Log - Leonard McAllen
Moderators: mr_Vulcan, Raynor's Revenge, captain crash
-
CmdrCrichton
- Captain
- Berichten: 2985
- Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07
Log - Leonard McAllen
==/\==[STARFLEET PERSONNEL FILE – Leonard McCallen]==/\==
GENERAL
==========
Name: McCallen
First name: Leonard
Age: 28
Gender: Male
Race: Terran
Birth Place: Boston, Massachusetts
Birthdate : March 17, 2352
Marital Status: Single
FAMILY INFO
=============
Father : George McCallen
Mother : Linda McCallen-Hudson (Deceased)
Siblings: One brother named Thomas McCallen
Children: None
SERVICE INFO
===============
Rank: Lieutenant Junior Grade
Position: Security Officer
Status: Active
Service Number : 521-324-38-Beta
Assigned to: USS Lagrange
SERVICE HISTOY
================
2370: Enlisted in Starfleet Academy
2374: Graduation from Starfleet Academy
2374: Assigned to USS Diego as Security Officer (Ensign)
2375: USS Diego destroyed during the battle for Cardassia Prime
2376: Assigned to Starbase 485 as Security Officer (Ensign)
2377: Promoted to Lieutenant (junior grade)
2380: Assigned to USS LaGrange as Assistent Chief Security
MEDICAL PHYSICAL
=================
Length: 1,93m
Weight: 94 kg
Hair Color: Dark Brown
Eyecolor: Grey-Greenish
Allergies: Dogs, Klingon Blood Wine, Vulcan thea
PERSONALITY
==============
Strengths: Has a positive mentality, gets work done(go-getter?), ambitious/aspiring, adventurous
Weaknesses: Impatient, is at times lazy, is afraid of bugs, has nightmares from the (Dominion) war
Personality: Leonard is always in a good mood and has a very dry sense of humor. He lost most of his friends on board the USS Diego when it was destroyed during the last days of the Dominion. Since that time Leonard has been stationed on Starbase 485. He grows accustomed to the easy life he has there and feels no need to request reassignment. Until his mother's sudden death (2379) wakes him up. Only one month after her death he requests reassignment, feeling he let his life slip into auto-pilot. A few months later he gets word from Starfleet, he is reassigned to the USS LaGrange.
Hobbies: Listening to music, tennis, swimming.
===============================================
GENERAL
==========
Name: McCallen
First name: Leonard
Age: 28
Gender: Male
Race: Terran
Birth Place: Boston, Massachusetts
Birthdate : March 17, 2352
Marital Status: Single
FAMILY INFO
=============
Father : George McCallen
Mother : Linda McCallen-Hudson (Deceased)
Siblings: One brother named Thomas McCallen
Children: None
SERVICE INFO
===============
Rank: Lieutenant Junior Grade
Position: Security Officer
Status: Active
Service Number : 521-324-38-Beta
Assigned to: USS Lagrange
SERVICE HISTOY
================
2370: Enlisted in Starfleet Academy
2374: Graduation from Starfleet Academy
2374: Assigned to USS Diego as Security Officer (Ensign)
2375: USS Diego destroyed during the battle for Cardassia Prime
2376: Assigned to Starbase 485 as Security Officer (Ensign)
2377: Promoted to Lieutenant (junior grade)
2380: Assigned to USS LaGrange as Assistent Chief Security
MEDICAL PHYSICAL
=================
Length: 1,93m
Weight: 94 kg
Hair Color: Dark Brown
Eyecolor: Grey-Greenish
Allergies: Dogs, Klingon Blood Wine, Vulcan thea
PERSONALITY
==============
Strengths: Has a positive mentality, gets work done(go-getter?), ambitious/aspiring, adventurous
Weaknesses: Impatient, is at times lazy, is afraid of bugs, has nightmares from the (Dominion) war
Personality: Leonard is always in a good mood and has a very dry sense of humor. He lost most of his friends on board the USS Diego when it was destroyed during the last days of the Dominion. Since that time Leonard has been stationed on Starbase 485. He grows accustomed to the easy life he has there and feels no need to request reassignment. Until his mother's sudden death (2379) wakes him up. Only one month after her death he requests reassignment, feeling he let his life slip into auto-pilot. A few months later he gets word from Starfleet, he is reassigned to the USS LaGrange.
