SUNRISER, the RPG-adventure

To Boldly Create What No-One Has Created Before

Moderator: mr_Vulcan

Gebruikersavatar
Jason B
Commander
Commander
Berichten: 1326
Lid geworden op: 06 aug 2003, 17:33
Locatie: Leiden

Bericht door Jason B »

Jason’s gedachten waren zo op hol geslagen, dat hij niet eens doorhad dat de away-team alweer bij de deur stond. Hij keek op en zag dat het team aanstalte maakte om weg te gaan. Pas toen drongen de woorden van McGraw door: “Hierheen heren. We vertrekken!”. Jason had geen enkel idee waar ze naartoe gingen, laat staan dat hij iets had gehoord van het gesprek tussen McGraw en de mysterieuze Chinese man. Op het moment kon het hem ook niet echt veel schelen. Jason was maar geinterresseerd in twee dingen: een gesprek met Kyle, en met de vrouwelijk Bajoran. Het enige wat hij nu nog deed is het goede moment afwachten om een van de twee te storen.

Hij besloot eerst maar eens een woordje te houden met de Bajoran. Hij wist dat het een kleine uitdaging zou zijn om ook maar iets aadigs uit haar mond te krijgen, maar hij nam de uitdaging gauw aan. Hij kon niet alleen goed met mensen omgaan, hij had ook nog een voordeel, namelijk zijn mentale ‘gaves’. Maar het bracht hem niet altijd iets goeds. Zijn gaves waren vaak ook een zware last. Jason glimlachte bij de gedachte aan een ‘gave’. Hij vond het een verschrikelijk woord. Hij had geen gaves..hij was geboren met een voorrecht.

Hij stapte op de Bajoran af en ging naast haar lopen. Het viel hem op dat ze ver van de groep liep. En dan vooral ver weg van McGraw. Toen hij naast haar liep, bleef het stil. Ze keek hem even aan en Jason zag dat haar mond iets ontspande, alsof ze van plan was wat te gaan zeggen. Maar het bleef stil en ze draaide haar hoofd van hem af. Na een aantal seconden begon Jason met praten: “Ik geloof niet dat wij elkaar al kennen. Mijn naam is Jason Brooklyn.” Ze keek hem, met een vuile blik, aan en inspecteerde hem van top tot teen, waarna ze haar hoofd weer van hem af draaide. “Je bent Bajoran”. Vervolgde Jason. Natuurlijk wist hij dat ze hierover zeker een opmerking ging maken. “Zo, jij bent een echte observeerder zeg.”
“Nou eigenlijk ben ik een Counselor en een Science Officer, maar inderdaad, observeren hoort er bij.”
Kelis slaakte een zucht. Het was overduidelijk dat zij niet van deze bijdehandheid hield. “Wat moet je?”
“Heel simpel” Zei Jason opeens heel serieus klinkend. “Ik wil je graag wat vragen stellen in verband met de Bajoran Prophets en hun prophecy’s.” Kelis keek hem verward aan. “Wat heb jij daarmee te maken? Wat heb je aan die informatie?”
“Research is ook een deel van mijn taak. Ik onderzoek graag verschillende aspecten van buitenaardse culturen. Godsdienst en geloof is een onderdeel dat ik nu aan het onderzoeken ben en nu heb ik ook nog het geluk om het een en ander te kunnen vragen aan een echte Bajoran. Het zijn maar een paar korte vragen, daarna ben je weer van me af.” Zonder op antwoord af te wachten, stelde Jason al zijn eerste vraag. “Heb jij wel eens een prophecy gehad? Heb jij de prophets ook zelf gezien?” Kelis keek hem aan en na een aantal seconden gaf ze toch antwoord. “Zeer weinig Bajorans hebben de Prophets daadwerkelijk gezien. Helaas ben ik niet een van diegene die ze wel gezien heeft.”
“Maar weet jij wel hoe de Prophets contact leggen met de Bajorans?”
“Naar wat ik gehoord heb nemen de prophets de vormen aan van bekende en geliefden.”
“Is het wel eens voorgekomen dat de Prophets contact leggen door middel van toekomstbeelden? In ieder geval iets wat nog nooit gezien is door de persoon die de prophecy heeft?”

“Naar mijn weten niet. Waarom wil je dit allemaal weten?”
”Heb ik al gezegd, research. Maar bedankt, dit bevestigde mijn vermoedde al.”
”Welk vermoedde? Waar heb je het over?”
Jason schrok. Hij had al veel te veel gezegd. “Niets. Nogmaals bedankt.” En nog voor Kelis iets kon zeggen, liep hij van haar weg. Hij zag nog wel dat Kelis hem nakeek en daarna haar hoofd weer weg draaide.

