Missie 0: Op weg naar starbase 117

Volg hier of doe mee aan de startrek.nl forum sim

Moderators: mr_Vulcan, Raynor's Revenge, captain crash

Gesloten
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Missie 0: Op weg naar starbase 117

Bericht door Raynor's Revenge »

De USS Lagrange ligt bij starbase 234. Deze starbase is vlakbij Romulan space. De laatste upgrades aan de schilden worden uitgevoerd voordat ze eindelijk opweg kunnen gaan naar starbase 117. Deze starbase is de laatste stop voordat begonnen kan worden aan het verkennen van de nevel RLQ-927. De afstand van starbase 234 naar starbase 117 is ongeveer 90 lichtjaar, ongeveer dezelfde afstand als van Aarde naar Qo'noS.



De kapitein stapte aan boord van zijn nieuwe schip. Het betrof hier een gerefit nog relatief nieuw Nebula klasse schip, dat uitgerust werd met speciale schilden die tegen bepaalde types straling bestand waren. De naam van de kapitein was Jasper Verix, een sinds ongeveer 5 jaar gejoinde Trill. Hij zou de komende 24 uur zijn nieuwe crew ontmoeten, alvorens het order te geven om te vertrekken. De reisplannen had hij dit maal in zijn enthousiasme niet aan de Flight Officer overgelaten (mede ook omdat hij de goede man nog niet ontmoet had), en waren alvast in de computer ingevoerd. De reis zou vanaf Starbase 234 eerst een stuk door Klingon territorium gaan, via onder meer H'atoria en Pheben. Daarna zouden ze een korte pitstop houden bij Outpost MZ-5, alvorens in één keer door te stomen naar Starbase 117, waar de laatste supplies aan boord zouden worden geladen voor de missie echt kon beginnen.

Jasper liep de ready room binnen, en nam de kamer eens goed in zich op. Eerder in zijn, athans zijn symbionts leven had hij al een ready room tot zijn beschikking gehad, maar toch voelde het op de een of andere manier nieuw. Nadat hij achter zijn bureau was gaan zitten zond hij een bericht uit naar de crew, waarin stond dat alle afdelingshoofden zich in de loop van de dag bij hem dienden te melden, en dat de assistent chiefs hetzelfde moesten doen bij hun respectievelijke hoofden. Jasper relaxde in zijn stoel na het verzenden van dit bericht en keek naar het plafond. Deze missie was een kans die hij nooit gedacht had te krijgen, en hij was van plan er een mooie tocht van te maken.
Laatst gewijzigd door Raynor's Revenge op 10 jul 2007, 22:01, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
.:Admiral-Janeway:.
Captain
Captain
Berichten: 2544
Lid geworden op: 08 aug 2005, 22:02
Locatie: Enschede

Bericht door .:Admiral-Janeway:. »

On:

(Starbase 234)

Joran keek even naar de klok hij zou zo maar is langs Engineering heen gaan om zich officïeel bij zijn Chief af te melden. Hij stond op en liep naar de badkamer waar hij zich uitkleedde en onder de douche stapte die met een enkel Command aansprong. Toen hij weer schoon was deactiveerde hij de douche, waarna hij terugliep en een schoon uniform uit de kast haalde die hij aantrok hij moest nogsteeds z'n koffers inpakken aangezien hij daar geen tijd voor gehad had. Toen hij z'n uniform aanhad pakte hij z'n pips uit een la en deed die aan z'n uniform hij had nogsteeds een beetje moeite met geloven dat ze hem een promotie hadden gegeven. Hij liep naar de replicator en repliceerde een bord vol pannenkoeken met stroop. Hiermee liep hij naar een tafel en at die daar op. Het zou nog een tijdje duren voor de USS Lagrange vertrok dus had hij genoeg tijd om aanboord te gaan en zich bij z'n nieuwe Chief te melden. Hij stond op en ging op weg naar de Engineering van de basis toen hij daar aankwam liep hij naar het kantoor van de Chief Engineer en belde daaraan. Al snel kreeg hij antwoord dat hij binnen mocht komen dat deed hij dan ook, waarna hij zich formeel afmeldde. Zijn Chief wenste hem veel succes met zijn nieuwe positie. hij liep het kantoor weer uit en ging nu op weg naar de Dockingpoorten zodat hij aanboord de USS Lagrange kon komen.
Hij keek nog 1 keer achterom en had het gevoel dat hij het hier wel zou missen maar ook dat het leuk op de Lagrange zou zijn.

(USS Lagrange)

Hij liep naar de turbolift en gaf daar aan dat hij naar deck 24 wou. Eenmaal aangekomen liep hij Main Engineering binnen zijn Chief was er nog niet dus had hij daar tot zijn Chief zou komen de leiding. Hij liep naar een console en begon maar enkele diagnostics te draaien op diverse systemen aangezien hij toch niks anders te doen had.

Off:

reply:Engineering personeel, wie wil
Gebruikersavatar
SCC Dauntless
Commander
Commander
Berichten: 1416
Lid geworden op: 16 jun 2004, 17:38
Locatie: Hoofddorp
Contacteer:

Bericht door SCC Dauntless »

ON: USS Defender, defiant klasse

Haar lange haar zat warrig voor haar voorhoofd. Jessica Harper, het hoofd vluchtleiding hield zich vast aan de zijkant van haar panaal op de nu bijna zwarte brug van deze ooit zo trotse Defiant. Ze keek snel even naar de stoel waar de kapitein op zat. Onder het geschud liep ze zo goed en zo kwaad als het ging richting de stoel. "Kapitein? Kapitein?" Ze schudde hem door elkaar. "HOSPIK!" Een medische officier kwam aanrennen. Hij scande het lichaam. Hij klapte al snel zijn tricorder dicht. "Sorry mevrouw" Jessica keek hem aan.

Ze zat nog niet lang op de Defender, ze was tijdelijk hier overgplaatst omdat ze een hoofd vluchtleiding nodig hadden. Haar post op Deep Space Nine was al zeker maar de Kolonel Neyrs had haar uitgeleent. "Wie is de hoogste officier nu" Plots keek ze even rond. Het waren allemaal ensigns die de brug bevolkte. De hospik zweeg even. "U bent dat mevrouw" Jessica keek hem aan. Ik heb nog nooit het bevel gevoerd dacht ze. Ze trok haar uniform recht.

"Ensign, bijsturen, ga overstag. koers 234-59." De jonge vrouw knikte en Jessica moest moeite doen om te blijven zitten. "Ze vuren.............." De brug werd een gigantische explosie......

ON: Ziekenboeg
Jessica werd met een bezweet gezicht wakker. Ze kon vaag de vormen van een ziekeboeg onderscheiden. "W...W...Waar ben ik?" vroeg ze aan een man in een zeegroen uniform. "De ziekenboeg van Deep Space Nine" Ik ben weer thuis dacht ze. Kolonel Neyrs en Lieutenant Ezri kwamen bij haar bed staan. "We waren je bijna kwijt" sprak Ezri met haar zoete stem. "Geloof me, dat gevoel had ik ook." Langzaam stond Jessica op. "Kan ik weg Julian?" vroeg ze aan de hoofdarts. Deze knikte.

Samen met Kolonel Neyrs en Lieutenant Ezri liep ze richting OPS.....

Dit was nu 4 maanden geleden, de tijd die Jessica vooral had gebruikt om bij te komen in de holografische kroeg van Vic's. Nu zat ze achter het stuur van de 'Waal' een van nieuwe klasse 2 Runabout shuttles die Deep Space Nine had gekregen. Zij mocht deze nu hebben als vervoer richting de USS Lagrange. Langzaam maar zeker naderde ze de klauwvormige instalatie van het droogdok waar het schip in lag.

"Shuttle Waal aan Droogdock 4, verzoek toestemming om te landen" "Mevrouw Harper-Kathern, u heeft toestemming om koppelen aan poort 5" klonk de stem van de nieuwe hoofd vluchtleiding door de comm. Jessica kreeg even een glimlach rond haar gezicht. Ze was de dochter van Kyle Kathern namelijk. Het oude hoofd vluchtleiding van het station, die nu second officer op de Benidorm was. Jessica lande rustig haar shuttle en trok haar uniform nogmaals recht.

Snel en zeker van haar zaak liep ze door de gangen naar de hoofdpoort. Even zuchte ze. Nou Jessica, zo dacht ze. Een nieuw avontuur.

Langzaam liep Jessica door de gangen van de USS Lagrange, een refit Nebula class. Iets kleiner dan de Galaxy maar nog steeds een redelijk groot schip. Snel vond ze haar weg naar de brug alwaar ze even rond keek. Haar station stond pontificaal voor de brug bij het vieuwscreen. Goed, de kapitein? dacht ze terwijl ze haar gevoel iets uitrekte. Ze voelde zijn aanwezigheid in die kamer. Onbewust wees ze, iets wat een gelach opleverde van enkel NCO's die op de brug waren. Ze wierp hen een vernietigende blik toe en liep de naar de readyroom toe. Ze belde aan en wachte op de kapitein.

[tag: RR]
Laatst gewijzigd door SCC Dauntless op 15 jan 2007, 10:51, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Blind Guardian
Fleet Admiral
Fleet Admiral
Berichten: 18795
Lid geworden op: 23 jun 2002, 21:14
Locatie: Postbus
Contacteer:

Bericht door Blind Guardian »

Bjorn stond op het Observation Deck van het Ruimtestation, en keek vanaf daar naar het ruimteschip genaamd, de USS Lagrange, een Nebula Class sterrenschip. Bjorn keek nog even over zijn Pad heen, voor wat details en informatie. Een aardig schip .

Een vrouw kwam in de richting van hem lopen, aan de ribbels op haar neus herkende Bjorn, haar als een Bajoraanse. Al de Bajorans geen lid waren van de Federatie waren de vriendschappelijke verbonden met de Federatie behouden, de Klingons waren redelijk neutraal tegenover de Bajorans. De vrouw glimlachte, als of ze een Public Relations Officier was. Bjorn keek daarom nogal wantrouwend naar de Bajoraanse. 'Hallo, mag ik u pad inzien'. Bjorn keek nogal twijfelend de vrouw aan, maar gaf zijn Pad toch aan de vrouw in kwestie. 'Ah, U bent Bjorn Sevensön, u bent een paar maanden geleden gearriveerd van K'Eytar om op de USS Lagrange te dienen, met eenbeveling van de Kanselier hemzelf'. Bjorn keek met trots op toen ze dat zij. 'Dat ben ik, inderdaad, wie bent u'. Sprak Bjorn in ongebroken Engels, maar toch een Diep Klingon Accent. 'Ha, ik zal me voorstellen, ik ben Ensign Ezron Thalia, ik ben gevraagd om u te begeleiden naar u nieuwe commander'. Bjorn Knikte.

Na de formaliteiten waren afgehandeld, liepen de twee via de gate het schip op. De meeste crewmembers stoorde zich niet aan de lange Zweed, enkele saludeerde voor hem en Bjorn saludeerde netjes voor de hogere officieren, zoals hem dat geleerd was.

'U bent een Bajoraanse Ensign'. Vroeg Bjorn. 'Dat klopt Luitenant'.' Uw ras, uhum... Werkt toch andersom met Achternamen'. ' Dat is zo luitenant, mijn 'voornaam' is Thalia, en mijn 'achternaam' is Ezron'. Bjorn knikte juist.

