van het gebied, misschien dat er iets in de grond zit wat handelaars hier naar toe trekt en wat wij dus ook zien, maar daar zullen we snel achter komen.
Ik neem een team mee naar beneden om informatie in te winnen. Wederom hoop ik we dit keer wel een aanwijzing vinden en er zonder problemen vanaf komen. Note to self: Vermijdt de Bermbraggo-thuiswereld voor de komende 10 jaar.

=/\= End Log =/\=

---------------------------------------------------------------------------------

Het was nog vroeg in de morgen. Nou ja, morgen... Sunriser tijd dan. McGraw werkte niet met nachtdiensten (tot spijt van Kyle die graag nachtdiensten wilde draaien op de brug). De Sunriser stond op automatische piloot in een hoge baan om Xigarra. De brug was dan ook verlaten en donker. Vandaag was McGraw van plan om een team mee naar beneden te nemen voor verder onderzoek. Hij gaf toe, echt gedreven was hij niet meer. Hij wist nog dat hij dolenthousiast afdaalde naar de planeet die op nummer 2 van de coordinaten stond. Helaas vonden ze er niets. Behalve dan een nare griep die Dawn nog net de kop in kon drukken voordat iedereen plat lag.
Deze planeet zou wel niets nieuws onder de zon zijn. ~Ik gok op sneeuw en ijs~ dacht hij bij zichzelf terwijl hij de restjes van zijn ontbijt terug in de replicator zette.
Met een zachte zoem verdween het bord. McGraw glimlachte en dacht aan Corbin. Hij had zich blijkbaar vergist in de Cardie. Hoewel McGraw het nog steeds niet zo op hem had, moest hij toegeven dat hij Peter uitstekend assisteerde in Engineering, en de Cardie-technologie scheen zelfs beter te werken dan voorheen. De replicator was het bewijs ervan. Hij draaide zich om en trok zijn shirt recht. McGraw stond in een verlaten Mess hall. Het was dan nog erg vroeg, het zou niet lang meer duren voordat de eerste mensen al wakker werden. McGraw besloot om naar de brug te gaan en de systemen alvast op te starten.

...
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

De dag van het 'Jamie Incident' was nu meer dan een maand geleden. Corbin's been leek goed te genezen uit zichzelf, hij had er nauwelijks last meer van. Ze waren met de zoektocht inmiddels bij coordinaat 50 aangekomen, en hij had het eigenlijk wel een beetje gehad met dat schatzoeken. Hij had Peter geholpen bepaalde dingen op de Sunriser's Engineering soepeler te laten lopen, met name de Cardassian technologie die her en der verstopt zat. Ze werkten intussen min of meer om beurten in Engineering en op de brug, hoewel Peter duidelijk probeerde zoveel mogelijk shifts op de brug te pakken te krijgen, waar Corbin weinig problemen over maakte aangezien hij wel kon bedenken wat Peter's reden ervoor was, en het in Engineering over het algemeen toch wat warmer was dan op de rest van het schip.

Corbin werd de dag dat ze bij de 50e coordinaat kwamen vroeg wakker, en toen hij uit het raam keek was zijn humeur voor de rest van de dag meteen verpest. 'ijs... overal ijs... en sneeuw... zo koud... zul je zien dat McGraw net mij voor deze missie kiest, zo is hij dan ook wel weer' McGraw had hem trouwens al niet meer gekozen na het... 'incident' op Bermbraggo, wat iets was dat Corbin wel kon begrijpen.

Hij had het eigenlijk best naar zijn zin op dit schip, en voelde helemaal niet de behoefte om verder te reizen die hij het afgelopen anderhalf jaar altijd gehad had. Zelfs Xoran was veel minder vijandig geworden in de afgelopen maand. Natuurlijk waren er altijd nog de nodige spanningen als ze alleen in een ruimte waren, maar dat hield het alleen maar interessant.

Nu hij zo vroeg op was, en zelfs al ontbeten had (in een verder lege Messhall), besloot hij maar vast naar de brug te gaan. Onderweg naar de brug moest hij opeens aan zijn familie denken... z'n ouders waren beiden omgekomen bij de Dominion aanval op Cardassia... 'Aamin... waar ben je? Ik hoop dat ze er niet achter zijn gekomen dat je me hebt geholpen te ontsnappen...'