‘een gesprek gehad, nu nummer 2’ Dacht hij. Hij hoefde gelukkig niet lang te wachten om met Kyle te kunnen praten want hij was al gauw aanspreekbaar. Kyle was achter McGraw aangelopen en vroeg hem of de Bajoran wel te vertrouwen was. Na het antwoord van McGraw zag Jason de kans om Kyle even af te laten zonderen van de groep. Hij pakte Kyle bij zijn arm en verminderde zijn vaart. Kyle keek verward op. Nog voor hij iets kon zeggen, begon Jason al met praten: “Kijk, dat je bepaalde dingen denkt en voelt daar kan jij niets aan doen. Je hebt zelfs nog de pech dat er twee telepaten aan boord zijn. Maar als je die gevoelens op een slechte manier gaat uiten, precies op momenten waarop je dat juist niet moet doen is wel jou schuld. Een Away-team heeft een grote verantwoordelijkheid: het is het visitekaartje van het schip. Als iedereen gewoon gaat staan schreeuwen en zijn gevoelens gaat uiten, dan wordt het schip gauw bestempeld als een gekkenoord.” Hij keek omhoog en probeerde toch nog een grappige noot aan zijn preek te brengen. “Dat bijna de hele bemanning van het schip op de grond is is tot daar aan toe” Zei hij lachend. Maar hij vervolgde zijn verhaal weer op een serieuzere toon. “Kijk, ik geef je geen represaille, want dat is niet mijn plaats. Ik probeer alleen maar te zorgen dat je er geen krijgt van iemand die dat wel kan.” Hij stopte even. “Nou, dat was nummer een. Nu ben ik benieuwd wat er met je aan de hand is. En ik weet dat je geen hulp wilt, maar je probleem vertellen kan erg opluchten.......” Jason wachtte het antwoord van Kyle af.

{Tag: SCC}
Gebruikersavatar
SCC Dauntless
Commander
Commander
Berichten: 1416
Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
Locatie: Hoofddorp
Contacteer:

Bericht door SCC Dauntless »

Kyle wilde bijna op zijn rank gaan staan en eisen dat dit brutale lid van de crew zijn respect behield, maar Kyle hield zich in. "Jason, het zit zo." Kyle zuchte. "Toen ik vertrok met de Dauntless op de laastste missie had ik mijn verloofde belooft om daarna een tijdje vrij te nemen uit StarFleet. We zouden bij elkaar gaan wonen in Sankt Anton een plaatje in Oostenrijk. Ik mis haar en ik weet zeker dat ik van Captain McCraw haar nooit aan boord mag halen." Kyle stopte even.

"ze woont op Risa, dat is al een Federation Kolonie, dus daar komen we nooit. Zelfs als ik de 'Hawkings' neem." Kyle keek Jason aan. "Ik voel me gewoon klote zonder haar. Ik bedoel, de missie van de Dauntless zou maar 2 weken duren. We waren op de terugreis toen alle shit begon en ik op de Sunriser terecht kwam. Ik hoop dat ik haar ooit terug zie." Jason keek Kyle aan. Kyle zag dat hij zich aan het bedenken was over dat hij zou zeggen. "Counciler, ik hoop dat u iets weet."

[tag: Jason]
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

Ondertussen had iedereen zich genesteld in de mijntruck. Opeen gepakt tussen kratten en kisten begon de hobbelige weg. Een dik zeil hield de bemanning en de weersomstandigheden buiten uit elkaar, wat echter niet wil zeggen dat het minder koud was. Met behulp van enkele verwarmingsunits maakte het de reis toch dragelijk. De cabine waar Kelis achter het stuur zat was open aan de achterkant wat een doorgang maakte van de cabine naar de laadruimte. De reis duurde lang. Na eerst een uur en een kwartier door de sneeuw te hebben gereden, kwamen ze bij de mijningang aan. De mijntruck was redelijk en nu ze zo lang al hebben gereden zaten ze echt in "the middle of nowhere". Te voet zou het dagen duren om door de diepe sneeuw naar de buitenpost te gaan. Door een opening zag McGraw andere mensen en aliens werken bij de mijnopening. Plots maakte het sneeuwlandschap plaats voor mijnschachten en machines. Het was duidelijk te zien dat de hele mijn met al zijn aftakkingen naar andere gangen helemaal opgedeeld en geclaimd waren. Alles was echter helemaal verlaten wat het een vreemde spookachtige indruk gaf. Overal lag materieel alsof iedereen alles plotsklaps liet vallen en er vandoor ging in een enorme haast.
"Vanaf hier is het nog drie kwartier rijden." zei Kelis Tishara.
En zo reed de mijntruck steeds dieper en dieper onder de bevroren zee het donker in.
Gebruikersavatar
Jason B
Commander
Commander
Berichten: 1326
Lid geworden op: 06 aug 2003, 17:33
Locatie: Leiden

Bericht door Jason B »

Terwijl alle bemanningsleden aan boord een grote mijntruck stapte, vertelde Kyle wat er met hem aan de hand was. Jason was enigsinds opgelucht na het horen van het 'probleem', omdat hij de situatie veel erger had ingeschat. Vooral na wat er gebeurd was met Jamie, was Jason erg verontrust wanneer er iemand dezelfde symptomen ontwikkelde.

"Counselor, Ik hoop dat u iets weet." 'Ai' dacht Jason. 'Dit kan nog lastig worden'.
"Oke, ten eerste hoef je geen u tegen mij te zeggen hoor. Ik ben nog niet zo.....ohw eigenlijk wel." Weer flapte Jason er bijne een geheim uit. "Ten tweede: een oplossing voor de liefde die je voelt......Nee, het spijt me. Er is zelfs nog meer kans dat er een medicijn gevonden wordt tegen de gewone verkoudheid, dan 'liefdesverdriet' en die kans is al zeer klein. MAAR wat we wel kunnen doen is een oplossing zoeken, zodat jij geen 'liefdesverdriet' hoeft te lijden."

