Missie 0: Op weg naar starbase 117

Volg hier of doe mee aan de startrek.nl forum sim

Moderators: mr_Vulcan, Raynor's Revenge, captain crash

Gesloten
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Commander Christopher T. Ryan
Excecutive Officer on board of the Uss Lagrange


Christopher was op zoek naar het meisje wat hem eerder vandaag een mooie bijtplek had bezorgd, misschien had zij gezien wie er met dat console had zitten kloten, dat kon vermoedelijk de tweede saboteur zijn, maar het kon ook gewoon onderhoud zijn geweest. Het was in ieder geval een aanwijzing die hij verder wou volgen.

"Commander Ryan, hoe gaat het daar?" klonk het ineens door de comm
Ook dat nog
‘Middag Captain, op een bloedende arm, een bijtplek op mijn wang en een verstuikte enkel na wel aardig, we zijn er achter gekomen dat het probleem door meerdere saboteurs is gekomen, we weten zeker dat het er twee zijn, één hebben we al te pakken en we zijn bezig haar partner te zoeken, ik stond net op het punt om een aanwijzing te volgen.’
Het was even stil aan de andere kant.
‘Oke dan laat ik je even verder gaan, meld het zodra je meer weet.’
‘Begrepen Captain.’ Antwoordde Christopher en hij liep weer verder.

Na een tijd gezocht te hebben vond hij het meisje alleen op een verlaten gang, daar zat ze met een pop te spelen.

‘nuqneH’ zei Christopher, hij besloot zijn matige Klingon woordenschat te gebruiken.
Dit keer keek het meisje hem normaal aan, maar antwoordde ze niet.
‘maj qaStaH nuq?’ vrij vertaald betekende het iets in de trant van, mooi wat is er aan de hand? En zolang ze niet in het Klingons zou antwoorden zou het antwoord begrijpen.
Weer reageerde het meisje niet.
‘Ik had even een vraag, heb je vandaag iemand bij de open computer bij de mess gezien? Het is heel belangrijk dat je antwoord, de Captain is namelijk in gevaar en jij kan hem helpen. Dat is heel eervol, en als je me helpt zal ik tegen hem zeggen dat je geholpen hebt zijn leven te redden.’
Nu leek het meisje wat meer belangstelling te hebben.
‘Ik zag Kra’Tûr daar zitten, ik weet niet wat hij deed, maar toen ik hem dat vroeg begon hij tegen me te schreeuwen.’
‘Dank je wel, je hebt me erg geholpen.’ Zei Christopher. ‘Wat een mooie pop heb je vast, mag ik hem eens zien?’ zei hij terwijl hij naar de pop reikte.
Opeens trok het meisje de pop aggresief weg, Christopher trok zijn hand onmiddellijk terug, hij had geen zin in nog een beet. Hij stond weer op en liep weer terug naar Engineerning.
Gelukkig heb ik geen kinderen…
~Ryan aan McAllen, ik heb een vermoeden dat onze vriend Kra’Tûr, de Chief Engineer, ons zonet ter dood probeerde te veroordelen, hij heeft namelijk met het console zitten kloten bij de mess, ik heb het even nagekeken en er zit een gedeelte liftbesturing in.~

Tag: McAllen
Gebruikersavatar
CmdrCrichton
Captain
Captain
Berichten: 2985
Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07

Bericht door CmdrCrichton »

Het is niet alsof dat gesprek in de lift echt iets heeft bevorderd tussen mij en Ryan. Ik vond het prachtig hoe hij zich irriteerde, iets wat het gedoe van de afgelopen uren meer dan de moeite waar maakte. Maar ondanks dat, was ik er bijna geweest. Dat idee beangstigd me toch wel enigzins. Wat is er toch aan de hand waarvoor ze ons dood willen hebben? Niet alleen dat, maar de acties van de overgebleven saboteur of mogelijk saboteurs worden steeds roekelozer. Althans zo lijkt het, ik kan er geen duidelijk patroon in vinden. Nu als Valdero snel is, kunnen we de dader nog mogelijk opsporen. Leonard zag hoe de Klingon chief engineer binnen kwam gelopen, Valdero liep gelijk naar hem toe om iets te vragen, Dat zal wel weer over toegang tot de systemen gaan. En ik dacht dat Klingons nooit zoveel om engineering gaven. Wie denkt dat het een ras wat enkel bestaat uit krijgers heeft het mooi fout. Toegegeven nu zijn het over het algemeen wel de zwakkere Klingons die in engineering belanden, maar dan nog zijn ze sterker dan de gemiddelde mens.

Een korte tijd daarna kwam Valdero met een bleek gezicht en een padd in zijn hand richting Leonard gelopen. Valdero lichtte de padd even toe, buiten de engineeringsruimte zodat de Klingons het niet zouden horen. Het bleek dat de Klingon chief-engineer Kra’Tûr van plan was iemand te beschuldigen. Het zou lijken alsof die engineer de lift had doen laten neerstorten. Is de persoon die we hebben opgepakt, dan wel schuldig? Leonard complimenteerde Valdero op zijn goede werk. Ik kan verder geen risico's nemen de bewaking weg te halen, stel dat die chief niet alleen werkt. Nu moet ik dit alleen oplossen. Eerst commander Ryan inlichten. Leonard probeerde drukte op zijn com. ~Lieutenant McAllen aan commander Ryan.~ Er was geen gehoord aan de andere kant van de lijn. Zou dat ding beschadigd zijn geraakt tijdens mijn val in die lift? Leonard tikte heel onsubtiel op z'n com. ~Lieutenant McAllen aan commander Ryan.~ Wederom geen gehoor. Dan moet het maar zonder hem. Dat wordt lachen... Leonard zuchtte nog maar eens en liep engineering weer binnen. Kra’Tûr stond te werken aan zijn werkstation.

Leonard pakte zijn phaser, zette deze op de zwaarste stun instelling en liep op Kra’Tûr af. Leonard stond op het de Klingon aan te tikken toen zijn com een krakend geluid maakte. ~Ryan aa...Allen, ........vermoeden dat onze vriend Kra’Tûr, de Chief...... ons zonet.... dood probeerde te....., hij heeft ...... met het console zitten kloten ......mess, ik heb ...... nagekeken .... een gedeelte liftbesturing ......~ LUL! De Klingon aarzelfde geen moment, draaide zich om en sloeg Leonard tegen de vloer. De Klingon haalde een of ander mes te voorschijn en stak Leonard in zijn buik. .... Leonard pakte zijn phaser en schoot de Klingon neer, deze viel achterover op de vloer. Het laatste wat Leonard zag voor hij buiten bewustzijn raakte was commander Ryan die engineering binnen rende.

-off-

Tag: Valdero, Ryan
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Afbeelding
Lt.-Cmdr. Kea'e Kumeliki - Chief Medical

- Main Sickbay -

Kea’e keek toe hoe Bobby wat gereedschap uit de koffer haalde.
“Ik geloof trouwens niet dat we aan elkaar voorgesteld zijn. Tenminste ‘face to face’ bedoel ik dan. Bobby Fisher, Bob voor vrienden.”
“Aangenaam, Bobby, ik ben Kea’e”, antwoordde ze.
Ondertussen begon Bobby het apparaat te ontleden. Niet lang daarna had hij de schuldige al te pakken. Er was een isolinear rod gaan corroderen. Na vervanging en reiniging was het apparaat weer in orde.
=/\= Commander Miller aan Commander Fisher.=/\=
=/\= Fisher hier.=/\= Antwoordde Bobby terwijl hij zijn spullen opruimde en Kea’e aankeek. ‘Weet jij waar het over gaat?’ vroeg zijn gezichtsuitdrukking. Kea’e lachte en reikte hem een padd aan met daarop de uitnodiging voor wapentraining.
Ze zag Bobby’s gezichtuitdrukking veranderen, terwijl Miller bezig was hem het belang van de training uit te leggen. Bobby maakte een ‘bla bla bla’ gebaar naar haar en richting zijn commbadge. Kea’e sloeg een hand voor haar mond en probeerde heel hard om niet hardop uit te proesten van het lachen. Bobby had er duidelijk geen zin in. Nadat hij zijn gereedschap had gepakt verliet hij de ziekenboeg en zwaaide nog naar haar. Lachend zwaaide ze terug naar Bobby.