Na een minuut of tien kwamen ze aan op de brug. Bjorn observeerde de Brug en zag dat hij een van de eerste was, hij zag wel dat de kapitein aanwezig was.

De Ensign sprak even met de kapitein. En de Ensign maakte een volg gebaar voor Bjorn, niet veel later stond Bjorn voor de Kapitein, aan wij hij zich zelf netjes en beleefd voorstelde.

Reply: De kapitein waarschijnlijk
startrekfan001
Lieutenant
Lieutenant
Berichten: 655
Lid geworden op: 19 okt 2006, 20:40
Locatie: Tsja

Bericht door startrekfan001 »

Het voelde een beetje gek aan...... voor het eerst zou hij op een nebula-klasse schip gaan dienen. In engineering nog wel! Dat was zijn droom altijd al geweest! Nouja, een galaxy-klasse of akira ging er ook wel in, dat was het punt niet. Maar hij werd bijna nooit toegewezen aan engineering. Het kwam ook eigenlijk allemaal door die stomme fout die hij 9 jaar geleden maakte..... toen werd hij tot assistant chief engineer benoemd, op de USS Hercules. Hij zal in het vervolg in ieder geval niet meer zelf beslissen of de warpreactor uitgeworpen moest worden. Als de captain een emergency shutdown wil moet hij dat gewoon maar doen.

Maar nu is dat voorbij. hij is weer terug in engineering. op een veel groter schip nog wel!! Een beetje dromerig keek hij uit het raam van de shuttle, hij kon de USS Lagrange nog niet ontdekken. Nee wacht! Daar! Hij besloot eerst een rondje om het schip heen te vliegen voor hij dokte. Na bijna in de nacelle gekeken te kunnen hebben, dokte hij aan en liep door de schachten naar de USS Lagrange. Mooi interieur.

Hij besloot om zijn quarters even te vergeten en meteen door te gaan naar engineering. Dit moest hij even zien. Een minuut later stond hij voor de nog uitgeschakelde warpreactor. Achter zich zag hij het MSD-scherm. Er ging een rilling door hem heen, terwijl hij bedacht dat hij in 2 jaar al geen engineering gezien heeft. En al 9 jaar er niet in is geweest. De Chief engineer liep ook al rond, hij groette hem. Hij besloot maar zijn spullen in zijn quarters op te bergen, en daarna ging hij maar naar ten forward. Kennis maken met de rest van de bemanning.

Eenmaal daar aangekomen, trof hij tot zijn verbazing enkel 2 bemmaningsleden aan die aan het praten waren. Valdero besloot ze maar met rust te laten en terug te gaan naar engineering. Misschien waren de andere engineers ook al aangekomen intussen. In engineering zag hij Joran voor een console staan, de Chief engineer kon hij nergens meer ontdekken.

Eerst twijfelde Valdero nog, misschien was Joran erg druk bezig, maar hij besloot toch maar kennis te gaan maken. "Hoi, ik ben Valdero. Ik werk ook hier in engineering." Waarop Joran reageerde: "Hallo Valdero. Ik ben Joran, prettig kennis te maken. Ik ben enkel even bezig wat systemen te controleren, er is toch nog niet veel te doen." Valdero: "Aha. Zal ik dan de warpreactor en de impulse motoren controleren, dat jij met de andere systemen bezig gaat? Ik heb verder namelijk ook nog geen orders gekregen dus ik heb ook vrij weinig te doen." Joran: "Mij best." Nadat Valdero de aandrijvingssystemen had gecontroleerd, besloot hij naar het holodeck te gaan totdat hij weer opgeroepen werd. Potje racketball tegen de computer.

reply: iemand die ook zin heeft in racketball?
Laatst gewijzigd door startrekfan001 op 21 jan 2007, 18:20, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

Afbeelding
Afbeelding Luitenant Commander Bobby ‘Bob’ Fisher

Starbase 234 Dockingpoort.

Nogmaals keek Bobby door de ramen naar zijn nieuwe schip. Hij had er eigenlijk geen zin in, hij had zelfs op het punt van ontslag gestaan. Gelukkig was daar zijn vader. Wijs als deze was, ondanks het feit dat hij al op leeftijd begon te lopen.
Hij had namelijk gezegd, wat zou Tanya gewild hebben? Daar had hij namelijk een punt. Sinds hun gezamenlijke toetreden tot Starfleet en hun academie jaren samen was het telkens Tanya die de lat hoger had gelegd.
Bobby had al tevreden geweest met een master chief positie ergens op Aarde net als zijn moeder, maar Tanya wou juist de final frontier verkennen. Het liefst als officier.
Zelfs toen Bobby haar vroeg te trouwen had zij nog een voorwaarde. Luitenant Commander moest hij zijn. Dit was te bereiken met diverse cursussen en opleidingen. Bobby dus vol goede moed deze cursussen doen, de oorlog haalde hem alleen in.
Na de oorlog was Bobby weliswaar klaar voor promotie en kreeg deze dan ook, alleen Tanya was niet meer aan zijn zij.
Hij moest verder, voor haar. Dat zou zij zo gewild hebben. Ze had het ook wel eens over gehad. ‘Admiraal, zo zie ik je het liefst. Als je dan thuis komt zit ik daar op je te wachten.’ Zei ze altijd. Bobby maakte dan altijd gekscherend de opmerking ‘Ja op een beeldscherm omdat je ergens in de ruimte vliegt.’
“Commander? Moet u hier aan boord zijn?” informeerde een dockingcontroleur achter hem.
Bobby schrok op uit zijn gedachten.
“Ja, ik ga aan boord hier.”
“Is alles goed met u? U stond hier zo lang stil!”
Bobby pakte zijn tas en liep in de richting van de sluis ondertussen iets moppelend over ‘ja, het gaat wel goed hoor’.
Na een korte tijd lopen bereikte hij engineering.
Vanuit de deuropening zag hij diverse mensen rondlopen waaronder een Luitenant JG die paste bij het profiel dat hij had gekregen over zijn assistent.
Engineering was dus in goede handen hoopte hij. Voorlopig had hij nog geen zin om daar rond te lopen. Waarom had hij eigenlijk deze post gekregen? Hij had een positie op Aarde aangevraagd. Zou het alleen maar zijn omdat hij 2 dagen bij Romulans op het schip had rondgebracht? Hij was toch niet de enige Starfleet officier met kennis van Romulan technologie?
Hij bereikte intussen zijn hut en smeet zijn tas op het bed. De overige bagage was ook al gebracht.
Er was ook een tas tussen die Tanya nog had ingepakt. Ze had in ieder geval het nieuws van zijn promotie nog gehoord en had hem nog gefeliciteerd. Deze tas had ze al eerder ingepakt. Een cadeautje voor je promotie had ze gezegd.
Een gala-uniform met zijn nieuwe rangtekens erop perfect voor een trouwerij.
Bobby keek eens rond alles herinnerde hem hier aan Tanya. Op zijn scherm zag hij toen een bericht knipperen. Het zou wel weer een welkomswoord zijn. Hij zat er neit ver naast. De kapitein verwelkomde hem aan boord en vroeg alle afdelingshoofden zich te melden.
Dat was hij nu. Aangezien hij even geen zin had in de vele herinneringen hier liep hij de deur uit en op weg naar de brug.
Hij zou zich dan maar even melden.
Op de brug waren een aantal officieren al aanwezig. Hij zag nog net hoe een jonge luitenant met haar armen aan het zwaaien was.
Ze leek iets van betazoid te zijn, waarschijnlijk was ze dus de kapitein aan het proben ofzo. Bobby vroeg zich af wat de kapitein daar wel niet van zou zeggen. Hij besloot zich maar bij haar te voegen en zich te melden bij de kapitein.
“Hoi, Ik ben Bobby Fisher, chief engineer aan boord.”
“Jessica Harper, Chief flightcontrol.” Antwoorde de blijkbaar niet zo jonge dame.
Chief flightcontrol? Dat betekende ouder dan de 20 waar hij haar in schatte.
“Ook op weg naar kapitein Vertix?” informeerde Bobby dan beleefd.

Reply RR(Jasper) of SCC(Jessica) indien RR nog niet gereageerd heeft morgen.
Laatst gewijzigd door Paulstartrek op 15 jan 2007, 17:21, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

Ongeveer een half uur nadat hij het bericht aan de senior staff had verzonden, besloot Jasper maar eens op ontdekkingstocht te gaan. De crew zou immers in de loop van de komende 24 uur aan boord komen, en hij vond het weinig zin hebben om al die 24 uur braaf in zijn ready room te blijven zitten wachten. Nadat Jasper op was gestaan liep hij eerst naar de replicator. "Raktajino, extra sterk." Hij had het nog niet gezegd of hij voelde zichzelf al misselijk worden bij alleen al de gedachte dat hij dat moest gaan drinken. "Cancel dat, doe maar een kaneelthee." Jasper zuchte, hij had de Verix symbiont nu al vijf jaar, en nog steeds bleef dit elke keer weer een raar moment. 'Raktajino, extra sterk' was al sinds de academie Jasper's favoriete drankje geweest, maar na de joining kon zijn maag het opeens niet meer verdragen. Kaneelthee daarentegen had hij nog nooit gedronken, maar nu leek hij niet meer zonder te kunnen. Voor zover hij zich kon herinneren was er ook geen host voor hem geweest die de Klingon koffie lekker had gevonden, maar in hoeverre dat echt met de symbiont te maken had was natuurlijk nog maar de vraag.

Jasper liep met zijn kop thee de brug op, alwaar langzaamaan wat mensen begonnen binnen te druppelen. Bij het Security console stonden twee mannen die een redelijk eind boven Jasper uittorende. ~Dat moeten die lange security officer die bij de Klingons heeft gewoond en de assistant security chief zijn, ik geloof dat we niemand anders in de crew hebben die zo lang zijn~ Jasper grijnsde een beetje terwijl hij dit dacht, er was te veel crew om alles van iedereen uit zijn hoofd te leren, maar dit was hem opgevallen.. Zijn vermoeden werd al snel bevestigd toen de mannen naar hem toe liep en zich voorstelden. "Aangenaam, en welkom aan boord. Mooie brug, vind u niet?" Uit zijn ooghoeken zag Jasper de volgende personen al zijn kant op komen. Hij dacht hen te herkennen als de Flight Control Officer en de Chief Engineer, maar wist het niet helemaal zeker. Mogelijk had één van beiden eerder geprobeerd de readroom binnen te komen. ~Volgende keer toch een goed idee om dat geluid weer aan te zetten nadat ik een paar minuutjes rust heb genomen~ Jasper keek nog even naar de Assistant Security Chief, "Ik moet weer verder, vergeet je niet bij je chief te melde als die aan boord is." Na zijn hand geschud te hebben draaide Jasper zich naar de twee andere officieren. "Captain Jasper Verix, excuses als ik U heb laten wachten." zei hij beleefd terwijl hij zijn hand uitstak.
Laatst gewijzigd door Raynor's Revenge op 15 jan 2007, 14:45, 2 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Blind Guardian
Fleet Admiral
Fleet Admiral
Berichten: 18795
Lid geworden op: 23 jun 2002, 21:14
Locatie: Postbus
Contacteer:

Bericht door Blind Guardian »

In afwachting op zijn chief, werd door de Kapitein een Crewman aangesteld om hem naar zijn Hut te begeleiden.