Jason begon op zijn hand te tellen. "Er zijn genoeg opties:
* Ik kan kijken of ik een verbinding kan krijgen met Risa zodat je met haar kan praten.
* Jullie kunnen schrijven met elkaar.
* Ik kan met McGraw gaan praten en hem vertellen dat het beter zou zijn voor jullie beide als jullie bij elkaar zijn. Dan kunnen we haar ophalen.

Maar ik moet weten wat jij het liefste wilt....."


{Tag: SCC}
Gebruikersavatar
SCC Dauntless
Commander
Commander
Berichten: 1416
Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
Locatie: Hoofddorp
Contacteer:

Bericht door SCC Dauntless »

Kyle dacht na over de opties die Jason hem gaf. Hij zou Elisa weer kunnen zien. Ze vind mijn leven vast niks, ik bedoel een freelancer op de vlucht voor de Federation. Zij heeft haar leven gegeven aan de Federation
Kyle kijk somber de truck uit. De sneeuw deed hem denken aan zijn huis. Sankt Anton. Het leek alsof Jason Kyle zijn heimwee voelde want hij legde een hand op zijn schouder.

De truck reed een gang in. Kyle luisterde totaal niet wat de gids zei. Hij kon alleen maar aan Elisa denken. "Jason, ik denk dat, als je tijd hebt, we samen met de captain het er maar eens over moeten hebben." Kyle toverde een glimlach op zijn gezicht.

[tag: Jason]
Gebruikersavatar
Jason B
Commander
Commander
Berichten: 1326
Lid geworden op: 06 aug 2003, 17:33
Locatie: Leiden

Bericht door Jason B »

"Jason, ik denk dat, als je tijd hebt, we samen met de captain het er maar eens over moeten hebben"

"Oke, prima, als we terug zijn op de Sunriser, gaan wij naar de captain toe en doen er alles aan om je te helpen. Maar beloof me één ding: Probeer je gevoelens tot dan even te bedwingen. Het speelt niet echt in jou voordeel als je gaat schreeuwen of iets in die richting."

Jason was nog maar net uitgesproken toen hij plots iets achter Kyle zag. Hij draaide zich om en keek om zich heen. Hij had sterk het gevoel dat hij dit al een keer eerder had gezien. Hij keek naar Xoran, in de hoop dat hij ook een teken van herkenning gaf, maar hij zat voor hem, met zijn rug naar Jason toe. Jason kon zich niet herrinneren dat hij hier ooit was geweest, maar toch herkende hij het heel erg.

Plotseling leek het alsof Jason uit zijn lichaam op was gestegen. Hij zag de truck en iedereen die erin zat, inclusief hemzelf. Hij zag hoe de truck naar beneden reed en in snelheid aannam. Hij zag hoe Xoran en Corbin aan het praten waren, en hij zag hoe hij kyle uitlegde dat hij zijn gevoelens moest bedwingen. Jason keek naar zichzelf. Hij keek naar iets wat hij al had meegemaakt. Plots viel hem iets op. Hij zag dat hij zijn zin had uitgemaakt, maar dit keer keek hij niet om zich heen. Hij zag zichzelf niet om zich heen alsof hij iets herkende. Dit keer bleef hij gewoon rustig zitten.
Jason bleef nog een aantal seconden kijken naar het schouwspel, maar hij begon zich af te vragen hoe hij weer 'terug' in zijn eigen lichaam kon komen. Nog geen seconde nadat hij dit gedacht had, dacht hij er niet meer aan. Hij zag hoe iedereen in de truck opstond en zich schrap zetten. Hij zag de bestuurder druk bezig met iets aan het indrukken, maar het leek niet te helpen. Een paar seconden daarna zag hij hoe de truck een grote steen raakte. De truck vloog over de kop. De snelheid van de truck was zo groot geweest dat de truck letterlijk over de kop vloog. Iedereen die erin zat werd eruit geslingerd en kwamen hard op de grond terecht. Binnen een paar seconden was de rit naar beneden, veranderd in een rit naar Hel. Hij wist nu wat de bestuurder probeerde te doen: Hij probeerde de truck af te remmen, maar dat was te laat geweest. En daarom was iedereen die nu in de truck zaten dood.

Net zo plotseling als hij 'uit zijn lichaam' steeg, kwam hij er ook weet terug in. Hij realiseerde zich dat er geen seconde verstreken was. Het leek net alsof hij de afgelopen paar minuten niet had meegemaakt. Toen realiseerde hij zich dat hij dat ook niet had gedaan. Hij had de toekomst gezien. Vraag hem niet hoe, maar hij wist dat hij de truck moest stoppen. Hij aarzelde geen moment en stond op. "Stop de truck onmiddelijk. Er ligt een steen op de weg en we komen er te snel op af."Hij zag hoe iedereen omkeek. "Stop de truck, NU!".....
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

“Hou maar op Corbin, je hebt je mond al voorbij gepraat. Geef nou maar gewoon toe dat je op Bajor geweest bent tijdens de Occupation.” zei Xoran. Corbin schudde zijn hoofd. “Koppige Betazoid... best, geloof wat je wilt, ik geloof niet dat je nog te overtuigen bent van het tegendeel, wat de waarheid ook mag zijn.”