Hobbies: Listening to music, tennis, swimming.
===============================================
-
CmdrCrichton
- Captain
- Berichten: 2985
- Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07
Een wekkeralarm rinkelt. “Het is half 7, u vroeg om op deze tijd gewekt te worden.” klinkt het uit de speakers van de computer. Dit herhaalde zich een aantal keer totdat Leonard wakker werd. “Okay, okay… ik ben al wakker!” Antwoordde Leonard geïrriteerd. Hij nam een korte douche en kleedde zich aan. Hij liep zijn kamer uit en ging op weg naar de messhall.
In de turbolift kwam hij ensign Larissa Pedro tegen. “Hallo, sir.” zei ze, “Hallo, ensign.” antwoordde Leonard. “Mag ik vragen hoe laat u vertrekt, sir?” vroeg ensign Pedro. “Als het goed is om 9 uur, ensign.” antwoordde hij. De lift stopte en de deuren gingen open. “Hier moet ik eruit, sir. Mocht ik u niet meer zien, dan wil ik u alvast veel succes voor in de toekomst toewensen.” zei ze, met wat droevigheid in haar stem. “Dank je, ensign. Met mij komt het wel goed en als jij zo hard blijft werken als je nu doet kom je er ook wel.” antwoordde Leonard een beetje opgelaten. “Nog één stukje advies: vergeet nooit, dat je een plek als deze tijdig moet verlaten. Anders wordt het je leven en er is nog zoveel moois te zien daarbuiten.” Hij glimlachte. In zijn gedachten ging hij, zoals wel vaker in de afgelopen paar dagen, na hoe vervelend hij het vond om afscheid te nemen. Ze glimlachte, gaf hem een hand en stapte vervolgens uit de lift. De deuren sloten zich achter haar en de lift vervolgde zijn weg naar boven.
Eenmaal in de messhall aangekomen, bestelde Leonard wat eten en drinken uit de replicator. Zijn beste vriend, lieutenant James Rush, aan boord van de starbase zat op hem te wachten. “Ik dacht die komt niet meer.” zei hij lachend. “Ik had me verslapen en ik stond te lang onder de douche.” Antwoordde Leonard lachend. Hij nam plaats tegenover zijn vriend James. James trok een serieuzer gezicht “Zeg even voor de duidelijkheid, ik heb geen zin in dat sentimentele gedoe straks. Dus ik zal straks niet bij de luchtsluis staan om je gedag te zeggen.” Leonard zijn glimlach verdween. “Geeft niets ik zie er zelf ook tegenop. Ik heb te vaak afscheid moeten nemen in de afgelopen jaren, nu krijg ik tenminste de kans om afscheid te nemen. Dat was mij aanboord van de Diego niet gegund en hetzelfde geldt voor toen mijn moeder overleed. Toen ze in dat ongeluk kwam te overlijden had ik haar al een jaar niet meer gesproken.” Leonard keek verdrietig. “Kop op Leo, je hebt van die negatieve gebeurtenis wel iets positiefs gemaakt. Je gaat er weer op uit, we waren allemaal bang dat je hier zo blijven hangen en de rest van je leven zou vergooien.” Zei James met een opbeurende toon in zijn stem. “Nu krijg je een kans die ik heb laten schieten, iets van je leven maken en het onbekende verkennen.” “Dank je, James.” Leonard kreeg weer een glimlach op zijn gezicht.
De twee kameraden deelden nog wat prettige herinneringen over hun tijd samen aanboord de starbase, terwijl ze hun eten opaten. Ze namen geen afscheid en Leonard liep terug naar zijn kamer, om zijn laatste spullen in te pakken.
Als het goed is heb ik alles. Dacht Leonard bij zichzelf. Het was inmiddels vijf voor negen. Shit, nu moet ik me nog haasten ook. Leonard pakte zijn twee tassen en verliet zijn kamer. Hij rende de een openstaande turbolift in en riep: ”Dockingbay 4!”. De deuren sloten zich achter hem en de lift vertrok. Schiet nou op, potverdorie. Twee minuten voor negen arriveerde hij op de dockingbay. Daar stonden captain Park en zijn first officer commander Leffer klaar. “Het lijkt erop dat je het weer net op tijd haalt.” Zei de captain lachend. Commander Leffer zei sarcastisch “Nu hoef je in ieder geval niet lang afscheid te nemen.” Ze knipoogde naar Leonard. “Namens ons beide, veel succes gewenst in je toekomst.” En de captain schudde Leonard’s hand. “Kom nog een langs en vergeet ons vooral niet te schrijven.” Zei de commander. “Voor mij hoeft dat niet zo nodig.” Antwoordde de captain. De commander en Leonard omhelsden elkaar. “Tot kijk!” riep Leonard met een glimlach en een traan in zijn oog. Hij liep de shuttle binnen en de deur sloeg achter hem dicht. Net op tijd.
