Missie 0: Op weg naar starbase 117

[Blind Guardian]

Björn Sevenson

Security Officie

Een dag was voorbij gegaan voor dat zijn chief eindelijk arriveerde, ondertussen had Björn, zijn kantoor plaats aangewezen gekregen door zijn tijdelijke 'chief' LeonardLeonard McAllen, hij deelde de Security Ruimte met hem samen, toch zaten ze door de grote van het schip in aparte kantoren. Bjorn keek uit over een leeg gevang... Leonard was bezig met andere zaken terwijl Björn zijn kantoor aan het inrichting was en enkele orders aan het uitdelen was aan zijn Senior Staff, de Ensigns die onder Bjorn aangesteld waren...

De kantoorruimte er zat alleen een deur open tussen de gang van het schip en de beveiliging ruimte. Die deur was momenteel open aangezien er personeel in en uit ging. Björn en zijn oplettendheid merkte al vrij vlug dat er een commanding officier binnen kwam. Een van zijn ondergeschikte kwam rennend naar binnen toe om te vermelden dat chief van Security was gearriveerd, Bjorn knikte, en stond op. Salueerde Netjes.

'U bent Bjorn Sevenson, Luitenant Junior Grade, en security officier'. Zij de officier in kwestie. 'Ja, Sir ik neem aan dat uw Luitenant Commander Samuel Miller bent, mijn chief'. De Officier knikte er op. 'Dat heeft u goed opgemerkt Luitenant'. Beide heren schudde hun handen, zoals gebruikelijk was in veel culturen op de Aarde. ' Als ik het goed heb, bent u opgegroeid tussen, Klingons, Luitenant'. Bjorn knikte. ' Ik ben geadopteerd door een Klingonse familie, na dat mijn ouders vermoord waren Romulaanse Bandieten'. Op dit moment keek Bjorn heel grimmig en met een glans van wraak in zijn ogen. Samuel knikte alleen.' Juiste, maar ik heb een druk schema zoals u begrijpt luitenant, denk dat we maar even to the point zullen zijn, over jouw taken en die van Luitenant Leonard McAllen'. Er viel een korte stilte, waarnaar Samuel verder ging. ' Ik denk dat we uw met goedkeuring van Leonard, de training kunnen geven over het Security personeel'. Bjorn glimlachte. ' Ja, ik ga niet overdrijven, maar ik denk wel dat ik wat expertise in dat vak gebied heb, daarnaast heb ik ook nog kennis over diverse wapens'.

Samuel was niet veel anders dan Bjorn in gedachte had gehad, hij kon maar weinig over hem vinden, in de database. Bjorn kon aan zijn uitdrukkingen wel weg halen dat hij een erg afstandelijke en privé gesteld was, Bjorn vond dat niet zo'n bezwaarlijk probleem.

Tag: LTC Samuel Miller
CC: Lt JG, Leonard McAllen

[CmdrCrichton]

Leonard was zeer positief over zijn ontmoeting met zijn chief Samuel Miller. De beste man is erg direct en zal dus niet om een punt heendraaien. Dat mag ik wel, ik ben niet zo gesteld op onzinnige gesprekken als het over serieuze zaken gaat. Ik zit er verder aan te denken de training van de security officers uit te besteden aan Björn, maar ik heb hier mijn bedenkingen bij."

Leonard stapte van de brug in de turbolift."Dek 3." Terwijl de lift naar de beneden ging schrikte de comm Leonard ineens op. ~Lieutenant McAllen, mijn inventarisatie van de bemanning is klaar, sir.~ Het was Björn, die klaar was met de taak die Leonard hem vanochtend had gegeven. ~Goed werk, lieutenant. Stuur maar door naar mijn padd.~ ~Komt in orde, sir.~
De liftdeuren gingen open en Leonard vervolgde zijn weg naar zijn kamer.

In zijn kamer maakte hij een notitie in zijn log en bekeek hij de inventarisatie van de bemanning. "Computer lever de volgende boodschap af bij Lieutenant Björn Sevenson: Hallo lieutenant, graag zou ik iets met je willen bespreken over je taakverdeling. Daarnaast zou ik ook graag eens een potje met je willen sparren op het holodeck." Als ik deze taak aan hem uitbesteedt, dan wil ik in ieder geval nog wel toezicht kunnen houden. Zo kan ik ingrijpen wanneer het misgaat.

Leonard vroeg de computer waar Lieutenant Sneeuw zich bevondt en ging op weg.

-off-

Tag: Juliaan Sneeuw, Björn Sevenson

[Miriam]

Bridge

Aangezien de captain bezig was met een bericht had Nicole maar plaats genomen op de bank van zijn ready room. Schijnbaar had de captain geen haast in een gesprek gezien zijn uitgebreide reactie op het padd.
Nicole besluit maar de ready room in te lopen, de captain zou wel als hij klaars was naar haar toekomen.

Ready room
Na een paar minuten komt Jasper binnen en kijkt naar Nicole die op de bank zit.
“Commander, waar kan ik u mee helpen?”
Meteen steekt Nicole van wal: “Ik wilde het eens hebben over onze huidige situatie op het schip en de Chain of Command. Dus als het u even schikt.
Jasper slaakte een zucht. Hier had hij eigenlijk weinig zin in, maar het zou helaas moeten. "Steek maar van wal, Commander."
“Goed! Ik kwam tot de ontdekking dat u mij niet heeft opgenomen in de Chain of Command. Dat terwijl ik de 3de hoogste officer ben aanboord. Heeft dat te maken met het feit dat ik geen brug examen heb gedaan of vindt u mij niet geschikt?”
~Oké, daar gaan we dan...~ Jasper schraapte zijn keel, "Ten eerste bent u niet hoger in rang dan de meeste senior staff, ten tweede heeft u inderdaad geen brugervaring en niet de benodigde papieren. Ten slotte vind ik Command geen plek voor een Counselor. Bovendien hebben de XO en ik nog niet besloten wie de SO gaat worden." Jasper hoopte dat ze met dit antwoord genoegen zou nemen. Hij had niks persoonlijks tegen Counselors, maar vond simpelweg dat ze geen plaats in de COC hadden.
Nicole kijkt even bedenkelijk ~ Hmm, het lijkt er op dat de Jasper geen zin hier in heeft maar ik zet toch door, ik wil het weten ook..~
“Captain, ik ben niet alleen counselor. Ik heb tijdens en na de oorlog Medical gediend, dus ik heb genoeg ervaring. Ik hoef geen second officer te zijn ik wil alleen eten waarom u mij passeert, is dat vanwege mijn vermeende reputatie en promotie tijdens de opbouw van Betazed? Want als dat zo is dan kan ik u nu zeggen ‘Het was een oorlogstijd je weet hoe mensen dan zijn.”
"Het is voor mij niet zozeer een kwestie van dat ik u passeer, maar meer dat naar mijn mening de counselor in ieder geval niet in de COC thuis hoort. Wat dat betreft had ik dezelfde beslissing genomen onafhankelijk van of u of een ander die positie had bekleed." Jasper keek op zijn PADD. De vertrektijd was inmiddels met 5 minuten verlopen, maar gezien hij op minimaal een half uur vertraging had gerekend viel hem dit nog mee.
~ Die is niet om te wringen ~ merkt nicole al
“Goed ik captain. Ik snap uw punt ik zal er ook niet meer verder over doorgaan. Toch blijf ik erbij dat een commander op de brug hoort. Maar dat is mijn mening sir.
Rest mij nog een vraag wanneer is er een briefing of een ander soort kennismaking?”
"Die briefing komt onderweg nog wel, we hebben tijd zat tussen hier en 117. Wat die plek op de brug betreft, gezien de SO waarschijnlijk toch wel een brugofficier wordt hebben we in ieder geval op het moment nog een stoel vrij." Jasper gebaarde naar de derde stoel in het midden van de ruimte, "En hoewel ik het niet met u eens ben dat elke commander op de brug zou moeten staan, daar is deze immers veel te klein voor, heeft het zo zijn nut om een counselor aanwezig te hebben."
~ Of misschien is hij wel niet zo moeilijk te beïnvloeden als ik dacht, misschien kan ik nog wel mijn 4de pinnetje krijgen van hem.~ denkt Nicole terwijl ze vriendelijk knikt naar de captain. “Een wijze keuze captain, een beetje raad is nooit weg op de brug” lacht ze naar Jasper. “Ik ga nu naar mijn kamer verder uitpakken en mij zelf op frissen, roep me maar als je me nodig hebt Sir.” En Nicole draait zich om en loopt de ready room uit met een kleine grijns richting de turbolift.