“Blijft alleen de vraag nog waarom je op Bajor was...” Xoran probeerde Corbin recht aan te kijken, maar die sloeg z’n hand over z’n ogen terwijl hij zijn hoofd achterover legde. “Man ik ben nog nooit van m’n leven op Ba...” zuchtte hij, maar voordat hij zijn zin af kon maken werd hij onderbroken door Jason die door de wagen schreeuwde.
Jason B schreef:"Stop de truck onmiddelijk. Er ligt een steen op de weg en we komen er te snel op af."Hij zag hoe iedereen omkeek. "Stop de truck, NU!".....
Corbin had erover gedacht met zijn 'reflex-probleem' naar Jason te stappen, maar na deze schijnbaar lichtelijk paranoide uitbarsting was hij daar opeens niet meer zo zeker van.
Gebruikersavatar
uss defiant
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5700
Lid geworden op: 21 mei 2003, 19:49

Bericht door uss defiant »

"Stop de truck onmiddelijk. Er ligt een steen op de weg en we komen er te snel op af. Stop de truck, NU!"

"What the..?" Josh keek om, richting Jason. "Hoe weet je dat nu weer? Zover ik weet hebben telepaten niet de gave om in de toekomst te kijken," zei Josh tegen Jason met toch wat paniek in zijn stem.
Als hij gelijk had, dan zou het niet goed aflopen. Maar hoe kan hij zoiets weten? Er was geen verklaring voor, maar niet alles kan een verklaring gegeven worden. Josh dacht dit alles en probeerde zo snel mogelijk te beslissen aan welke kant hij stond. Josh besloot Jason het voordeel van de twijfel te geven. Als hij gelijk had waren ze namelijk allemaal dood of zwaargewond als ze niet naar hem luisterden.
"Captain, ik raad aan om te doen wat hij zegt. We kunnen controleren of er inderdaad een steen ligt en zo ja, dan halen we hem weg. Als we zijn raad niet opvolgen dan zouden we allemaal binnen nu en 2 minuten dood kunnen zijn." zei Josh tegen McGraw.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

McGraw draaide om. "Corbin! Dromar! Kunnen jullie Als-je-blieft een paar minuten je klep dicht houden?! Als ik nog één keer het woord 'Bajor' hoor dan..." McGraw ontving al een vuile blik van Kelis, maar zijn aandacht werd daar al snel van weggehaald.

Stop de truck onmiddelijk. Er ligt een steen op de weg en we komen er te "snel op af. Stop de truck, NU!"

"Captain, ik raad aan om te doen wat hij zegt. We kunnen controleren of er inderdaad een steen ligt en zo ja, dan halen we hem weg. Als we zijn raad niet opvolgen dan zouden we allemaal binnen nu en 2 minuten dood kunnen zijn."

McGraw baalde ervan dat hij Josh uit liet praten. De 2 minuten waren een stuk minder dan Josh beweerde en voor hun doemde het grote, massieve blok al op waar ze op volle snelheid afstormde. McGraw aarzelde geen moment en trok aan de hendel naast Kelis. "Nee!" riep Kelis. "De truck kan..." verder kwam ze niet. De mijntruck raakte in een slip. Ondanks dat ze snel vaart minderde, knalde de truck toch nog met een flinke klap tegen schachtwand. En met die klap kantelde de truck. McGraw viel in de cabine tegen de deur met Kelis bovenop hem. De truck schuurde op z'n zij over de bevroren rotsbodem en kwam met luid gepiep en gekraak tot stilstand net voor het grote rotsblok dat de tunnel blokkeerde...
McGraw duwde Kelis van zich af en stofte zijn uniform af. "Iedereen ok?"
Hij keek naar Jason die net als de rest stevig door elkaar was gehusselt. "Volgende keer die visoenen iets eerder graag." zei hij droog.

...
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

Corbin was nogal hardhandig op de grond beland. Gelukkig had hij een paar extra lagen aan (en van zichzelf) die de klap wat op hadden gevangen. "Damn, ik heb niet meer zo in de kreukels gelegen sinds ik uitgleed toen ik aan boord ging van de Trinculo..." mopperder hij tegen niemand in het bijzonder, terwijl hij controleerde of z'n fles Kanar nog heel was. Nadat hij tot de conclusie was gekomen dat deze nog in een stuk was, nam hij een grote slok om van de schrik te bekomen.
Gebruikersavatar
SCC Dauntless
Commander
Commander
Berichten: 1416
Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
Locatie: Hoofddorp
Contacteer:

Bericht door SCC Dauntless »

Kyle werd uit de mijntruck gesmeten en kwam op 10 centimeter van de muur neer. Hij voelde aan zijn hoofd. Jezus, het lijkt wel alsof niks normaal kan hier. Ohw KUT, Kyle denk na bij je gedachten met die twee telepaten aan boord. Kyle krabbelde op en keek rond. "Iedereen oké" "Aye, Aye, sir. Alles oké." Kyle voelde aan zijn hoofd. Fijn dat wordt een bult en een hoop nieuwe blauweplekken Hij keek rond waar Jamie lag en hielp hem op de grond. "Alles goed maatje?"