Toen hij de turbolift in liep zag hij dat McGraw ook net naar de brug ging. "Goedemorgen Captain" zei hij, daarachteraan mompelend "alhoewel, laat dat goede maar weg..." aangekomen op de brug liep hij naar zijn console en keek op het rooster; 'Vandaag heb ik de eerste dienst op de brug... heh, arme Peter.' Corbin ging op z'n station zitten en begon de systemen van standby af te halen.
Gebruikersavatar
Nebulaguy
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8152
Lid geworden op: 13 jul 2003, 21:19
Locatie: Gent

Bericht door Nebulaguy »

Z'n enthousiasme was groot een dikke maand geleden toen McGraw de missie-uitleg gaf...daar schoot nu niet veel meer van over, als hij zichzelf in de spiegel zag. Een kleine opknapbeurt in de douche later en hij voelde toch weer wat tintelingen door zich lopen. Na een korte check-up van z'n kamer ging hij naar de mess hall om iets te ontbijten...50ste keer nog maar, dat schiet mooi op zo dacht hij sarcastisch toen hij de schotel uit de replicator nam.

Het was kalm in de mess hall, veel te kalm, en dat was eigenlijk te merken op het hele schip, iedereen liep er nogal bedrukt bij na een goede maand van doelloos rondvliegen, kwam daar nog eens het incident op de Bermbraggo-thuiswereld bij...en toen hij gisteren hoorde dat ze deze keer een ijsplaneet zouden aandoen zakte z'n interesse nog verder onder nul.

Hij zag het al voor zich dat Corbin wel zou klagen over de koude...net of het voor hem minder leuk was dan voor de rest. Als Betazoid was hij ook gewoon om in een sub-tropisch klimaat te wonen, ver weg van sneeuw of kou. Alhoewel de Dakhur-winter hem wel had gehard tegen lage temperaturen.

Z'n gedachten gingen heen-en-weer tijdens het ontbijt, zonder echt te blijven stilstaan bij iets, gewoon randomness. Alhoewel de onderlinge werksfeer er op vooruit was gegaan de laatste maand, toch begon de bemanning zich te vervreemden van elkander, hij vond van zichzelf dat hij te zwaar in een soort van routine kwam...telkens opnieuw coördinaten inputten, telkens opnieuw hopen op een datafile die in de weg van een schat zou leiden, maar vooral telkens opnieuw het nee-geknik achteraf.

Toen hij de schotel terug in de replicator zette om te laten recycleren bedacht hij dat het maar eens tijd zou worden om iets te vinden. Dat moest niet veel zijn, gewoon een spoor dat wel eens uitkwam bij iets nieuws was al genoeg, dacht hij.

" We zien wel " zei hij stil toen hij de brug opkwam gelopen. Hij groette de McGraw en nam z'n Xo-stoel.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

Onderweg naar de brug kwam McGraw Corbin tegen die hem groette.
"Goedemorgen Captain."
McGraw knikte terug. "Mogge."
"Alhoewel...laat dat goede maar weg..." hoorde hij Corbin mompelen toen ze de turbolift in liepen. Toen de lift even later toegang tot de brug gaf stapte McGraw als eerste naar buiten. Denkend aan Corbin's gemompel draaide McGraw zich om. "Zeg Bolar..." begon hij. Corbin, die net op het engineeringniveau stapte, stond stil en keek McGraw aan. McGraw vervolgde. "Ik zoek nog mensen die mee willen gaan naar de planeet. Nou ja...laat dat 'willen' maar weg." zei hij met een ietwat scheve grijns. "Jij bent al een hele tijd niet meer mee geweest." Hij pauzeerde even. "We vertrekken rond 1100. Cargobay. Okay? Mooi." McGraw ging zitten, richtte zich naar op console en activeerde alle hoofdsystemen. Het beeldscherm sprong aan en de lichten werden sterker. McGraw draaide richting het scherm en keek naar het wiite oppervlak van de planeet dat sterk in contrast lag met de zwarte achtergrond van de ruimte. ~Een goed morgen inderdaad~

...
De lift opende weer en Xoran kwam naar buiten en nam zijn post in.
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

"Ik zoek nog mensen die mee willen gaan naar de planeet. Nou ja...laat dat 'willen' maar weg." Corbin had nog niet eens kunnen gaan zitten voor McGraw dat zei. "Jij bent al een hele tijd niet meer mee geweest." Hij pauzeerde even. "We vertrekken rond 1100. Cargobay. Okay? Mooi." McGraw ging zitten en richtte zich naar de console en activeerde alle hoofdsystemen. Het beeldscherm sprong aan en de lichten werden sterker.

