SUNRISER, the RPG-adventure

To Boldly Create What No-One Has Created Before

Moderator: mr_Vulcan

Plaats reactie
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

SUNRISER, the RPG-adventure

Bericht door mr_Vulcan »

Afbeelding

----------------------------------------------------

Afbeelding


----------------------------------------------------


Xander McGraw staarde uit het raam. Het licht van het ruimtedok scheen zachtjes op de romp van zijn schip. In het raam weerspiegelde zijn evenbeeld lichtjes. Het was bijna niet zichtbaar. Logisch, hij zag er ook donker uit. Hij hield van zwart. Zwarte kleding inclusief de handschoenen. Zijn haar was ook donker en zijn ongeschoren gezicht deed hier nog een schepje bovenop. Dat was vroeger echter wel anders. Hij keek over zijn schouders en zag een groepje Starfleet officieren lallend aan de bar. Vlakbij zag hij de XO zitten. Verdiept in een stel rapporten. McGraw meende zichzelf erin te herkennen. Hoewel hij er nu niet meer zo netjes uit zag. Hij was ooit net zo. Altijd in uniform. Altijd aan het werk. Perfecte staat van dienst. Tot dat ene moment…..”Bah!” hij zette de gedachte van zich af. Een nieuwe nam al snel plaats in zijn hoofd. Hij keek weer naar buiten. Hij zuchtte. De Sunriser ligt nu al bijna een maand aangemeerd. Hij vroeg zich af of iemand eigenlijk wel geïnteresseerd was in een baan op zijn schip. Het was moeilijk nieuw personeel te vinden nu zijn oude bemanning gewoon was vertrokken.
“Geldwolven” mompelde hij in zichzelf. “3 jaar trouwe dienst en ze vertrekken zodra er geen werk meer is.”
De kapitein van de Sunriser was een free-lancer. Hij zette zich in voor bijna iedere missie. Van vrachttransport tot smokkelwaar, van spionage tot delegatie. Het maakte niet uit van wie, als het maar betaalde. Hoogste bieder. Dat was zijn motto. De oorlog met de Dominion was echter niet goed voor zaken. Nu had hij echter weer een missie, maar nu liet zijn bemanning hem in de steek. Helemaal alleen het schip besturen kan niet. Daar is het te groot voor. “Een open vacature.” Zo had hij het uitgelegd. Als hij maar een bemanning bij elkaar kon krijgen.
Bijna een maand en nog steeds niks. Hij zag het er somber in.
Het zoveelste schip meerde aan. Elke keer weer hoopte hij dat dit schip iemand met zich meebracht die hij kon gebruiken. Helm, engineer. Het maakte niets uit. Het groepje aan de bar werd nu wel erg rumoerig. Hij zag dat de XO ondertussen was verdwenen. “Goed idee.” Hij had besloten om te wachten in de bar van het station. Aangezien dat de ideale plaats was om contacten te leggen. Hij had al met de barman afgesproken om de mensen door te sturen die naar hem op zoek waren. Tot dusver, niemand. Gelukkig hadden de ruziënde Ferengi’s aan de Dabo-tafel in de hoek nog enige amusementswaarde, anders was deze bar echt vreselijk. Net als de muziek overigens. Maar wat wil je als de eigenaar een fervente verzamelaar is van Klingon-opera.
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

Zachtjes trilde het dek onder Peter Lonsdrew zijn voeten. De lichten waren gedempt, waarschijnlijk was ook iedereen behalve de nachtdienst diep in slaap. Met een zucht las hij nog eens de brief die hij gekregen had van zijn een oude vriend.

Beste Peter, Ken jij die oude XO van ons nog? Xander, Xander McGraw? Was altijd wel lachen met hem als hij eens offduty was. Wel hij heeft denk ik jouw hulp nodig. Hij wil weer op een missie, alleen zonder bemanning gaat hij niet zo snel. Jij vertelde mij laatst dat je niet tevreden was met je huidige kapitein. Dit is dan je kans, monster bij hem aan. Hij kan altijd wel een engineer gebruiken. Ik hoor je reactie wel tegemoet.
Gr. Paul

Maar ook na deze keer doorlezen was de beslissing gauw genomen. Hij moest en zou de crew van Xander joinen. Het probleem lag bij het huidige schip, ze waren ook op een missie. Alleen de crew wist niet waarheen, bestemming onbekend. Wat de missie was? Ook onbekend. Dat was het probleem hier, de kapitein vertelde niets. Betaalde goed, maar je wilt toch weten waar je je nek in ging steken.
Peter staarde nog eens door zijn kamer en overdacht wat hij wel te horen had gekregen. 2 maanden hooguit zou hij weg zijn, had de kapitein gezegd.
Maar dan zou Xander waarschijnlijk allang vertrokken zijn, wie weet waarheen. Peter zijn besluit was genomen, hij zou de eerste de beste gelegenheid van boord gaan. Zolang ze op die geheime missie waren zouden ze hem toch niet achterna kunnen komen.
Met hernieuwde energie stapte hij richting zijn computerterminal. Met een paar minuten werk was het versleutelde bericht ongedetecteerd onderweg naar Kapitein McGraw. Hij zou zijn crew joinen, al kon het een tijdje duren.
Met een grijns op zijn gezicht liet hij zich in zijn bed glijden, een mooiere baan wachte hem op.
Gebruikersavatar
eman
Commander
Commander
Berichten: 1047
Lid geworden op: 11 jun 2002, 22:00

Bericht door eman »

En daar lag de Sunriser. Machtig schip gebouwd voor vele jaren. De capt was McGraw en zijn voornaam was meende hij Xander. Daar zou hij gedurende een periode van enige tijd mee gaan reizen. Het starship was snel en efficient zoals alle in zijn klasse. Maar mister Darf had andere zaken aan zijn hoofd. Kon hij zijn missie volbrengen. Het was een vredesmissie die naast het gewone werk moest worden voltooit. Dat kwam omdat hij Klingon was en zijn volk had hem met de Sunriser gestuurd met een missie. Maar natuurlijk moest hij eerst zien meetekomen op dat schip. Dus zocht hij allereerst naar contacten en eventueel zelfs meteen naar een gesprek met de hoogste officier. Maar daar alles nogal rommelig was bij de entree liep hij maar uit verstrooing naar de bar. Daar werd hij gelukkig meteen geconfronteerd met Klingon materie. Waar hij zich bij thuisvoelde. Dus vroeg hij aan de Ferengi barman om een drankje. Het werd Klingon Whine. En daarmee zette mister Darf zich aan de tap. En keek toe hoe sommige Ferengi ruzie maakten.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