Turbolift - Senior officer quatres
~ Goh, dat ging eigenlijk best gemakkelijk. Alleen nu nog kijken hoe dat eigenlijk precies met de CoC zit. Want wat ik hier uit begreep is dat zelfs dat kind bij Tactical mij voorbij gaat. Mwa, goed eerst maar even opfrissen.~
Ze stapt de lift uit op haar verdieping en loopt strak richting haar hut.
Nicole was een van de weinige die niet die geen kennis had gemaakt met de brug crew nog. Ze had er ook nog geen behoefte aan, en het feit was ook dat de meeste een afdeling hadden om te runnen en zei nauw samen werkte met Medical waar Lt.Cmndr Kea'e Kumeliki overging.
Ze trekt haar uniform uit en loopt richting de replicator. “Bajoran leaf tea.”
Even alter verschijnt er een keurig kopje thee. En nicola loopt met de thee naar de slaap kamer naar bed en ploft languit neer, na dat ze de thee had weggezet.

Bridge
Nadat het gesprek met DeMatteo af was gerond liep Jasper naar zijn stoel. Inmiddels kwam zijn XO er ook aan. Na een kort onderhoud over de door Miller voorgestelde extra trainingen vroeg hij of alles klaar was voor vertrek. "Volgens mij wel. Het akkefietje in Engineering is naar tevredenheid opgelost?" Jasper was niet geheel verbaasd geweest dat er al voor de lancering iets kapot was gegaan. Kinderziektes. Chris knikte instemmend en een kleine glimlach ontstond op Jasper's gezicht. "Mooi. Mevrouw Harper, als u groen licht krijgt van de docking ports mag u het anker hijsen en ons langzaam naar buiten brengen.

Tag: SCC

[mr_Vulcan]

In haar ooghoeken zag Sydnee de deuren van de turbolift open gaan en wederom keek ze wie er binnen wandelde. Eigenlijk begon het zelfs vervelend te worden. Haar Ops console stond zo dicht gepositioneerd naar de turbolift dat, iedere keer als de deuren open gingen, ze werd afgeleid van haar werk om te kijken wie het was. Zeker nu met de drukte voor het vertrek was de toe- en afstroom op de brug enorm. Daar moest ze dus nog even aan wennen, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Het was een reflex. Het geluid, de beweging. Ze deed het voordat ze er erg in had. Nu ook weer alleen was het deze keer raak. Het was commander Ryan en die moest ze net hebben.

‘Commander er is een bericht voor u van de Chief Security.’
.
‘Bedankt.’ zei commander Ryan met een glimlach en hij keek Sydnee recht in de ogen aan.
Ook al was het maar even, Sydnee voelde haar wangen gelijk een kleur krijgen. Ze keek snel weg en tikte wat in op haar console. Wat ze intikte sloeg eigenlijk nergens op, maar ze wist zo snel niet wat te doen dus deed ze maar alsof ze haar werk hervatten. Ryan was ondertussen al verder gelopen en waarschijnlijk had hij het niet eens gezien. Tenminste, dat hoopte ze.

Sydnee was een van de beste in haar vakgebied, maar als het aankwam op sociale omgangsvormen, met name bij mannen, dan was ze zo bleu als maar zijn kan. Een naïeve stuntel.
Ze kon nog steeds geen hoogte krijgen van Ryan. Maar dat was vast wederzijds. Sinds ze aan boord was, had ze nog met niemand echt kennis gemaakt. Onderling had ze al veel officieren met elkaar zien praten, maar niemand was nog naar haar gekomen tenzij het alleen voor werk was.

~Als ze echter niet naar mij willen komen, dan ga ik wel naar hun.~

"Mevrouw Harper, als u groen licht krijgt van de docking ports mag u het anker hijsen en ons langzaam naar buiten brengen.” Zei de captain plots. Die ontmoetingen moeten nog maar even wachten. Dit was een spannend moment. Dit was immers de eerste missie van de USS LaGrange met een nieuwe crew. Sydnee had haar taken al klaar. Voor haar was het schip volledig operationeel wat betekende dat ze weinig meer te doen had dan van het uitzicht te genieten.

[uss defiant]

Na een grondige inspectie van Stellar Carthograpy en de gegevens over nebula RLQ-927 besloot Ian maar even naar zijn hut te gaan om zijn eerste log als Chief Science te schrijven en een kort personal log.
Ian keek even op de klok. Damn, al zo laat. We zullen zo wel vertrekken. Snel naar de Brug, dit wil ik niet missen.
Ian rende door de gangen richting de turbolift. "Bridge." Net toen hij op de brug aankwam hoorde hij de captain zeggen: "Mooi. Mevrouw Harper, als u groen licht krijgt van de docking ports mag u het anker hijsen en ons langzaam naar buiten brengen."
Ian slaakte een zucht van verlichting. Ah, mooi. Nog net op tijd. Hij plofte nog wat nahijgend van het rennen op zijn stoel neer en staarde naar het viewscreen. Dit vond hij altijd een van de mooiste momenten: de eerste keer uitvaren met een schip. Met zichtbaar plezier zag Ian het onbekende tegemoet komen.

[Tactical_Cube]

Commander Christopher T. Ryan
Executive officer: Uss Lagrange

Het was dan bijna zover, als ze groen licht kregen van de base mochten ze vertrekken, op weg naar nog nooit eerder onderzocht terein. Christopher begon nu toch enige sensatie te voelen, wat zou er daar zijn? Opeens had hij zin…
Hij keek om zich heen, op de bridge keek iedereen naar het scherm om te zien wanneer ze zouden vertrekken, ook Casteel. Toen hij voor het eerst over haar gehoord had had hij alleen het verhaal gehoord van haar valpartij, er was niet bij verteld dat ze er lekker uit zag. Hij moest maar geen grapjes meer maken, dat was in dit geval niet in zijn voordeel.
Van binnen voelde hij zich als zo’n klein geil hondje dat bij iemand stond op te rijden.
waarom duurt mijn shift nog 2 uur?!
Hij nam een diepe zucht om het gevoel even te bedaren, hij moest zich op de missie concentreren, al het andere kon later nog.

Ze hadden nog steeds geen permissie gekregen om te vertrekken dus iedereen zat wat rond te kijken. Hij moest iets doen, het gevoel was niet te houden, zo’n gevoel dat je zo hongerig bent als wat maar het eten niet mag aanraken.
‘Is er wat?’ vroeg de Captain
‘Nee, nee helemaal niks.’ Zei Christopher vlug terwijl hij weer een blik op Casteel wierp.
Ik moet in ieder geval iets doen.
Christopher stond op en liep naar Casteel.
‘De data die je gestuurd had was erg compleet.’ Zei Christopher, terwijl hij dat zei wist hij hoe idioot dat klonk.
‘Ehm… dank je wel Commander.’ Antwoordde Casteel terwijl ze hem aankeek.
niet rood worden. Hij kon dat altijd goed onder controle houden, maar misschien dat zijn kleur een heel klein beetje veranderde.
‘Zeg ik vroeg me af, ik wou graag even wat dingen met je bespreken over de gang van zaken op het schip, ik ben over twee uur klaar, je draait dezelfde shift als mij vandaag dus ik denk dat jij dat ook bent, ik heb nog niet gegeten dus heb je zin om te praten tijdens een etentje in de mess?’ Zei hij terwijl hij op het station leunde en naar Casteel keek. Hij hoopte dat hij zo normaal mogelijk over kwam.