Niet veel later kwamen ze via de Turbolift aan op deck 2, alwaar Bjorn zijn Hut zich bevond. De Hut was voor Bjorn een behoorlijk ruime hut, voor klingon begrippen was een niet gedeelde ruimte iets opmerkelijks, alleen de hogere officieren hadden dat.

Hij stuurde zijn aangestelde Crewman weg, en bestelde uit een Replicator een Raktajino.

Grootste gedeelte van spullen die hij mee verhuist had van de Aarde waar hij de laatste paar maanden verbleef, stonden in opslag boxen op hem te wachten.

In de tussen tijd dat zijn chief nog niet aanwezig was, en die zo morgen aankomen decoreerde Bjorn zijn Hut.

Wachten tot zijn security chief hem zo oproepen.
Gebruikersavatar
CmdrCrichton
Captain
Captain
Berichten: 2985
Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07

Bericht door CmdrCrichton »

“Welkom aan boord, sir.” Begroette een ensign Leonard, terwijl hij van het transporter platform afstapte.
“Dank je, ensign. Zeg eens, vind jij dat tintelende gevoel bij het transporteren ook nog steeds zo’n aparte ervaring?”
“Nee, sir. Eerlijk gezegd ben ik er gewend aan geraakt.”
“Hmm, waarschijnlijk dat ik het te weinig gedaan heb. Iedere keer weer krijg ik dat aparte tintelende gevoel. Ik zal mijn kamer eens gaan opzoeken, ik zie je vast nog wel eens. Tot ziens, ensign.”
“Dag, sir.”

Leonard vervolgde zijn weg naar zijn kamer. Gedurende die periode, die toch wel vijf minuten duurde, verbaasde hij zich er vooral hoe groot het schip was. Het is niet zo groot als een starbase, maar abnormaal hoeveel ruimte er is binnen zo’n schip. Er lijkt wel geen einde aan te komen. Eindelijk was hij bij zijn kamer, binnen zette hij zijn tassen nogal nonchalant op zijn bed. Zijn mond viel bijna open van verbazing hoe groot zijn kamer was. Althans in vergelijking met de kamers die hij eerder had. Hij maakte vlug een logboek notitie en verliet enthousiast zijn kamer.

“De brug.” Zei Leonard toen hij de turbolift instapte. Nee, hij was niet vergeten, dat met zijn aanstelling hier hij ook een plek zou krijgen op de brug. Hij voelde zich even als een kind die een zak snoepgoed voor zich had staan. De liftdeuren openden zich en voorzichtig stapte hij uit de lift. Hij keek eens goed rond terwijl een aantal crewleden hem aanstaarden. Ze dachten waarschijnlijk dat hij water zag branden, maar dit was pas de derde keer dat hij ooit een brug van een schip was geweest. Daarbij telde hij niet mee, hoe vaak hij in het controle centrum van de starbase was geweest.

Één voor één liep hij de verschillende stations af op zoek naar zijn security station. Inmiddels kwam er uit één van de liften een vrouw met rood rossig haar. Ze liep rechtstreeks naar de ready room en belde aan, maar er kwam geen antwoord. Leonard had zijn station gevonden, vol verwachting activeerde hij zijn station. Hij was zeer tevreden, alles wat hij nodig had stond erop. In plaats van dat het drie stations kostte, paste het d.m.v. allerlei menu’s en knoppen op één station. Intussen kwam er nog een andere man de brug opgelopen, hij voegde zich bij de roodharige vrouw van eerder. Samen liepen ze weg bij de deur van de ready room, omdat er geen antwoord leek te komen. Hij vind een stukje op van hun gesprek terwijl ze voorbij Leonard liepen.

“Hoi, Ik ben Bobby Fisher, chief engineer aan boord.”
“Jessica Harper, Chief flightcontrol.” Antwoorde de blijkbaar niet zo jonge dame.
Chief flightcontrol? Dat betekende ouder dan de 20 waar hij haar in schatte.
“Ook op weg naar kapitein Vertix?” informeerde Bobby dan beleefd.

Ik zal zo eens kennis gaan maken. Dacht Leonard bij zichzelf terwijl zijn ogen vielen op de openschuivende deuren van de ready room. De captain stapte naar buiten met een glas thee in zijn hand. Hij is een stuk kleiner dan ik had verwacht. Leonard twijfelde geen moment en stapte op de captain af.
“Aangenaam kennis maken, sir. Ik ben Leonard McAllen uw assistent chief security.”
“Aangenaam, en welkom aan boord. Mooie brug, vind u niet?”
“Dat is het zeker, sir.”
Ze schudden elkaars hand.
"Ik moet weer verder, vergeet je niet bij je chief te melde als die aan boord is."
“Komt in orde, sir.”
En de captain vervolgde zijn weg, Leonard stapte met een glimlach op zijn station af. Zover eerste indrukken gaan komt deze CO wel over als een aardige en competente man. Hij logde zijn station off en ging terug naar zijn kamer. Eerst even opfrissen en settelen. Daarna ga ik verder met de kennismakingen.
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Afbeelding Commander Christopher T. Ryan
Executive officer: Uss Lagrange


Christopher slaakte een diepe zucht, het was weer ochtend. Zijn ogen voelden loodzwaar aan, dit was de eerste nacht in een lange tijd dat hij een beetje redelijk had kunnen slapen, maar dat was er niet van gekomen. Hij ging rechtop in het bed zitten, naast zich lag een vrouw met lang blond haar, het duurde even voor hij doorhad wat zij daar deed, dit was niet zijn eigen kamer en dus ook niet zijn eigen bed.

Waarom hij dit nog steeds deed wist hij ook niet, het was ooit eens begonnen als een gewoonte elke keer dat hij een nieuwe functie kreeg toegewezen. Dit keer was het als First Officer aan boord van de Uss Lagrange, een onderzoeksschip, een onderzoeksschip dat voor het eerst in een erg lange tijd echt kon zeggen; ‘to boldly go where no man has gone before’.

Toen het alarm begon te klinken schrok hij waardoor de vrouw naast hem wakker werd.
Altijd werd hij een minuut of twee voor de wekker wakker, vandaag was duidelijk geen uitzondering.

‘Zo vroeg, heb je belangrijk werk of zo?’ vroeg de vrouw die nu ook ging zitten en Christopher diep in de ogen keek.
‘Ook goedemorgen.’ Antwoordde hij terwijl hij opstond en zijn kleren begon te zoeken.

Zijn boxer was snel gevonden maar de rest was moeilijker te vinden. Het waren niet zijn werkkleren, die deed hij hier nooit aan, anders zou je praatjes krijgen als ze zagen dat een commander hier kwam.

‘Het was me een genoegen?’ zei Christopher toen hij eindelijk al zijn kleren gevonden had en zich aangekleed had.
‘Het genoegen was aan mijn kant Chris, vergeet je het geld niet neer te leggen?’
‘Tuurlijk niet, ik zou niet durven.’ Antwoordde hij met een glimlach op zijn gezicht, alles draaide altijd om geld ook al gaf niet iedereen dat toe.

Na het geld in een schaal gelegd te hebben deed hij zijn pet en zonnebril op en liep de kamer uit.

Even keek hij om hem heen om te kijken of iemand hem had gezien, maar de gangen waren helemaal verlaten, het was dan ook nog maar vroeg in de ochtend. Bij zijn shuttle aangekomen liep hij direct naar het achterste gedeelte waar hij zijn uniform aandeed. Het grey-top uniform zat als gegoten, hij had hem speciaal laten verzetten aangezien de standaard maten hem nooit goed zaten.

‘Computer start de motoren en zet een koers naar de Uss Lagrange.’
De computer stemde in.

Waarom waren vrouwen niet meer als de computer, ze sprak zo goed als nooit tegen. Maar dat zou het natuurlijk een stuk minder leuk maken. Om ergens plezier van te krijgen moest je er werk voor verrichten, iets wat zijn pleegouders hem al vroeg geleerd hadden, om geld zaten ze niet verlegen, maar als hij iets wou moest hij er eerst altijd voor werken.

Hij had het grootste gedeelte van zijn jeugd rond gebracht op starbases en een aantal schepen. Het leven wat hij nu nog steeds leidde. Hij was in zijn leven misschien maar 12 keer op aarde geweest.

De Uss Lagrange lag bij starbase 234, dat was ongeveer twee uurtjes op warp 8, vanaf het punt waar hij nu was.

‘Computer download de crewlist van de uss Lagrange naar mijn computer en open hem.’

Christopher pakte zijn persoonlijke computer en zette deze op zijn schoot terwijl hij languit ging zitten met zijn benen op de overige lege stoel. Het was toch wel handig om de meeste mensen bij naam te kennen, de Captain was een gejoinde trill had hij vorige week al gelezen, dat zou nog vreemd zijn. Praten tegen iemand die levenservaring heeft van misschien wel een paar 100 jaar.
Laatst gewijzigd door Tactical_Cube op 16 jan 2007, 11:48, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

Afbeelding

Sydnee liep opgetogen door de gangen van de LaGrange. Haar voeten begonnen al wat zeer te doen van het vele lopen, maar haar enthousiasme had de overhand. In de ruim 3 uur dat ze haar eerste voet op het dek van de LaGrange zette, viel ze van de ene verbazing in de andere. Natuurlijk had ze van tevoren al de specs van het schip goed doorgelezen, maar een paar digitale schemaatjes zeggen eigenlijk helemaal niets. De belangrijkste plaatsen van het schip had ze al gezien. Engineering was echt geweldig! Stiekem was ze best jaloers op de Chief Engineer, die moet vast in zijn nopjes zijn. Sickbay was ruimer dan ze had verwacht en de transporterroom juist weer kleiner. Het enige wat nu nog restte was de brug. Ze had voorgenomen de brug als eerste te bezoeken, maar het was beter het beste tot het laatst te bewaren. Tenminste, ze hoopte dat het de moeite was. De brug van de standaard Nebula was nu niet bepaald spetterend te noemen. Er gingen geruchten dat de brug mee was genomen in de refit, en daar hoopte ze dan ook erg op. Bovendien kon ze haar tour dan mooi eindigen door zich te melden bij de captain.

De deuren van de turbolift schoven open. Sydnee bleef even in de deuropening staan. De brug was beter dan ze ooit had durven dromen en daar, temidden van alle consoles, stond hij dan. Onmiskenbaar. De captain.

~Leuke vlekjes~ dacht ze bij zichzelf.