Ze was bijna vergeten dat commander Miller haar die uitnodiging gestuurd had. Het was vast wel iets periodieks of zo. Alle officieren dienden nou eenmaal hun wapenvaardigheid op peil te houden. Zelfs in de ziekenboeg was een wapenkast aanwezig, hoewel het merendeel aan personeel dat daar rond liep bij lange na niet zo proficiënt zou zijn als iemand van de security afdeling. Zelf was Kea’e beroerd als het om wapenvaardigheid ging. Ze was opgeleid om levens te redden. Ze had notabene een eed afgelegd waarin ze geen levend wezen kwaad zou doen. Toch was het verplicht en op een of andere manier kreeg ze het iedere keer toch weer voor elkaar om net voldoende te scoren in dit soort dingen. Nee, een scherpschutter zou ze nooit worden. Ze keek weer even naar haar verbrande hand. Zou ze nu in staat kunnen zijn om een phaser vast te houden? Misschien dat Miller haar een dag uitstel kon geven. Met haar linker hand was ze een nog beroerdere schutter als met haar rechter hand.

Kea’e besloot commander Miller een officieel verzoek tot uitstel in verband met lichamelijk letsel te sturen. Ze deed het niet om er onderuit te komen, ze wist gewoon dat ze op dit moment niet goed uit de verf zou komen, als ze er nu aan zou deelnemen.


Tag: Miller
Laatst gewijzigd door Dawn op 17 mar 2007, 21:31, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
captain crash
Administrator
Administrator
Berichten: 26502
Lid geworden op: 02 jun 2002, 00:48
Locatie: Nowhereland
Contacteer:

Bericht door captain crash »

Een verzoek tot uitstel? Dat letsel zou hij dan zelf maar eens moeten gaan bekijken. Het was duidelijk dat er maar weinig officieren waren die inzagen wat het belang was van de training. De chief tactical had hem opzich niet teleurgesteld, zeker gezien het niveau waarop zijn training had plaats gevonden. Maar de rest...

Hij zou als de problemen op het Klingonschip voorbij waren wel eens gaan kijken in sickbay wat precies het probleem was. Om toch aan te geven dat hij haar meer door had dan zij zou denken stuurde Sam vanaf de brug het volgende bericht naar Kea'e Kumeliki:

'Ik kon in uw personeelsfile niets vinden over een recent ongeluk. Ik heb ook in de dagelijkse rapporten niets gelezen over een ongeluk dat hier gebeurd zou zijn. Wat is er precies aan de hand met u? Of is dit toch een manier om niet te hoeven participeren?'

Tag: Captain, Kea'e Kumeliki (na afloop van Klingon missie)

Het stoorde Miller trouwens ook dat hij nog niets gehoord had van de captain. Hij had toch duidelijk laten blijken dat hij hem dringend moest spreken over Benson?
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Commander Christopher T. Ryan
Excecutive Officer on board of the Uss Lagrange


Zodra hij Engineering binnenkwam zag hij het gebeuren, de Chief Engineer Kra’Tûr stak een mes in McAllen, die op de grond viel. Ryan rende zo snel mogelijk naar het tafereel, maar voor hij daar aankwam had McAllen de Klingon neergeschoten.
‘McAllen kun je me horen?’ schreeuwde Christopher, hij zag dat McAllen zich heel ergens anders bevond in zijn hoofd.
…geen antwoord…
Christopher hurkte bij McAllen om zijn pols te voelen.
Hij merkte niet dat er achter zich allemaal rumoer plaatsvond en voordat hij doorhad wat er gebeurde werd hij overeind gerukt door een Klingon.
‘Waar denk je dat je mee bezig bent Starfleet?! P’tahk!’ schreeuwde de Klingon man.
‘Sla hem!!!’ moedigde een Klingon van de zijlijn aan.
‘Hey weet wat je doet knaap.’ Zei Christopher
‘Sla hem!!’ klonk het weer.
‘Valdero roep een security en medical team op van Lagrange, dit loopt uit de hand.’ Zei Christopher snel terwijl hij nog in de lucht hing.
Oh oh bukken
Christopher maakte zich vlug los en bukte om de klap van de Klingon te ontwijken.
‘Pas op, je vraagt er zelf om.’ Zei hij terwijl hij zich klaar maakte om terug te vechten als de Klingon doorgaat.
‘Sla die P’tahk, ze hebben Kra’Tûr neergeschoten.’
De Klingon haalde weer uit, dit keer sloeg Chirstopher terug, een rake klap op de wang van de Klingon.
Deze werd beantwoord met een klap in zijn maag.
Christopher kromp ineen, aan de zijkant werd er gejuicht door de overige Klingons, en kreeg een klap tegen zijn hoofd. Hij viel op de grond en het gejuich werd harder.
De Klingon kwam weer op hem af met een dikke grijns op zijn gezicht.
Alle irritatie van de laatste tijd had nu een toppunt bereikt, dit was de kans om zijn woede kwijt te raken. Vliegensvlug stond hij op en sprong bovenop de Klingon die hierdoor zijn gewicht verloor. Beiden vielen ze op de grond. Christopher begon de Klingon met zijn vuist op het gezicht te slaan.
Aan de zijkant klonk nu allemaal boe geroep. Als hij geluk had bleven ze alleen tot er iemand gewonnen had, dat was meestal zo bij Klingon gevechten, en als hij pech had…
Na 30 seconden te hebben doorgeslaan zat er bloed aan zijn hand rechterhand en lag de Klingon slap op de grond.
Trillend stond hij weer op. Zijn been deed nog zeer en zijn rechterarm was lam, tijdens het slaan had hij het niet gevoeld maar zijn bovenarm klopte als de gek en deed nu verrotte pijn.
Hij kon op dit moment niet nog iemand aan.
‘Oke achteruit allemaal, Kra’Tûr is een verrader, hij heeft een aanslag op de Captain en op mij gepleegd.’
Maar het leek er niet op dat de Klingons zouden kalmeren.
Alsof het zo was geschreven kwam de Klingon Captain ineens binnen lopen.
‘Wat is hier aan de hand?!’ bulderde hij.
Christopher legde vliegensvlug alles uit en rende toen weer naar McAllen, die gelukkig nog ademde.
‘Laat het medical team maar Valdero, we moeten nu naar de ziekenboeg.’
~Christopher aan de Lagrange, noodtransport voor 2 personen, richt op mij en McAllen, direct naar de Sickbay.~
‘Valdero ik wil dat jij en Dal de motoren maken, dan is deze gekte eindelijk voorbij.’
~Energise.~

Tag: Valdero en of Dal, Sickbay
startrekfan001
Lieutenant
Lieutenant
Berichten: 655
Lid geworden op: 19 okt 2006, 20:40
Locatie: Tsja

Bericht door startrekfan001 »

Na het incident met de lift ging Valdero alle logs na waarin iets over de turbolift werd vermeld. Vanmiddag had iemand zo te zien aan de turbolift gewerkt, maar dat was gewoon een standaard controle. Hij zag bij een ander log wéér dat iemand eraan had gewerkt, dit keer buiten controletijden. ~Ahaaa! Dat moet m zijn!~ Valdero ging de interne sensors synchroniseren om te kijken wie op dat moment in de buurt was van een console waarmee de lift kon worden bewerkt.