[tag: USSDefiant, wie wil]
Gebruikersavatar
uss defiant
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5700
Lid geworden op: 21 mei 2003, 19:49

Bericht door uss defiant »

Josh werd de mijntruck uit gesmeten en kwam hard op de grond neer.

"Iedereen ok?" zei McGraw.

"Ja, hoor. Alles gaat geweldig, eerst krijgen we een gevecht in een bar en nu dit weer. Nog enige kans dat alles vanaf nu normaal gaat?" zei Josh. Hij was even stil. "Zei ik dat nu net hardop?"
Gebruikersavatar
Nebulaguy
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8152
Lid geworden op: 13 jul 2003, 21:19
Locatie: Gent

Bericht door Nebulaguy »

"Ik leef ook nog" maar of dat dat goed is, is een andere zaak dacht hij er snel even bij. Hij moest zich inhouden om het niet luidop te zeggen.

De koude overviel hem, het was niet veel warmer in de truck, maar de pijn van de slag die verdoofd werd omdat de pijn van de koude heviger was deed hem denken dat de truck dan toch niet zo'n oncomfortabel onding was geweest.

"Zo Captain, Kelis, wat nu?" vroeg hij.
Gebruikersavatar
USSDefiant
Ensign
Ensign
Berichten: 183
Lid geworden op: 11 sep 2004, 10:12

Bericht door USSDefiant »

Jamie zit een beetje weg te dromen todat plots iemand begint te schreeuwen over een steentje en iedereen uit de wagen word geslingerd. Jamie ligt op de grond en ziet dat Kyle komt aangelopen. "Alles goed maatje?" "Nou ja in de meeste opzichten wel ja." Jamie krabeld overeind en gaat eens naar het karretje kijken.

OFF: He kijk ik post hier ook eens :*)
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

Main engineering

Zo, dacht Peter. De communicatiearray is weer gemaakt. het koste me een paar uur, maar dan heb je ook weer wat.
Nu even testen.
=/\= Sunriser to away team, Kaptein wat is uw status? =/\=
Ruis was het enigste wat Peter terug kreeg.
"Computer waarom krijg ik geen contact met het awayteam?"
<away team zit buiten communicatie afstand> Oh ja? dacht Peter. Ik had toch de range uitgebreid.
Na een korte scan van de planeet moest Peter toegeven dat hij het away team nergens kon vinden.
"nou ja die komen wel weer tevoorschijn dan" Peter begon een beetje in zichzelf te mompelen. "hmm het wordt tijd dat ik weer eens wat mensen opzoek" Dawn en Blake zullen wel op de brug zijn. Meteen beende Peter naar de turbolift en maakte zijn weg naar de brug.


Off: Zo mijn verhaal ook maar weer even afgemaakt.
Gebruikersavatar
uss defiant
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5700
Lid geworden op: 21 mei 2003, 19:49

Bericht door uss defiant »

Nog voordat McGraw hem zou kunnen berispen op zijn uitspraak van net voelde Josh weer de typisch hoofdpijn aankomen die hij altijd had met die black-outs.
"Nee, niet nu."
Josh liep naar een wand toe en leunde erop. Zo erg als het nu was, was het nog niet eerder geweest. "We verwachten u op ons kantoor om 11 uur, meneer Lyman."
"Hmm, wat?" zei Josh. Iedereen keek hem verbaast aan. Na die woorden die alleen hij had gehoord ging de hoofdpijn weer langzaam weg. Josh bleef tegen de muur aan leunen totdat de hoofdpijn weer helemaal weg was.
Gebruikersavatar
Jason B
Commander
Commander
Berichten: 1326
Lid geworden op: 06 aug 2003, 17:33
Locatie: Leiden

Bericht door Jason B »

Jason schrok. In een aantal seconden was hij geworden waarvoor hij menig persoon had gewaarschuwd....een neurotisch persoon die niet in staat is zijn/haar gevoelens te onderdrukken.
Nog geen paar minuten geleden heeft hij Kyle gewaarschuwd om zijn emoties niet uit te laten spreken, maar Jason heeft zojuist hetzelfde gedaan.
Toch wist hij zichzelf gauw van die gedachte af te zetten. Jason wist dat dit anders was. Hij hoopte alleen dat de andere dat ook inzagen.

Snel merkte hij dat Josh dat inderdaad deed. Hij keerde zich naar Jason en vroeg hem: “Hoe weet je dat nu weer? Zover ik weet hebben telepaten niet de gave om in de toekomst te kijken." Hij keek Jason aan en Jason keek Josh doordringend aan, maar zei niets. Niet langer wachtend op een antwoord keerde Josh zich naar McGraw en Jason hoorde hem tegen McGraw praten om te doen wat Jason zei.

Gelukkig luisterde McGraw hierna en probeerde de truck te stoppen. Maar Jason wist dat het waarschijnlijk net te laat was om een botsing te voorkomen. Niet lang daarna knalde de truck op het gesteente. Jason vloog met grote kracht tegen te muur aan de zijkant van de truck en zag dat iedereen allerlei kanten werden opgesmeten. Jason probeerde op te staan, maar hij merkte dat dat nog niet zo gemakkelijk ging.