Xander werd uit zijn gedachten getrokken door de ielende stem van de Ferengi barman. "Bericht voor McGraw"!
McGraw keek in de richting van de Ferengi die hem gebaarde naar de bar te komen. Hij zwaaide met een padd door de lucht. McGraw stond op en liep naar de bar. Er verscheen een kleine glimlach op het gezicht van McGraw. Het Starfleetgroepje was plots een stuk rustiger geworden nu die Klingon vlakbij aan de bar is gaan zitten. Hij pakte de padd aan van de Ferengi. McGraw had nog maar net zijn blik op het scherm weten te werpen toen hij plots over de bar schoot en de Ferengi bij de kraag pakte.
"Dit bericht was gecodeerd, Ferengi!" zei hij met dreigende toon. "Hoe kom je daar aan?" De Ferengi die geen krimp gaf, antwoorde alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. "Tja, je tapt wel een een kanaaltje af en soms vind je wat. Dit was naar dit station gericht op uw naam. Ik dacht dat ik u wel een dienst bewees".
Xander liet los. Hij opende het bestand en zag dat het gelukkig niets ernstigs was. Toch gaf hij de Ferengi nog een boos oog zodat deze dan ook plechtig beweerde er met niemand over te praten. "Right".

Peter Lonsdrew. Dat was een naam die hij een lange tijd niet gehoord had. Een uitstekend engineer dacht hij nog te herinneren. Wel vervelend nieuws dat hij pas later aan boord kan komen. De Sunriser kan namelijk niet op hem blijven wachten. McGraw was in ieder geval al erg blij dat de eerste aanmelding al binnen was. Een goeie ook nog. Hij was blij dat het iemand was die hij kende. Hij zou zeker een plaats vrijhouden in engineering voor hem.
Gebruikersavatar
Jason B
Commander
Commander
Berichten: 1326
Lid geworden op: 06 aug 2003, 17:33
Locatie: Leiden

Bericht door Jason B »

Ergens in ver weg in de ruimte, vloog de U.S.S. Gimic met een hoge snelheid op een ruimtedok af. aan het einde van deze week wordt het schip ontmanteld. Maar eerst gaan ze naar de Ruimtedok toe, waar ze hun laatste, geslaagde missie vieren. Het schip gaat al jaren mee, en nu is het over. Starfleet wilde nieuwere schepen, dus moesten de oude maar weg. Dat betekende voor de crew een nieuwe baan zoeken. De meeste hadden er al één gevonden. Sommige wilde eerst weer een tijdje op aarde blijven, om daar bij de familie te zijn.

Maar toch waren er nog steeds crewleden die nog geen nieuwe baan hadden. Zo ook Jason Brooklyn. De Counselor op het schip. Hij had zijn oog laten vallen op iets anders. Op de ruimtedok waar ze naartoe gingen, was een man die nog een crew zocht. Ene Xander McGraw. Zijn schip genaamd de Sunriser had nog bemaningsleden nodig. Toch had Jason zo het idee dat ze daar geen Counselor nodig hadden. Hij wilde wel weer eens terug naar zijn oude baan. Hij stelde een brief op aan Xander McGraw.

In die brief stond dat er morgen een schip arriveert genaamd de U.S.S. Gimic, waar aan boord een nieuwe Science Officer was, genaamd Jason Brooklyn.
Gebruikersavatar
eman
Commander
Commander
Berichten: 1047
Lid geworden op: 11 jun 2002, 22:00

Bericht door eman »

Hij zag als een berg op tegen het First Contact. Wat wordt hiermee bedoeld? Het is Darf die aan de tap stond en een gesprek hoorde tussen een officier en een Ferengi. Zelf had hij zin om de brutale Ferengi een klap voor zijn muil te verkopen. Dan werden deze irritante geldmuizen eens rustig. Maar al snel bedaarde de muis en kon hij het verloop van het gesprek meeluisteren. Het ging over een gecodeerde boodschap. Daarin stond een bericht over een nieuw crewsman. Hij had zich aangemeld bij de Sunriser.
En notabene voor hem stond dus Capt McGraw wat een buitenkans. Darf zette zijn borst op en dacht bij zichzelf nu ga ik mij voorstellen. En zo deed hij met alle flair die hij als Klingon in zich had. Een gesprek vlotte moeizaam want hij was niet welbespraakt. Maar wel wist hij duidelijk te maken dat hij wilde aanmonsteren op het schip. Toen McCraw hem vroeg naar welke functie zijn gedachten naar uitgingen moest Darf even nadenken. Met zijn postuur was hij geschikt voor kranig werk. Maar zijn scholing was beperkt. Hij had de Klingon tradities doorlopen maar echt met een papiertje kwam je daar niet bij weg. Maar practische intelligentie heeft hij in zijn bewogen leven wel opgedaan. Dus stelde hij voor om voor de plek Security aan te monsteren. Dat leek geknipt voor hem. Hiermee werd het gesprek beeindigd en hij liep weer terug naar zijn glas Klingon Whine. Enigszins in gedachten verzonken dronk hij zijn glas leeg. En hij hoorden flarden Ktai"hatour muziek in de messhall klinken. Een klassieke opera uit zijn wereld.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

"Oh ja, voordat ik het vergeet, mr. Darf..." McGraw draaide om en liep weer naar Darf. "Je kunt me gewoon aanspreken met captain, maar ik ben geen officier meer. De Sunriser is geen Starfleet-schip, nog is het een bepaald soort klasse. Hier."
Hij overhandigde Darf een padd met info over de Sunriser. Hij twijfelde even of hij geen overhaastige beslissingen nam. Darf is nog een onbekende èn Klingon. McGraw was echter zo positief over het feit dat er weer iemand aan wilde monsteren, een Klingon als security nog wel, dat hij deze gevoelens maar opzij zette en de padd gewoon overhandigde aan Darf. Hij gaf de Klingon een klop op zijn schouder en liep de bar uit.
Hij was in een goede bui. "Zo heb je niemand en zo komen ze met meerdere tegelijk." Dacht hij bij zichzelf. Hij was op weg naar de laadruimte. McGraw had zin om wat werk te verrichten. Inladen van de Sunriser klonk wel aantrekkelijk. Iets in hem zei namelijk dat vertrekken nu snel zou kunnen gebeuren en dat hij er maar beter klaar voor kon zijn.