Tag: Casteel

[mr_Vulcan]

Sydnee merkte niet dat Ryan ondertussen naast haar stond.
“De data die je gestuurd had was erg compleet.” Zei hij.

~Compleet? Het was een standaard bericht…~

“Ehm… dank je wel Commander.” Zei ze wat onzeker, niet wetend wat hij nu eigenlijk bedoelde.

“Zeg ik vroeg me af, ik wou graag even wat dingen met je bespreken over de gang van zaken op het schip, ik ben over twee uur klaar, je draait dezelfde shift als mij vandaag dus ik denk dat jij dat ook bent, ik heb nog niet gegeten dus heb je zin om te praten tijdens een etentje in de mess?”

Dat was een hoop informatie. Ze vroeg zich af waarom hij haar nu opeens wel benaderde. Plots realiseerde ze zich dat ze nog steeds geen antwoord had gegeven. Ze voelde haar gezicht weer rood worden.

“Ehm..ik heb eigenlijk nog wat…ehm...werk liggen. EPS flows weet je wel. Maarre, ik heb heus nog wel een gaatje in mijn agenda. Ik bedoel, ja, dat lijkt me leuk.”
Sydnee wreef even over haar achterhoofd en zette orde op zaken in haar hoofd en nam een kleine pauze met een kuchje. “Bedankt voor het aanbod, commander. Ik ken nog niet zoveel mensen hier aan boord en ik zou het fijn vinden om met u nader kennis te maken. Een etentje in de mess klinkt prima.”
Dat kwam een stuk beter over. Dit was een mooie kans om commander Ryan beter te leren kennen. Bovendien wilde hij met haar praten over de gang van zaken op het schip. Niets te ernstigs dus.

Er viel een kleine stilte en Ryan keek haar met glimlach aan.

“Dus.” ging Sydnee verder. “Daar gaan we dan hè? Het onbekende tegemoet!”

Wow, dat klonk klef….

[Tag: Ryan]

[SCC Dauntless]

"Mevrouw Harper, als u groen licht krijgt van de docking ports mag u het anker hijsen en ons langzaam naar buiten brengen.” Zei de captain plots. Jessica knikte en keek haar console na. Alles was binnen de parameter gesteld door StarFleet aan dit mooi en vooral nieuwe schip. Even keek Jessica nog de brug rond. Sydnee Casteel de vrouw achter ops keek even de berichten na. "Captain, groen licht van Starbase docking control. Ze willen ons voorlopig niet terug zien" Jessica keek de Captain aan. Hij grijnsde. "Zeg maar tot ziens, mevrouw Harper-Kathern, stuwers vooruit 1/3. Zodra we vrij zijn van de basis kan je naar warp 5, koers naar de starbase" Jessica grijnsde bij de opmerking van de Captain en tapte in wat hij haar bevolen had. "Koers gezet meneer"

Langzaam kwam de LeGrange in beweging en Jessica bekeek het via het scherm en de meetingen van haar eigen console. "We hebben de basis achter ons gelaten. Warp 5 nu meneer" Het schip versnelde en kwam in warp terecht. Jessica sloeg een klein kruisje. God zegen dit schipdacht ze.

[tag: wie wil]

[startrekfan001]

Valdero stond nog een beetje te duimendraaien voor de pooltafel. Hij zag Bobby en Joran nog staan praten dus hij draaide ondertussen maar simulaties van de warpreactor, om te kijken of ze wel direct konden vertrekken als de Captain het bevel gaf. Niks ernstigs aan de hand zo te zien. Na nog wat nutteloze dingen te hebben gedaan, level 4 diagnoses enzo, zag hij een berichtje knipperen, wat duidelijk van de brug af kwam. Bevel voor vertrek op signaal van dockport is gegeven. Stand-by op alle systemen.. Valdero werd zenuwachtig. Hij keek angstig naar de kamer waar Bob en Joran stonden te praten, hij wou ze niet storen maar dit moest Bobby toch weten!? Aan de andere kant vond hij het ook wel spannend om zelf eens alle engineers een stand-by order te geven. ~NEE!! NEE VALDERO!! HIER BEN JE DUS 9 JAAR GELEDEN VOOR ONTSLAGEN!! JE GAAT NIET ZELF ALLES IN HANDEN NEMEN!!~ Valdero zei tegen de computer: "Computer, stuur het bericht van de brug naar het console waar de Chief engineer voor staat, en laat het alarmsignaal 2x zo hard klinken." ~ Hij ziet er wat kalmer uit, maar ik wil niet riskeren dat het berichtje hem alsnog ontgaat. ~

Hij zag Bobby opschrikken van het geluid wat van z'n console kwam, en kon z'n lach even niet inhouden. Opeens kwam er nog een berichtje binnen. Dockport heeft signaal gegeven. Sta klaar voor main impulse motoren. Valdero zag op het scherm in het rood flikkeren dat de impulse motoren nog uit stonden. ~ Pech, de Chief is er nog niet, ik doe het zelf wel ~ Valdero wou net de impulsemotoren aanzetten toen de tekst groen werd. De Chief had vanaf z'n eigen console al de impulse motoren aangezet. ~ Was ik bijna weer te voorbarig..... ~ Valdero zag nu op het statusscherm dat de Lagrange in beweging kwam. De lijst met ordergeschiedenis werd weer langer, dit keer stond er: Warp 5 zodra we uit dock zijn. Valdero had net nog de warpreactor gecontroleerd, daar kon niks meer mis mee gaan. ~ Op naar Starbase 117! ~.

Hij zag de Chief nu op hem af komen lopen. "Hallo Chief........." zei Valdero zenuwachtig.

reply: Bobby (en Joran?)

[Guess who?]

Juliaan was weer wat tot rust gekomen na het gesprek met Sam Miller. Nu het schip rustig aan was vertrokken, ging Juliaan even wat onderuit zitten. En merkte niet dat er iemand op hem af stapte.
"Hallo, stoor ik." vroeg iemand. Juliaan schrikte op en zat meteen weer recht.
"Nee hoor." zei Juliaan snel.
"Ik zal me even voorstellen, ik ben Lieutenant Junior Grade Leonard McAllen, assistent chief of security." zei de lieutenant terwijl hij zijn hand vooruit stak.
"Hallo, ik ben Juliaan Sneeuw, de tactical chief." zei Juliaan al handen schuddend. Hij ziet er wel sympathiek uit~ dacht Juliaan terwijl hij de hand vast bleef houden. Leonard had al losgelaten en nadat Leonard even kuchte, liet nu ook Juliaan snel los.
"Heb je al kennis gemaakt met onze chief?" vroeg Leonard.
"Onze chief? Oh, Sam Miller, ja daar heb ik al even mee gesproken."
"En wat vind je van hem?" vroeg Leonard vriendelijk.
"Ik denk dat hij wel een goede chief is." zei Juliaan redelijk neutraal. Hij wilde niet meteen gaan zeggen dat hij de chief maar vervelend vond.
"Dat denk ik ook. Aangezien hij de chief is van ons allebei zullen we elkaar nog wel vaker zien." zei Leonard.
"Ja dat denk ik ook." zei Juliaan redelijk opgewekt.
"Ga jij zometeen ook nog naar die weaponstraining?" vroeg Leonard nog.
"Ja, laat ik het maar doen. Dat zal Sam ook wel zo prettig vinden."
Leonard keek even om en zei:"Ja dat denk ik ook." zei Leonard alsof hij met zijn gedachten ergens anders was, maar vervolgde:"Ik denk dat het wel gaaf is. Ik zie je dan, oke?"
"Ja tot zo, dag." zei Juliaan nog.
"Dag" zei Leonard vriendelijk en liep toen weg.
Juliaan keek nog even naar hem en keek toen weer op zijn scherm en wist nog steeds niet wanneer die training was en was het vergeten te vragen aan Leonard. Hij hoopte het zometeen nog te horen, maar dacht dat het ook wel wat sullig zou zijn als hij niet op kwam dagen. Juliaan besloot dus maar een berichtje naar Sam te sturen:"Hoe laat begint de weaponstraining? Groet, Juliaan."