Ze strekte haar rug, trok haar uniform strak, nou ja, iets strakker. Hij moest niet het verkeerde beeld van haar krijgen. Zelfverzekerd liep ze op hem af. Immers, eerste indrukken zijn het belangrijkst! Hij stond met meerdere officieren te praten, kopje thee in zijn hand. Lekker casual.
“Sir.” zei ze om de aandacht te trekken. Oogcontact. Mooi, nu komt het. Ze stak haar hand uit.
“Lt.-Cmdr. Sy…”
Verder kwam ze niet. Waarom starship-designers het leuk vonden om hoogteverschillen aan te brengen op de meest onmogelijke plaatsen zou altijd een raadsel voor haar blijven. Haar linkervoet vond geen ondergrond meer en voordat ze het door had, smakte ze op de grond. Ze lag languit gestrekt, recht voor de voeten van haar commanding officer. Lang lag ze echter niet op de grond en met een vuurrood hoofd sprong ze weer op.
“Ehm…Lt.-Cmdr Sydnee Casteel, chief operations, meld zich voor actieve dienst…sir….”
De stilte leek eeuwig te duren en ze wachtte op het verlossende woord van captain Verix. Tenminste, als hij niet samen met de rest in lachen uit zou barsten.

~Typisch Syd...echt typisch.~
Gebruikersavatar
Guess who?
Admiral
Admiral
Berichten: 13287
Lid geworden op: 12 apr 2004, 16:42
Locatie: Delft
Contacteer:

Bericht door Guess who? »

De schilderijen en foto’s hingen aan de muren en bovenal, de digitale piano was neergezet. Juliaan was tevreden met hoe hij zijn kamer had ingericht. Juliaan keek nog even door het raam en zag toen zijn piano weer staan. Hij nam plaats op het krukje en begon met een vrolijk deuntje, kort daarna keek hij naar buiten en speelde wat in hem op kwam.

Beluister het pianostukje hier

Plots hoorde Juliaan een raar geluid en stopte met spelen. Er verscheen een schermpje uit het bureau in de kamer. Op het schermpje was een bericht van de captain. Of alle departementhoofden zich even wilde melden bij de captain. Het duurde even voordat Juliaan door had dat hij daar ook bij hoorde, ook al was hij ondergeschikte aan het hoofd van het Security/Tactical department.

Vlug trok Juliaan zijn uniform aan en keek nog even in de spiegel. ‘Dat zit allemaal wel goed.’ mompelde Juliaan in zichzelf. Snel bestelde Juliaan nog even een glas water bij de replicator. Na het glas water opgedronken te hebben keek Juliaan nog even goedkeurend de kamer in en liep de gang op. Achter zich hoorde hij de deuren van zijn hut sluiten en hij liep nog even naar een paneel aan de muur van de gang. Daar vroeg Juliaan of de Chief van het Security en Tactical department al aanwezig was. De computer antwoordde dat deze nog niet op het schip was. Juliaan sloot het scherm af en besloot naar turbolift te lopen.
De turbolift ging richting de brug en als snel kwam de lift tot stilstand.

Overal liepen mensen toen de deuren van de turbolift openden. Juliaan zag de verschillende stations op de brug en zag op twee stations het woord “Tactical” staan. Hiermee werd meteen duidelijk dat op functionaliteit niet bespaard was. Namelijk wanneer er geschoten moest worden zou Juliaan schuin achter de stoel van de captain staan. Op rustiger dagen zou hij bij het station langs de zijkant zitten.

Juliaan zag een vrouw blozend bij de captain staan. De captain zag er uitgerust uit met zijn kopje thee en schudde vriendelijk de hand van de lieutenant commander. Juliaan wilde de captain nog maar even met rust laten en liep alvast naar zijn station langs de zijkant van de brug.”Zozo, ziet er goed uit.” zei Juliaan zacht en keek snel even op om te zien of niemand dit hoorde. Juliaan had een soort van afwijking om hardop te praten en dit kon nog wel eens verkeerd opgevat worden. Het bleef druk met mensen op de brug en er werd overal gepraat. Juliaan keek dus nog eens op het scherm van zijn station en zag de nieuwe indeling van de menu’s. “Dat is handig.” mompelde Juliaan, die erg blij was met de nieuwe lay-out van het station. Ook viel hem meteen op dat het deflector schild anders was dan anders. Hier had hij al alles over gelezen en keek op naar de captain.

Ha, de captain is eindelijk vrij’ dacht Juliaan, die snel op de captain af stapte. “Goedemiddag, captain Verix was het hè?” Na kort even voorgesteld te hebben liep Juliaan terug naar zijn station. Hier zou hij nog wel even blijven zitten totdat het hoofd van zijn departement er zou zijn.
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Afbeelding
Lt.-Cmdr. Kea'e Kumeliki - Chief Medical

“Ma’am, met alle respect, weet u wel waar u mee bezig bent?”
“Dat weet ik niet, ensign, maar ik denk niet dat zelfs de beste dokter hier raad mee zal weten...”
"Ik zal toch iets moeten doen?"
“Dr. Yamamoto zou eventueel nog...”
“Dr. Yamamoto is er nu niet meer! We zullen dit zelf onderhanden moeten nemen...”
Kea’e keek naar de beteuterde ensign. “Luister, ensign. Het spijt me als ik zo hard aankom, maar we zijn nu aangewezen op onszelf, en de kennis die we bezitten. We zijn niet echt in de positie om medische hulp te vragen.”, Kea’e keek om zich heen. De noodverlichting brandde. De Merrimack lag al enkele uren ‘dood’ in de ruimte. De ziekenboeg lag vol. Aan de ene kant gewonden, aan de andere kant crewleden met een voor de medische staf nog onbekende aandoening.
Was het viraal? Metabool? Ze beredeneerde in rap tempo wat het kon zijn. De eerste met de symptomen kwam een dag eerder al binnen. Toen had ze er niks bijzonders achter gezocht. Maar er waren er langzaamaan meer bij gekomen. Tijdens een zoveelste ruimte strijd verergerden de symptomen, terwijl de binnenkomende gewonden steeds meer werden. De spanning was te snijden. De druk was groot. Iedereen deed zijn best. Het uitvallen van de energie hielp ook niet echt de gemoederden hoog te houden. Slechts enkele instrumenten waren nog werkzaam.
"Temperatuur is verhoogd. Pupillen verwijd. Bloeduitstortingen. Een diagnose stellen wordt nog wel moeilijk zo..."
Plots voelde Kea’e hoe ze door een schok tegen een console geworpen werd. Het schip schudde hevig.
“Lieutenant? Lieutenant!?...”


“Lietenant Commander..? Ma’am?! Tijd om wakker te worden. We naderen starbase 234."
Kea’e wreef in haar ogen. "Nu al? Heb ik dan zo lang geslapen?" Ze was al een ruime tijd op weg naar de starbase, vanuit aarde. Deze dagen had ze ook gebruikt om over het een en ander na te denken. Misschien had haar vader toch gelijk? Ze wachtte geduldig tot het transportschip met de starbase gedocked was. Ze regelde dat haar spullen gelijk naar LaGrange overgeplaatst werd. Ze was er op tijd aangekomen, dus besloot ze eerst even wat rond te lopen op de starbase, voor ze zich zou melden op USS LaGrange.
Laatst gewijzigd door Dawn op 17 mar 2007, 21:26, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

Captain Jasper Verix

Nadat Jasper kennis had gemaakt met de Flight Control Officer, Lt. Harper, en de Chief Engineer, Lt. commander Fisher, draaide hij zich om en zag dat de volgende lading officieren de brug op kwam stromen. Eén van hen was vrouwelijk en kwam direct zijn kant op, maar voordat Jasper zich kon bedenken wie het was struikelde ze over de verhoging in het midden van de brug. "Alles in orde?" vroeg hij, op haar neerkijkend met een iets opgetrokken wenkbrauw, alvorens zijn hand uit te steken en haar omhoog te helpen toen ze snel weer op wilde staan, "Weet je, ter attentie staan werkt een stuk beter als je rechtop blijft." zei hij met een kleine grijns.

Terwijl de vrouw zich voorstelde zag Jasper over haar schouder dat een relatief jonge mannelijke officier zijn kant op kwam, en Jasper meende zijn gezicht te herkennen van de Chief Tactical's personell file. Hij had daardoor niet meteen door dat Sydnee uitgesproken was, zodat er een kleine stilte ontstond die als pijnlijk ervaren kon worden. "Welkom aan boord, commander. Pas in het vervolg wel op het opstapje, ik denk niet dat dat snel gaat verdwijnen." grapte hij terwijl hij haar hand schudde.

“Goedemiddag, captain Verix was het hè?” vroeg de jonge officier. Jasper vond hem nogal direct, maar of dit positief of negatief was had hij nog niet besloten. "Dat klopt. En jij bent de Chief Tactical in opleiding, als ik me niet vergis?" Jasper wist nog niet helemaal wat hij van deze jongeman moest maken, maar was ervan overtuigd dat hij er snel achter zou komen hoe deze vork in z'n steel zat.
Laatst gewijzigd door Raynor's Revenge op 16 jan 2007, 13:04, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Afbeelding Commander Christopher T. Ryan
Executive officer: Uss Lagrange


Er klonk harde muziek door de shuttle, Christopher zat nog steeds uitgestrekt op de pilotenstoel, dat was een voordeel geweest van zijn nomadenleven, hij had al vroeg geleerd hoe je een shuttle moest besturen omdat dat de manier was die het meest werd gebruikt om te reizen.

‘Open up your heart, what do you feel?!’ zong hij luidkeels mee
‘Word hold on!’

Laatst had hij in de database wat oude muziek gevonden en hij was er achter gekomen dat hij dat veel leuker vond dat de muziek die tegenwoordig werd gemaakt. Dat kwam misschien ook omdat er al honderden jaren muziek werd gemaakt, uiteindelijk zou het meeste gemaakt zijn.
“I don't wanna hear, I don't wanna know
Please don't say you're sorry
I've heard it all before
And I can take care of myself”


Het zou nu nog ongeveer een kwartier duren voor hij bij de starbase aan zou komen, de starbase waar hij nog aardig wat mensen kende, op deze starbase hadden zijn ouders 3 jaar geleden nog gewoond voordat ze weer ergens anders heen waren gegaan.
You came over to me, looked me in the eyes and said for sure
~Inkomende oproep van starbase 234, doorschakelen staat door, u kunt spreken.~
You had your hands all over my body tonight
You didn't care about respectability
People staring cos you really made a scene
It must have looked like we were doin it…


Opeens viel het rode lichtje op, er stond een kanaal open.
‘Computer stop de muziek.’
De muziek stopte, wat moest hij zeggen? Dit was echt zo’n moment dat je jezelf wel voor de kop kon slaan, waarom had hij inkomende oproepen ook op gelijk doorschakelen staan?
‘Ehm Christopher Ryan hier, met wie spreek ik?’ vroeg hij voorzichtig.
Wat wou hij nu graag niet hier zijn.
‘Christopher ben jij dat? Ik dacht je stem al te herkennen.’ Zei een vrouwelijke stem aan de andere kant van de lijn, hij kon horen dat ze haar lach probeerde in te houden.
Het was alsof er een last van zijn schouders viel, het was Leah, de Communications officer van de starbase.
‘Ja ik ben het, zeg heeft iemand anders het ook gehoord?’ …Eerst weten hoe groot de schade was…
‘De schade zal wel meevallen ik had mij koptelefoon in, hoogstens heeft enisgn Hughs hier naast me je serenade gehoord, dus waar leek het op dat we aan het doen waren?’
‘Dat vertel ik je straks wel, kan ik binnenkomen?’
‘Je weet het toch jij bent altijd welkom, ik zal op je wachten.’