McGraw had de padd voor Darf op de bar gelegd. Het bevatte info over de Sunriser. Het schip is opgebouwd uit verschillende soorten onderdelen. Aangezien je als free-lancer je eigen boontjes moet doppen, hebben we in de loop der tijd veel moeten improviseren qua reparaties en onderhoud. Zo bevat de Sunriser Starfleettechnologie, maar ook Klingon, Cardassian en Vulcan. Hah, zelfs Romulan. Een soort allegaartje van alles, maar hij loopt als de beste. Kan zelfs warp 9.99 halen onder goede omstandigheden, iets wat niet veel kleine schepen kunnen nadoen.
In de padd stond verder nog info over de verschillende dekken, de brug en wat technische specificaties van het schip.
Niet veel cruciale info, maar in ieder geval genoeg om een nieuw bemanningslid op weg te helpen.
Gebruikersavatar
Jason B
Commander
Commander
Berichten: 1326
Lid geworden op: 06 aug 2003, 17:33
Locatie: Leiden

Bericht door Jason B »

Het was alweer dag. Het leek wel alsof er nog nooit nacht was geweest. Jason had nauwelijks geslapen. Zou dat komen omdat er een leuke baan op hem lag te wachten, of misschien omdat de chief engineer geen zin meer had om zich uit te sloven voor een schip dat toch verdween, en daardoor de warp kern niet goed had afgesteld, die tekeer ging als een gek.

Ach, vandaag ben ik hier weg. Hij begon alvast maar in te pakken. Gisteravond had hij al veel gedaan. Nu deed hij de rest. Terwijl hij bezig was om zijn resterende spullen in te pakken, kwam er een bericht binnen van de captain. “Dit is de Captain aan iedereen. Over enkele minuten zijn we gekoppeld met het ruimtedok. We blijven hier een dag voor een kleine omweg, om onze laatste missie te vieren. Morgen vertrekken we door naar Utopia Planetia, voor onze laatste reis. Ik zie iedereen vanavond op het ruimtedok. Captain uit.”

Ze waren er nu al. Dat is mooi. Hij was klaar met inpakken. Hij klopte op zijn commbadge “Jason aan transportkamer. Zou jij zo vriendelijk willen zijn om mijn spullen over te stralen naar het ruimtedok als ik het zeg?” Aan de andere kant klonk een stem. “Komt voor elkaar. Geef maar een sein wanneer.”
“Dank je. Jason uit.”

Hij nam een laatste blik in zijn kamer. Dat was het dan. Het afscheid. Hij had toch al zo 4 jaar op dit schip gewerkt, en nu was het voorbij. Maar hij ging nu naar iets spannender toe en misschien wel iets gevaarlijker. Hij draaide zich om en liep zijnkamer uit. Nu voor zijn laatste rondje om het schip.

Toen hij klaar was, en alles had gezien. Een laatste blik in de messhall en de bridge, keerde hij zich om. Op weg naar de transportkamer. Toen hij daar aankwam, stond diezelfde man daar, die ook zijn bagage zou overstralen. “Zou je nu mij kunnen overstralen naar het ruimtedok?”
“Tuurlijk, als u dat wilt.”
“Graag.”

In een paar seconden verdween de transportkamer van de Gimic, en veranderde die in de transportkamer van het ruimtedok. “Welkom aan boord” een vrouw begroete hem. “Bedankt. Uhm.. weet u misschien waar ik Captain McGraw van de Sunriser kan vinden.”
“Volgens mij is hij zijn schip aan het inladen. Weet het niet zeker.”
“Dank u”

Hij stapt de kamer uit, en ging op weg naar de plaats waar de Sunriser was gekoppeld. Onderweg moest hij wel een paar keer de weg vragen, want het was toch wel een onbekend station voor hem, kwam hij later achter. Toen hij eindelijk op het eindpunt aankwam, zag hij daar een man, helemaal in het zwart, bezig met spullen naar binnen te sjouwen.

“Captain Xander McGraw?” Vroeg hij.
“Ja, dat ben ik.” McGraw zette wat kratten terug en liep naar de man toe.
Jason stak zijn hand uit. “Jason Brooklyn, uw nieuwe science officer.”
McGraw pakte zijn hand, en schudde hem op en neer “Xander McGraw. Captain van de Sunriser. Welkom aan boord.”
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

"En mr. Brooklyn. Wat kunt u me zoal vertellen over mij en de Sunriser? Wat is de rede waarom u met mij mee wilt. U heeft namelijk geen zekerheden. U kent me niet, de rest van de bemanning ook niet. Het schip is onbekend. Waarom denkt een Starfleet-officier hier aan de slag te kunnen op een non-starfleetschip? Vertel eens...."
Terwijl hij aan het praatte stapelde hij wat kratten op elkaar en schonk verder weinig aandacht aan Jason.
"Nou?"
Gebruikersavatar
R2D2
Administrator
Administrator
Berichten: 5446
Lid geworden op: 05 jun 2002, 15:33
Contacteer:

Bericht door R2D2 »

Vanuit een beschemert hoekje nam R2D2 het geheel in zich op;
hij zag hoe een mensachtige (die zich een paar seconden later zou voorstellen als Jason Brooklyn) bedachtzaam enkele passen zette richting een gehavend uitziende Xander McGraw.