Bingo! Er heeft iemand rond de tijd van de aanpassing aan het console gewerkt! ~Uhhhh..... ff kijken, dat was dus lieutenant KeÂtrL. Mooi.~ Valdero had alle info gekopieerd in een PADD en wou Cmdr. Ryan opbeepen, toen hij iets raars zag. De tijd van sensoropname veranderde voor zijn ogen! Het was maar 1 seconde, maar dat was toch al vreemd. Hij draaide voor de zekerheid nog maar een level 1 diagnose van alle logs, en kwam op een beetje vreemd resultaat: Er ontbrak een log..... maar een log waarvan hij niet eens wist dat hij bestond, namelijk een log van het bewerken van een log!

Valdero ging dat log terug proberen te halen door middel van een retrieve algoritme, binnen een paar minuten was het log er weer. Wat hij zag was gewoon eng: De chief engineer was bezig geweest om de logs te veranderen! Hij was niet al te best bezig geweest, want er is door zijn removal algoritmes een phase variance in de computer core achtergebleven die elke dag de tijd van de sensoropnames met een seconde verlengde.

~Mijn god! De chief probeert de schuld in iemand anders zn schoenen te schuiven! Hij heeft zélf de lift gesaboteerd!!~ =A="Valdero aan Ryan! Commander, ik heb net ontdekt dat Chief Kra’Tûr zélf verantwoordlijk moet zijn geweest voor de sabotage van de lift! Ik kom zometeen met meer informatie naar u toe!" "Begrepen, Ryan uit"=A= Valdero kopieerde snel alles naar zn PADD, en, inmiddels bleek geworden van z'n ontdekking, liep hij naar de deur van engineering toe, maar hij zag Leonard iets verderop staan, dus hij ging eerst naar Leonard toe. "Leonard, kom even." Ze liepen naar buiten, waar Valdero van wal stak. "Chief Kra’Tûr heeft de sensorlogs aangepast, waardoor ik bijna iemand als schuldige had aangewezen die het niet gedaan had. Kra’Tûr is zelf de schuldige! We moeten hem hebben commander!" zei Valdero. Leonard was duidelijk geschokt, het bleef even stil totdat Leonard in beweging kwam.

~Lieutenant McAllen aan commander Ryan.~ Het bleef stil. "Bedankt voor je info lieutenant. Kom mee." zei Leonard. Hij zuchtte diep en liep engineering binnen. Valdero volgde. Leonard pakte zijn phaser en zette hem op een andere stand, welke setting zag Valdero niet. Valdero besloot het zekere voor het onzekere te nemen en zijn phaser op verdampen te zetten. ~Alleen als het absoluut nodig is en als Leonards stun setting niet werkt......~ Dacht Valdero nog bij zichzelf, want hij voelde zichzelf aggressief worden, hij was bang dat hij zichzelf in zn innerlijke Klingon zou verliezen.

Hij ging een ongeveer op 2 meter afstand van Leonard en de klingon Chief staan, zodat hij op tijd kon ingrijpen. Leonard tikte op Kra’Tûr zijn schouder, toen zijn comsignaal klonk. ~Ryan aa...Allen, ........vermoeden dat onze vriend Kra’Tûr, de Chief...... ons zonet.... dood probeerde te....., hij heeft ...... met het console zitten kloten ......mess, ik heb ...... nagekeken .... een gedeelte liftbesturing ......~ Er ging een rilling door Valdero heen. ~ SLECHTE TIMING!!!~ Hij zag dat Kra’Tûr nu agressief werd, Valdero zette snel zijn phaser op zwaarste stun, nu moest hij waarschijnlijk ook ingrijpen.

Hij zag Kra’Tûr Leonard tegen de grond slaan, maar voor Valdero zijn phaser kon richten had Kra’Tûr al een mes in Leonard gestoken. "LEONARD!!" riep Valdero. Hij was een kort moment afgeleid, maar bedacht zich daarna geen moment en richtte zijn phaser, maar door het trillen schoot hij er net naast. Leonard had inmiddels zelf zijn phaser gepakt en schoot Kra’Tûr neer. Valdero moest nu opnieuw richten, maar Kra’Tûr bewoog al niet meer. Ondertussen kwam Commander Ryan ook binnengerend. "McAllen kun je me horen?" schreeuwde Christopher. Valdero had ondertussen extra beveiliging en medical opgeroepen bij de Lagrange, ze zouden er zo aankomen. Plotseling ontvouwde zich een vreemd tafereel voor hem. Er ontstond een gevecht tussen Commander Ryan en een andere klingon. Valdero hield zijn phaser op scherp, voor het geval dat. Maar verder greep hij niet in, omdat er in engineering een hoop andere klingons waren die het dan op Valdero gemunt zouden hebben. =A="Valdero aan Lagrange, schiet op met die security!"=A= Even later kwam de klingon captain binnenlopen, nu bedaarde alles een beetje.

Commander Ryan legde de situatie uit, waarna hij Leonard meenam naar de ziekenboeg. =A=Valdero aan Lagrange, vergeet het medical team en verdubbel het security team!=A= Valdero wou geen verdere risico's nemen, het schip zat vol bloeddorstige klingons leek het wel. Even later waren Commander Ryan en Leonard weg, en materialiseerde zich naast Valdero 2 security teams. Er waren 2 aanwezig met een phaser rifle in hun handen, die konden nog goed van pas komen. Ryan had Valdero nu de opdracht om aan de motoren te gaan werken, dus Valdero ging daar maar weer mee verder. "Mannen, zorg ervoor dat elk lid van het awayteam gemonitord en beveiligd word! En let op elke verdachte activiteit aan boord! Niemand hier is nu nog te vertrouwen!" De security teams verspreidden zich, maar 3 mannen bleven in engineering waarvan 1 in Valdero's buurt bleef. ~Kan ik eindelijk rustig werken~.

tag: Joran, Leonard, Ryan
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

"Middag Captain, op een bloedende arm, een bijtplek op mijn wang en een verstuikte enkel na wel aardig, we zijn er achter gekomen dat het probleem door meerdere saboteurs is gekomen, we weten zeker dat het er twee zijn, één hebben we al te pakken en we zijn bezig haar partner te zoeken, ik stond net op het punt om een aanwijzing te volgen."
Jasper bleef even stil. Dit had hij totaal niet aan zien komen, en hij vervloekte zichzelf omdat dat eigenlijk wel had gemoeten.
"Oke dan laat ik je even verder gaan, meld het zodra je meer weet." zei hij uiteindelijk.
"Begrepen Captain." antwoordde Christopher voordat de verbinding verbroken werd.

"Verdomme..." Jasper zuchtte. Dit had een rustige, saaie vlucht moeten worden. Opeens schoot hem wat te binnen; hij moest nog bij Miller langs voor de wapentraining, en dan kon hij hem meteen eens aan de tand voelen over wat er nou met Benson aan de hand was. "Mevrouw Casteel, kunt u dat rapport naar mijn console sturen als het klaar is? Ik moet even weg." Jasper stond op en trok zijn uniform recht alvorens naar de turbolift te lopen.

Hij was pas net op het dek aangekomen waar de wapentraining zou plaatsvinden toen er een noodsignaal binnenkwam. 'Christopher aan de Lagrange, noodtransport voor 2 personen, richt op mij en McAllen, direct naar de Sickbay.'
"Dit kan je toch niet menen he..." Jasper draaide zich om en liep terug de turbolift in. "Sickbay." zei hij op geagiteerde toon. Dat Christopher nogal van vrouwelijk gezelschap leek te houden was tot daar aan toe, zolang hij er niemand mee lastig viel en het niet in de weg van z'n werk kwam te zitten. Maar als bleek dat hij nou ook al gevechten aan het uitlokken was, was hij nog niet jarig.