Een aantal seconden later hoorde hij McGraw vragen of iedereen ok was. Hij keek naar en McGraw en zag dat zijn blik tot Jason was gericht. "Volgende keer die visoenen iets eerder graag." Hoorde hij McGraw zeggen. Jason was hier niet van onder de indruk en ging er niet op in. Hij snapte dat het voor McGraw gewoon een soort van ‘grap’ was, maar Jason wist ook dat dit niet iets was wat hij graag wilde bezitten. Deze speciale ‘gave’ konden hem een hoop problemen brengen. Jason wist dat er niet veel rassen het bezit hadden om in de toekomst te kunnen kijken...en zelfs van deze weinigen viel meer dan de helft af omdat die simpel genoeg de boel gewoon fake-ten.

Jason wierp nog een blik op Xoran in de hoop iets van herkenning in zijn ogen te zien, maar Xoran was niet in zijn buurt. Toch vond Jason het vreemd dat dit soort dingen hem steeds overkwamen. Hij kwam zo langzamerhand terug op zijn keuze om mee te gaan op deze missie. Hij wilde het liefst nu meteen terug naar de Sunriser voor er nog meerdere dingen gebeurden.

Hij wist ook dat dit niet mogelijk was en schraapte alle moed bij elkaar om door te gaan. Hij stond langzaam op en leunde even tegen de muur om zijn hoofd even de kans te geven om ook ‘op te staan’ toen hij plotseling weer een vaag gevoel ‘voelde’ om zich heen. Hij keek om zich heen en zag dat Josh ook de enige was die tegen de wand leunde. Jason voelde dat er iets met hem was, maar kon niet ‘zien’ wat. Uit het niets riep Josh plotseling “hmm, wat?” en zodra hij dit gezegd had wist Jason zeker dat er wat aan de hand was.

Jason liep op Josh af tot hij plots Xoran hoorde vragen: “Zo Captain, Kelis, wat nu?”. Jason keek Josh aan en het was alsof Josh het voelde dat iemand naar hem keek, want hij keek Jason recht in de ogen terug. Jason wist dat hij Josh nu nog niet kon helpen en liep, na een gerustellende blik naar Josh ‘gestuurd’ te hebben, naar Xoran, die nu naast McGraw en Kelis stond. Hij keek naar het stel en liep toen naar het gesteente op de weg. Hij pakte zijn tricorder en begon te scannen.....

{tag: uss defiant, Nebulaguy, Mr_Vulcan}
Gebruikersavatar
uss defiant
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5700
Lid geworden op: 21 mei 2003, 19:49

Bericht door uss defiant »

Josh zag dat Jason naar hem keek.
"Fuck, hij vermoedt iets."
Josh keek Jason aan. Het was beter er nu nog niks over te zeggen, misschien gaat het vanzelf over, dacht Josh.
Maar diep van binnen wist hij dat het enkel erger zou worden.
Gebruikersavatar
SCC Dauntless
Commander
Commander
Berichten: 1416
Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
Locatie: Hoofddorp
Contacteer:

Bericht door SCC Dauntless »

{UNDER CONSTURCTION}
Gebruikersavatar
uss defiant
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5700
Lid geworden op: 21 mei 2003, 19:49

Bericht door uss defiant »

Josh stond nog steeds tegen de muur bij te komen van zijn aanval van net. Het werd steeds erger en het gebeurde nu ook steeds vaker. Josh wist dat hij uiteindelijk hulp zou moeten vragen, maar dit wilde hij zo lang mogelijk uitstellen. Lang kon het echter niet meer duren.

Josh was ondertussen weer wat bijgekomen van zijn aanval, gelukkig had nieamand behalve Jason iets opgemerkt.
Josh richtte zich helemaal op en rekte zich eens goed uit. "Zullen we weer verder gaan, Captain?"
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Voorzichtig zette Dawn twee kaarten tegen elkaar aan. Boven op een toren van kaarten bleven deze twee kaarten staan. Voorzichtig zette ze er nog twee bij. Ze waren maar met z'n drieën aan boord, en echt veel had ze niet te doen. Ze was haarzelf in de meshall maar wat bezig gaan houden.
De anderen waren al uren weg, en er was nog geen nieuws binnen gekomen. Dit kwam mede doordat de communicatie niet mogelijk was. De laatste keer dat Dawn Peter had gezien was hij bezig daar iets aan te doen.

Van binnen had ze een naar voorgevoel, alsof er iets ergs gebeurd was. Ze besloot om toch maar even wat af te wachten.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

McGraw krabbelde overeind en veegde het stof van zijn schouders af. Hij keek over zijn schouder en zag dat de mijnkar ook wel zijn beste tijd heeft gehad. Nog geen paar meter achter de mijnkar versperde een groot, massief blok steen de weg.

“Zo Captain, Kelis, wat nu?”. vroeg Xoran
"Zullen we weer verder gaan, Captain?" zei Lyman er achteraan.

"Allemachtig mensen. We zijn net gecrashed en hebben het kunnen het navertellen en deze twee willen gelijk ver! Ik bewonder jullie enthousiasme jongens. Dus als iedereen ermee instemt..."