R2 had deze man al een aantal uren geobserveerd - achtervolgd zelfs - en er was iets in Xander's postuur, of iets in zijn taalgebruik, of wat dan ook dat de aandacht bleef trekken van de eeuwenoude navigatierobot uit een vergeten tijdperk.
Niemand wist meer wat het oorspronkelijke nut van deze robot was, niemand was zich bewust van welk een cruciale rol hij ooit had gespeeld, niemand schonk aandacht aan hem. En dat was hoe hij het wilde dat het was.
Eeuwen van quasi bewustzijn waren langzaam veranderd in een soort van bewustzijn, dat inmiddels meer leek op de geest van een jong levend wezen, dan op een eeuwenoude mechanische autonome intelligentievorm.

Xander was quasi ongeinteresseerd bezig wat kratten op elkaar te stapelen, maar R2's sensors registreerden de voor het mensenoog goed verborgen tekenen opwinding.
R2 stelde zijn oorspronkelijke roodverschuivingsdetector bij en fixeerde zich op de scene die voor hem begon te ontvouwen.
Gebruikersavatar
eman
Commander
Commander
Berichten: 1047
Lid geworden op: 11 jun 2002, 22:00

Bericht door eman »

Natuurlijk had Darf moeite met de gegevens opvragen uit de padd. Dat kwam omdat hij zo een klein scherm een reusachtig gepriegel vond. Altijd al vond hij dit soort technologie lastig. Hij drukte op de < , maar er verscheen niets op het scherm en hij probeerde de * maar weer een leeg scherm. Aan de Ferengi wilde hij geen hulp vragen tot een zekere Jason naast hem kwam zitten. Ze keken elkaar even aan en Jason zag Darf stuntelen met de padd. Dus bood hij zijn assistentie aan. Hij zei dat je op reply moest drukken en het standaart wachtwoord van de Sunriser moest aandippen. Zover hij wist was dat het woordje FREE. Dus voerde hij deze handelingen uit en kreeg Darf toegang tot de gegevens. Hij raakte aan de praat met Jason die vertelde dat hij van een roestbak de Gimic kwam. Over roestbak gesproken zei Darf, hij had eens op een Talexian vrachtschip gevlogen tot de warpcore het begaf tussen twee sterren in. Heeft dat schip twee maanden voortgesukkeld op standaard impulse om ten slotte de dichtstbijzijnde planeet te bereiken. Daar was hij van boord gegaan en met makkers van eigen soort verder zijn tocht vervolgd. Dat vond Jason een grappig verhaal maar deze science officer want dat was hij had ook nog een verhaal over zijn Gimic. Daar luisterde Darf naar en hij moest uit volle borst er om lachen. Toen verliet na een handruk de ander de tap en keek Darf nog even op zijn padd. Hij riep gegevens op over het cellenblok. De Sunriser bleek vier cellen te tellen in de cargo ruim. Goed beveiligde cellen maar volgens Darf was dit aantal toch te weinig. Er was zijns inziens een cellentekort op de Sunriser.
Gebruikersavatar
Jason B
Commander
Commander
Berichten: 1326
Lid geworden op: 06 aug 2003, 17:33
Locatie: Leiden

Bericht door Jason B »

Off-topic: dit verhaal hoort voor die van eman

Eigenlijk had Jason hier niet op gerekend. Het leek wel alsof McGraw helemaal niet geïnteresseerd was in hem. Misschien was het wel een tactiek, laat niet blijken voor je crew geïnteresseerd te zijn. Maar hij liet zich er niet door uit het veld slaan. Jason had nog een aantal gaven, waarmee hij altijd de show stal. Waarmee hij ook uiteindelijk counselor werd.

Iedereen dacht namelijk dat hij menselijk was. Zijn naam, zijn uiterlijk, allemaal menselijk. Maar niets was minder waar. Wat hij wel was, was nu niet belangrijk. Het ging om wat hij had. Hij had namelijk bepaalde, sterke, mentale gaven. Een van die gaven was het ‘zoeken van antwoorden’ in iemands geest. Zijn species zijn hadden zulke sterke mentale gaven, dat het voor hen makkelijk was, om naar ‘flarden’ te zoeken, zonder andere, onrelevante en misschien wel belangrijke informatie, te zien.

Dat kwam nu in ieder geval heel goed uit. Als hij nou wist wat McGraw graag wilde horen, konden ze nog eens lachen.
“Nou, mr. Brooklyn?”
“Waarom ik op uw schip wil werken? en weg van starfleet schepen wil? Simpel, ik ben die Starfleet regels zat. Ben op zoek naar iets nieuws, naar iets uitdagender.”
McGraw stopte nu met het inladen van de vracht, en keerde zich weer naar Jason. Precies het antwoord dat hij wilde horen. Toeval? Hij wist het niet. “En u heeft al een keer eerder als science officer gewerkt?”
“Ja, al jaren geleden, aan boord een science schip. Als ik dat kon, kan ik het op dit schip makkelijk.”
McGraw hield wel van die inzet. Hij had eigenlijk niet meer vragen, anders zou het gaan lijken op een kruisverhoor.
”Als u meer vragen heeft, kunt u mij vinden aan de bar.” Jason wachtte nog even op een antwoord, voordat hij zich omdraaide en richting de bar wilde lopen. “Mr. Brooklyn” Jason draaide zich om naar McGraw. “Welkom aan boord.”
“Dank u.” en op dat moment, draaide hij zich weer om, en liep naar de bar.


Off-topic: Die verhaal hoor voor die van eman :-D
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

McGraw veegde met de rug van zijn hand het zweet van zijn voorhoofd af. Dat was dat. Wat hem betreft was de Sunriser nu goed bevoorraad.
Plots viel zijn oog viel op iets glimmends in de hoek van het laadruim. Het was hem niet eerder opgevallen door de lading waar het ruim enige tijd terug vol mee stond. Nu alles leeg was kreeg hij het door. Het licht aan de andere kant van het ruim was defect. De hoek was in donker gehuld. McGraw kon niet uitmaken of het gewoon een stuk oud roest was of een deel van de lading die hij was vergeten. Hij naar stapte er naartoe. Zijn ogen priemde naar de donkere plek om te uit te maken wat het nu precies was. Net toen hij enige vorm duidelijk kon maken, werd zijn aandacht afgeleid door het biepen van een alarm. Hij sprintte terug naar de laaddeur en vergrendelde deze. Vergeten…..
Gebruikersavatar
R2D2
Administrator
Administrator
Berichten: 5446
Lid geworden op: 05 jun 2002, 15:33
Contacteer:

Bericht door R2D2 »

McGraw keek ineens in de richting van R2; Liep zelfs onverwachts op hem af.
R2 deactiveerde de in een reflex gerichtte stunlaser. Deze reflex had hem al enige malen zijn machinale bestaan gered, maar nu zou het een ontluikend avontuur in de kiem hebben kunnen smoren.
Er was iets aan deze man dat een vaag gevoel van herkenning triggerde.
Er stond een vonk van bewustzijn op ontspruiten.