"Ryan, wat had ik nou gezegd over het ontketenen van interstellaire oorlogen?" sprak Jasper toen hij Medical binnen stapte.
Laatst gewijzigd door Raynor's Revenge op 14 feb 2007, 11:16, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Commander Christopher T. Ryan
Excecutive Officer on board of the Uss Lagrange


Ze waren nog geen minuut in Sickbay, McAllen lag net op een biobed, of de Captain kwam eraan.
Christopher wou nog wat gaan zeggen maar de Captain was hem al voor.
"Ryan, wat had ik nou gezegd over het ontketenen van interstellaire oorlogen?" vroeg de Captain, uit zijn stem kon hij opmaken dat hij het niet eens serieus bedoelde.

Christopher zat nog vol van de adrenaline van het gevecht en het feit dat er iemand neergestoken was.

Hij kon dit dan ook niet echt waarderen.

‘Captain ik vind dit niet erg passend, ik hoop dat u dat zelf ook niet vind, een crewmember is neergestoken en u gaat er op zon manier op in, ik had u serieuzer verwacht.’ Dan heb ik je misschien niet eens verkeerd ingeschat op het begin, iemand die me gelijk al irriteert… Zei Christopher misschien ietwat de beschuldigend terwijl hij zijn arm omhoog hield zodat de zuster zijn arm kon helen.

Tag: De Captain
Laatst gewijzigd door Tactical_Cube op 14 feb 2007, 11:21, 2 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Blind Guardian
Fleet Admiral
Fleet Admiral
Berichten: 18794
Lid geworden op: 23 jun 2002, 21:14
Locatie: Postbus
Contacteer:

De ondervraging

Bericht door Blind Guardian »

Afbeelding

Bjorn Sevenson
Luitenant JG

Aanboord van Klingon Schip

Terwijl het incident gebeurd was, was Bjorn nog aanwezig in de Brig op het Klingon schip, de twee sabateurs waren ingerekend.

Bjorn, was nog even aangesteld om nog wat na te bespreken met de Klingon Security Officier, na dat deze de Engineer had ingerekend. Het gesprek verloopte in Klingon, waarin de Security Officier verbaasd was dat Bjorn zo goed Klingon kon.


'Onze gevangen heeft nog niet veel verklaard waarom hij het schip gesaborteerd heeft'. Zij de Klingon. 'Dat is niet zo goed nieuws, maar ik verwacht dat ik weer vlug terug zal moeten zijn op ons schip.

Niet veel later straalde Bjorn weer over, naar de LaGrange, wachtend voor zijn volgende taak.

[reply: Security , sorry voor mijn te late reactie ]
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

"Serieuzer?" Er verscheen een grijns op Jasper's gezicht. Zijn XO lette of niet goed op, of was geestelijk nog niet helemaal terug bij zinnen, wat Jasper hem dan ook weer niet echt kwalijk had kunnen nemen. "Serieuzer zeg je." Hij begon nu echt te lachen, althans voor een paar seconden, waarna hij een strak gezicht trok, "Meneer Ryan, u gaat naar dat Klingon schip zoals verzocht, en bent gevraagd zich rustig te houden en geen problemen te veroorzaken. De Federatie heeft een niet al te stabiele alliantie met de Klingons, en het leek me toch niet onze plaats om dat kapot te maken. Vervolgens ben je dan daadwerkelijk op dat schip, en er beginnen her en der gevechten uit te breken, aan uw status te zijn meer dan eens in uw nabijheid. Nu vraag ik je: denk je serieus dat ik hier grapjes sta te maken?"

Jasper probeerde kalm te blijven, maar merkte dat hij dit lastig vond. "Ik hoop voor je dat je hier een goede verklaring voor hebt, anders stuur ik je op SB117 meteen terug naar huis. Ik heb geen zin in onruststokers op mijn schip."

Tag: T_C
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Commander Christopher T. Ryan
Excecutive Officer on board of the Uss Lagrange


"Ik hoop voor je dat je hier een goede verklaring voor hebt, anders stuur ik je op SB117 meteen terug naar huis. Ik heb geen zin in onruststokers op mijn schip."
Wie dacht hij wel niet dat hij was, zomaar beschuldegingen gaan uiten zonder te weten wat er precies gebeurt was, en dan ook nog gaan dreigen…

Chirstopher deed dan ook geen moeite meer om zich in te houden, als de Captain het persoonlijk wou hebben dan kon het persoonlijk.

‘Dan doe ik in het vervolg niets als iemand van uw bemanning wordt neergestoken….’ Zei Chistopher op luide toon, terwijl hij zijn arm wegtrok bij de zuster die eindelijk klaar was met de behandeling van zijn arm.
‘U heeft geen idee wat er daar allemaal gebeurt is, wat de situatie was, wat ik gedaan heb en hoe het er op dit moment voorstaat. Als ik niet had ingegrepen had u nu twee engineers minder, of wou u dat soms graag!? die kutopmerkingen kunt u beter voor u houden tot u mijn rapport heeft gelezen die u zoals de regels vertellen binnen 24 uur zult ontvangen.’

Wat een aap, zomaar beginnen te oordelen zonder dat hij weet wat er aan de hand is...

Tag: De Captain
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

Ryan begon nu aardig op Jasper's zenuwen te werken, en het koste hem redelijk wat moeite om kalm te blijven. "Nou moet je eens goed luisteren jochie, ik loop hier al een stuk langer rond dan jij, en weet echt wel waar ik mee bezig ben. Daarnaast ben ik je kapitein, dus heb je mijn orders maar gewoon te slikken. Als je het daar niet mee eens bent staat het je vrij een klacht over me in te dienen bij Command. Tot het zo ver is verwacht ik echter dat je je werk doet, en daar hoort bij dat je me verteld wat er gebeurd is op dat schip als ik er om vraag. Voor het geval je het gemist hebt: dat heb ik dus daarnet gedaan."

Jasper liep naar het naastgelegen lege biobed en ging met een zucht op de rand zitten, "Bovendien, hoe kan je verwachten dat ik begrip heb voor wat jullie doorgemaakt hebben als je me weigert te vertellen wat er gebeurd is?" Hij vroeg zich af of Ryan altijd zo vervelend en snel op z'n teentjes getrapt was, of dat het aan de adrenaline lag die blijkbaar nog door z'n lijf stroomde. ~Hij moet toch ergens wat positieve eigenschappen hebben zou je denken, anders hadden ze hem niet op deze missie gezet...~
startrekfan001
Lieutenant
Lieutenant
Berichten: 655
Lid geworden op: 19 okt 2006, 20:40
Locatie: Tsja

Bericht door startrekfan001 »

Valdero was inmiddels verder gegaan aan de motoren, Joran is ook mee komen helpen. Nu waren er 4 security officers in engineering, aangezien er ook 1 Joran steeds in de gaten hield. Het werk verliep nu veel relaxter en de klus ging dan ook vrij snel.

"Ik heb de prop weggehaald, de energie zou nu goed moeten lopen." Zei Valdero. "Mooi, ik activeer de energietoevoer weer." Reageerde Joran daarop. Terwijl hij dat deed hoorden ze alles uitvallen. Huuuuuuuuuuuuuu....... "Ik denk dat we hier nog een flinke dobber aan gaan hebben. Kortsluiting zo te zien." Toen Joran weer de energietoevoer had afgesloten, kon hij makkelijk weer het systeem opnieuw starten en was er weer overal energie. =A="Sevenson aan engineering, wat gebeurde er?" "Niks aan de hand, kortsluitinkje, dat was alles." reageerde Joran.=A=

"Laat mij eens kijken" zei Joran. "Ga je gang, ik denk dat je het best daar kan kijken, van die troep daar kon ik geen chocola maken. Ik denk dat dat het probleem is." Joran rommelde wat in de leiding en kwam na een tijdje overeind. "Uhm.... als je wat beter daar kijkt, zie je dat die 3 draden tegen elkaar aan komen, die ene moet loszitten, alleen de andere 2 moeten gekoppeld zijn." "Ohh... sorry, stomme fout. Ik zal me maar wat meer gaan verdiepen in Klingon engineering." "Geeft niet lieutenant, ik kan me ook niet altijd redden op alien schepen." Joran fixte de bedrading en schakelde de energietoevoer in. Dit keer liep de energie normaal door de leidingen, maar de impulsmotor stond nog steeds uit.