De laatste 10 minuten liet hij de muziek maar uit staan, één blunder voor vandaag was wel genoeg geweest, stel dat het de Lagrange was geweest en dat hij lekker over de bridge heen had staan schreeuwen.
Toen Christopher 10 minuten later het landingsdek op kwam stond Leah hem daar inderdaad op te wachten.
‘Hoe lang is het al weer geleden?’ begon ze terwijl hij naar haar toeliep
‘3 jaar denk ik.’ Antwoordde hij
‘Veel te lang, kom eens mee ik moet je iets laten zien in Cargobay 9.’
‘Aha cargobay 9 hé, daar komt toch nooit iemand?’ zei Christopher met een lach.
‘Ah dus dat weet je nog wel, schiet nou maar op ik heb niet veel tijd.’
‘Ik ook niet, ik ben commander geworden.’
‘Ik dacht al wat anders te zien aan je.’ Antwoordde Leah terwijl ze de cargobay inliepen.
‘Mooi, wacht even, even wat losmaken.’
Maar hij werd al op de grond gegooid.
‘Haha je hebt echt haast hé?’ lachte hij
‘Laat mij dan maar even.’ En hij rolde zich om zodat hij bovenop Leah lag.
Het voelde anders dan vroeger, ze kenden alle rustige plekjes op de Starbase, waarschijnlijk waren ze ze ook allemaal langs geweest, maar nu hij Commander was zou het heel anders zijn als ze betrapt werden, maar een laatste keer kon geen kwaad toch?

20 minuten later liep Christopher de Uss Lagrange op. Het was een groot schip, hij had maar één keer eerder op een schip gediend dat groter was en dat was in de oorlog geweest, een galaxy klasse schip. Van binnen zag de Nebula er op sommige plekken hetzelfde uit, maar hij wist dat het schip ten eerste kleiner was en ten tweede zwakker in gevechten.
‘Deck 1, de bridge.’ Zei Christopher toen hij in een turbolift stond en zijn pak wat strakker aantrok, en even nakeek of zijn broek goed dicht zat.

Even later, sneller dan hij had verwacht voor zo’n groot schip, gingen de liftdeuren weer open. Hier was het dan, de plek waar hij veel tijd zou doorbrengen. Gelukkig was het een refit brigde, op de oude bridge had hij niet eens kunnen zitten.
Daar aan de andere kant van de bridge stond hij, de Captain, net met een andere officier te praten. Christopher herkende het gezicht van de foto’s die hij eerder had gezien. Nou moest hij ook nog wachten, dan had hij net zo goed wat langer afscheid kunnen nemen van Leah.
Hij liep een stukje in de richting van de Captain en ging op de reling zitten wachten tot hij aan de beurt was. Terwijl hij daar zat keek hij een beetje rond, er waren al een aantal mensen op de bridge, en hij had al kunnen gaan zitten op zijn plek, maar hij wou beleefd doen en eerst de captain spreken voor hij iets anders deed.

Off:
Tag: de Captain
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

Afbeelding
Afbeelding Luitenant Commander Bobby ‘Bob’ Fisher

Uss LaGrange brug.

Nadat Bobby had kennis gemaakt met de kapitein en enkele overige officieren op de brug viel zijn blik op een klein station net rechts van het hoofdscherm.
‘engineering’ stond daar met kleine letters boven geschreven. Had hij een eigen plek op de brug gekregen? Waarvoor had hij dat nodig? Hij had toch een eigen kantoor beneden?
Hij liep op het station toe en ging daar zitten. Op zich was dit ook wel handig, hij was gelijk op de brug om te kunnen reageren op de commando’s van de kapitein.
Eventjes zuchtte hij, hij bedacht zich nu wat Tanya zou zeggen. ‘Nu doe je gelijk wat brugervaring op.’ Als het aan haar zou liggen was hij nu al naar de kapitein gestapt voor de SO positie.
Afwezig draaide hij wat aan zijn ring. Toen zij gingen verloven had hij haar alvast een ring gegeven. Die heeft hij ook nooit meer teruggezien.
Diverse statistieken scrolden voor zijn ogen. Alles zag er goed uit. Hij moest nu toch maar eens kennis maken met zijn plaatsvervanger. De goede man zou ook benieuwd zijn.
Bobby stond op en liep langs nog meer nieuwe officieren, ondertussen beleefd groetend, naar de turbolift.

USS LaGrange Engineering 2 minuten later

Bobby liep engineering binnen. Voor hem stond een beer van een man. Zeker 25 centimeter hoger torende de man boven hem uit. Bobby schatte hem ook zeker 100 kilo.
Vervaarlijk zag de man eruit. Bobby wist zeker dat hij geen ruzie met de man wilde. Vooral omdat hij op dit moment recht in de man zijn nek keek.
Recht voor Bobby’s ogen schitterde twee knopjes, 1 open en 1 dichte voor zijn ogen.
“Ehm goedendag luitenant” zei Bobby dan.
De man knikte hem toe. “Commander. Plezierig kennis te maken. de naam is Valdero Morningside.”
Deze wisseling van woorden had de aandacht getrokken van een andere man. Deze kwam er ook bij staan.
Bobby zuchtte eens, deze man was al net zo groot, alleen wat slanker en met de vele stippen welke een trill achtergrond inhield.
Zijn plaatsvervanger was erbij komen te staan.
“Luitenant Joran Dal, chief”
Bobby groette nu beide mannen.
“Zo heren, klaar voor een nieuw avontuur?”


reply Joran en Valdero
Gebruikersavatar
CmdrCrichton
Captain
Captain
Berichten: 2985
Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07

Bericht door CmdrCrichton »

Leonard zette zijn bord en mok in de replicator. Lekker geluncht al zeg ik het zelf. Hij pakte een padd van zijn tafel en liep zijn kamer uit. Hij probeerde wat orde te scheppen in het bemanningsmanifest, waar alles redelijk kris kras door elkaar stond. Er stonden veel werklui van de starbase op welke iedere keer als ze aan boord en van boord gingen dit moesten aangeven in de computer. Wat een gedoe, andersom is het vele malen makkelijker.

“Dek twee” en Leonard stapte de turbolift in. Ik zie er naar uit kennis te maken met mijn chief, nogal een norse man van wat ik gehoord heb. Hopelijk kan ik er net zo goed mee overweg als mijn chief op de starbase. Nu eerst op weg naar Bjorn Sevensön, ik zie er naar uit hem te ontmoeten. De liftdeuren schoven open en Leonard liep de gang in. Hij lijkt me een interessant persoon en als ik met hem samen ga werken, wil ik toch wel weten met wie ik te maken heb. Daarnaast ben ik als assistent chief nu in leiding van de afdeling security. Ik heb nog een mooi klusje voor Björn. Leonard stond voor Bjorn’s deur en belde aan.

-off-
Tag: Bjorn
Gebruikersavatar
Lisanne
Cadet 2nd Class
Cadet 2nd Class
Berichten: 31
Lid geworden op: 10 jan 2007, 22:40
Contacteer:

Bericht door Lisanne »

ON :

Susie maakt zich klaar om te beginnen, haar eerste dienst op de LaGrange, ze was erg benieuwd hoe iedereen zou zijn, ze kijkt in de spiegel, en begint gelijk een beetje te lachen, '' serieus zijn moet je geboren mee zijn, ik, ik ben er dus niet mee geboren'' zegt susie en loopt haar kamer uit, haar dienst begint op de brug, ja wat moest een Commuications officer anders doen, de engineer uithangen, nee dat doen Commuications officers niet, ze moest zich maar gaan melden op de brug,

ze loopt de turbo lift binnen '' Bridge '' zegt susie met een glimlach en even later is ze op de brigde, ze stapt uit de turbo lift en kijkt om haar heen, '' wow '' zegt ze, ''Indrukwekkend he'' zegt de captain die omkijkt en hoorde wat ze zei, '' ja nou en of'' zegt susie, de captain loopt naar haar toe en steekt zijn hand uit, '' Captain Jasper Verix '' zegt ie vriendelijk, '' Susie Quinn'' zegt susie en schud zijn hand, '' aah Quinn, daar is je plaats'' zegt verix en wijst naar een lege stoel bij een controle, susie glimlacht, en loopt erna toe en gaat zitten.
Gebruikersavatar
Guess who?
Admiral
Admiral
Berichten: 13287
Lid geworden op: 12 apr 2004, 16:42
Locatie: Delft
Contacteer:

Bericht door Guess who? »

Gesprek met de captain:

“Goedemiddag, captain Verix was het hè?” vroeg Juliaan Sneeuw. De captain keek wat ongemakkelijk. Juliaan trok zich er maar niks van, de captain antwoordde al vlug: "Dat klopt. En jij bent de Chief Tactical in opleiding, als ik me niet vergis?"
"Klopt helemaal, ik ben chief van het tactical department maar ben nog wel ondergeschikte van de chief van het Security/Tactical department." antwoordde Juliaan enthousiast. Als u het niet erg vindt, ga ik alvast achter mijn station zitten. De captain knikte en Juliaan liep naar zijn console.

Vanaf deze plek zag Juliaan nog allerlei officers de brug op stappen en de captain groeten. Juliaan besloot later nog wel kennis met hen te maken. Op dit moment was hij vooral benieuwd naar de komende tijd. Hij was nog nooit op starbase 117 geweest en hoopte stiekem dat er nog wat quantum torpedo's ingeladen zouden worden.
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Afbeelding
Lt.-Cmdr. Kea'e Kumeliki - Chief Medical

- Starbase 234 -

Kea’e had een plekje opgezocht in de kleine bar op de starbase. Ze dronk een kop koffie terwijl ze een op een PADD de gegevens van haar staff doornam. Ze had nog geen kans gekregen om meer te lezen over de groep mensen die ze aan zou gaan sturen. Terwijl ze de personeelgegevens doornam, gingen haar gedachten weer de loop. Waarom was zij aangesteld als hoofd? Ze had mensen onder zich die zich in haar ogen meer geschikt leken dan zijzelf. Onder andere dr. Benson. Hij was wat ouder dan haar en had zich gespecialiseerd in xenobiologie. Bij het lezen van zijn en andere personeelgegevens begon bij Kea’e de twijfel toe te slaan. Alle mensen in haar staff bleken wel gespecialiseerd te zijn in het een of ander. Ze vond zichzelf meer een allrounder. Niet veel bijzonders. Van veel dingen wist ze wel een beetje, maar ze zou nooit zoveel kunnen weten als haar assistenten op hun respectievelijke vakgebied...

Nadat ze haar koffie ophad, zocht ze een openbare terminal op. Ze wist niet zeker wat ze wou doen, maar haast automatisch schreef ze een bericht naar starfleet command. Haast overtuigd dat haar aanstelling een vergissing was. Kea’e deed er bijna tien minuten over om haar bericht op te stellen. Las het nog een keer door en verstuurde het. Ze wist niet wat er nu zou gebeuren. Haar spullen waren al naar de Lagrange gestuurd. Ze besloot ze op te halen en terug te gaan naar huis. Het kan haast niet anders dan een vergissing zijn. Haar gegevens bij starfleet command zouden vast wel omgewisseld zijn met iemand die werkelijk voor de Lagrange aangesteld zou moeten worden. Het zou rechtgetrokken worden en dan zou ze haar echte aanstelling ontvangen. Ze liep een kwartier. Een half uur. Ze kwam uit bij de habitat level van het station, en ook een keer bij de lading ruimtes tussen de ontelbare kratten, tonnen en containers.
Oriëntatie was nooit haar sterkste punt geweest.
”Ooit kom ik er wel...”, dacht ze bij zichzelf. Nog niet geheel overtuigd van het feit dat het beter was om aan iemand van het starbase personeel de weg te vragen. Ze doolde nog een klein halfuurtje rond, voor ze terecht kwam in een gang die zich dicht bij de Lagrange leek te bevinden. Ze kon het schip door de ramen van de gang zien. Het vertrouwen kwam weer terug, nu dat ze op het goede spoor leek te zijn.