[Tactical_Cube]

Commander Christopher T. Ryan
Executive officer: Uss Lagrange

Er viel een kleine stilte en Ryan keek haar met glimlach aan.
“Dus.” ging Sydnee verder. “Daar gaan we dan hè? Het onbekende tegemoet!”

Het onbekende tegemoet? Zo onbekend is het niet voor mij.
De blos op Casteels gezicht maakte haar nog mooier.
‘Haha ja inderdaad, maar samen komen we er wel uit.’ Zei hij met een glimlach.

Er ging een schok door het schip heen, omdat Christopher nogal een beetje vreemd bij de console van Casteel stond raakte hij zijn evenwicht kwijt. Ze waren waarschijnlijk bezig de warp motoren te starten.
‘Pas op Commander.’ Zei Casteel met ernst terwijl ze over haar console reikte en hem vasthield zodat hij zijn evenwicht terug kon krijgen.
Even wist Christopher niks te zeggen terwijl hij Casteel aan bleef kijken.
‘Bedankt daar had ik bijna een smak gemaakt.’
‘Ik weet hoe dat is.’ Reageerde ze.
Dat was waar ook, hij had er zelfs nog grapjes over gemaakt.
‘Zulke dingen gebeuren wel eens, sorry trouwens dat ik daar grapjes over maakte, het was niets persoonlijks.’ Hij zei eigenlijk nooit sorry tegen iemand en als hij het al zei was het voor de goede orde en meende hij er eigenlijk niets van, maar dit keer meende hij het echt. Waarom wist hij niet, misschien omdat hij zelf bijna was gevallen en ze hem geholpen had.

Tag: Casteel

[mr_Vulcan]

Sydnee verwachtte niets gezien ze al haar systemchecks al had uitgevoerd en omdat ze nu meer aandacht had voor Ryan, zag ze de melding van het opstarten van de warpmotoren niet.
Een raar effect dat blijkbaar nog nooit een engineer is gelukt is dat de eerste warpvlucht van een sterrenschip nooit vlekkeloos verloopt. Natuurlijk heeft de LaGrange al vele testvluchten gehad, maar bij die eerste “echte” warpsprong bevindt zich er altijd een kleine differentiatie in de warpveld-calibratie. Het is meestal niet veel en komt daarna nooit meer voor, maar het was genoeg om Ryan zijn evenwicht te laten verliezen.

“Pas op, commander!” zei Sydnee terwijl ze hem bij zijn arm beetpakte. Ze hing half over haar console heen. ~Stevig, hij traint vast~ schoot door haar hoofd en ze trok Ryan recht zodat hij niet onderuit ging.
“Bedankt, daar had ik bijna een smak gemaakt.”
“Ik weet hoe dat is.”
“Zulke dingen gebeuren wel eens, sorry trouwens dat ik daar grapjes over maakte, het was niets persoonlijks.”
“Excuses aanvaard.” Zei Sydnee met een opgewekte glimlach. Het voelde fijn dat iemand zijn excuses aanbood. Dat kon ze van de captain niet zeggen. Het viel eigenlijk wel een beetje tegen van hem. Toegegeven, hij hielp haar wel overeind, maar die flauwe grapjes en die grijns zeiden genoeg. Nee, dan Ryan. Die was tenminste zo galant om te zeggen dat het hem speet. Misschien was de commander toch anders dan ze eerder dacht.
Plots dacht ze aan de systeemveranderingen die ze wilde toepassen op het schip en haar gesprek met de Chief Engineer. Dat was typisch Sydnee. Haar gedachten konden van het een op het andere moment compleet over iets anders gaan.
“Nou commander. Ik moet nu echt gaan. Ik heb nog het een en ander te regelen enzo. Systeemveranderingen en dergelijke. Ik ben in Engineering…als u me nodig heeft. Tot over 2 uur in de Mess. Nou ja, 1 uur en 57 minuten. Haha.”
Ondertussen stond Sydnee al in de lift. De deuren schoven dicht en zo liet Sydnee een verbouwereerde Ryan achter op de brug. Dat ging wel erg snel.
Sydnee beet op haar onderlip.

~ Wat was dat?! Djeez…~

…

Main Engineering

Ze was op haar tocht eerder door het schip al in Engineering geweest, maar wederom vond ze de zacht brommende warpcore een prachtig gezicht. Ze keek rond om de man die ze nodig had uit de vele engineers te ‘vissen’. Ze moest even lachen om haar eigen woordgrapje en herkende toen Fisher. Sydnee liep op de chief af. Ze herkende hem uit zijn personnel file en ze had al veel over hem gelezen in verband met de Romulan Shield technologie.
“Hallo mr. Fisher. Ik ben Sydnee Casteel. Chief Operations. We zullen in de toekomst nauw samenwerken met elkaar dus ik wilde het met u hebben over wat technische aspecten met betrekking tot de LaGrange. Als u even tijd heeft?

~Moet dat weer zo direct? Als je vrienden wilt maken moet je niet alleen met je werk bezig zijn. Een gezellig praatje doet ook wonderen.~

“Wat vind uw vrouw ervan dat u nu als chief engineer op een schip als dit werkt?” vroeg Sydnee geïnteresseerd toen ze de ring aan Fisher’s vinger zag zitten. “Vast geweldig, kan ik me voorstellen! Zit ze zelf ook in Starfleet?”

…


Tag: Ryan en Fisher

[startrekfan001]

“Dank je voor je bericht Valdero” zei Bobby. Hij stond naast Valdero en moest toen op zijn tenen gaan staan om hem wat in zijn oren te fluisteren. “Ik ben niet doof, volgende keer gewoon standaard geluidsniveau aub.” Opeens verscheen er een vrouw naast ze die tegen Bobby begon te praten: "Hallo mr. Fisher. Ik ben Sydnee Casteel. Chief Operations. We zullen in de toekomst nauw samenwerken met elkaar dus ik wilde het met u hebben over wat technische aspecten met betrekking tot de LaGrange. Als u even tijd heeft?" "Ja hoor." reageerde Bobby. "Wat vind uw vrouw ervan dat u nu als chief engineer op een schip als dit werkt? Vast geweldig, kan ik me voorstellen! Zit ze zelf ook in Starfleet?"

Enigzins verbaas stond Valdero naar deze kwebbeltante te kijken, hij dacht nog bij zichzelf ~Trut! Ik was met de Chief bezig!~. Eerst begint ze over technische aspecten en dan vraagt ze naar z'n vrouw. Juist. Hij zag dat Bobby ook eerst alle woorden tot zich door moest laten dringen, het ging ook zo snel allemaal. ~Zal wel weer zo'n workaholic zijn, ik hoop maar dat ik niet al te veel met r moet samenwerken....~

[.:Admiral-Janeway:.]

On:

(Chief Engineer's Office)

Joran was met Bobby aan het praten toen hij opeens een alarm hoorde afgaan dat harder was dan die zou moeten zijn.
Vreemd die dingen horen normaal gesproken in Main Engineering af te gaan niet in een kantoor dacht hij, waarna Bobby de Impulse motoren aandeed.
"Oké verder nog iets Lieutenant?"vroeg Bobby.
"Nee meneer"antwoordde Joran, waarna ze beide naar Main Engineering liepen.