Maar nee.
McGraw sprintte ineens weg en sloot de laaddeur.

Niet echt opgesloten (want een standaard R2-unit beschikt over diverse gereedschappen om door een laaddeur heen te komen), maar vreemd gekwetst (sinds wanneer kon het hem wat schelen dat ie over het hoofd werd gezien? dit is hoe R2 het wilde! toch?), bewoog R2 zich naar de dichtsbijzijnde computeraansluiting en tapte hij in de scheepscomputer.

Hij had besloten mee te vliegen in dit schip. Uit het zicht te blijven. En te zien wat er zou gebeuren. In het laadruim zou hij de komende twee weken uit het zicht kunnen blijven en langzaam kunnne uitvinden wie er mee gingen en wat het plan was.

...de niet-zo-standaard encryptie van de beveiliging van het computersysteem had wel wat weg van Old Republic code.
Een vreemd gevoel van nostalgie vloeide door het halfbewustzijn van deze machinale entiteit.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

De deuren schoven open. McGraw keek uit over de brug van de Sunriser.
De brug was in schemer gehuld. De panelen gaven een zachte gloed af vanuit de stand-by modus en een net hoorbaar gebrom, dat een mix was van systeemgeluiden en energietoevoeren, klonk over de brug. McGraw nestelde zich in de captains chair en er kwam een gevoel van rust over hem heen. Hier hoorde hij thuis. Niet op een station. Vanuit zijn stoel keek hij naar het scherm waar vele, heldere sterren schitterde. Doordat de brug donkerder was dan normaal kregen de sterren meer effect zodat ze net dat beetje meer fonkelden.
Hij tapte het paneel aan in de leuning van zijn stoel dat gelijk oplichtte. Met een paar snelle tikken verschenen er twee profielen op het scherm.
"Twee". verzuchtte McGraw. "Tactical/Security en Science. Een mooi begin." dacht hij. "Maar niet genoeg om er op uit te gaan. Hij had een engineer, maar die monsterd pas over een paar weken aan en zolang wil hij hier niet blijven. Hij had een vervanger nodig die tijdelijk engineering waar kon nemen. Tijdelijk, want McGraw was vastberaden om Peter Lonsdrew Chief Engineer te maken. Een engineer dus.....én een navigator. Zonder navigator konden ze niet eens weg! Zelf was hij een uitstekende piloot, maar als captain kun je toch niet je eigen schip vliegen en de hele boel bij elkaar houden?! Nee, hij had een navigator nodig.
Hij zuchtte diep. Een bemanning bij elkaar zoeken was niet zo makkelijk als hij dacht. McGraw was moe van het inladen van de Sunriser in zijn eentje. "Misschien toch iets te voorbarig...." dacht hij.
Toen deden de comfortabele stoel en de vertrouwde omgeving zijn werk en McGraw viel in slaap......
Gebruikersavatar
jelle
Ensign
Ensign
Berichten: 182
Lid geworden op: 29 okt 2003, 19:22
Locatie: monster

Bericht door jelle »

McGraw werd wakker door een stem die zijn naam riep, Slaperig keek hij om zich heen en zag iemand staan. Hij knipperde nog eens goed met zijn ogen en zag nu duidelijk iemand staan. McGraw keek verbaasd, en de vremedeling zei: 'Bent u captain?' 'Ja, zei McGraw, en wie ben jij en hoe kom je hier?' 'Ik ben Jack... Jack Starr, Ik hoorde dat u een bemaning zoch, en aangezien mijn eigen schip vernietigd is, zoek is dus werk.' McGraw frontste zn wenkbrouwen 'Waar ben je goed in... Jack?' 'Nou eigelijk in van alles, ik ben een paar jaar captain geweest, maar me schip is vernietigd' 'Wat voor soort werk wil je doen?' vroeg McGraw. Jack dacht ff na en keek om zich heen, dit was een mooie brug, hij vond het wel wat hebben. 'Als je nog First officer zoekt, ben ik je man.'
Gebruikersavatar
eman
Commander
Commander
Berichten: 1047
Lid geworden op: 11 jun 2002, 22:00

Bericht door eman »

Weer was er niet buiten want er was ruimte. Sterren fonkelden op je neer.
Hij zou wel eens een lekker regenbuitje willen proeven. Of een windvlaag langs zijn kop willen voelen. Maar hij zweefde bijna in het luchtledige. De bodem van het platform creerde wel de zwaartekracht. Dus hij zwabberde niet omhoog. Of naarbeneden hoe je het ook bekijkt. Zijn voeten kleefden aan het metaal en hij keek omhoog. De sterren bestudeerde hij met een geoefend gezicht. Maar zijn thuiswereld kon hij niet ontdekken. De wereld die hem met een opdracht had gestuurd.
Aan de eeuwige oorlogen moest een eind komen. Je kon geen muur bouwen tussen planeten. Dus moesten er verdragen worden gesloten. En daar zouden heel veel kansen voor openliggen. Want Klingon zijn warriors. En hebben dus veel vijanden waarmee vrede in potentie kan worden gesloten. Hij sloot zijn ogen want de last was groot. Bij de Klingons was vrede niet geliefd. En het ging ook tegen zijn eigen natuur in verdragen te sluiten. Het liefst zag hij een strijdtoneel met veel bloed en geschreeuw. Dat is beter als bloemetjes en een zonnetje dat schijnt aan de hemel. Dus had hij het op het platform zwaar. De toekomst lachtte hem niet toe. Hij slaakte een oerkreet.
Gebruikersavatar
Jason B
Commander
Commander
Berichten: 1326
Lid geworden op: 06 aug 2003, 17:33
Locatie: Leiden

Bericht door Jason B »

In een van de kamers van het station, was een man druk aan het bestuderen van PADD's. Met een grote glimlach op zijn gezicht zat hij na te denken. Dat schip was fantastisch. Hij kon niet geloven dat er nog maar zo weinig mensen hadden gereageerd op een plek op dat schip. Maar de mensen die gereageerd hadden waren al wel heel interressant. Een mens als Captain en een Klingon als Head-Security? Het enige geval waar deze situatie op voorkomt is op de U.S.S. Enterprise. Captain Picard en Worf. En die hebben ook geen schone lei samen. Dus dat belooft nog wat.