"Hoe kan dat nou?" zei Valdero. "Zit de stekker er wel in?" "Lieutenant, impuls motoren hebben geen stekkers....." "Doh, tis maar beeldspraak. Kijk es of de energieleiding goed vast zit, dan start ik het besturingssysteem voor de impuls motor opnieuw op." Valdero ging naar het console van de impulse motor, maar dat was zwart. "Valdero, de stekker zat er inderdaad niet in! Ik heb alles nu aangesloten, ben je al klaar met het rebooten?" riep Joran. "Uhm lieutenant, het console is blank. Ik krijg hem niet aan de praat." "Die saboteurs hebben hun werk beter gedaan dan we dachten, hier krijgen we nog een flinke klus aan." zei Joran.

tag: Joran
Laatst gewijzigd door startrekfan001 op 19 feb 2007, 16:28, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Commander Christopher T. Ryan
Excecutive Officer on board of the Uss Lagrange


Daar was hij dan, ruzie met de Captain, maar wat verwacht die dan ook, hij komt binnen en begint gelijk met beschuldigingen te uiten.

‘Als ik weiger te vertellen wat er gebeurt is!.. U bent hier degene die met beschuldigingen begint te slingeren.’
De mensen om hun heen keken hun een beetje angstig aan, alsof ze niet wisten wat ze moesten doen. Ondertussen waren ze verderop druk bezig met McAllen.
De Captain zat op het biobed tegenover Christopher, zijn arm was weer genezen en voelde gelijk een stuk beter, zo goed zelfs dat hij er wel weer een klap mee wou uitdelen, maar die drang moest hij maar binnen houden wou hij zijn rang en plek op dit schip houden.
‘Genieten jullie van het uitzicht!’ Vervolgde Christopher gelijk zonder dat de Captain kon antwoorden, hij begon die starende ogen zat te worden, dat hielp niet bij het in toom houden van zijn irritatie.
‘Captain ik stel voor dat we dit gesprek ergens anders houden.’ Zei Christopher na een diepe zucht.
De Captain leek het hier mee eens en stond op.
Omdat zijn arm geheeld moest worden en zijn pak gescheurd was liep Christopher alleen nog in een hemd die hij altijd onder zijn uniform droeg. Zijn arm was dan wel geheeld, maar hij zat nog onder het opgedroogde bloed omdat de zusters nog geen tijd hadden gehad het schoon te maken. Met zijn toch al vieze uniform begon hij zijn arm schoon te vegen terwijl hij op een afstandje de Captain volgde.

De Ready Room was het dichtst bij, dus daar gingen ze heen. Nou moesten ze ook nog met zijn tweeën in de turbolift staan… Hij had geen zin aan dat moment, gelukkig duurde het vanaf hier niet te lang voor ze op de bridge aankwamen. De turbolift arriveerde gelijk toen de Captain op de knop drukte.
Alsjeblieft laat er nog iemand bij stappen.
Het geluk leek op dit moment aan Christophers kant te staan, of toch niet, het was niemand minder dan Sydnee Casteel die de lift in stapte.
Christopher was blij haar te zien, maar op dit moment voelde hij zich kut en dan kon hij nog wel eens kortaf over komen.
‘Middag S… Casteel.’ Zei Christopher toen ze tussen hun beide kwamen staan, terwijl hij zijn arm waar al het opgedroogde bloed op zat uit haar gezicht probeerde te bewegen.
‘Goedemiddag Commander, alles goed?’ vroeg ze, ze had het bloed gelukkig niet gezien, maar het moest toch vreemd staan, hij in zijn hemd met een smerig gezicht en armen van het Klingon schip.
‘We zijn net terug van het Klingon schip, dus het had beter gekund.’ Lachte hij.
Wat de Captain op dit moment deed of dacht kon hem niet schelen, die wachtte maar tot ze privé konden spreken.
‘Oh ja, wat was er nou aan de hand, ik ben namelijk wel nieuwsgierig, het heeft een aardig tijdje geduurd.’
‘Ja, het was niet zo makkelijk als we dachten, maar…’

De turbolift had de bridge bereikt, dit was de cue om gelijk door te gaan naar de ready room.
‘Ik vertel het je later nog wel, dan kan je daarna contact met de Klingon Captain opnemen om te zien of alles lukt.’ Zei Christopher terwijl hij de lift uitstapte, nou moest ze zijn arm met al het bloed wel zien, dus liep hij zo snel mogelijk met de Captain de Ready room binnen.
‘Dus u wilt weten wat er is gebeurd? Maar u weet het al denkt u, het zal wel aan mij liggen toch?’ begon Christopher gelijk. Hij nam een diepe zucht en vervolgde.
‘We kwamen op het Klingon schip aan, al snel bleek dat er sabotage in het spel was, toen we een vrouwelijke Klingon opgepakt hadden dachten we even dat het opgelost was, maar het bleek dat ze het niet in haar eentje had kunnen doen dus gingen we door met onderzoeken. Uiteindelijk kwamen we erachter dat de Klingon Chief Engineer er ook mee te maken had, ik was er net achter gekomen en was op mijn weg naar Engineering, toen ik daar aan kwam stak de Klingon Engineer net McAllen neer. Het lukte McAllen nog net om de Engineer neer te schieten, maar er brak chaos uit in Engineering en dat resulteerde in een gevecht tussen mij en een Klingon Engineer. Toen ik gewonnen had…’ Hij kon het even niet laten om te grijnzen, hij had die Klingon mooi te pakken gehad. ‘Kwam de Captain binnen, waar ik overigens goed mee kan opschieten en die mij nog eens uitgenodigd heeft voor een feest bij zijn familie. Terwijl de Captain bezig was de orde weer te herstellen ben ik onmiddellijk hierheen gekomen met McAllen… Tevreden!’

Tag: de Captain, Casteel
Gebruikersavatar
Raynor's Revenge
Moderator
Moderator
Berichten: 12796
Lid geworden op: 18 jul 2002, 10:54
Locatie: Bilthoven
Contacteer:

Bericht door Raynor's Revenge »

Captain Jasper Verix en Commander Christopher T. Ryan

"Tevreden?" herhaalde Jasper, een gepast antwoord overdenkende. "Voor het grootste deel wel. Op de manier waarop je de situatie op het Klingon schip blijkbaar hebt afgehandeld valt weinig aan te merken. Ik geef toe dat ik net in sickbay misschien iets te snel aannam dat jij de situatie in de eerste plaats veroorzaakt had, maar aan de andere kant had jij ook kalm kunnen reageren, zoals het een goed officier betaamt. Maar goed, laten we dat maar laten rusten, wat gebeurd is is gebeurd." Jasper glimlachte, hij had geen zin om hier verder over te ruziën. "Ik neem aan dat je een security detachement achter hebt gelaten om de engineers te beschermen terwijl ze de reparaties afronden?" Ryan knikte instemmend. "Mooi, mooi. Dan zijn we hier klaar denk ik, tenzij jij nog wat op wilde merken?" vroeg Jasper terwijl hij weer opstond.

"In het vervolg zou ik het op prijs stellen dat de beschuldigingen achterwege blijven tot u het hele verhaal heeft gehoord." zei Christopher, hij mocht dan wel zijn fouten hebben en dan vooral misschien op het sociale vlak maar die kwamen niet vaak in de weg van het werk. Jasper grinnikte zachtjes, "Ik zal het in overweging nemen Commander."
"Mooi, dan ga ik nu contact opnemen met de Klingon Captain om de laatste losse eindjes op te knopen... of hoe je dat ook maar mag zeggen."
"Dat opknopen kunnen we vast wel aan de Klingons overlaten. Dismissed." Jasper wachtte totdat Ryan zijn ready room uit was voordat hij zijn PADD op pakte en op wegging naar Miller's kantoor; die zou onderhand het wachten ook wel zat worden.