'Fijn, dat heb ik weer,' dacht Corbin, hij had niet eens de moeite genomen antwoord te geven. 'Natuurlijk kiest hij mij voor een missie op een ijsplaneet, de sadist. Iedereen weet dat wij niet goed tegen kou kunnen... 1100 he, ik zal wel wat eerder van de brug gaan om me goed ik in te pakken.'

Xoran kwam de brug op. 'Zul je zien dat die ook meegaat, kan nog wat worden als m'n humeur straks compleet bevroren is' Een scheve glimlach verscheen op zijn gezicht, en hij richte zich naar McGraw: "Ik zal proberen dit keer geen boze menigte achter ons aan te krijgen, Captain."
Gebruikersavatar
SCC Dauntless
Commander
Commander
Berichten: 1416
Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
Locatie: Hoofddorp
Contacteer:

Bericht door SCC Dauntless »

Kyle werd wakker met zijn boek nog op zijn borst. Hij had blijkbaar iets te lang doorgelezen. Het boek had hij nu bijna uit. Hij waste zich, nam zich voor om vanavond een sonic shower te nemen. Hij keek even naar Jamie. Zijn slaapie. Hij sliep zo vredig dat Kyle hem maar liet slapen. De afgelopen tijd was niet makkelijk voor Jamie geweest. Dit was misschien beter even zo. Kyle nam een PADD en liep naar de MESSHALL. Er zat niemand zoals gewoonlijk. Best. Kyle bestelde een france toast met jam en ging zitten. Hij begon zijn log in te typen.

=/\=CHIEF FLIGHT CONTROL OFFICERS LOG 53651.4 =/\=

Mijn tijd op de Sunriser is zowel vreemd als spannend. De zoektocht naar de schat vorder gestaag. We zijn nu bij de 50e planeet. Ik begin de hoop langzaam op te geven. Ik kan wel melden dat het Jamie een stukje beter gaat. Hij begint te wennen aan de crew van de Sunriser. Dat is een zorg minder voor Jason en voor mij. Ik merk dat ikzelf steeds terug denk aan Risa. Waar ik voor de fatale missie met de Dauntless nog een keer mijn liefste Elisa ontmoet heb. Ik denk dat ik haar nu niet meer zal zien. Mijn leven als Freelancer zal haar niet goed doen. Maar misschien, misschien kan ik de captain overhalen om naar Risa te gaan, misschien zelfs om haar aanboord te laten komen. Maar dat laatste denk ik niet. Jamie slaapt op dit moment nog, ik denk dat ik i.p.v. hem mee ga met de awaymissie. Ik denk dat Jamie gewoon even wat rust moet nemen. Tot zover.

=/\=LOG ENDED=/\=

Kyle at zijn ontbijt op en haalde zijn kleine communicatie apparaatje uit zijn zak. Hij wisselde de foto die erin zat. Eerst was het Jamie, maar nu was het Elisa. Hij dacht steeds vaker aan haar.

Kyle raapte zichzelf bij elkaar en liep naar de brug. Hij groete Corbin en Xoran en ging voor McCraw staan. "Captain McCraw, verzoek toestemming om mee te gaan met de landingparty"
Laatst gewijzigd door SCC Dauntless op 29 apr 2005, 17:52, 2 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Het was vroeg in de morgen. Dawn stond in sickbay alvast een paar instrumenten te controleren en calibreren. De instrumenten moesten altijd in tip top conditie zijn. Het was best wel delicaat werk, en dat deed ze liever zelf, omdat ze zelf het beste wist hoe alles zou moeten werken, en ze wou Peter of Corbin hier niet mee lastig vallen. Als enige medical op het schip, had ze het met vlagen druk, en vlagen rustig. Ze herinnerde zich dat ze een maand geleden zich verveelde, en niks te doen had, en dat het away team van de tweede planeet een hardnekkige griep mee terug namen.