Met een nog grotere glimlach op zijn gezicht, dacht hij aan de eerste spanningen die voor zouden kunnen komen op het schip. Hij was nu al zo lang Counselor geweest, en hij wist niet zeker of hij kon ophouden met het helpen van mensen. Nee..... Dat zal hij altijd wel blijven doen.

Hij stond op, liep naar de spiegel boven de wasbak en keek erin. "Binnenkort" Zei hij. "Binnenkort verlaten we dit verdomde station, en gaan op weg. Op weg naar wie weet waar!" En met een onmenselijk glimlach, liep hij naar zijn bed, en ging liggen.
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

Met een Whooesh opende de deur van het schip, eindelijk was het gelukt. Hij was eindelijk na dagen onderweg te zijn geweest, hoppend van schip naar schip, aangekomen op het station waar Xander zijn crew aan het samenstellen was. Maar nu het was al jaren geleden dat hij op het zelfde schip als zijn voormalige XO gestationeerd was. Zou hij hem nog herkennen, zou hij uberhaupt wel toegelaten worden, waar zou het schip zich bevinden, zouden er soms al andere gegadigden zijn? Zijn hoofd overspoelde met vragen, misschien zou hij zelfs al vertrokken kunnen zijn. Dorstig en moe van de reis, besloot hij eerst even naar de bar toe te gaan.
Aangekomen in de bar nam hij een verkoelend drankje en nam plaats in een rustig hoekje van de bar om alles even goed in zich op te nemen. Er waren diverse rassen vertegenwoordigd in de bar, zouden sommige van deze mensen soms ook van Xander’s crew kunnen zijn? Hij m oest even lachen bij die gedachte. Straks hadden ze allemaal aliens als crew, hij had niets tegen andere rassen, hij was alleen zeer oncomfortabel met hen. Je moest zo oppassen met wat je zegt, misschien zeg je iets normaals, wat voor een Klingon misschien zeer beledigend is. Maar Klingons op een federatieschip was nog met 1 uitzondering nog nooit voorgekomen, dus hij hoopte maar dat op dit freelance schip geen Klingon zou aanmonsteren. Hij moest even glimlachen, toen zijn oog viel op een starfleetofficier aan een tafel. Hij was druk bezig te lezen en schrijven op diverse padd’s voor hem. Hij leek zoveel op Xander toen hij nog XO was. Peter begon even te twijfelen aan zijn beslissing nu met McGraw weer in zee te stappen. Hij was juist uit starfleet gegaan wegens de grote hoeveelheid rapporten die hij moest gaan schrijven dat hoorde bij zijn nieuwe rang van chief engineer. Alhoewel hij de rang zeer leuk vond dat administratieve was niets voor hem. Zou Xander nog steeds overal rapporten van willen?
Hij zette zijn lege glas op tafel en besloot op te stappen en op zoek te gaan naar De …. Verdorie dacht hij, wat was nu de naam van dat schip, hij kon toch niet zoeken naar een schip als hij de naam niet meer kon. Gauw bestudeerde hij de brief. De Sunriser, dat was het. Nu nog kijken of het schip nog gedokt lag.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

McGraw sloeg zijn vuist op de leuning van zijn stoel. Hij had het helemaal gehad! Geen aanmeldingen erbij, helemaal niks! Hij haalde nog enige troost uit het feit dat zijn Chief Engineer eindelijk aangekomen was. Het zou niet lang duren voordat hij hem zou tegenkomen. McGraw fronste diep. Hij overwoog de pro's en cons. Hij maakte nu echt de term "Skeleton Crew" mee. Naast hem een XO, Chief Engineer, een Security officer en een science-officer. Na een tijdje diep nadenken was hij eruit. Nu maar hopen dat zijn bemanning kon leven met zijn beslissing. Hij hoopte het. Na hun had hij niks meer. Jack Starr, zijn XO, plaatste hij zolang maar aan het helm-station voor de navigatie. Het kon niet anders. Naast zijn capaciteiten en indrukwekkend resumé als ex-captain zou hij zeker het reilen en zeilen van een sterrenschip weten.
Zijn grootste probleem was Darf. Uitstekend voor Security, maar McGraw wilde de Klingon graag ook inzetten voor Tactical. Zo had hij mooi een brugpost. McGraw had zo een tactisch officier voor de wapens en kon hij hem in de gaten houden. McGraw's ervaringen met Klingons waren niet altijd goed geweest, dus het zal even duren voordat hij Darf zal vertrouwen.
Mr. Brooklyn is de aangewezen persoon voor het science-departement. Bovendien zal hij een goeie extra dienst kunnen bewijzen door zijn ex-baan als counselor ook hier te benuttigen.
McGraw moest nog wel even de zaken doornemen met Peter. Hij zal de machinekamer helemaal in zijn eentje moeten runnen. McGraw hoopte dat hij nog iemand zou kunnen vinden die ook een bedreven engineer was. De Sunriser is klein, maar één engineer? Dat wordt een drukke baan voor degene die dat voor zijn rekening neemt.
McGraw was eruit. Met dit schema zou het moeten lukken. Zodra iedereen zich aangemeld heeft kunnen ze vertrekken. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Eindelijk. Verlost van het verblijven op één punt. Altijd dezelfde sterren. Nauwlijks had McGraw dit in zijn hoofd of zijn computer op het bureau begon te piepen. "Een inkomend bericht?" mompelde hij in zichzelf. Hij schakelde zijn computer in. Er verscheen een vrouw in uniform in beeld. "Xander McGraw?" vroeg ze met statige toon.
McGraw keek bedenkelijk. "Wie wil dat weten?" vroeg hij behoedzaam.
"Dit is captain Lindsay Stapleton van USS Valley Forge. Ik heb orders om u te escorteren naar sterrenbasis 119. Als u niet meewerkt ben ik genoodzaakt actie te ondernemen. Blijf waar u bent, we arriveren binnen 15 minuten." McGaw voelde een ijskoude rilling. "Geef me één reden waarom..." Het beeld viel weg. Wat was dit? Werd hij opgepakt? Wat is de reden? Waarom krijg ik dit bericht 15 minuten van tevoren? Is het niet beter om me te verassen? Het sloeg nergens op! De reden moest maar even wachten. McGraw was niet van plan om te wachten op de Valley Forge. De federatie had afgedaan bij hem en vertrouwen erin deed hij allang niet meer. Het tijdstip van vertrek is nu snel opgeschort. Namelijk naar zo snel mogelijk! Hij rende vanuit zijn ready-room naar de brug en maakte contact met het communicatiesysteem van het station. "Dit is captain McGraw. Iedereen die zich aangemeld heeft voor de Sunriser meld je onmiddelijk aan boord! We vertrekken! NU!" Hij sloot het kanaal en begon met de start-up van het schip. Zodra iedereen aan boord was vertrok hij.
Ze hadden 10 minuten. Wie er niet was heeft pech gehad.
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