(Main Engineering)

Joran liep naar het WPS console en ging ervoor staan aangezien daar nog niemand stond. Alles ging nogsteeds goed mischien konden de Engineers dan toch goed werken onder hoge druk. Ze hadden niet veel te doen op dit moment kon de helft van de Engineers die aanwezig waren het redden.
Hij draaide zich even om en zag dat Valdero zenuwachtig tegen Bobby praten. Joran wist nog net te voorkomen dat hij moest lachen. Want je zag niet vaak een zenuwachtige Klingon ookal was Valdero maar half Klingon.
Het volgende moment kwam er een vrouwelijke Lieutenant Commander binnenlopen die tegen de Chief begon te praten terwijl Valdero nog op antwoord wachtte.
Die praat veel dacht Joran, waarna hij zich weer omdraaide en de status van de Warp motoren maar in de gaten bleef houden. Want er kon altijd wat gebeuren.

Off:

reply:Wie wil

[Tactical_Cube]

Commander Christopher T. Ryan
Executive officer: Uss Lagrange

Off: Effe een korte post

“Nou commander. Ik moet nu echt gaan. Ik heb nog het een en ander te regelen enzo. Systeemveranderingen en dergelijke. Ik ben in Engineering…als u me nodig heeft. Tot over 2 uur in de Mess. Nou ja, 1 uur en 57 minuten. Haha.” Zei Casteel al lopend richting de turbolift.

‘Eh..’ maar de deuren waren al dicht voordat Christopher zijn zin af kon maken.
Oke… dat is me nog nooit eerder gebeurd….
Hij bleef nog even staan en draaide zich toen zo normaal mogelijk om en liep weer terug naar zijn stoel.

De Captain was druk bezig met een aantal padds dus besloot Christopher ook maar eens te beginnen met al het officiële gedoe, er vielen veel dingen onder zijn verantwoordelijkheid. Het eerste probleem was er al, een aantal officieren hadden een klacht ingediend omdat ze te vaak een night shift zouden hebben en het daar niet mee eens waren.

Hier begint het allemaal mee.

[Paulstartrek]

Luitenant Commander Bobby ‘Bob’ Fisher


Uss LaGrange engineering Chief engineer kantoor.

“Is er iets Commander?” kwam Joran opeens in zijn kantoor.
“Nee niets” zei Bobby eerst.
“Niets bijzonders” kwam er toen achteraan. Bobby keek op en zag Joran op zijn gemak staan wachten totdat het antwoord kwam.
“Ow, hij dacht dat er een klacht over hem was en ik zat juist te denken dat jullie dat akkevietje mooi hadden opgelost hadden. Daar werd ik een beetje kwaad over.”
Bobby keek weer naar zijn bureau. “Geen zorgen, hij overleeft het wel.”

Recht voor zijn neus ging opeens een geluid af. Bobby stond nu stijf van schrik. Hij had dat geluid toch juist zacht ingesteld?
Op automatisme las hij de berichten.
“Nou Joran, daar gaan we dan.” Sprak Bobby. Hij activeerde de motoren zodat de helmofficier deze kon gebruiken en controleerde de status van de warpmotoren.
Bobby stond op en ging op weg naar de deur.
“Computer, wat is het geluidsniveau van mijn berichtenmonitor?”
“Deze staat ingesteld op zacht” antwoordde de computer prompt.
“Waarom klonk het dan zo luid?” mompelde Bobby. De computer pikte het op en antwoordde; “Orders om standaardgeluidsniveau te overschrijden zijn afkomstig van engineer Valdero.
Samen liepen Joran en Bobby dan naar Valdero. Deze was druk bezig alle systemen in de gaten te houden, maar toch vond hij tijd om hun tweeën aan te zien komen.
“Hallo chief..” begon hij dan ook toen ze vlakbij waren.
“Dank je voor je bericht Valdero” zei Bobby. Hij stond naast Valdero en moest toen op zijn tenen gaan staan om de man wat in zijn oren te fluisteren. “Ik ben niet doof, volgende keer gewoon standaard geluidsniveau aub.”
“Hallo mr. Fisher.” Naast het drietal stond inmiddels een vrouw. Luitenant-Commander was en geel. Het was de Operations chief die hij op de brug had gezien.
Hallo, wou Bobby zeggen, maar de vrouw bleef maar doorratelen. “Heeft u even tijd?”
Ja, een vraag, nu kon hij ook wat zeggen. Joran stond inmiddels achter de vrouw en kon bijna zijn lachen niet inhouden.
Blijkbaar vond Sydnee dat ze niet erg beleefd was geweest en maar direct met werk begonnen was, dus ze opende haar mond gelijk weer toen Bobby eenmaal ‘Ja’ had gezegd.
De reactie van Joran zag Bobby niet meer, zijn aandacht werd nu getrokken door de woorden.
“Ik ben niet getrouwd” zei Bobby automatisch als antwoord. Zijn humeur werd nog slechter nu hij weer aan Tanya werd herinnerd.
“Maar de ring dan?”begon Sydnee weer.
“Commander, heeft u heel toevallig de dienstfiles doorgenomen van de senior staff? Dit lijkt mij een normale bezigheid voor de Chief of operations.” Nu hij nog geen blik van herkenning zag besloot Bobby haar dan maar in te lichten en de gebruikelijke ‘mijn condoleances’ zooi aan te horen. “Mijn verloofde is een tijdje terug gestorven, gisteren zou onze trouwdag zijn geweest.
Nu, het woord was eruit. Als ze ook maar iets over condoleances zou zeggen dan zou hij haar daar gewoon laten staan en weglopen.

Tag: Sydnee

[mr_Vulcan]

"Ow, wat spijt me dat."zei Sydnee verbouwereerd. Het was typisch weer iets voor haar om zaken aan te nemen terwijl ze niet wist hoe het werkelijk in elkaar stak. Waarom was ze altijd zo slecht in die dingen? Ze dacht wat nader kennis te maken met mr. Fisher om wat leuk te babbelen als collega's onder elkaar en nu gaat het opeens over zijn overleden vrouw!
Op de achtergrond bromde de motoren en om hen heen waren engineers druk in de weer. Toch hing er een ijzige stilte en wist niemand echt wat hij of zij zeggen moest.
Sydnee brak het ijs weer op hop van zegen. Hoe erger kon ze het nu nog maken?
"Dus u zou gisteren trouwen? Mijn condoleances. Maar u moet maar zo zien, anders hadden we nooit zo'n goede chief engineer aan boord gehad!"

Sydnee woorden. Het waren alleen Valdero en Joran die het hoorde. Fisher hield het voor gezien en liep met ferme pas weg zijn kantoor terug in. Sydnee keek even naar Valdero en Joran en ging toen achter Fisher aan.
"Lieutenant-Commander Fisher? Commander?! Wacht even! Zei...zei ik iets verkeerd? Mr. Fisher?!"
Ze liep achter hem zijn kantoor in. "Waar ik eigenlijk voor kwam was om het met u te hebben over een paar systeemveranderingen die ik wil doorvoeren. Ik heb namelijk een paar sets configuraties in mijn achterhoofd die afwijken van de standaard Starfleet-protocollen. Ze staan op deze PADD en met uw medetoestemming kan ik ermee aan de slag." Sydnee gaf de PADD aan Fisher, maar het was duidelijk dat Sydnee inderdaad iets verkeerd gezegd had.

~Tactisch Syd.... Ik kan wederom wel weer door de grond zakken~

Het bleef stil en Fisher keek naar haar PADD. Toch leek het alsof hij niet echt aan het lezen was, maar iets anders aan zijn hoofd had....