- USS Lagrange -

Uiteindelijk kwam Kea’e aan bij de dockingpoort naar het schip toe. Ze meldde zich bij de officier die alle binnenkomende en vertrekkende personen controleerde. Van deze Lieutenant kreeg ze te horen waar haar hut was, en hoe ze er kon komen. Haar hut kreeg ze relatief snel gevonden, mede dankzij de vele plattegrond displays die ze raadpleegde om te controleren of ze wel de juiste kant op ging.
Op het scherm in haar hut knipperde een boodschap. Ze had twee berichten, en besloot deze maar te openen. De eerste was van de captain met het verzoek aan alle afdelingshoofden om zich te bij hem te melden. Na het einde van dit bericht volgde een bericht van rear admiral Coburn.

“Dr. Kumeliki, ik heb uw bericht ontvangen over de twijfels over uw aanstelling. Ik wil u hierbij melden dat uw twijfels geheel ongegrond zijn. Uw ondergeschikten beschikken veel kennis in bepaalde vakgebieden, maar waar u in uitstraalt volgens uw vorige meerderen, is iets wat we verwachten wat noodzakelijk is op deze missie. Tijdens de oorlog heeft u bewezen uw hoofd koel te kunnen houden in situaties die gepaard gaan met grote druk. U heeft uw medische divisie op de USS Merrimack met succes aangestuurd, na het overleiden van uw afdelingshoofd. Uw eigenschappen om nieuwe kennis snel eigen te maken, en deze aan te passen aan de benodigde situaties, alsmede uw brede kennis en goede fysieke gezondheid was voor Starfleet Command de reden om u aan te stellen op deze post. U heeft een uitmuntende team van experts tot uw beschikking. Wij verwachten dat u hen even goed kunt aansturen als u uw afdeling deed op de Merrimack.

Met vriendelijke groet,

Rear Admiral Coburn”


Dit bericht hakte erin als een bom. Ze had niet verwacht om deze redenen aangesteld worden voor deze missie. Ze las het nog een keer door. Ergens zat er wel een zekere logica in. Tja, als ze er op hogerhand zo goed over nagedacht dan zal het wel zo zijn.
Half verdoofd, terwijl ze het bericht in haar hoofd bleef herhalen, begon ze haar spullen uit te pakken. De kast was inmiddels al gevuld met haar uniformen en wat vrijetijdskleding, toen ze zich opeens bedacht dat ze zich nog moest melden bij de captain. Ze besloot dat eerst te doen, voor ze de rest van haar spullen uit zou pakken.
Kea’e verliet haar hut, en liep een richting uit. Deze keer had ze goed gegokt en kwam ze binnen een minuut uit bij een turbolift. Ze wachtte enkele seconden tot de lift aankwam en stapte in. “Brug”. Enkele ogenblikken later schoven de deuren open en de brug verscheen voor haar ogen. Het zag er best wel goed uit. Ze had altijd gehoord dat Nebula bruggen klein en bedompt waren maar dat was bij dit schip helemaal niet het geval. Een kluitje hooggerankte officieren had zich in het midden van de brug verzameld. Aarzelend stapte ze de brug op. Opeens bedacht ze zich dat de captain misschien wel niet op de brug aanwezig was. Voorzichtig schraapte ze haar keel. “Pardon, ik zoek de captain...”
Laatst gewijzigd door Dawn op 17 mar 2007, 21:26, 2 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
uss defiant
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5700
Lid geworden op: 21 mei 2003, 19:49

Bericht door uss defiant »

Nadat Ian zijn spullen had uitgepakt en de computer wat muziek had geleerd begon Ian aan zijn log. Hij had nog niet zoveel te melden; er was dan ook nog maar weinig gebeurd. Toen hij zijn log af had liep hij richting de dichstbijzijnde turbolift. "Bridge"

De deuren schoven open en Ian keek vol verbazing. Hij wist dat het schip een refit was en dat de brug gewijzijgd was, maar zo'n drastische wijziging had hij niet verwacht. Hij is een stuk groter, vraag me of vanwaar ze die ruimte af hebben gehaald.
Ian liep eens rustig de brug rond. De brug was efficient gebouwd. Elke hoek bevatte wel een console. Het romulan console dat zorgde voor de verbeterde schilden viel onmiddelijk op. Ze hadden duidelijk geen moeite gedaan de console wat beter bij de rest te laten passen. Ian moest er wat van glimlachen, toen zijn oog viel op zijn console. Het was groter dan hij gewend was, maar hij had dan ook nog nooit op een Nebula gediend, hét verkenschip binnen de Federation.
Ian wilde al meteen erop af stormen, maar bedacht zich toen hij zag dat de captain klaar was met de andere officieren. Ian stapte op hem af en zei: "Lieutenant Commander Ian Hunt meldt zich voor dienst, sir!", maar wat hij dacht was: God, wat haat ik protocol. Ian liet dit echter niet merken. Hij wist nog niet met wat voor een soort captain hij te maken had.
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

"Klopt helemaal, ik ben chief van het tactical department maar ben nog wel ondergeschikte van de chief van het Security/Tactical department." antwoordde Juliaan enthousiast. "Als u het niet erg vindt, ga ik alvast achter mijn station zitten."
Jasper knikte en Juliaan liep naar zijn console. ~Ik ben erg benieuwd hoe deze het gaat doen. Hij lijkt in ieder geval enthousiast genoeg~ Met een kleine glimlach keek Jasper om naar de turbolift deuren, waar net een jonge vrouw door naar binnenkwam die nogal onder de indruk van de brug leek. Dit bleek Lieutenant Quinn, de comms officer, te zijn. Na een kort gesprekje verdween zij richting haar station. Niet veel later verschenen er twee officieren die in blauw gestoken waren. De één leek een beetje onzeker en vroeg waar de captain was, terwijl de ander direct op hem afstapte en zich voorstelde als de Chief Science. "Meneer Hunt, aangenaam." zei Jasper met een beleefd knikje, alvorens zich naar de andere officier te wenden. "En U bent mevrouw Kumeliki, neem ik aan?" Er leek geen einde aan dit voorstelrondje te komen. De XO zat ook nog steeds te wachten, maar het leek Jasper beter nog even te wachten voordat hij naar hem toe ging; als de rest al langs was geweest konden ze immers rustig praten in de ready room zonder gestoord te worden.
Gebruikersavatar
Blind Guardian
Fleet Admiral
Fleet Admiral
Berichten: 18795
Lid geworden op: 23 jun 2002, 21:14
Locatie: Postbus
Contacteer:

Bericht door Blind Guardian »

Er klonk harde muziek uit het slaapvertrek / hut, van Bjorn, behalve een passie voor Klingon Opera's, had hij ook een oor ontwikkeld voor zogeheten Metal. Een muziek soort die rond de 20e eeuw was ontwikkeld door verschillende artiesten, in de 24e eeuw werd er nog steeds geluisterd en vaak Tribute, van Tribute bands traden nog regelmatig in culture faciliteiten op. In de periode dat Bjorn op de Aarde was geweest, en daarvoor op Vakantie had hij wat kenissen ontmoet met ongeveer dezelfde muziek smaak.

Ook had hij vaak met moeite en toegang gekregen tot een Database vol met nostalgische Metal Muziek... Waarvan Bjorn momentueel nogal hard Muziek van de 20/21e oost europeese folksmetal band genaamd Moonsorrow. In eerste instantie hoorde hij de deur bel niet... Maar naarmate het volume van de Deurbel hoger werd (Bjorn had dat eerder zo ingesteld)... 'Computer, muziek volume 2'...

'Binnen'...

De Lange Zweed stond voor een Amerikaan die in tegenstelling wat hij gezien had niet eens veel kleiner was dan hem... Ruime schatting hoogsuit een centimeter of tien... Door zijn uniform en wat hij gelezen had, kwam Leonard McCallen de Assistent Chief Security.

'Ah, U bent Lieutenant Junior Grade Leonard McCallen, neem ik aan'. Sprak Bjorn. 'Dat ben ik Lieutenant JG. Bjorn Sevenson neem ik aan', Sprak Leonard. 'Inderdaad'. Zoals gebruikelijk schude Bjorn de Hand met zijn Collega Leonard.

'Ah, sorry dat ik u niet eerder hoorde en er nogal 'klingon' uitzie'. Sprak Bjorn. Refereerde naar klingon 'casual' outfit die hij aangetrokken had, voor klingons was het nogal Casual, maar voor mensen zag het er al redelijk vlug bedreigend uit. ' En uiteraard de muziek, ik verwachte niemand, is onze chief al gearriveerd ondertussen', Sprak Bjorn. 'Nee hij is nog niet gearriveerd, maar ik heb wellicht werk voor jouw als je intresse hebt', Sprak Leonard.

Bjorn knikte. ' Ik geloof dat wij van gelijke rang zijn, maar aangezien ik nog vrij nieuw ben op een Federatie schip, heb ik geen bezwaar in een taak voor u op te volgen, zolang het niet oneervol is', dat laaste zij Bjorn met een hartelijke glimlach op zijn gezicht.

'Ha !, spreek me niet aan met u Bjorn, denk dat wij als gelijke elkaar wel als voornaam aanspreken, daarnaast heb ik gelezen dat jij al aardig wat slagveld ervaring hebt meegemaakt tijdens de Domion Oorlog en zeker een jaar of vier ouder bent dan mij', sprak Leonard. ' Dat klopt, maar ik heb gelezen dat jij op een Federatie schip gediend hebt wat vernietigd werd tijdens de Domion oorlog, Sprak Bjorn.

Wacht even, ik kleed me even om in mijn security outfit, als je me even een paar minutjes geeft', sprak Bjorn. Leonard knikte en deed de deur achter zich dicht...

Enkele minuten later stond Bjorn klaar in gele Security Officier... En tijdens het lopen naar Bjorn's eerste opdracht op het sterrenschip praten ze nog over hun ervaringen met de Domion Oorlog...