We vertrekken! NU!
Na deze oproep via de comm besloot peter zijn verdere gedachtengangen maar even te laten voor wat ze waren. Hij had net het schip gevonden en rende dus snel aan boord. Ook de kennismaking besloot hij even te laten voor wat het was. Hij melde zich present via de intercom en rende vervolgens direct door naar engineering om de rest van zijn staf te laten weten wat er gedaan moest worden om het schip te laten vertrekken.
2 Minuten later kwam hij erachter dat zijn staf bestond uit alleen zichzelf. Een engineering crew zonder crew? Alhoewel verbaasd en een beetje verontwaardigd besloot hij geen tijd te verspillen en ervoor zorgen dat het schip asap gereed voor vertrek zou zijn. Gezien de dreiging en haast in Xander’s stem besloot hij gelijk ook maar controles uittevoeren op diverse wapesystemen en de schilden. Daar zou hij nog wel; een poosje mee zoet zijn.
Gebruikersavatar
jelle
Ensign
Ensign
Berichten: 182
Lid geworden op: 29 okt 2003, 19:22
Locatie: monster

Bericht door jelle »

Jack zat op zn gemakkie in de mess, toen het bericht kwam. Hij stond op en liep op zn gemakkie naar de turbo lift en zei: de Brug. Jack stapte uit de lift en zag dat er maar weinig mensen op de brug waren, alleen McGraw. "Wat is mijn taak?, cap?" zei jack tegen McGraw terwijl hij de brug rond keek.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

"Starr! Sta daar niet zo te lummelen en neem positie aan het helmstation. Check of iedereen aan boord is, zeker alle stations, prep je eigen station en sta klaar om los te koppelen en met volle impuls hier te vertrekken op mijn teken!"
McGraw hield Starr tegen. "En nog iets. Het is nog altijd 'captain', 'sir' of 'captain McGraw'. Geen 'cap', 'cappie' of iets wat daar op lijkt. begrepen?" Hij liet hem weer gaan om verder te gaan met het klaarmaken van het schip.
Nog maar 10 minuten. Nou ja, eigenlijk 5. Het is nogal lastig om te ontsnappen aan een Galaxy-class starship wanneer deze zo dicht op je zit dat je de letters op de romp kunt lezen....
Gebruikersavatar
Jason B
Commander
Commander
Berichten: 1326
Lid geworden op: 06 aug 2003, 17:33
Locatie: Leiden

Bericht door Jason B »

"10 Minuten???" Dat waren de eerste woorden van Jason toen hij het bericht hoorde. "Eerst horen eeuwen niets, en dan opeens Moeten we weg. Hij moet hier wel een hele goeie rede voor hebben." Een van zijn vervelende gewoontes was het praten in zichzelf. Hij realiseerde zich dat niet altijd, maar hij wist dat hij het vaak deed.

Toen hij klaar was met 'praten', keerde hij zich om en liep door de deuren naar buiten. Hij keek om zich heen en realiseerde zich dat hij onderaan het station was. Het zou zeker een paar minuten duren voordat hij bij de Sunriser aankwam. Dus besloot hij te gaan rennen.

Een paar minuten later kwam hij bij de docking port aan. Een paar seconden later arriveerde hij op de bridge. De enige personen die op de bridge te zien waren Xander McGraw en Jack Starr. "Ik neem aan dat mijn plaats daar is" en meteen liep hij naar de science station.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

"Ah, mr. Brooklyn. Net op tijd. Ik hoop dat u wijs kunt uit uw console. De Sunriser is opgebouwd uit delen van verschillende soorten schepen. Science is een combi van Cardassian en Federatie techniek. Bovendien heb ik u ook een gedeelte van Ops gegeven. Veel succes. U heeft 5 minuten om mij een update te geven over dat naderende schip."
McGraw zette zich in zijn commandostoel. Hij keek rond. "Damn! Waar was die Klingon!" McGraw had weinig tijd om te wachten en hij had geen zin om te vertrekken zonder iemand aan de wapens en schilden!
Hij bedaarde zichzelf. Darf had nog een paar minuten. Hij had de intercom gehoord. Hij was vast al onderweg. Tenminste, dat hoopte hij....
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Ergens op het station, in een van de vele vertrekken, keek een vrouw nog eenmaal naar haar voormalige hut. Zo te zien had ze alles bij. Niks vergeten...
"Nu snel naar de luchtsluis.", Dacht ze, "Als ik dit schip niet haal, kan ik uren, misschien wel dagen wachten tot ik hier weg kan..."