De shuttle verliet de starbase en landde aanboord de USS Berlin. Hij stapte uit en liep naar het dichtstbijzijnde raam. Hij voelde hoe het schip in beweging kwam. Hij keek uit het raam en zag de starbase steeds kleiner worden. Vaarwel thuis. En Leonard liep richting zijn vertrekken.
In de turbolift kwam hij ensign Larissa Pedro tegen. “Hallo, sir.” zei ze, “Hallo, ensign.” antwoordde Leonard. “Mag ik vragen hoe laat u vertrekt, sir?” vroeg ensign Pedro. “Als het goed is om 9 uur, ensign.” antwoordde hij. De lift stopte en de deuren gingen open. “Hier moet ik eruit, sir. Mocht ik u niet meer zien, dan wil ik u alvast veel succes voor in de toekomst toewensen.” zei ze, met wat droevigheid in haar stem. “Dank je, ensign. Met mij komt het wel goed en als jij zo hard blijft werken als je nu doet kom je er ook wel.” antwoordde Leonard een beetje opgelaten. “Nog één stukje advies: vergeet nooit, dat je een plek als deze tijdig moet verlaten. Anders wordt het je leven en er is nog zoveel moois te zien daarbuiten.” Hij glimlachte. In zijn gedachten ging hij, zoals wel vaker in de afgelopen paar dagen, na hoe vervelend hij het vond om afscheid te nemen. Ze glimlachte, gaf hem een hand en stapte vervolgens uit de lift. De deuren sloten zich achter haar en de lift vervolgde zijn weg naar boven.
Eenmaal in de messhall aangekomen, bestelde Leonard wat eten en drinken uit de replicator. Zijn beste vriend, lieutenant James Rush, aan boord van de starbase zat op hem te wachten. “Ik dacht die komt niet meer.” zei hij lachend. “Ik had me verslapen en ik stond te lang onder de douche.” Antwoordde Leonard lachend. Hij nam plaats tegenover zijn vriend James. James trok een serieuzer gezicht “Zeg even voor de duidelijkheid, ik heb geen zin in dat sentimentele gedoe straks. Dus ik zal straks niet bij de luchtsluis staan om je gedag te zeggen.” Leonard zijn glimlach verdween. “Geeft niets ik zie er zelf ook tegenop. Ik heb te vaak afscheid moeten nemen in de afgelopen jaren, nu krijg ik tenminste de kans om afscheid te nemen. Dat was mij aanboord van de Diego niet gegund en hetzelfde geldt voor toen mijn moeder overleed. Toen ze in dat ongeluk kwam te overlijden had ik haar al een jaar niet meer gesproken.” Leonard keek verdrietig. “Kop op Leo, je hebt van die negatieve gebeurtenis wel iets positiefs gemaakt. Je gaat er weer op uit, we waren allemaal bang dat je hier zo blijven hangen en de rest van je leven zou vergooien.” Zei James met een opbeurende toon in zijn stem. “Nu krijg je een kans die ik heb laten schieten, iets van je leven maken en het onbekende verkennen.” “Dank je, James.” Leonard kreeg weer een glimlach op zijn gezicht.
De twee kameraden deelden nog wat prettige herinneringen over hun tijd samen aanboord de starbase, terwijl ze hun eten opaten. Ze namen geen afscheid en Leonard liep terug naar zijn kamer, om zijn laatste spullen in te pakken.