"Hee! We kunnen er hier langs!" Het was Kelis die zich tussen een spleet had ingewurmt. "Als je niet te dik bent..." zei MvGraw kijkend naar Corbin, niet wetend dat zijn omvang door zijn verstopte flessen Kanar kwam.
Een voor een wurmde het team zich door de smalle opening naar de andere zijde van het blok om hun reis voort te zetten. Volgens calculaties was het niet meer zo ver meer. Ze bevonden zich nu diep onder de bevroren oppervlakte van het meer. Met eenbeetje geluk stuitte ze beneden op de eerste aanwijzing. De spookverhalen geloofde McGraw niet en hij wist bijna zeker dat ze hier op het juiste spoor zaten. Het feit dat de terugtocht zonder mijnkar een groot probleem zou vormen kwam totaal niet in hem op. De spanning van het eindelijk vinden van een aanwijzing in deze tot nu toe hopeloze zoektocht had al zijn aandacht.
Nou ja, niet AL zijn aandacht....."Kom op, Corbin! Jij bent de laatste. Waar blijf je nou?!" schreeuwde McGraw die snel weer verder wilde...

...
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

"Ik zit VAST, okee?" gromde Corbin, die al twee dikke jassen uit had gedaan en die samen met z'n fles Kanar in Josh z'n handen had geduwd, voordat hij uberhaupt had geprobeerd zich door de spleet te wurmen. "Ik bewonder jullie enthousiasme voor t vinden van die schat hoor, maar kan iemand me alsjeblieft een handje helpen?" Corbin slaakte een diepe zucht, misschien werd het toch maar weer eens tijd om wat te gaan trainen als hij terug was op de Sunriser.

Nadat Kyle en Jamie zo goed waren geweest hem los te trekken, deed hij zijn jassen weer aan en controleerde hij of niemand wat van z'n Kanar had genomen. Nadat hij de fles weer weg had gestopt liep hij tot net voorbij McGraw. "Nou, waar wachten jullie op, gaan we nog?" vroeg hij met een cynische grijns.
Gebruikersavatar
Nebulaguy
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8152
Lid geworden op: 13 jul 2003, 21:19
Locatie: Gent

Bericht door Nebulaguy »

Xoran had zijn hoofd een paar keer gestoten aan de rotswanden van de grot, en hield de wonde nu met 1 hand vast terwijl hij een lap stof van zijn tunic afscheurde.

Nou, als ik zo verder ga, kan ik binnenkort in mijn bloot bovenlijf rond lopen dacht hij toen hij merkte dat hij dat al meerdere keren gedaan had de laatste tijd.

Hij knoopte de band rond de wonde aan de achterkant vast en stapte toen weer dichter naar McGraw en Kelis toe, hij kon het niet laten om even smalend naar Corbin te kijken. Tja, die Cardassians hadden altijd genoeg te eten gehad, dus geen wonder dat ze zo corpulent waren geworden, om nog maar te zwijgen over de incompetentie van hun geest door al die hoeveelheden Kanar...Xoran kreeg er een wee gevoel van in zijn maag.

"Wel Kelis, ik ben niet echt in de mood voor holiday on ice, dus wat nu?" vroeg hij lichtjes geïrriteerd, deze tocht en zijn hoofdwonde maakte hem prikkelbaar.

[Tag Corbin, McGraw]
Gebruikersavatar
uss defiant
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5700
Lid geworden op: 21 mei 2003, 19:49

Bericht door uss defiant »

Josh liep zonder veel moeite door de spleet in de rostwand. Corbin had er echter meer moeite mee. Na wat gedoe kon de groep toch weer verder zoeken. Waarom ze eigenlijk nu juist hier zochten kon hij zich al niet meer herinneren.
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

=/\= Peter aan awayteam =/\=
*ruis*
Dorie nog steeds niet, communicatie moet toch eens mogelijk zijn. In ieder geval kan ik nu commbadges volgen.
Peter mompelde eens tegen zichzelf, waarom lukt het mij nou niet om een simpele communicatie op te zetten tussen een commbadge die ik net heb gevonden en dit schip?

Peter ging eens zitten, misschien is het dit systeem wel. Hij stond weer op, maar deed dit blijkbaar te snel, want opeens verschenen er vlekken voor zijn ogen en stond hij even te wankelen.
Oh dit is toch ook van de zotten, waarom ben ik ooit aan boord gebleven. Oke ik bleef aan boord omdat Dawn ook aan boord bleef en hier zit ik nu al uren bezig om contact te krijgen met het awayteam.
Nou ja even Pauze dan maar.
=/\= computer waar bevind zich Dawn? =/\= =/\=Dawn bevindt zich in de messhall=/\= antwoorde de computer direct.
Goed dan ga ik maar even wat te eten halen, bedacht Peter zich eigen.
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Zes verdiepingen hoog was haar bouwsel al. Gebouwen in elkaar zetten van kaarten is iets wat ze nog uit haar jeugd met zich mee droeg. Heel af en toe, als ze zich verveelde, kreeg ze uit pure nostalgie zin om weer eens een poging te maken.

Ze was toe aan de laatste paar kaarten. De spanning was hoog. Zou het blijven staan? Zou het gewicht van de laatste twee kaarten de toren doen instorten?
Met trillende handen bracht ze de laatste kaarten naar de top, in een poging ze daar voorzichtig tegen elkaar aan te plaatsen. Net op het moment dat de kaarten de bovenkant van de toren raakte, schoof de deur van de messhall open. Deze plotselinge beweging deed Dawn schrikken, en veroorzaakte dat de toren instortte. Slechts een klein deel bleef nog staan.