Tag: Miller
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Afbeelding
Lt.-Cmdr. Kea'e Kumeliki - Chief Medical

- Main Sickbay -

“Christopher aan de Lagrange, noodtransport voor 2 personen, richt op mij en McAllen, direct naar de Sickbay.”

Een noodgeval! Kea’e spoedde uit haar kantoor. “Varel, leg de instrumenten klaar, ze kunnen ieder moment komen.”, ze had het nog maar net gezegd of Commander Ryan materialiseerde in Sickbay samen met een onbekende lieutenant. De mensen van de transporter hadden goed gericht. De lieutenant lag vrijwel gelijk goed op het primaire biobed.
In een oogopslag zag ze hoe de buikstreek van de lieutenant vol bloed zat. “McAllen neem ik aan?”, vroeg ze vragend aan Christopher. Deze knikte in antwoord.
Ze zag dat zijn wonden meevielen vergeleken met die van McAllen. “Gisela, behandel jij de wonden van de commander even? Een dermal regenerator zal wel voldoende zijn. Varel, help me met de lieutenant...”, terwijl ze haar rechter hand tegen haar rechterschouder aanhield, pakte ze met haar linkerhand een medische tricorder. Met een beetje gestuntel kreeg ze het scannertje eruit en begon over de wond heen te gaan terwijl ze op het schermpje keek. “Zou je de biomonitor aan willen zetten?”, de tricorder gaf aan dat de milt beschadigd was. McAllen zelf had moeite om bij bewustzijn te blijven.. Op de biomonitor verschenen verschillende metertjes en grafiekjes. De bloeddruk was dalende, het bloeden was best wel hevig. De tricorder gaf ook aan dat de wond al besmet was geraakt met micro organismen. “Varel, hier hebben we de auto suture voor nodig.”
Terwijl de verpleegster het instrument pakte, scheurde Kea’e het uniform verder open zodat de wond goed zichtbaar was. Ze activeerde het chirurgische support frame. De boog sloot zich over de romp van McAllen. Op het frame verscheen nog meer informatie. Met een druk op het frame diende ze een anaesthetisch middel toe en activeerde ze het sterifield, waarmee het biobed en de loopruimte eromheen gesteriliseerd werd. “Sterifield is omhoog, autosuture...”, Kea’e hield haar hand omhoog, en Varel reikte haar het instrument aan. Ze opende een venster in het frame zodat ze aan de wond kon beginnen. “Dadelijk heb ik ook nog een vasculaire regenerator nodig, en twee units donorbloed. Hij is zo lek als een zeef...”, terwijl ze begon met het dichten van de wond, legde Varel nog een klein instrumentje op een tray naast Kea’e neer, en liep haastig naar een andere kamer om het bloed te halen. Hij zou het wel halen. Tijdens de oorlog had ze ergere toestanden aangetroffen. In alle commotie had ze niet eens in de gaten dat de captain sickbay was binnen gekomen en een felle discussie met de XO was begonnen.
Varel kwam weer terug met het bloed, en deze werd in het frame gelegd.
“Varel, help me eens een handje, ik kom er een tekort.”, de Vulcan verpleegster kwam naast haar staan. Kea’e gaf haar de vasculaire regenerator. “Die bloedvaatjes daar...”, wees Kea’e, terwijl ze zelf de autosuture bediende.

...

– Een uur later –



De ingreep was achter de rug. McAllen was stabiel, en was verplaatst naar de IC om bij te komen. Zijn uniform shirt lag aan flarden naast het biobed. Gisela had alvast de moeite genomen een nieuwe voor de patiënt te repliceren. Kea’e verwachte voor hem een volledig en spoedig herstel.
Varel was nog bezig de schoonmaak procedure af te ronden op het chirurgisch biobed waar ze zojuist bezig waren geweest. In haar kantoor was ze zelf begonnen een medisch log te schrijven. Over McAllen, en over het incident waarbij ze zelf bij betrokken was geweest, waar ze tot nu toe nog geen tijd voor had gehad om het te rapporteren...
Laatst gewijzigd door Dawn op 17 mar 2007, 21:32, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Commander Christopher T. Ryan
Excecutive Officer on board of the Uss Lagrange


Dat was een missie, 2 saboteurs een verstuikte enkel een open arm en een beet. Ook nog een ruzie met die... Captain, gelijk met beschuldigingen aankomen... Na deze dag had hij wel wat behoefte aan een lekkere nachtrust en iets anders.

Met een zucht viel Christopher op zijn bed. Hij was gelijk vanaf de bridge hierheen gegaan, het opgedroogde bloed zat nog steeds op zijn armen en gezicht, dat zou hij er zo vanaf gaan wassen. Hij had gelukkig een echte douche, van de sonic shower hield hij niet zo, het gaf een veel beter gevoel als het water echt over je lichaam liep.

‘Computer waar is Jennifer Willows?’ vroeg Christopher terwijl hij nog op bed lag.
~Jennifer Willows is in haar vertrek.~
‘Alleen?’
~Jennifer Willows is alleen in haar vertrek.~
‘Mooi.’
~Ryan aan Willows, heb je wat te doen op dit moment?~
~Willows hier, wat had je in gedachten?~ antwoordde ze een paar seconden later.
~Een heel speciale opdracht waarbij je je echt in moet zetten.~
~En waar mag deze missie dan wel niet plaatsvinden Commander?~
~De inlichting vind plaatst in mijn kamer en de uitvoering onder de douche.~
~Klinkt indrukwekkend, dat staat vast goed op mijn cv.~
~Dat ligt natuurlijk aan het prestatieniveau.~ lachte Christopher.

5 minuten later ging de bel van Christophers vertrek.
‘Kom binnen.’ Zei Christopher
Jennifer kwam binnenlopen in haar uniform.
‘Ik wou geen verdachte indruk maken.’ Zei ze lachend.
‘Mooi, ik zou net even vlug onder de douche stappen om het bloed van mijn lichaam af te wassen.’ Zei Christopher
‘Als je even wacht wil ik je daar wel bij helpen.’
‘Haha oke, eerst een drankje dan?’
‘Doe maar een wodka met citroen.’
‘Mmm klinkt goed.’ ~Computer, 2 wodka met citroen.~
Christopher liep met 2 glazen wodka naar zijn bed en ging op de rand zitten, toen Jennifer naast hem zat gaf hij haar het ene glas.
‘In één keer?’ vroeg ze
‘Is goed.’
‘Op een geslaagde missie.’ Zei hij met een glimlach.
Beiden goten ze de wodka in een teug achterover.
‘Ik zag je met iemand anders in de mess laatst.’
‘Ja klopt, maar dat is niet belangrijk nu.’ Antwoordde Christopher

Even later stonden ze onder de douche.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

Afbeelding

Het zat Sydnee nog steeds dwars dat het zo gelopen was met de commander. Dat gestuntel met het etentje sloeg nergens op en ze was er zeker van dat ze het nu wel verknalt had.
Ze had het rapport van de captain in orde gemaakt. Er was niets opvallends en het rapport was vrij standaard. Dat was ook niet vreemd gezien de LaGrange nog maar net aan haar reis begonnen was en er tot nu toe niets boeiends was gebeurt wat ook maar van enig nut kon zijn voor de captain. Ze besloot om het maar persoonlijk te brengen op de brug. Terwijl ze op de lift stond te wachten nam ze het rapport nog even vluchtig door. Net zoals tien minuten geleden zag alles er nog steeds perfect uit. De deuren opende zich en tot haar grote verbazing stonden daar de commander en de captain.