Tag: Bobby Fisher

[startrekfan001]

Valdero stond nog wat verbouwereerd naar het gesprek te luisteren. Joran stond naast hem, beide keken ze naar Bobby en Sydnee. "Mijn verloofde is een tijdje terug gestorven, gisteren zou onze trouwdag zijn geweest. " hoorden ze opeens van Bobby's kant komen. ~ Autsj....~. Valdero keek opzij naar Joran en zag dat die even naar de grond keek, en daarna weer naar de 2 ging kijken.

Ze hoorden het gesprek aan, het werd steeds pijnlijker, tot Bobby gewoon wegliep. "Pijnlijk gesprek" zei Joran nog tegen Valdero. "Voor wie, Bobby of Sydnee?" reageerde Valdero. "Beide". Valdero zag Sydnee achter Bobby aan rennen, terwijl ze vroeg (riep) of ze wat verkeerds had gezegd. ~Dôh~

Joran stelde voor om een diagnose te draaien van alle transporters, aangezien ze die nodig zullen gaan hebben op Starbase 117. Goederen transporteren. Beide gingen ze aan een kant van de pooltafel staan en draaiden een diagnose. "Cargotransporter 9 op dek 15 heeft 1 defect transportpad. Ik ga er wel naartoe." zei Valdero. Joran was ondertussen nog bezig met de andere transporters, Valdero verdween in de turbolift.

[Raynor's Revenge]

~Captain's log~

We zijn inmiddels een paar uur onderweg, en onze reis voorloopt voorspoedig. Bij het vertrek waren er zoals viel te verwachten nog wat kleine probleempjes in Engineering, maar de crew heeft zich inmiddels over het schip verspreid om deze de kop in te drukken. Mijn XO en de Chief Ops lijken ook wat beter met elkaar om te gaan na hun ietwat ruwe start. Eigenlijk moet ik ook mijn excuses nog aanbieden voor mijn gedrag bij onze eerste ontmoeting, maar haar daarvoor storen tijdens het werk lijkt me ook weer wat overbodig.

De grens van het Klingon Empire ligt niet ver meer voor ons; we zijn al halverwege tussen Starbase 234 en H'atoria, ons eerste waypoint. Ik heb mijn XO laten weten dat zodra we H'atoria voorbij zijn en richting Pheben vliegen ik hem een tijdje in command laat, aangezien ik wat persoonlijke zaken wil afhandelen waar ik verder nog niet over in detail kan gaan. Typisch zo'n situatie van eerst doen en dan maar zien wat eruit komt. Zolang de reis zo soepel blijft verlopen als hij nu doet denk ik wel dat hij dat zonder mij af kan.

[Blind Guardian]

Bjorns Hut

Na de taken en zijn kennismaking met zijn nieuwe commadant vertrok Bjorn in alle rust naar zijn hut toe.

Het schip was ondertussen al onderweg en Bjorn had nog geen nieuwe taken ontvangen.

Aangekomen in zijn hut zag hij dat hij twee nieuwe berichten had, de was van zijn 'Klingon Vader', die al een tijdje niks meer gehoord had van hem en wel benieuwd was...

Het gesprek met hem en zijn adoptie vader wat hij daarna had verliep soepel, het duurde niet meer dan tien minuten toen Bjorn de lijn met zijn vader verbrook. Het was rustig op zijn oude huisplaneet en niks zijn vader had niks bijzonders te melden. Zijn vader was waarschijnlijk een van de meest intellectuele en progessieve Klingons die er momentueel leefde, en was heel trost op zijn adoptie zoon.

Zijn tweede gesprek was van zijn Senior Leonard...

Leonard wou graag de details van zijn nieuwe taak bespreken met Bjorn, en zo dit graag doen tijdens een potje te sparren in een van de holodecks...

' Natuurlijk, Luitenant'. Zij Bjorn met een grijns op zijn gezicht. ' Dat kan zeer zeker geregeld worden, wat voor wapen wilt u graag gebruiken voor dit gevecht, ik heb kennis van Bath'leths, Katana's, Zwaarden, Krom Zwaarden, en nog een waslijst meer... Uiteraard ben ik altijd in voor een potje vuistknokken'.

Re: Leonard [/b]

[.:Admiral-Janeway:.]

On:

(Engineering)

Joran en Valdero keken toe naar het gesprek tussen Sydnee en Bobby. Joran keek even raar toen bobby antwoordde op die vraag over zijn echtgenote.
Ai pijnlijk... Zo iets zou ze niet bij mij moeten proberen dacht hij.
Langzaam leek het gesprek steeds pijnlijker te worden.
"Pijnlijk gesprek"zei Joran. "Voor wie? Bobby of Sydnee?"vroeg Valdero een beetje sarcastisch. Joran:"Beide".
"Lieutenant-Commander Fisher? Commander?! Wacht even! Zei...zei ik iets verkeerd? Mr. Fisher?!"
Goh hoe kom je op het idee ging er even door zijn hoofd, waarna Joran en Valdero maar besloten een diagnostic op de transporters te draaien. Toen ze ontdekten dat er een cargotransporter defect was ging Valdero ernaartoe. Joran liep maar naar z'n console zoals te verwachten Engineering was rustig.
=A=O'Donnel aan Dal als u even tijd heeft zou u dan naar mijn sonic shower willen kijken hij doet vreemd=A=
=A=Is goed het is nu toch rustig dus ik kom nu wel even=A=
Hij pakte een paar spullen, waarna hij Engineering verliet en op weg ging naar Deck 8 ging en naar de hut van Caitlin liep en daar aanbelde.

(Deck 8)

De deur ging al snel open en hij kon meteen het probleem horen. De eplicator maakte een verschrikkelijk geluid.
~Computer schakel de relays van de Sonic Shower uit~
"Ik denk dat het aan de acoustic inverter ligt... Weer een kinderziekte die je vaak bij refits ziet"zei Joran, waarna hij aan de Sonic shower begon te werken naar een kwartier was hij klaar.
"Zo die werkt weer"zei hij, waarna hij naar Caitlin liep.
"Vanavond weer om dezelfde tijd en dezelfde plek?"vroeg ze. Joran knikte, waarna hij besloot weer naar Engineering te gaan om te kijken of daar nog wat te doen was. Eenmaal aangekomen ging hij achter zijn console staan.

Off:

reply:Aanwezigen in Engineering

[Tactical_Cube]

Commander Christopher T. Ryan
Executive officer: Uss Lagrange

Het was bijna tijd voor de afspraak die hij met Casteel had. Hij had de bridge een aantal minuten eerder verlaten. De Captain had hem net verteld dat hij een tijdje in command zou zijn zodra ze H'atoria hadden gepasseerd. Daar keek hij nu al naar uit, even geen Captain maar gewoon hijzelf en de rest. Hij was nu in zijn kamer, hij moest natuurlijk een goede indruk maken op Casteel. Hij trok zijn werkkleren uit en liep naar een hoek van zijn kamer, daar had hij een drietal fitnessapparaten uitgestald, eentje voor de buikspieren, één voor de borstspieren en één voor de armen.
Christopher begon zijn routine af te lopen, dit deed hij minstens drie keer per dag, ’s morgens, ’s middags en voor het slapen gaan.

Nadat hij klaar was met zijn work-out ging hij naar zijn kleren, hij pakte een spijkerbroek en een strak zwart t-shirt. Hij hield zelf eigenlijk helemaal niet van de starfleet uniformen, op een schip zag je eigenlijk nooit wat anders, maar wanneer het kon, dus als hij geen dienst had deed hij kleren aan die beter zaten.

Zo nog even wat deodorant, een klein beetje gel in het haar en hij was er klaar voor.
eens kijken hoe dit gaat verlopen.