Het veroorzaakte symptomen zoals de griep, maar het veroorzakende antigeen reageerde compleet anders dan de griepsoorten die ze kende... Hele dagen lang was ze bezig een goed werkende geneesmiddel te ontwikkelen. Ergens hield Dawn wel van de spanning, die er in zo'n situatie meekwam, en de concentratie die ze dan oneindeloos leek te bezitten. Ja, ze was er eigenlijk wel blij mee dat ze per toeval op de Sunriser terecht was gekomen. Periodes met rust wisselde zich regelmatig af met periodes van drukte, en spanning, hoewel het grootste deel tot nu toe toch wel rust was.

Dawn kon moeilijk geloven dat ze deze bezigheden maanden geleden gewoon de rug toe wou keren. Ze dacht nog regelmatig aan het voorval op het station. Emoties zoals verdriet, boosheid en schaamte kwamen dan weer boven als ze er te lang aan dacht. Dus probeerde ze het vooral zoveel mogelijk weg te stoppen, in de donkerste hoekjes van haar geheugen, hopend dat er niets zou gebeuren wat haar zou herinneren aan die ene dag.
Ze had nog geluk gehad, dat Jason en Xoran nog niks gemerkt hadden. Tenminste, dat hoopte ze. Leven op een schip met twee telepaten was best wel link. Dawn vond het gewoon prettig dat niemand wist wat er in haar verleden gebeurd is. Voorzover iedereen op de Sunriser aanging, was zij gewoon hoofdnurse geweest op het station vanwaar ze uiteindelijk met de Sunriser mee ging.

Ze had een paar instrumenten opnieuw gecalibreerd, en merkte dat ze best wel honger begon te krijgen. Dawn had nooit honger als ze net opstond, dat kwam meestal na een uurtje of twee. Ze liep naar de messhall, die nagenoeg leeg was.
Het schip had een kleine crew, en iedereen werd op andere tijdstippen wakker, en aten hun ontbijt dus op verschillende tijden. Ze was daar wel blij om, want om een of andere reden had ze in de ochtend nooit zin om met andere mensen te praten. Maar desondanks dat ze geen zin had om met anderen te praten had ze toch geen zin in stilte. Ze at haar ontbijt onder het genot van een muziekje, die ze in de computer had gezet, onder haar persoonlijke bestanden die ze mocht hebben. Iedereen mocht een kleine hoeveelheid aan bestanden op de computer bewaren, voornamelijk voor logs enzo.
Nadat ze haar ontbijt op had, gaf ze de opdracht de muziek te stoppen, en ging ze naar de brug. Het was gebruikelijk dat iedereen zich 's morgens meldde op de brug. Ze wreef nog wat slaap uit haar ogen terwijl ze de turbolift uitstapte, en op haar vertrouwde plekje bij de MSD ging zitten.
McGraw, Xoran, Corbin en Kyle waren al aanwezig. Ze mompelde een zacht "mogge" en was verder stil
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

"Captain McCraw, verzoek toestemming om mee te gaan met de landingparty"

"Nee maar." zei McGraw. "Dat is nog een fijn om te horen! Een vrijwillige aanmelding. Zeer goed mr. Kathern. Zeer goed. Beman voorlopig Flight Control, we zitten in een baan, maar je kunt vast wat check-ups doen. Doe wat je wilt. We vertrekken rond 1100 in de cargobay."
McGraw stond op en liep naar het science-console en riep de de huidige data van de planeet op. Net wat hij dacht...geen verandering...
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

*Piep Piep, Dit is uw wakeup call, het is nu 10 uur*

Peter gromde nog even, waarom ging die wekker toch altijd zo vroeg. Hij stapte uit bed. Eerst maar eens koffie halen in de messhall, Corbin had de eerste dienst op de brug dus hij had alle tijd. Hij kleedde zich aan en begaf zich naar de messhall en liep toen met zijn koffie direct door naar engineering. Daar aangekomen keek Peter eens om zich heen. Alle systemen gaven een rustige zoem af. Peter glimlachte, sinds hij en Corbin de systemen met zijn tweeen bijhielden was de efficientie, van alle systemen en voornamelijk alle cardassian onderdelen, verbetert. Rustig liep Peter naar zijn kantoor en ging een standaard diagnose runnen terwijl hij zijn koffie dronk
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

Het was inmiddels alweer 10 uur geweest. Als Corbin om 11 uur goed en wel klaar wilde staan in de cargobay kon hij zich maar beter eens gaan voorbereiden, aangezien hij van plan was zich heel erg dik aan te kleden voor deze missie.