Als het goed is heb ik alles. Dacht Leonard bij zichzelf. Het was inmiddels vijf voor negen. Shit, nu moet ik me nog haasten ook. Leonard pakte zijn twee tassen en verliet zijn kamer. Hij rende de een openstaande turbolift in en riep: ”Dockingbay 4!”. De deuren sloten zich achter hem en de lift vertrok. Schiet nou op, potverdorie. Twee minuten voor negen arriveerde hij op de dockingbay. Daar stonden captain Park en zijn first officer commander Leffer klaar. “Het lijkt erop dat je het weer net op tijd haalt.” Zei de captain lachend. Commander Leffer zei sarcastisch “Nu hoef je in ieder geval niet lang afscheid te nemen.” Ze knipoogde naar Leonard. “Namens ons beide, veel succes gewenst in je toekomst.” En de captain schudde Leonard’s hand. “Kom nog een langs en vergeet ons vooral niet te schrijven.” Zei de commander. “Voor mij hoeft dat niet zo nodig.” Antwoordde de captain. De commander en Leonard omhelsden elkaar. “Tot kijk!” riep Leonard met een glimlach en een traan in zijn oog. Hij liep de shuttle binnen en de deur sloeg achter hem dicht. Net op tijd.
De shuttle verliet de starbase en landde aanboord de USS Berlin. Hij stapte uit en liep naar het dichtstbijzijnde raam. Hij voelde hoe het schip in beweging kwam. Hij keek uit het raam en zag de starbase steeds kleiner worden. Vaarwel thuis. En Leonard liep richting zijn vertrekken.
-
CmdrCrichton
- Captain
- Berichten: 2985
- Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07
Personal Log – January 15, 2380, Time: 07:27:15 - Stardate 57039.1
Ik ben zojuist gearriveerd op de USS LaGrange. Het schip is vele malen groter dan ik verwacht had. Het zien van een dergelijk schip op een scherm doet het geen recht. Daarnaast is dit dé grootste kamer die ik ooit gehad heb en hier heb ik misschien nog wel eens tijd(en ruimte) om mijn lang verloren hobby keyboard spelen weer op te pakken.
Het beste moet nog komen, zoals in de assignment stond vermeld is er ruimte voor de chief security en de assisten chief security op de brug. Dus het eerste wat ik nu ga doen is kijken of ik mijn station op de brug kan vinden. Daarnaast zou ik het fijn vinden om de captain te ontmoeten, ik ben toch benieuwd hoe het is om met een symbiont samen te leven.
Ik ben zojuist gearriveerd op de USS LaGrange. Het schip is vele malen groter dan ik verwacht had. Het zien van een dergelijk schip op een scherm doet het geen recht. Daarnaast is dit dé grootste kamer die ik ooit gehad heb en hier heb ik misschien nog wel eens tijd(en ruimte) om mijn lang verloren hobby keyboard spelen weer op te pakken.
Het beste moet nog komen, zoals in de assignment stond vermeld is er ruimte voor de chief security en de assisten chief security op de brug. Dus het eerste wat ik nu ga doen is kijken of ik mijn station op de brug kan vinden. Daarnaast zou ik het fijn vinden om de captain te ontmoeten, ik ben toch benieuwd hoe het is om met een symbiont samen te leven.
Laatst gewijzigd door CmdrCrichton op 16 jan 2007, 12:20, 1 keer totaal gewijzigd.
-
CmdrCrichton
- Captain
- Berichten: 2985
- Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07
Personal Log – January 15, 2380, Time: 13:07:43 - 57039.7
Er zit alweer een halve dag op, ik heb met een aantal crewleden al kennis gemaakt. Mijn chief komt binnenkort aan, tot die tijd neem ik zijn taken waren als assistent chief. Ik ervaarde het allemaal nogal rommelig, beveiliging op een schip werk heel anders dan op een starbase. Momenteel is het nog onduidelijker wie komt en wie gaat, dan op een starbase.
Daarnaast heb ik mijn kamer wat ingericht, wat meubels verplaatst en mijn kleding/werkkleding in de kast gehangen. Het enige wat ik vind ontbreken is een raam. Morgen ga ik kennismaken met mijn chief en vanmiddag ga ik een security officer opzoeken die mijn aandacht trok op het bemanningsmanifest. De beste man heeft zijn hele leven lang bij Klingons gewoont, dat moet toch geen simpele opgave zijn. Daarnaast werken we in dezelfde security force aanboord van dit schip, dus nog een goede reden om hem te leren kennen.