[Raynor's Revenge]

H'atoria lag nog maar net achter de Lagrange, en Jasper was zich alvast aan het voorbereiden op zijn pauze, toen één van de bridge officers meldde dat ze een noodoproep ontvingen. ~Waarom moesten we zo nodig de korte route via Klingon territorium nemen...~ verzuchtte hij zich voordat hij omkeek naar de bewuste officier. "Waar komt het vandaan?"
"Nog geen twee lichtjaar uit onze koers, sir." was het antwoord. Jasper knikte instemmend, "Zet een koers uit."

Jasper wendde zijn aandacht naar het paneel bij zijn stoel en drukte een paar knopjes in om een intern commucatiekanaal te openen. "Commander Ryan, meldt u op de brug." Dat Ryan dit waarschijnlijk niet zo op prijs zou stellen kon Jasper weinig schelen. Ze waren hier voor hun werk, en zeker voor een CO en XO kon dat af en toe best veeleisend zijn.

Tegen de tijd dat Ryan op de brug verscheen waren ze aangekomen bij het Klingon schip dat het noodsignaal had uitgezonden. "Open een kanaal." zei Jasper, zich naar de communications officer wendend. Er verscheen een nogal nors uitziende Klingon op het scherm. ~Gewoon nors of nors voor een Klingon? Altijd lastig te zien~ Nog voor Jasper kans kreeg wat te zeggen opende de Klingon zijn mond. "Onze motoren zijn ermee opgehouden, we krijgen ze niet meer aan de praat. Enige hulp die u zou kunnen bieden zou... welkom zijn." De Klingon had duidelijk geen zin om mensen en andere aanwezigen aan boord van zijn schip te laten, en deed ook weinig moeite deze houding te verbloemen, maar hij had nou eenmaal geen keus.

"We sturen een team uw kant op om te assisteren. Lagrange uit." Jasper vond het niet echt de moeite zichzelf voor te stellen als de andere kant van de lijn die moeite ook niet wilde nemen. "Commander, deze is voor u. Stel een klein team samen, engineer, security, als het nodig blijkt medical, en laat maar eens zien wat u doen kan." Jasper glimlachte, "Probeer geen interstellaire oorlog te ontketenen terwijl u daar bent, okee? Als u me nodig heeft ben ik bereikbaar in de readyroom."

[startrekfan001]

Nadat Valdero terug was gekomen van het kapotte transport pad, stond hij een beetje verveeld bij de pooltafel, tot hij een berichtje zag verschijnen. ~Een noodoproep? Najah dat handeld de brug wel af.~ Valdero ging ongestoord verder met diagnoses draaien en de standaard procedures herhalen, en verder gebeurde er weinig.

~Ben nou toch wel nieuwsgierig, ff aan de ops officer vragen wat er is~ Valdero stuurde een berichtje naar het ops console op de brug en kreeg even later antwoord: klingon schip kapot ~Aaahaaah! Dus ze moeten een engineering team gaan samenstellen! Nee wacht, dat betekent niet meteen dat ik ook in dat team kom te zitten....... *duim*duim*~

In afwachting of Valdero ook gevraagd zou worden, liet hij de computer 3 systemen tegelijk controleren, zodat die voorlopig bezig zou zijn tijdens zijn *eventuele* afwezigheid.


off

Nu ik het zo nalees klinkt het erg kinderachtig, een klingon die gespannen afwacht of hij ook gevraagd gaat worden....

[Paulstartrek]

Luitenant Commander Bobby ‘Bob’ Fisher

Main engineering

Emotioneel was bobby in de weer. Elke stap die hij zette was dubbel zo zwaar want iedereen leek wel zijn best te doen om hem aan Tanya te herinneren.
Nu begon Sydnee ook al. Bobby liep van het gesprek nu weg. Hij liep zijn kantoor in en haalde even diep adem en veegde een traan van zijn wang weg.
Lang had hij niet want Sydnee volgde hem als een bloedhond.
Daar babbelde ze iets over configuraties en toestemming en hield een PADD op.
Automatisch pakte Bobby de padd aan. Hij keek naar de tekst maar na 4 keer dezelfde zin te hebben gelezen legde hij de padd weer op tafel. “Commander ik zal het bekijken en uw mijn bevindingen geven.”
“Maar kunt u het niet nu bekijken dan?” vroeg Sydnee dan.
Bobby ging zitten en keek de vrouw aan. Haar ogen leken wel te schitteren van enthousiasme.
“Akkoord, ik ga het nu doorlezen, indien u nu weer even weggaat. Dan kan ik even in alle rust dit doornemen.”



*Enkele tijd/uren later*

Main engineering.

Een noodoproep. Dat was iets wat Bobby niet verwacht had, ze waren nog niet eens bij hun bestemming en ze hadden al weer genoeg te doen. Dit keer een Klingon schip. Reparaties nodig? Dan zou hij wel weer moeten gaan. Hij liep het kantoor buiten om wat koffers en gereedschap klaar te zetten toen hij Valdero zag staan bij de centerconsole. Die was half Klingon. Hij zou wel van pas kunnen komen dan aan boord een Klingon schip. In gedachten maakte hij even een aanbeveling voor de XO om Valdero ook te mogen meenemen.
Valdero zag hem ondertussen staan en dus wenkte Bobby even.
“Luitenant, ik neem aan dat jij ook de oproep tot assistentie van de Klingons hebt gezien.” Valdero knikte. “Ik wil dat je even meehelpt met klaarzetten van wat gereedschap indien we toestemming hebben om mee te gaan.”

Off.
Er zit enige tijd tussen het eerste stukje en het tweede stukje. Indien Mr.Vulcan zin heeft mag hij nog een reply daar schrijven en anders ga ik gewoon verder op het tweede stukje.

Reply Sydnee (indien gewenst) en Valdero

[startrekfan001]

Bobby wenkte Valdero om naar hem toe te komen. ~ Ik wist het, met een kapot klingon schip kunnen ze een halfklingon officier goed gebruiken ~ Bobby: “Luitenant, ik neem aan dat jij ook de oproep tot assistentie van de Klingons hebt gezien.” Valdero knikte. “Ik wil dat je even meehelpt met klaarzetten van wat gereedschap indien we toestemming hebben om mee te gaan.” "Tuurlijk Chief. ik haal de patchinstrumenten wel, zo terug."

Bobby ging ondertussen verder met inpakken, Valdero was vrij snel weer terug en pakte 2 koffers in voor zichzelf om mee te nemen. Zelf was Valdero altijd een beetje voorzichtig bij Klingons, hoe vreemd dat ook mag klinken voor een half-klingon. Bij hem had altijd zijn menselijke kant overhand gehad. ~Nog wel zo even mn Klingon woordenschat aanscherpen, dat ik in elk geval hallo kan zeggen.~ Hij draaide zich om, tikte snel wat in en zag een aantal vertalingen op het scherm verschijnen. Allemaal woorden die hij al kende, maar voor de zekerheid wou hij controleren of hij het nog wel goed wist.

Even later stonden Valdero en Bobby klaar voor vertrek. Valdero hoorde de combeep. ~ Zou dat onze oproep zijn?~

off

ff voor iedereen die reageert: die oproep die ik ontving kan net zo goed een oproep zijn van iemand om iets heel anders te vragen, gebruik je creativiteit.