'Peter is waarschijnlijk pas net wakker... sorry jongen'
=/\="Corbin aan Peter, sorry dat ik je zo vroeg al stoor, maar je gaat mijn brugdienst over moeten nemen, omdat ik van McGraw mee moet naar beneden. Corbin out."=/\=
'Ach aan de andere kant, Dawn is hier, zodra hij dat door heeft vindt-ie het vast zo erg niet meer'

Corbin vertrok maar vast naar z'n kamer, er gebeurde nu toch niet zoveel en Peter zou snel genoeg op de brug zijn. Eenmaal in zijn kamer aangekomen begon hij kleren zijn bij elkaar te zoeken. Hier was hij echter snel mee klaar; omdat hij nooit lang op dezelfde plek had gebleven had hij altijd maar weinig bij zich gehad. nu had hij al zijn vier truien maar over elkaar heen aangetrokken, en daaroverheen zowel zijn vest als zijn iets dikkere jas voor 'barre omstandigheden'.

Hoe fijn Corbin warme temperaturen ook vond, al deze kleren over elkaar samen met de toch al wat hoger dan gemiddelde thermostaat in zijn kamer maakten het voor hem toch een beetje benauwd. Van z'n drie flessen Kanar was inmiddels nog twee-en-een-halve over. Corbin besloot de halve mee te nemen om zich op te kunnen warmen daar beneden, en na deze in zijn vest te hebben gestopt ging hij maar vast naar de cargobay.
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

=/\="Corbin aan Peter, sorry dat ik je zo vroeg al stoor, maar je gaat mijn brugdienst over moeten nemen, omdat ik van McGraw mee moet naar beneden. Corbin out."=/\=

Ow, dacht Peter ook dat nog, zijn we alweer bij een of andere planeet. Na tig planeten te hebben bezocht was hij er een beetje moe van geworden.
Peter dronk zijn laatste druppel koffie op en begaf zich naar de lift.

Peter liep de brug op en keek naar rechts, he Corbin was al weg. Zijn blik dwaalde naar links. Hij glimlachte, "Hoi Dawn goedemorgen. Zijn we weer bij een nieuwe planeet aangekomen?"
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Dawn zat op de brug, en zag de tijd langzaam vorderen.
Dit was een van de momenten waar ze stiekem toch wel een hekel aan had... Niets te doen. Gewoon lukraak wat toetsen indrukken op de MSD, die daardoor steeds van beeld veranderde.

Corbin liet Peter weten dat hij overgenomen moest worden omdat hij meeging naar de planeet. Hij vertrok vrijwel meteen na het verzenden van zijn bericht. Enkele minuten later kwam Peter binnen lopen. Hij keek wat rond, en richtte zich toen op Dawn: "Hoi Dawn goedemorgen. Zijn we weer bij een nieuwe planeet aangekomen?"

"Goedemorgen Peter. Ja, we zitten in een baan om Xigarra. Volgens mij zijn we daar gisteren avond nog aangekomen..."
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

"Xigarra? Oh dat was die ijsplaneet?" Oke ben ik even blij dat Corbin naar beneden moet, dacht Peter gelijk. Direct kwamen een aantal vragen bij Peter op. Wie zitten er dit keer in de landingparty en hoe laat vertrekken ze? Hebben de orbital scans al iets intressant ontdekt? Hij wou Dawn hiermee niet lastig vallen dus hij besloot zich eerst in te lezen in de data over deze ijsplaneet. "Dawn, ik ga me even inlezen in deze planeet, ik spreek je zo wel weer"
Gebruikersavatar
SCC Dauntless
Commander
Commander
Berichten: 1416
Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
Locatie: Hoofddorp
Contacteer:

Bericht door SCC Dauntless »

Het lag Kyle op de lippen om captain McCraw over de tijd te waarschuwen. Maar hij besllot het niet te doen. Xoran kon dan wel zijn gedachte lezen maar hij hoopte dat hij ook wist dat Kyle al een keer problemen met McCraw had gehad, dat wilde hij liever niet nogmaals. Hij leunde achterover in zijn stoel, langzaam dreven zijn gedachten weg van hun plek.