Er zit alweer een halve dag op, ik heb met een aantal crewleden al kennis gemaakt. Mijn chief komt binnenkort aan, tot die tijd neem ik zijn taken waren als assistent chief. Ik ervaarde het allemaal nogal rommelig, beveiliging op een schip werk heel anders dan op een starbase. Momenteel is het nog onduidelijker wie komt en wie gaat, dan op een starbase.
Daarnaast heb ik mijn kamer wat ingericht, wat meubels verplaatst en mijn kleding/werkkleding in de kast gehangen. Het enige wat ik vind ontbreken is een raam. Morgen ga ik kennismaken met mijn chief en vanmiddag ga ik een security officer opzoeken die mijn aandacht trok op het bemanningsmanifest. De beste man heeft zijn hele leven lang bij Klingons gewoont, dat moet toch geen simpele opgave zijn. Daarnaast werken we in dezelfde security force aanboord van dit schip, dus nog een goede reden om hem te leren kennen.
-
CmdrCrichton
- Captain
- Berichten: 2985
- Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07
Personal Log – January 16, 2380, Stardate: 57042.5
Zojuist heb ik mijn chief Samuel Miller ontmoet. Zeer beleefd man en to-the-point. Ik geloof dat ik het met hem wel ga vinden. Daarnaast ga Björn de leiding geven over het trainen van de andere security officer. Björn, zal hier ook meer tijd voor hebben dan ikzelf. Ik zal waarschijnlijk de meeste tijd door brengen op de brug bij mijn console of op missies buiten het schip.
Over Björn's mogelijke taak tot het opleiden van de andere security officers wil ik nog kwijt, dat ik daarbij een beetje bezorgd ben over zijn Klingon achtergrond. Daarom wil ik eerst zelf een potje met hem sparren. Waarschijnlijk zal ik verliezen, maar dat maakt niet uit. Het is niet zo, dat ik de afgelopen jaren op de starbase heb stilgezeten. Maar feit is wel, dat je op een starbase niet zo vaak in gevecht komt. Daarnaast heb ik altijd mijn ervaring met het bevechten van Jem'Hadar nog. Gevechten tegen Jem'Hadar heb ik nooit gewonnen omdat ik sterker was, maar altijd omdat ik vindingrijker was.
Nu nog één iemand te ontmoeten binnen de security/tactical afdeling. Juliaan Sneeuw, chief tactical. Een groentje van wat ik hoorde. Het probleem is dat als jonge mensen, op zo'n jonge leeftijd een hoge positie krijgen het ze nogal vaak naar hun hoofd stijgt. Ik ben benieuwd of ik met hem door één deur kan. Zo niet, dan is één voordeel in ieder geval dat ik hem niet té vaak tegen zal komen buiten de brug. Of anders zorg ik daar wel voor.
Zojuist heb ik mijn chief Samuel Miller ontmoet. Zeer beleefd man en to-the-point. Ik geloof dat ik het met hem wel ga vinden. Daarnaast ga Björn de leiding geven over het trainen van de andere security officer. Björn, zal hier ook meer tijd voor hebben dan ikzelf. Ik zal waarschijnlijk de meeste tijd door brengen op de brug bij mijn console of op missies buiten het schip.
Over Björn's mogelijke taak tot het opleiden van de andere security officers wil ik nog kwijt, dat ik daarbij een beetje bezorgd ben over zijn Klingon achtergrond. Daarom wil ik eerst zelf een potje met hem sparren. Waarschijnlijk zal ik verliezen, maar dat maakt niet uit. Het is niet zo, dat ik de afgelopen jaren op de starbase heb stilgezeten. Maar feit is wel, dat je op een starbase niet zo vaak in gevecht komt. Daarnaast heb ik altijd mijn ervaring met het bevechten van Jem'Hadar nog. Gevechten tegen Jem'Hadar heb ik nooit gewonnen omdat ik sterker was, maar altijd omdat ik vindingrijker was.
Nu nog één iemand te ontmoeten binnen de security/tactical afdeling. Juliaan Sneeuw, chief tactical. Een groentje van wat ik hoorde. Het probleem is dat als jonge mensen, op zo'n jonge leeftijd een hoge positie krijgen het ze nogal vaak naar hun hoofd stijgt. Ik ben benieuwd of ik met hem door één deur kan. Zo niet, dan is één voordeel in ieder geval dat ik hem niet té vaak tegen zal komen buiten de brug. Of anders zorg ik daar wel voor.