[Dawn]

Lt.-Cmdr. Kea'e Kumeliki - Chief Medical

- Main Sickbay -

Het schip was al enkele uurtjes onderweg. Echt druk was het nog niet geweest. De eerste dienst zat er al weer op, en de volgende dienst ploeg had al zijn intrede gemaakt in de ziekenboeg. Kea’e had zich de laatste paar uren voornamelijk bezig gehouden met het testen van de biofunctie monitoren. Deze apparaten waren in wezen hetzelfde op elk schip, maar ze kon duidelijk zien dat ze hier met nieuwere modellen te maken had.
De interface was licht veranderd van de monitoren die ze gewend was, en dus kon Kea’e zich goed bezig houden met het uitpluizen van de nieuwe bediening van de apparaten.
Ze bemerkte dat een van de monitoren een lichte afwijking had, ten opzichte van de anderen.
“Computer, re-kalibreer biofunctie monitor nummer 3.”, gaf Kea’e als opdracht.
“Kalibratie van biofunctie monitor 3 niet mogelijk.”
“Hoe kan dat nou, dat zou toch gewoon...”, dacht ze terwijl ze wat toetsen op de monitor aanraakte.
Plots klonk er door sickbay een harde kreet.
Enkele verpleegsters kwamen geschrokken toegesneld. Met een vertrokken gezicht zat Kea’e gehurkt op de grond, terwijl ze haar rechter arm vasthield. “Kokami!”, uit de monitor kwam een klein rook sliertje, maar leek verder nog intact.
Haar hand werd rood. “Varel, geef me eens wat dermaline gel aan...”, de verpleegster knikte en kwam even later terug met een klein potje. “Alstublieft dokter. Heeft u alleen brandwonden? Zal ik u even...”, “Dat is niet nodig, lieutenant. Laat niemand gebruik maken van deze monitor, begrepen?”,”Ja mevrouw...”, Kea’e liep met het potje naar haar kantoor. Haar arm tintelde hevig. Het gevoel eindigde tot halverwege haar bovenarm. Ze was nauwelijks in staat haar arm te kunnen bewegen.
”Dat ding is levensgevaarlijk...”, dacht ze. Met een handige beweging opende ze het potje met haar linker hand, en begon ze haar andere hand in te smeren. Gelukkig was het niet erger dan tweedegraads. Maar het deed wel verdomme veel pijn.
Ze tikte haar combadge aan.
“Chief Medical aan engineering, zouden jullie iemand kunnen sturen om naar een defecte biomonitor te kunnen kijken? Ik heb er zojuist een optater van gekregen, en had het graag gerepareerd voor er nog andere ongelukken mee gebeuren...”
Haar gezicht vertrok weer van pijn, toen ze over een wel zeer pijnlijk stukje op de rug van haar hand kwam. “Dit wordt weer een paar dagen pijn leiden”, dacht ze. Zelf geloofde ze niet zo in het royale gebruik van pijnstillers. Als ze zonder kon, dan deed ze dat ook.
Na een tijdje nam het tintelende gevoel beetje bij beetje af, en kon ze beetje bij beetje haar arm beter bewegen...


Tag: Iemand van engineering (Hier heb je je combeep )

[Paulstartrek]

Luitenant Commander Bobby ‘Bob’ Fisher

Main engineering

Kea’e had een optater gekregen van een van haar instrumenten! Bobby fronste zijn wenkbrauwen, dat had niet mogen gebeuren.
“Dit is Bob Fisher, Ik zal direct iemand sturen mevrouw. Engineering uit.”
Op dat moment kwam Joran aanlopen. Hij sprong in de houding vlak voor Bobby. “Sir ik verzoek toestemming om naar het Klingon schip te gaan!”
Even dacht Bobby na, tenslotte was het niet nodig dat hij zelf aan boord dat smerige schip zou gaan. Als hij Joran en Valdero zou sturen, waren beide mannen blij, de half-Klingon en zijn plaatsvervanger waren ook uitermate ervaren om de problemen te analyseren. Als hij toch nodig zou zijn was hij in een tranporterzucht ter plaatse.
Bovendien kon hij dan zelf even naar die biomonitor kijken. Tenslotte waren deze apparaten van levensbelang. Kea’e zou dit misschien ook wel kunnen waarderen als de chief engineer zelf kwam kijken.
“Toestemming toegekend, luitenant. Neem wel Valdero mee. Zijn Klingon helft kan misschien wat barrières slechten.”
Joran knikte en begaf zich naar Valdero om hem in te lichten en zich gereed te maken voor hun missie. Tenminste als er engineers meegingen op de eerste tocht. Maar dit vermoedde Bobby wel. Tenslotte gebeurde dat regelmatig.
Hijzelf pakte een koffer met wat apparatuur en gereedschap en begaf zich in de richting van de liften.
Na een kleine tocht arriveerde hij in de ziekenboeg. Achterin zag hij de chief zitten.
“Dokter..” begon Bobby toen hij de hand zag van de vrouw. Deze zag helemaal rood. “Alles in orde? Deze apparaten kunnen een aardige klap geven als ze kapot zijn!”

Off:
Reply Kea’e (btw, bobby weet nog niet welk apparaat het precies is )

[Dawn]

Lt.-Cmdr. Kea'e Kumeliki - Chief Medical

- Main Sickbay -

Kea’e liep haar kantoor weer uit. Haar hand had ze ingesmeerd met dermaline gel. Ze kon voelen aan de licht koele tinteling dat het al begon te werken. Het potje zette ze weer terug in het kastje waar het vandaan kwam.
“Dokter..”, hoorde Kea’e van de ingang vandaan. “Alles in orde? Deze apparaten kunnen een aardige klap geven als ze kapot zijn!”
Kea’e richtte zich naar Bobby. “Het was inderdaad een flinke klap, commander, maar het gaat wel weer. Over een paar dagen is het weer de oude.” Even voor een moment greep ze naar haar pols en probeerde ze een vuist te maken met haar verwonde hand. De motoriek begon langzaam aan terug te komen, ze kon haar vingers al iets soepeler bewegen. Ze schatte dat ze hem over een dag weer zo goed als normaal kon gebruiken. Ze glimlachte naar Bobby. “Dit is de boosdoener”, ze wees hem naar een paneel boven biobed 3.”Ik was deze biofunctie monitoren aan het testen, om te kijken of ze alle biologische lichaamsfuncties goed maten. Deze bleek af te wijken van de anderen. Ik wilde een re-kalibratie starten, maar de computer weigerde deze uit te voeren. Toen ik wilde kijken waarom, kreeg ik die optater...”, ze keek naar Bobby. Deze had zijn koffer op de biobed geplaatst, en bekeek het wat nader.
“U bent toch wel voorzichtig hé? Ik zie u liever niet op een biobed beëindigen. Ik bedoel, niet dat u hier in slechte handen zou zijn, maar voorkomen is beter dan genezen.”, zei Kea’e met een kleine glimlach. Dat laatste klonk een beetje nerveus, dat werd ze altijd als ze probeerde te socialiseren met iemand die ze nog niet zo goed kende.


Tag: Bobby

[.:Admiral-Janeway:.]

On:

(Main Engineering)

Joran liep over de bovenafdeling van Engineering net zoals beneden was het hier nu weer rustig. Hij ging rustig voor een console staan en probeerde ermee bezig te gaan echter kwam hij erachter dat de Console vreemd deed.
~Computer maak een diagnose van Engineering Console 2B~
De computer gaf aan wat het probleem was, waarna hij er mee bezig ging uiteindelijk bleek er een oude chip in de console te zitten die nog niet vervangen was.
Hij liep weer naar beneden en ving iets op over een hulpoproep van Klingons hij zou zo wel is gaan kijken of hij mee mocht, aangezien hij niet graag een kans liet gaan om aanboord van een Klingon schip te komen.
Hij liep naar z'n console en nam het werkrooster door. Hij besloot nu maar eens te vragen of hij meemocht, hij liep naar Bobby en sprong in de houding.
“Sir ik verzoek toestemming om naar het Klingon schip te gaan!”zei Joran zo formeel mogelijk.
“Toestemming toegekend, luitenant. Neem wel Valdero mee. Zijn Klingon helft kan misschien wat barrières slechten.” antwoordde Bobby rustig. Joran knikte even, waarna hij naar Valdero liep.
"Lieutenant... Ik weet nog niet zeker of we gaan maar die kans is groot... Staan alle spullen klaar voor de opdracht?"vroeg hij.

Off:

reply:Valdero, Wie wil