"Kathern!!!! Full Impuls" "Ai, Sir de motoren kunnen het niet meer hebben" Een gigantisch knal volgde uit het paneel waar Kyle achterzat.

Kyle werd wakker in sickbay, tenminste dit was niet de sickbay van de USS Nautic. Dit was de sickbay van een starbase. Er kwam een vrouw naar hem toe. "Ik ben Elisa, de doctor, ik.....


Kyle schrok wakker. Hij zuchte en zag Xoran naar hem kijken. Wat, ik ben ook moe "Captain, we moeten zo gaan. Ik ga naar mijn hut om even wat warmers aan te trekken over mijn uniform." McCraw knikte en Kyle liep weg. Dan kan ik gelijk kijken waar Jamie blijft

Kyle opende de deur en liep zachtje zijn hut binnen. Hij zag dat Jamie nog lag te slapen. Kyle trok een dikke jas aan en een wat warmere broek. Het was een beetje skikleding. Tegen Kyle zijn gewoonte in zat er een gele streep op zijn jack, ook de broek was geel. Hij boog zich voorover om zijn moonboots aan te doen. Daarna tikte hij Jamie op zijn schouder. "He maatje wakker worden"

[tag: Vulcan, Jamie, (Xoran als je nog iets over mijn gedachte wil zeggen)]
Laatst gewijzigd door SCC Dauntless op 29 apr 2005, 18:00, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
uss defiant
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5700
Lid geworden op: 21 mei 2003, 19:49

Bericht door uss defiant »

Josh liep halfslapend door de gangen van de Sunriser. Ze hadden al heel wat planeten gehad, maar eigenlijk vond Josh het geweldig om zoveel planeten te onderzoeken. Hij was echter een van de weinige, als hij al niet de enige was die zo dacht. Na wat gegeten te hebben liep hij naar de Bridge. Hij liep richting McGraw en keek naar het science panel. Zo te zien gingen ze naar een ijsplaneet. Ach, alles beter dan hier een beetje rondhangen en niks doen, dacht Josh. "Goeiemorgen captain. Ik heb best wel zin om mee te gaan met het away team. Is er nog een plaatsje vrij of ben ik weer eens te laat uit bed gestapt?" zei Josh, nu helemaal wakker en met een glimlach op zijn gezicht.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

"Natuurlijk mag je mee, Joshua. Hoe meer hoe beter."
McGraw stond op. Hij had nu vier man voor de missie. Dat viel nog mee.
"Vanwege een vreemde ionisatie in de atmosfeer van de planeet riskeer ik neerstralen niet. Ik prep de shuttle zodat we nog steeds om 1100 kunnen vertrekken." Vlak voordat hij de turbolift instapte draaide hij zich nog even om. "Wie zich bedenkt kan zich voor die tijd nog melden in de cargobay. Er is altijd plaats voor vrijwilligers."
En met die woorden stapte hij de turbolift in.
Gebruikersavatar
Jason B
Commander
Commander
Berichten: 1326
Lid geworden op: 06 aug 2003, 17:33
Locatie: Leiden

Bericht door Jason B »

Zeker een maand ging voorbij aan boord de Sunriser, en nog steeds zonder succes van het slagen van hun missie. Maar voor Jason was dat niet erg. Hij had het zich wel naar zijn zin aan boord. Hij had zich goed aan weten te passen aan zijn twee taken: science en counseling. Gelukkig had de sunriser geen grote crew, waardoor hij niet al te veel te doen had als counselor.

Wat Jamie betreft, Jason's 'patient', was het verhaal aardig omgekeerd. Jamie had zich, dankzij de hulp van Jason en Kyle, aardig weten aan te passen aan boord het schip. De crewmembers reageerden enthousiast op Jamies verandering en betrokken hem meer bij verschillende opdrachten, maar ook bij off-duty momenten. Jason was zeer tevreden over zijn verandering, maar hield nog wel een oogje in het zeil.