~Oh nee, waarom heb ik dat nu weer?!~

"Middag S… Casteel." zei Ryan. Hij versprak zich bijna. Idioot.
"Goedemiddag commander, alles goed?" Sydnee stapte de turbolift in en ging tussen de captain en Christopher in staan.
"Hier is het rapport waar u om vroeg captain. Ik heb het zo compleet mogelijk gemaakt, al zult u geen opvallende zaken vinden."
Het viel haar toen pas op dat het ontzettend stonk in de turbolift. Het rook er naar zweet en Klingon.
"We zijn net terug van het Klingon schip, dus het had beter gekund." probeerde Ryan om de stilte wat te doorbreken. Ze had het kunnen weten. Het viel Sydnee op dat hij zich alleen maar tot haar richtte. Het zag er naar uit dat er een soort van spanning heerste tussen beide heren. Dit zorgde ervoor dat Sydnee zich nogal ongemakkelijk voelde zo tussen de twee in, maar zolang ze elkaar maar niet in de haren vlogen vond ze het best.
"Oh ja, wat was er nou aan de hand? Ik ben namelijk wel nieuwsgierig. Het heeft een aardig tijdje geduurd." probeerde Sydnee maar. Ze wist niets anders te bedenken.
"‘Ja, het was niet zo makkelijk als we dachten, maar…"
Ryan werd onderbroken door de openschuivende deuren naar de brug.
"Ik vertel het je later nog wel, dan kan je daarna contact met de Klingon Captain opnemen om te zien of alles lukt."
"Lukt?" wat bedoelde hij daar nou weer mee."
"Hee, je zou naar de dokter moeten gaan met die..." maar de commander hoorde het al niet meer. Hij was al verdwenen in de captain's ready room. Sydnee besteedde er verder geen aandacht aan en ging verder met haar dienst

De uren tikte voorbij en ze bleef erg nieuwsgierig. Het away-team was een flinke tijd weg geweest, de commander kwam nogal gehavend terug en van Trent had ze gehoord dat een van de Engineers in sickbay geopereerd moest worden. Het scheen dat een groep Klingons de engineer half open hadden gereten met batt'leths!
Het was op dat moment dat Sydnee pauze had en ze kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. Het leek haar het uitstekende moment om bij Christopher polshoogte te gaan nemen over wat er nu precies gebeurt was daar op dat schip. Dan kon ze hem overigens ook gelijk haar excuses aanbieden voor haar dronken gedrag en dat ze graag nog een keer met hem wat wil eten. Een tweede kans zeg maar. Ze wist immers nog niets van hem. Hoe oud hij was, waar hij vandaan kwam en natuurlijk kon ze dat ook allemaal uit zijn file halen, het was natuurlijk interessanter als ze het van hem persoonlijk hoorde.
Het duurde dan ook niet lang of Sydnee stond bij zijn hut. Ze drukte op de bel en wachtte tot hij open deed. Volgens de computer was hij immers daar.

Ze drukte nogmaals. "Commander? Ik ben het, Sydnee." sprak ze door de comm.

[Tag: Ryan]
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Commander Christopher T. Ryan
Excecutive Officer on board of the Uss Lagrange


Op de achtergrond stond muziek aan. De douche hing vol met stoom, het water stond zo dat het net niet zeer deed. Christopher voelde zich gelijk een stuk beter.
‘Dit had ik echt even nodig.’ Zei Christopher toen ze even rustig onder de douche stonden.
‘Mijn dienst begint over een half uur ik moet er zo vandoor.’ Zei Jennifer met een glimlach.
‘Nog even een vluggerdje dan?’
‘Nog een keer? Ik moet straks nog wel normaal kunnen lopen.’
‘Kom op S… Jennifer.’ Zei Christopher terwijl hij zich naar Jennifer toe bewoog en vlug begon te zoenen voor ze iets kon zeggen, hij had zich bijna versproken.

Opeens ging de bel, er stond iemand bij de deur.
‘Laat maar gaan.’ Zei Christopher hijgend.
Weer ging de bel.
"Commander? Ik ben het, Sydnee." sprak ze door de comm.
KUT!
‘Wacht even ik kom er aan!’ schreeuwde Christopher
Dit komt allemaal wel heel goed uit, wat nu?! Sydnee mocht Jennifer niet zien.
‘Ehmz, sorry Jennifer, het kan niet anders.’ Zei hij terwijl hij haar een zoen gaf.
In zijn gedachten was hij snel alle opties voorbij gegaan.
~Computer site to site transport, Jennifer Willows naar haar kamer.~
En met een verbaasde blik op haar gezicht dematerialiseerde Jennifer.

Vlug trok Christopher een handdoek van het rekje af en deed deze om zijn middel.
Hij deed de deur open, daar stond Sydnee recht voor hem.
‘Hey Sydnee, ik stond net onder de douche.’ Zei hij, als er nu iemand langs zou lopen zou het er wel vreemd uit zien, de Commander in een handdoek.
‘Wil je binnen komen? Dan kleed ik me even aan.’ Zei Christopher

Tag: Sydnee
Gebruikersavatar
CmdrCrichton
Captain
Captain
Berichten: 2985
Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07

Bericht door CmdrCrichton »

Afbeelding
Lieutenant Leonard McAllen, assistent chief security.

"McAllen!"
"..."
"Cadet McAllen!"

De kleine, brede lieutenant Trevor kwam op McAllen afgerend. "Cadet McAllen, wat heb ik je nu gezegd over afdwalen van je positie?"
"Sorry, sir. Het zal niet meer gebeuren."
"Het is goed dat dit een trainingkamp is en geen daadwerkelijke gevechtsituatie."
"Nogmaals sorry, sir."

"Als iedereen even bij elkaar wil komen." Trevor gebaarde naar de rest van de groep die nog aan het trainen was.
"Het lijkt erop dat we onze externe security training sneller dan verwacht moeten afronden. Onze voormalige bondgenoten, de Klingons, hebben zich zojuist uit het Khitomer-verdrag getrokken. Aangezien we dicht bij Klingon gebied zitten en er gevaar is voor mogelijke schermutselingen, heb ik orders gekregen om onze training af te gelasten en zo snel mogelijk huiswaarts te gaan. Over iets minder dan twee dagen arriveert er een schip, wat ons van deze planeet af zal halen en ons naar huis zal brengen. De training zal dus geen maand duren zoals verwachten, maar 12 dagen. Waarvan er dus al 10 voorbij zijn. Nou, oké, ehm... gaan jullie allemaal maar even rusten, dan gaan we later op de middag verder met onze training. Dit keer met bat'leths en hoe je je hier tegen verdedigd." De lieutenant zuchtte. "Dismissed!" Ongelofelijk, dacht Leonard bij zichzelf zo heb ik de lieutenant nog nooit gezien.
"Lieutenant Trevor!" "Lieutenant Trevor, mag ik u iets vragen." "Nee!" De lieutenant keek kwaad achterom naar Leonard "Je bent dismissed, cadet." Leonard keek moedeloos naar de lieutenant die doorliep.

Een tweetal dagen ging voorbij, waren in intensief getraind werd op het bevechten van met bat'leth bewapende tegenstanders. Daarnaast een aantal oefeningen op barricades op te werpen. Leonard vroeg zichzelf af, waarom de lieutenant er niet voor uit kwam dat we mogelijk betrokken raken in een vechtpartij met de Klingons. Leonard liep richting de lieutenant om te vragen hoe het nu zat. "Captain Ramone van de USS Vasquez aan Lieutenant Trevor." Klonk het uit zijn com. Leonard kon wel sprong in de lucht maken van blijdschap, hij rende snel naar vrienden die nog aan het uitrusten waren. Enkele ogenblikken later werden de eerste cadetten getransport, om een groep van 100 mensen te transporteren zou even duren. Plots werd een security team naar beneden getransporteerd. En daarna nog een team. Het transporten stopte en lieutenant Trevor riep iedereen bijeen. De Vasquez moest op de vlucht voor twee Klingonschepen, ze zouden terugkomen met versterking. Maar dat zou nog wel eens twee dagen kunnen duren. Leonard voelde zijn moed naar zijn schoenen zinken. Kop op Leo, die jarenlange training is toch niet voor niets geweest? Oké het is geen simulatie, maar het echte ding. Maar de simulaties wijzen uit, dat je dit kunt.