Reply: Leonard
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Afbeelding Commander Christopher T. Ryan
Executive officer: Uss Lagrange


De aanstroom van alle officieren die zich kwamen melden begon Christopher redelijk te irriteren. De meesten waren zo zenuwachtig dat het er vanaf droop, althans zo leek het bij sommigen. Hij had al gehoord dat Chief of Operations een smak recht voor de Captain had gemaakt, bij het idee alleen al moest hij zijn lach inhouden. Hij zat nog steeds op de reling om zich heen te staren, hij zat hier nu al een tijdje.
Christopher stond op en liep naar de Chief Tactical.
‘Goedemiddag, ik zal me even voorstellen.’ Zei hij terwijl hij Juliaan Sneeuw aankeek en zijn hand uit stak.
‘Ik ben Commander Christopher Ryan.’
Juliaan gaf hem een hand en stelde zichzelf toen voor.
‘Leuk kennis te maken sir, ik ben Juliaan Sneeuw, de Chief Tactical Officer.’
‘Insgelijks, zeg zou jij de Captain kunnen zeggen wanneer hij tijd voor mij heeft dat de computer me weet te vinden?’ Terwijl hij dat zei wist hij dat er irritatie in zijn stem had doorgeklonken, maar dat kon hem op dit moment niks schelen.
‘Ik zal het doen sir.’
‘Bedankt Lieutenant.’ Zei Christopher, en hij stapte de turbolift in.

‘Computer Officer’s Mess.’
De computer maakte een instemmend geluidje en de turbolift werd in beweging gebracht. Het turbolift systeem was normaal gesproken erg betrouwbaar, maar tijdens de oorlog had het vaak niet gewerkt. Daardoor had iedereen via de jeffrey tubes gemoeten, het voordeel daarvan was dat het goed voor je lichaam was, iets waar Christopher veel mee bezig was. De vrije tijd die hij had besteedde hij aan zijn lichaam of aan iets anders waarin hij geïnteresseerd was.
De turbolift stopte bij de dichtstbijzijnde halte en liet Christopher eruit.
Het was nog een klein stukje lopen naar de officers mess, daar aangekomen zag hij dat er al aardig wat mensen zaten.
Hij nam plaats aan de bar naast een jonge vrouw met lang donkerblond haar.
‘Doe mij maar een proteïne shake.’ Zei Christopher toen de barman er aan kwam lopen.
‘Komt er aan sir.’ Werd er beleefd op hem geantwoord.
‘Zo toe maar een heuse proteïne shake.’ Zei de blonde vrouw die zich nu naar hem omgedraaid had, ze was niet in werkkleding en hij herkende haar gezicht niet, hij had geen idee wat voor functie ze had op het schip.
‘Civilian of Starfleet?’ antwoordde hij met een lach.
‘Starfleet.’ Antwoordde ze
‘Dat is nou jammer.’ Lachte hij ‘Ja een proteïne shake, spieren groeien niet uit zichzelf.’
‘Dus ze zijn niet aangeboren?’ zei ze met een glimlach terwijl ze naar Christophers armen keek.
‘Nee, jammergenoeg moet ik er nog moeite voor doen, maar dat vind ik niet erg als je naar het resultaat kijkt.’
‘Misschien moet ik dan ook maar eens een proteine shake nemen.’ Lachte ze
‘Nee een proteine shake is voor echte spieren, dat zou je mooie figuur geen goed doen, maar ik kan je wel helpen met training in mijn vrije tijd.’ Bood Christopher aan.
‘Nou misschien hou ik je daar nog wel aan…’ ze keek even naar zijn pips.
‘Toe maar… Commander.’
‘Christopher Ryan.’ Stelde hij zich voor
‘Jen Morgan.’

TAG: de Captain
Gebruikersavatar
.:Admiral-Janeway:.
Captain
Captain
Berichten: 2544
Lid geworden op: 08 aug 2005, 22:02
Locatie: Enschede

Bericht door .:Admiral-Janeway:. »

On:

(Engineering, USS Lagrange)

Joran was net klaar met alle diagnostics hij bekeek de resultaten en zag wat hij al dacht alle systemen werkten goed hij zette de informatie over naar een padd en liep toen naar een Ensign.
"Zou jij dit even naar de brug willen brengen?"vroeg hij, waarna hij de padd aan de Ensign gaf en die al snel weg liep. Hij hoopte dat ze snel zouden vertrekken, aangezien dit behoorlijk saai was.
Hij liep naar de Warp Propulsion system console en keek naar de huidige status van de Warp motoren.
Nou die zijn ook op stand-by
Niet ver van het console verwijderd stond zijn eigen console, waar hij dan ook naar toeging.
Ik dacht dat de Starbases en Sovereign en Galaxy klasses de enige waren die zo'n console hadden
Terwijl hij bezig was hoorde hij dat Valdero met de Chief Engineer stond te praten. Hij liep naar het stel.
"Lieutenant Junior Grade Joran Dal, chief"zei hij terwijl hij in de houding sprong.
“Zo heren, klaar voor een nieuw avontuur?” vroeg Bobby.
"Naar 1 jaar Starbase kijk ik daar wel naar uit"antwoordde hij.

Off:

reply:Bobby
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

"Weet je, ter attentie staan werkt een stuk beter als je rechtop blijft." zei hij met een kleine grijns. Het bleef nog even stil omdat Sydnee niet gelijk iets terug wist te zeggen totdat de captain het ijs brak. "Welkom aan boord, commander. Pas in het vervolg wel op het opstapje, ik denk niet dat dat snel gaat verdwijnen." grapte hij terwijl hij haar hand schudde.

~Ow geweldig. Hij vind het nog grappig ook…~

Ze glimlachtte wat ongemakkelijk naar de rest voordat ze snel richting het OPS-station liep. Ze plofte neer op de hoge kruk en gleed met haar hand over het console. Haar ongelukje van zojuist verdween al naar de achtergrond toen ze haar nieuwe werkplek aanschouwde. Het viel haar gelijk op dat Operations op de LaGrange minder omvatbaar waren dan op andere schepen. Geen Conn, bijna geen Comm, weinig sensors, het was vooral gericht op Internal Systems Control. Zonder dat ze het zelf merkte mompelde ze de functies terwijl ze die langliep.
“Resource Coordination, Schedules, Hardware and System Usage, Power Managing, secundairy sensor –and communicationcontrol…”
Natuurlijk kon ze het allemaal wel herverdelen zodat ze alles voor haar rekening kon nemen, maar het zag er naar uit, gezien het vele personeel dat zich hier alleen nog maar op de brug bevond, dat specialisatie op dit schip hoogtij vierde en ieder zijn eigen taak had.
Gezien er momenteel niet veel te doen was besloot ze maar haar nieuwe werkplek eigen te maken. Aan de ener kan vond ze het jammer dat iedereen hier wel een assistent had terwijl zei Operations in haar uppie kon doen. Aan de andere was Operations op een schip met zoveel varierende takken van specialisaties best wel alleen te doen.

~Zeker door iemand met mijn expertise~ Dacht ze terwijl ze een rondje draaide op haar kruk.
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

Afbeelding
Afbeelding Luitenant Commander Bobby ‘Bob’ Fisher

Uss LaGrange engineering

“Na 1 jaar Starbase kijk ik daar wel naar uit.”
Enigszins verbaasd keek Bobby naar de Trill. Sinds wanneer was een joined Trill het na 1 jaar al ergens zat. Het moest wel een heel avontuurlijke Trill zijn.
“Nou ja, ik heb begrepen dat we morgen de laatste van de officieren mogen verwachten en dat we daarna vertrekken.”
Terwijl Bob daar stond met zijn twee naaste medewerkers keek hij eens rond door de machinekamer. Daar liep een Master chief petty officer, en verderop een senior chief. Er liepen eigenlijk weinig mensen rond met lage rangen. Zelfs de ensigns zagen eruit alsof ze al aardig wat ervaring hadden.
Wat moest hij hier nog doen dan? Bobby dacht er nog even over na om te vragen of alle systemen gereed waren, maar na een blik door engineering deed hem dit vergeten. Alles was gereed. De displays waren allemaal in het groen en als je goed keek dan leek wel alsof iedereen druk bezig was, maar konden uiteindelijk niet goed verbergen dat ze niets te doen hadden.
Na nogmaals een blik door de ruimte viel het Bobby ook op hoe mooi het hier eigenlijk uitzag. Alles was mooi weggewerkt en alle displays waren precies goed. Niet te groot dat je verzande in de informatie, maar ook niet te klein dat je meerdere displays moest oproepen om de schipsstatus te krijgen.
“Heren, mijn complementen, het ziet er hier keurig uit.”
Bobby stapte tussen de twee mannen uit en klopte ze beide op de rug.
“Heren, ik zou zeggen, neem wat rust, pak je spullen uit, schrijf je logs, doe wat leuks want morgen vertrekken we.”
Beide mannen knikten.
Bobby lachte en voordat een van beiden nog iets kon zeggen of vragen liep hij alweer engineering uit.
Dit zou een saaie reis worden. Alleen maar ervaren of hoogopgeleide mensen aan boord! Zo belangrijk was deze missie toch ook niet? Het verbaasde Bobby nog dat er geen ambassadeur aan boord was om het first-contact te begeleiden.
Na een paar seconden stapte hij in de lift.
Waar zou hij heengaan? Zijn hut kon later ook nog wel. Tenslotte gingen ze alleen maar naar een andere starbase om weer meer voorraden in te laden.
“Brug.” Misschien is daar nog wat te beleven.

Weer moest hij aan Tanya denken. Zij zou hem de kop afschelden voor die gedachte. Natuurlijk viel er nog wat te beleven op de brug! Wat zou hij nu niet geven om haar hier te hebben, aan zijn zijde.

Off:
Zo ben ook weer op de brug, nog wat te beleven daar? :lachhuil:
Gebruikersavatar
CmdrCrichton
Captain
Captain
Berichten: 2985
Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07

Bericht door CmdrCrichton »

Leonard en Bjorn liepen richting de dichtsbijzijnde turbolift.
"Het was de laatste slag, de slag om Cardassia Prime. Ons schip had al zwaar geleden, iedereen probeerde zichzelf te redden door met een reddingscapsule van boord te gaan. Ik was één van de weinigen van mijn schip die het overleefden. Vlak nadat mijn capsule en een aantal anderen zich in de open ruimte bevonden werd het schip geraakt door een van de automatische platforms. Het was genoeg om het al zwaar geraakte schip te vernietigen." Leonard keek wat bedroefd. "Dek 20."

"Cardassians moorden altijd zonder eer." Bjorn's gezicht drukte woedde uit. "In de dominion war heb ik in veel grondgevechten gevochten. Waar de Jem'Hadar ons nog met eer bevochten, schoten de Cardassians ons vaak in de rug terwijl we met de Jem'Hadar in hand tot hand gevecht waren." Leonard zag in Bjorn's ogen dat Bjorn begreep hoe Leonard zich voelde.

"Bjorn, ik wil wel dat je dit weet. Kwa rang zijn we gelijk, maar in positie sta ik boven je. Dus als ik je een order geef moet je deze wel opvolgen." Bjorn knikte toestemmend. "En de order die ik je nu ga geven, zul je waarschijnlijk niet leuk vinden. Maar ik delen van mijn werk delegeren, zeker nu ik ook een deel van de chief zijn werk erbij heb. Zolang hij er nog niet is leidt ik security en ook ik kan niet alles alleen"
"Uiteraard, SIR." zei Bjorn nadrukkelijk.