Wat betreft Jamie's vriend, Kyle, was Jason wat grimmiger. Ondanks dat hij de eed had afgelegd om niemand te 'scannen' met zijn mentale gaves, kon hij het absoluut niet helpen dat hij af en toe flarden van verschillende personen opving. Zo ook van Kyle...op verschillende momenten. Jason kon er geen wijs uit worden maar hij wist dat hij wat op Kyle moest letten. Maar zelfs voor Jason was het nog veel te vroeg om aan de bel te trekken. Kyle was nu in het stadium dat hij hulp moest zoeken bij Jason als hij dat wilde.

Dan was er ook nog Corbin, de Cardassian. Jason had nog niet veel met hem te maken gehad, buiten het gebruikelijken: "Goedemorgen", "Hoe gaat het?" en "Goedeavond". Het was Jason duidelijk dat hij Corbins gedachten in normale staat niet kon lezen, en wist waardoor dat kwam. Hij was er zelfs een beetje blij om. 'Als het er nu op aan komt, heeft hij nog een flinke klus aan dit persoont' dacht hij.
Ondanks dat Jason zelf geen problemen had met een cardassian aan boord, kon hij het zich wel begrijpen dat er mensen waren die daar wel problemen mee hadden. Toch maakte hij zich een klein beetje zorgen over Xoran. De gedachtes die hij 'door heeft laten slippen' pikte Jason makkelijk op en daar waren geen cryptologen voor nodig om die te kunnen ontcijferen. Omdat Xoran een mede telepaat is, kon Jason bijna de haat voelen die Xoran had tegenover Corbin. Misschien dat Jason zich daarom niet al te veel zorgen maakte over Xoran. Gelukkig heeft Jason de afgelopen maanden niets meer van Xoran's haat opgevangen en was er van overtuigd dat Xoran wel een van de laatste mensen aan boord het schip was die hulp nodig had, vanwege zijn sterke karakter.

De rest van de crew was niet al te spectaculair. Alhoewel Jason wel wist dat Peter een oogje had op Dawn. Hij gaf hem geen ongelijk. Ook al was het zijn gebied niet, weerhield dat Jason er niet van om Peter niet af en toe een hint of iets dergelijks toe te stoppen. Niet dat het tot nu toe gelukt was.....

Er was wel één gedachte die bij Jason bleef hangen.....het 'gevoel' die hij voelde toen ze bij het station vertrokken, meer dan een maand geleden. Zowel hij als Xoran merkte iets op wat de anderen niet merkte. Hij wist dat er iets niet aan de haak was en nog steeds niet is. Ook al heeft noch Xoran nog hij iets opgevangen over de laatste paar weken en noem hem paranormaal, maar hij wist dat dit muisje nog een staartje ging hebben...

Wat betreft zijn Science werkzaamheden...Hij vond het heerlijk om alles te moeten onderzoeken. Op zo'n missie als deze stonden de sensoren rood gloeiend en ging alles uit naar de informatie die de scanners binnen haalden. En dan was er natuurlijk degene die die instrumenten moest gebruiken, namelijk Jason. Ook al wist hij dat de instrumenten eigenlijk al het werk deden, voelde hij toch een soort van trots door zich heen stromen dat hij zo'n belangrijke invulling van deze missie had.

Al met al raakte Jason gewend aan de Sunriser en voelde het schip als zijn nieuwe thuis. Met zulke vrolijke en vriendelijke mensen om zich heen, veel werk en zo'n 'mysterieus' schip had Jason zijn plekje alweer gevonden.

.........

"Jason Brooklyn. Kom jij eens onmiddelijk hier". Jason stond op van de keukentafel en liep lachend de slaapkamer van zijn moeder in. "Ma, ik ben geen klein kind meer en ik heb niets verkeerd gedaan". Zijn moeder lachte naar hem. "Dat weet ik, lieverd! Maar ik krijg deze doos niet op de kast gezet. Jij bent langer, zet jij hem er even op voor mij."
"Tuurlijk, Moeder. Voor jou alles." Zei hij tegen zijn moeder met schuine ogen. Zijn moeder zag het en gaf hem, lachend, een klapje op zijn schouder. Ook Jason was te klein om de doos op de kast te kunnen zetten, dus pakte hij de stoel. Op het moment dat hij met beide benen op de stoel stond, glipte zijn linkervoet weg en viel hij achterover op de grond.