Peter was binnen komen lopen. Hij keek nogal raar naar het tafereel. Het gebeurd ook niet iedere dag dat iemand een volwassen vrouw een toren van speel kaarten ziet bouwen. Ze liet een nerveus glimlachje zien.
"Hallo Peter...", ze wees naar de ingestortte toren, "Ik verveelde me een beetje."
Dawn begon de kaarten weer op te ruimen.
"Heb je al iets van de anderen gehoord?"
Gebruikersavatar
SCC Dauntless
Commander
Commander
Berichten: 1416
Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
Locatie: Hoofddorp
Contacteer:

Bericht door SCC Dauntless »

Kyle was ook bijgekomen en volgde de rest van het awayteam over de besneeuwde onderkant van de grot. Kyle wist het doel van de missie niet meer. Nadenken was in iedergeval moeilijk. Er klonk een soort ruis in zijn oren: Alfa, Bravo, Cain, Delta, Delta staat voor Cain, Cain staat voor Carlos, pakt Carlos, strik.... Kyle schudde zijn hoofd om het weg te krijgen. "Kapitein? Ik adviseert om te keren en terug te gaan naar de Sunriser. Ze zullen we ongerust zijn over ons"

[tag: McCraw]

OFF: We gaan weer verder?
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

Verveelde je een beetje? Zo'n grote toren heb ik al geen tijd meer voor gehad sinds ik een klein kind was.
Maar ik heb inderdaad nog niets van de anderen gehoord, maar ik kan ze volgen en ze zijn even gestopt. Maar wat er aan de hand is, ik heb geen idee.
Ik zat er zelfs aan te denken om een shuttle te pakken en ook naar de planeet te gaan. Mr Barrack kon het schip wel in de gaten houden.

Off: ik geloof dat barrack de NPC aan boord nog was.

Peter lonsdrew engineer
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

SCC Dauntless schreef:"Kapitein? Ik adviseert om te keren en terug te gaan naar de Sunriser. Ze zullen we ongerust zijn over ons"
"Nee!" riep McGraw terwijl hij met een ruk omdraaide.
Ik ben niet voor niets in gevecht geweest met een hele bar, uitgemaakt voor weet ik wat door een Bajoran en gecrashed met een mijntruck op een of andere kloteplaneet onder een bevroren meer! We zijn hier voor een reden, en ik zal het vinden ook! Teruggaan? Mijn reet! Je gaat pas terug als ik het zeg en anders kun je lopen."

"Moeten we dat sowieso niet?" hoorde McGraw iemand in de groep zeggen, maar hij kon niet goed zien wie het was.

"Klep dicht!" riep McGraw die er duidelijk niet de humor van in zag. Hij draaide zich om en liep met een lantaarn, die hij uit de truck gegrist had, de donkere gang verder in.

De hele toestand begon hem op de zenuwen te werken en hoogstwaarschijnlijk had de crew het ook door dat McGraw nogal wat agressiever en meer gestresst was dan normaal.
Kelis kwam naast hem lopen. "Hee ouwe, doe je wel een beetje rustig met ze? Voor een stelletje bij elkaar geraapte freelancers zijn ze best wel trouw."
McGraw wilde wat terug zeggen, maar voordat hij iets uit kon brengen klonk er een ijzingwekkende gil verderop in de tunnel. Kelis greep naar de arm van Xander.
"Ik zei toch dat het hier spookte..." stamelde ze.
McGraw rukte zich los. "Ik geloof niet in spoken." zei hij nors. "En al zouden ze bestaan, niets komt tussen mij en mijn geld. Dus als dat spook beter weet zou het maken dat het weg kwam, tenzij het echt iets engs wil zien....Mij met een slecht humeur!"
Weer een gil. "We moeten luisteren wat die Kathern zegt! We moeten terug!" zei Kelis weer.
"Luister, dat plotselinge gegil wil alleen maar zeggen dat we in de buurt komen. Als er één ding is wat ik geleerd heb in mijn carriere, is dat je nooit op aannames af moet gaan. Eerst zien, dan geloven! Dus als je zo vriendelijk wil zijn je mond te houden, dan kunnen we verder op schatten jacht!"
"Je weet niet waar je over praat. We zitten in een schacht, waar al decennia lang niemand meer is geweest omdat iedereen bang is voor wat hier gebeurt en jij loopt hier op je dooie gemak! Verwijt mij straks niets als je dood op de grond ligt ouwe..."
"EN NU IS HET GENOEG!" schreeuwde McGraw en hij sloeg met zijn vuist tegen de ijswand om even af te reageren. Zijn geschreeuw echode na in de donkere gang en hij schrok zelf van zijn stemverheffing.

Er klonk een zacht gekraak...

Op de plek waar McGraw met zijn vuist heeft geslagen onstonden kleine barstjes die langzaam groter werden en richting de vloer trokken.
Het gekraak klonk luider en luider en de barsten werden groter en schoten alle kanten uit onder de crew door.

"Ow shit..."

...
Plaats reactie