Met haar tassen in haar handen en om haar schouders rende ze door het habitat deck langs verschillende personen heen naar de lift. Haar lange bruine haar wapperde gedeeltelijk alle kanten op, en het andere gedeelte zat klem onder haar schoudertassen. Ze voelde dat haar hoofd brandde. Ze had waarschijnlijk een rood hoofd, vermoedde ze. Zouden ze allemaal haar na kijken? Zouden ze het allemaal weten? Op dit moment kon het haar weinig schelen. Over een paar minuten zou ze daar weg zijn en zou ze nooit meer om hoeven kijken...

Dawn stapte in de lift. "Dek 22", zei ze met een geacteerde kalmte. Voor haar gevoel leek het uren te duren voor de lift eindelijk haar bestemming bereikt had. Ze sprintte daarom gelijk uit de lift zodra deze open ging op dek 22. Regelmatig haar tassen omhoogheisend probeerde ze niet over haar eigen voeten te struikelen.

Ze keek opzij. Het moest hier ergens zijn. De eerste luchtsluis...
Vrachtschip. Vertrekt pas over 2 dagen.
Weer een eind verder. De tweede luchtsluis...
Een schip dat met veel schade voorlopig wel hier bleef.
Nog verder... Ze begon al bijna buiten adem te raken.
Derde luchtsluis...
Geen schip aangekoppeld...
Nog een klein stukje... ;-(
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

Klingon lifesign gesignaleerd bralde de computer.
"Eindelijk!" dacht de McGraw. Darf was aan boord en geen moment te vroeg. Hij liet onmiddelijk de luchtsluizen verzegelen. "Ontkoppel het schip en verwijder ons van het station. Alleen stuwkracht." Door het hele schip klonken de doffe klanken van de koppelstukken die losschoten. Het voelde als een bevrijding voor McGraw. Niet meer vastzitten aan dat station. De ruimte. Vrij!
Hoewel, van die vrijheid zou hij niet lang kunnen genieten als hij niet binnen een paar minuten weg was....

McGraw wilde net teken geven voor volle impuls toen zijn sensoren iets opvingen in de sluis van het station. Hij keek naar Brooklyn, maar die was druk bezig met de Valley Forge en het ontcijferen van zijn console nam McGraw aan. Hij legde een link met de camera in diezelfde sluis en zag een vrouw staan. Bepakt en bezakt. Balend. McGraw kneep zijn ogen samen. "Wie was dit?" Hij had eigenlijk geen tijd, maar er was iets met haar wat zijn aandacht trok. Iets waardoor hij reageerde.
"Dag meissie, kan ik je ergens vlug mee helpen? zei hij. "Met de nadruk op vlug!" ...
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Vierde luchtsluis...

Eindelijk was ze er. "De Sunriser", las ze op het paneel langs de sluis. Dit was het schip. Hier had ze het oproep van gehoord. Dit schip zou binnen enkele minuten vertrekken... Het kon haar niet zoveel schelen waar het naar toe ging. Het allerbelangrijkste is dat ze van deze vreselijke plek af zou zijn. Daarna zou ze wel kijken hoe ze haar reis verder zou voortzetten.

De sluis deuren leken vergrendeld. Dawn drukte op een toets op het paneel. Ze kon net zien hoe het schip zich verwijderde van de sluis en dus ook het station.
"Oh, nee! Te laat!"
Ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Had ze maar niet zo getreuzeld en getwijfeld tijdens het inpakken, dan had ze nu op dat schip gezeten...

Het paneel langs de sluis bliepte en ze keek op. Een ongeschoren donkerharige man keek haar aan vanaf het scherm dat was verschenen.
"Dag meissie, kan ik je ergens vlug mee helpen?", zei deze man. "Met de nadruk op vlug?"

"Ehm...", stamelde ze even, helemaal verbrouwereerd en nog een beetje buiten adem. "Bent u... de kapitein van de Sunriser? Ik heb me gehaast om met u mee te kunnen, maar nu is het te laat...", zei ze met een sip gezicht. Het leek heel even of ze tegen iemand anders praate, want ze keek weg van het paneel. "Hoe kom ik hier nu weg? Nu zit ik hier nog dagen vast... Ik zou echt alles doen om hier nu weg te kunnen...", ze liet haar hoofd zakken.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

En om een of andere reden begreep McGraw het...
"Mr Brooklyn, lock transporter en straal haar aan boord."

...
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Even stond Dawn daar maar en bedacht ze wat ze nu moest doen. Ze kon net niet horen wat de man op het scherm nog zei. Het drong niet tot haar door. Ze had het schip gemist en nu zat ze nog langer vast in dit vreselijke oord. Langzaam en teleurgesteld begon ze terug te strompelen, tot ze plots bijna verblind was door fel licht.

Het duurde maar een paar tellen, en toen het licht weer op normale sterkte was, stond ze in een andere omgeving, een transporter kamer. Enigzins verbaasd en gedesorienteerd keek ze om zich heen. Bijna automatisch liet ze al haar tassen vallen en liep naar een van de panelen in de wand en begon te lezen wat erop stond.
De Sunriser? Maar dat betekende...
Ze was er! Ze hadden haar opgestraald!
De captain had waarschijnlijk besloten haar op het laatste moment toch nog mee te nemen. "Hij is waarschijnlijk op de brug. Ik ga er meteen naartoe. Mijn spullen haal ik later wel op als ik een slaapplaats aangewezen heb gekregen." Met behulp van de schipsplattegronden wist ze haar weg naar de brug vinden.

"Ik ben er bijna", dacht ze. De deuren gingen open en ze stapte de brug in. Er zaten 2 mannen achter 2 verschillende consoles. Waarschijnlijk helm en naar wat ze gokte op een science station. In het midden stond de ongeschoren man met donker haar, helemaal in zwart gekleed.
Dat was dus de captain. Dat kan niet anders.

Voorzichtig aarzelend liep ze naar hem toe, want ze kon zien dat iedereen druk bezig was.
"Ehm...", begon ze te stamelen, "bedankt dat ik nog mee mocht... Mijn naam is Kincade... Dawn Kincade."
Laatst gewijzigd door Dawn op 01 sep 2004, 19:51, 1 keer totaal gewijzigd.
Plaats reactie