Precies op dat moment schrok Jason wakker. Hij glimlachte. Het waren fantastische herrinneringen die hij had. Met een glimlach op zijn gezicht stond Jason die ochtend op. Nadat hij zich had aangekleed en even vlug iets had gegeten, liep hij met een padd in zijn hand, naar de turbolift. Toen hij erin stapte en de lift had georderd om naar de brug toe te gaan, begon hij op zijn padd te lezen. Dit waren de laatste scans van de planeet, en hij wilde ze allemaal doorgenomen hebben. Toen hij op de brug aankwam zag hij dat Peter met Dawn praatte. Hij moest weer lachen en draaide zijn gezicht naar zijn 'stekkie'. Tot zijn verrassing zat McGraw op dat moment achter zijn console, en vlak daarbij stond Josh. Hij hoorde hem nog net zeggen "Ik heb best wel zin om mee te gaan met het away team. Is er nog een plaatsje vrij of ben ik weer eens te laat uit bed gestapt?" Waarop McGraw hem antwoorde: "Natuurlijk mag je mee, Joshua. Hoe meer hoe beter." en hij liep de turbolift in. Jason hoorde hem nog zeggen: "Wie zich bedenkt kan zich voor die tijd nog melden in de cargobay. Er is altijd plaats voor vrijwilligers." en dat was precies waar Jason McGraw aan ging houden.

Hij liep langs Josh en begroette hem. "Goeiemorgen. Zo, dus jij gaat ook mee op 'expeditie'?"Eigenlijk wachtte Jason niet op antwoord. "Ik ga nog even wat scans downloaden. Ik zie je zo in de gargobay." Hij draaide zich naar zijn console en haalde nieuwe scans op. Niet dat hij dacht dat het nodig was, maar misschien konden ze hiermee een zoek patroon mee maken. Na een tijdje ging Jason op weg naar de cargobay. Eenmaal daar aangekomen liep hij op McGraw af: "Captain, misschien nog intresse in een Science Officer?".....
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

Corbin stond rond half elf al te wachten in de Cargobay. Het duurde niet lang voor McGraw binnenkwam. Toen deze de toch al wat gezette Corbin zag staan met al zijn 'extra laagjes' had deze een scheve glimlach niet kunnen onderdrukken. "Ja lach maar, die kou is geen pretje voor een Cardassian." zei Corbin geirriteerd.

McGraw begon wat aan de shuttle te rotzooien en Corbin, die zich een beetje verveelde, liep wat rond door de Cargobay, en rustte zich uiteindelijk tegen de muur naast de ingang. De volgende die binnenkwam was Jason. Deze had een behoorlijke glimlach op zijn gezicht, die tot Corbin's ergernis in een schaterlach veranderde toen Jason Corbin in zijn 'brede' outfit zag. "Zeg, blijven we nu bezig?!" zei Corbin boos, en hij liep naar de andere kant van de shuttle, zodat anderen die binnenkwamen hem niet meteen konden zien.

Daarna hoorde hij Jason tegen McGraw zeggen "Captain, misschien nog intresse in een Science Officer?"
Gebruikersavatar
Nebulaguy
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8152
Lid geworden op: 13 jul 2003, 21:19
Locatie: Gent

Bericht door Nebulaguy »

Zonder iets te zeggen stapte Xoran de verzamelruimte binnen, ruim op tijd...hij had er genoeg van, van dit soort missies en hij hoopte dan ook dat het deze keer wel raak zou zijn.

' Ik dacht dat je wel een Xo-warrior kon gebruiken ' zei hij met een smirk naar de anderen wanneer hij de inhoud van z'n vest wat prijsgaf, maar voornamelijk richting McGraw.
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

"Ik dacht dat je wel een Xo-warrior kon gebruiken" hoorde Corbin van de andere kant van de shuttle. 'Fijn, natuurlijk gaat hij ook mee...'

"Fijn dat jij er ook weer bij bent," riep Corbin over de shuttle heen, "Altijd gezellig." Hij besloot maar te blijven zitten waar hij zat. Zou Xoran ook moeten lachen dan kon Corbin niet garanderen dat hij zich in zou kunnen houden.
Plaats reactie