De lift stopt op dek 20. "Ik denk al waar u naartoe wilt, sir." "Mooi luitenant Sevenson. Hier is het bemanningsmanifest, iedereen zou nu onderhand aan boord moeten zijn. Echter vallen er altijd wel een aantal tussen wal en schip. Dus jij gaat deze controle uitvoeren en daarna breng je rapport uit aan mij." Bjorn glimlachte naar Leonard. "Ja, sir."
Bjorn ging aan het werk en Leonard liep terug richting de turbolift. Niet dat ik zo lullig tegen hem wilde doen, maar niet alle taken hier zijn eervol. Mocht het later nodig zijn en we zitten beide in een gevecht, dan moet het niet zo zijn dat hij mijn bevelen negeerd. Ook al betekent dit dat het ten koste gaat van het een mogelijke vriendschap.

-off-

Tag: Bjorn
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

Joint Post: Commander Christopher T. Ryan en Captain Jasper Verix

Toen hij klaar was met de Chiefs Science en Medical leek de rust op de brug weder te keren, en Jasper besloot dat dit een goed moment was om eens met zijn XO te spreken. Deze was er inmiddels echter tussenuit geknepen. ~Zo krijgen we natuurlijk nooit wat gedaan...~ verzuchte hij zich. Nadat hij zijn ready room was binnengestapt opende hij een communicatiekanaal. "Captain Verix aan Commander Ryan. Kunt U zo in mijn ready room verschijnen, alstublieft?" sprak hij op ietwat dwingende toon.

‘Wat heb je koude handen?’
‘Je weet wat ze zeggen van koude handen?’ zei Crhistopher
‘Nee, vertel.’
‘Dat je geil bent als je koude handen hebt.’ Terwijl hij doorging met het uittrekken van haar kleren.
‘Jou handen zijn wel erg koud.’ Lachte ze
‘Dat moet dan genoeg zeggen.’ Antwoordde hij terwijl hij haar even in de ogen keek. ‘Die beha’s worden ook steeds moeilijker om los te krijgen, of heb je dat met opzet gedaan?’
"Captain Verix aan Commander Ryan. Kunt U zo in mijn ready room verschijnen, alstublieft?" klonk het door de comm.
‘Klote, de baas roept, zie je net dat hij nu tijd voor me heeft, eerst laat hij me wachten, dan ben ik ergens mee bezig en ja hoor.’
‘Hmm je kan de baas natuurlijk niet laten wachten, je moet natuurlijk niet je eerste dag weg gestuurd worden.’ Antwoordde Jen die ging zitten. ‘Nog even een afscheidszoen dan maar?’
‘Daar zeg ik geen nee tegen.’

10 minuten later liep hij de bridge op, zijn kleren strakgetrokken en de lippenstift van zijn gezicht af gewassen. Eens kijken wat de Captain te zeggen had.
‘Kom binnen.’ Klonk het nadat Christopher op de bel had gedrukt.
De deur ging open en de ready room werd zichtbaar, daar zat de Captain op zijn stoel. Spikkels aan de zijkanten van zijn gezicht, die helemaal naar beneden doorliepen, dat had hij vaak genoeg bij vrouwelijke trill gezien alleen waren zij niet gejoined geweest.
‘U wou me spreken sir?’ zei Christopher terwijl hij in houding ging staan.

"Ah, meneer Ryan. Aangenaam kennis te maken." Jasper stak zijn hand uit naar zijn XO, "Hoe bevalt het U tot nog toe hier aan boord?"
‘Oh ja prima hoor, ik had ten slotte genoeg tijd om rond te kijken op het schip.’ Zei hij ietwat geïrriteerd terwijl hij een glimlach forceerde.
"Ik stoorde je toch niet bij iets he?" Jasper kon een kleine grijns niet onderdrukken, het gezicht van de andere man sprak boekdelen.
‘Nu u het er over heeft eigenlijk w…’ Christopher nam een diepe zucht. ‘Nee laat… maar, waar wou u het over hebben?’ Hij had geen zin om een ruzie te provoceren, en al zeker niet met de Captain, de ergernis die hij op dit moment voelde was groot, maar het lukte hem om zich in te houden.
"Wat vind je van de bemanning? Je bent al even aan boord dus je hebt vast een eerste indruk kunnen opdoen." Jasper liep naar de replicator, "Iets te drinken?"
‘Ja van wat ik van de crew gezien heb, (Hij had eigenlijk alleen de Chief Tactical ontmoet en Jennifer, van wie hij wat meer gezien had) is het een goede crew, zeer geschikt voor deze missie en doe maar een water met koolzuur.’

Jasper knikte en bestelde een kaneelthee en een water met koolzuur. "Mooi zo. De meeste senior staff is in ieder geval aan boord, we moeten alleen de Counselor en de Chief Security nog hebben." zei hij terwijl hij het glas doorgaf. "Heb jij nog suggesties over wie ik het beste tot Second Officer kan benoemen?" Normaal gesproken besloot een CO dit zelf, maar Jasper, of beter gezegd Verix vond het altijd wel zo netjes om de XO op zijn minst om zijn mening te vragen.
‘Om eerlijk te zijn vielen een aantal officieren me wat tegen, ze kwamen erg zenuwachtig over, het was net of ze voor het eerst op een starship kwamen zoals bijvoorbeeld die vrouw die een smak op de grond maakte.’ Bij het idee daaraan moest hij even lachen. ‘Dus ik weet niet of het een keus is die op dit moment het best gemaakt kan worden omdat we ze nog niet in actie gezien hebben, maar op mijn gevoel zou ik zeggen de Chief Tactical Officer.’ zei Christopher terwijl hij het glas aan pakte en een kleine knik naar de Captain gaf als wijze van dank.

Jasper glimlachte even, het leek erop alsof hij en Commander Ryan toch in ieder geval gedeeltelijk op dezelfde manier over zaken dachten. "Vergeet niet dat dit best wel een prestigieus project is. Eerlijk gezegd ben ik zelf ook wel een klein beetje zenuwachtig. Ik heb de files van alle staff gelezen, en hoewel hun eerste indrukken misschien niet altijd optimaal waren, kan ik je verzekeren dat ze allemaal erg capabel zijn. Anders waren ze door Command ook vast niet gekozen voor deze missie natuurlijk." Hij dacht even na over hoe verder te gaan en nam een slok van z'n thee. "Ik denk toch niet dat de Chief Tactical een goede optie is. Althans niet nu, misschien op termijn. Hij is nog erg jong, en zit nog half in z'n command opleiding. Vandaar ook dat hij half onder de Chief Security geplaatst is. Als hij zich bewezen heeft en z'n cursussen heeft afgemaakt wordt hij mogelijk wel een reële optie."
‘Ik noemde hem omdat hij tot nu toe de enige is die goed op me overgekomen is (en een op dit moment niet nader te noemen vrouw) en wat betreft het project heeft u helemaal gelijk, wij zijn de eersten die de nebula echt goed kunnen onderzoeken. En daarom was ik een beetje teleurgesteld in sommige officieren, als ze al zenuwachtig zijn hier op de bridge, dan vraag ik me af hoe het daar gaat, als we wie weet niet wat tegenkomen. Zenuwachtig zijn is allemaal heel mooi en aardig maar het moet je beslissingen en doen en laten niet in de weg staan. Niet dat ik zeg dat dat bij u zo is, ik weet natuurlijk niet hoe dat bij u zit.’ Zei Christopher terwijl hij de Captain met een strakke blik aankeek om zijn reactie te peilen.

"Je hebt een punt." Jasper knikte instemmend. "Nuja, we zijn nog niet bij Starbase 117. Tot die tijd kunnen we nog evalueren wie we eventueel liever kwijt dan rijk zouden zijn." zei hij na een half minuutje bedenktijd.
Er verscheen een kleine glimlach op Christophers gezicht, geldt dat ook voor u? Had hij er bijna uitgeflapt zonder na te denken.
‘Mooi.’ Zei hij terwijl hij een grote slok van zijn drinken nam.
‘Verder nog iets? Ik was namelijk ergens mee bezig als u het niet heel erg vind, ik was namelijk al eerder op de bridge, maar toen had u geen tijd voor mij.’
"Dat klopt, mijn verontschuldigingen daarvoor. Het lijkt erop dat iedereen besloot tegelijk naar boven te komen." Jasper stond op en salueerde kort, "Dismissed."
‘Zullen we het daar dan maar op houden.’ Zei Christopher terwijl hij weer een lach forceerde. ‘Nog bedankt voor het drinken, ik hoop u morgen als het echt begint te zien.’ Zei hij, hij probeerde het laatste gedeelte zo gemeend mogelijk over te laten komen. Hij had nog niet echt hoogte van de Captain kunnen krijgen en dat zorgde er alleen maar voor dat hij zich meer ergerde, normaal gesproken had hij mensen snel door, maar of het nu door de Captain zelf kwam of doordat de Captain een Trill was wist hij niet.
Hij zette zijn glas, dat nog halfvol was, op het bureau van de Captain neer, salueerde en liep toen de readyroom uit, op weg naar zijn vertrekken waar hij iets had achtergelaten.
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Afbeelding Commander Christopher T. Ryan
Executive officer: Uss Lagrange


Daar lag hij, op zijn bed naar buiten te staren, Jennifer was al weer weg, hij had alleen willen zijn. Sinds het gesprek met de Captain had hij er zich niet beter op gevoeld, de laatste tijd was hij heel snel opgefokt, maar het leek nu alleen maar erger te zijn, het niet weten waarom precies maakte het er ook niet beter op.
Hij lag nu al een aardig tijdje naar buiten te staren, gewoon nergens aan denken, gewoon naar de sterren kijken, dat had hij vroeger ook vaak gedaan. De geest van het lichaam laten dwalen, de verre verte in, tussen al het sterrenlicht.
Waarschijnlijk was hij langzaam in slaap gevallen want opeens schrok Christopher op met het zweet op zijn hoofd, zijn hart ging tekeer en het duurde een tijdje voor hij doorhad waar hij was. Wat hij gedroomd had kon hij zich niet herinneren, maar aan hoe hij zich voelde was het vast niet iets prettigs geweest.
‘Computer een glas water.’ Zei Christopher met een nog trillende stem.
Er verscheen een glas water in de replicator dat hij in één teug leeg dronk. Hierna pakte hij zijn kleren en ging op weg naar de bridge, hij moest even wat doen, ergens mee bezig zijn.

Op de bridge aangekomen zag hij dat veel mensen al bij hun station stonden en bezig waren met dingen, waarom deed hij dat niet? Hij liep naar de Chief of Operations, de vrouw die eerder vandaag gevallen was.

‘Goedemiddag Lieutenant Commander.’ Zei hij toen hij voor haar console stond.
De vrouw ging in houding staan. ‘Goedemiddag Commander, Sydnee Casteel.’ Zei ze terwijl ze haar hand uit stak.
‘Christopher Ryan.’ Zei hij terwijl hij haar hand schudde.
‘Zou alle gegevens over nebula RLQ-927 kunnen sturen naar mijn console?’
‘Tuurlijk Commander ik zal het onmiddellijk mee bezig.’ Antwoordde ze.
‘Mooi, bedankt. En pas op dat je niet valt.’ Zei hij terwijl hij zich omdraaide om zijn grijns niet te laten zien.
Hij liep naar zijn stoel en ging zitten. Daar zat hij dan. Het was een comfortabele stoel, hij was niet te hard maar ook niet zo zacht dat je er in weg zakte. Hij drukte op een knopje en er verscheen een console naast zijn stoel.

Tag: Sydnee Casteel
Gesloten