Al snel werd iedereen een plek toegewezen en een transporterblokker opgezet. Het ding had weliswaar geen groot bereik, maar genoeg om het trainingcomplex te beveiligen. "Denk er aan, cadetten. Niet schieten totdat zij dat doen, niet aanvallen tenzij zij dat doen. Laat ze eerst maar onze barricades overwinnen." Het wachten leek wel een eeuwigheid te duren, zouden ze zelfs wel komen? Waren we niet te onbelangrijk voor een aanval? Of wilde ze deze planeet niet? Het werd tegen middernacht, nog steeds geen teken van een aanval. Sommigen waren in slaap gevallen, anderen konden nauwelijks hun ogen openhouden. Leonard voelde dat hij begon in te dutten en liet het gebeuren. Als er iets gebeurde zou hij het wel op tijd horen.
De volgende morgen werd hij wakker gemaakt terwijl er 'een soort van' ontbijt werd uitgedeeld, het waren die ellendige veld-rantsoenen. Niet te eten, maar je moest toch iets om je aan te sterken. Het was in eerste instantie onderdeel van de training, iets wat Leonard liever had weggelaten. De zon begon al goed te schijnen en de temperatuur op te lopen. Warme, benauwde kutplaneet dacht Leonard bij zichzelf.

Het geluid van transporters was onmiskenbaar, ze hoorden het allemaal buiten de muren van het complex. Leonard leek vastberadener dan ooit, hij klemde de phaser in zijn hand. Het geluid van transporters stopte. De eerste schaduwen vielen op de binnenplaats van Klingons die over de barricades probeerden te klimmen. Het lukte ze in hun eerste poging niet, ze klommen eraf en even was het stil. Een knal klonk over de binnenplaats, die zich snel vulde met rook. De barricade was opgeblazen en Klingons renden naar binnen, sommigen al schietend. "Schiet terug!" klonk het uit de mond van de lieutenant. De acht extra security officers schoten te hulp. Het gevecht was losgebarsten en Leonard was overdonderd. Hij schoot, een Klingon viel op de grond. Dood. Voor het eerst in zijn leven, had hij iemand van het leven beroofd. Er was geen tijd om er bij stil te staan, het gevecht was nog in volle gang. Enkele minuten verstreken, het leken wel uren, Leonard werd ineens vol in zijn rug geraakt door iets of iemand. Hij draaide zich om. Het levenloze lichaam van een van zijn vrienden was op hem gevallen. De harde realiteit zette in. Het moment vol ongeloof en verdriet zette zich om in vastberadenheid en woede. Hij duwde het lichaam van zich af en pakte een op de grond gevallen phaser. Hij draaide zich om en schoot op iedere Klingon die zich nog bewoog. Nog geen half uur later was de rust wedergekeerd. Van de 68 achtergeblevenen, leefden er nog 27. 40 cadetten en 1 security officer hadden hun leven verloren in de strijd. Daarnaast lagen er nog lichamen van zo'n 35 Klingons, in het heetst van de strijd leken het er veel meer.

Een dag later werden ze opgepikt, de ware reden achter de aanval was een mijn en raffinaderij niet ver van het trainingkamp. De Klingons waren niet geslaagd in hun aanvallen. Het feit dat Leonard veel vrienden had verloren, gaf hem het gevoel dat hij gefaald had. De volgende keer ben ik beter, vastberadener, ik zal niemand meer teleurstellen.

~~~~

Leonard schrok wakker. Hij moest zich even oriënteren en keek om zich heen. Hij zag dat hij in een biobed lag. Hij herinnerde zich zijn droom. Dat gevoel... Hij ging rechtop zitten, voelde wat pijn in zijn buik, maar dat hield hem niet tegen van zijn. Waar een steek in de buik wel niet goed voor, is dat gevoel... dat ben ik al jaren kwijt geweest. Sinds het moment dat ik m'n leven wilde slijten op de rottige starbase Leonard had zijn broek al aan, toen de dokter uit haar office kwam gerent. "Stop."

-off-

tag: Dawn
Gebruikersavatar
Dawn
Commander
Commander
Berichten: 1573
Lid geworden op: 15 aug 2004, 01:14
Locatie: Hier!
Contacteer:

Bericht door Dawn »

Afbeelding
Lt.-Cmdr. Kea'e Kumeliki - Chief Medical

- Main Sickbay, CMO's office -

Kea’e had net haar medisch log klaar, toen ze achter in sickbay iets hoorde bewegen. Ze keek vanaf de deur uit op sickbay. Achterin, in het IC gedeelte zag ze dat de lieutenant al bij was gekomen. Hij was al begonnen met zichzelf aan te kleden. Met versnelde pas liep ze naar hem toe. "Stop.", zei ze. “Ik weet dat je waarschijnlijk heel graag weg wilt uit sickbay, en dat neem ik je ook niet kwalijk, maar voordat ik je kan laten gaan, wil ik nog een laatste controle uitvoeren, voor in je dossier...”, Ze glimlachte even terwijl ze alvast een medische tricorder pakte met haar linker hand. “Ik ben trouwens dokter Kumeliki.”, Kea’e begon de lieutenant te scannen zoals ze die dag al eerder gedaan had. Haar rechter hand liet ze enigzins achter haar rug rusten. “Je hebt geluk gehad lieutenant. Je bent op tijd binnen gebracht... Adem even diep in...”, ze bekeek de gegevens op de tricorder. “De operatie aan je wond is goed gelukt, en je zal er niks aan overhouden. Heb je nog pijn?”, McAllen knikte.
Kea’e knikte, “Dat is vrij normaal na een operatie, het zal in de komende paar dagen gewoon afnemen. Als je wilt, kan ik je daarvoor wat terakine* voorschrijven.”, Kea’e maakte haar scans af.
“Nou, dat ziet er verder goed uit, lieutenant. Bij deze verklaar ik je in goede gezondheid.”, een beetje stuntelig sloot ze de tricorder. “Je mag gaan.”, zei ze glimlachend. Ze draaide zich om en liet McAllen zichzelf verder aankleden, en liep naar een console waar ze de gegevens ging toevoegen aan McAllen's medisch dossier.

Off:
* = pijnstillend middel.

Tag: McAllen
Laatst gewijzigd door Dawn op 17 mar 2007, 21:32, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

Afbeelding

Sydnee kreeg gelijk weer een rode kleur. Ryan had niet meer aan dan een handdoek om zijn middel.
"Hey Sydnee, ik stond net onder de douche. Wil je binnen komen? Dan kleed ik me even aan."
"Ehm..I-ik eh.."stotterde ze. "Ik k-kan straks ook wel even langskomen. Het is niet zo belangrijk. Ik wil je niet tot last zijn."
"Dat ben je niet. Kom, het duurt niet lang."
Sydnee zette een stap over de drempel.

~Zucht, ik laat me weer eens overtuigen....~

Christopher verdween in zijn slaapkamer en ze zag hem een stapel kleren in een hoek. Ze vermeende een beha in de hoop te herkennen, maar dat vast haar fantasie. Tenminste, dat hoopte ze. Commander Ryan leek haar niet de persoon die graag in vrouwenondergoed rondliep onder zijn uniform. Ze keek wat rond en tot haar verbazing waren er blijkbaar inderdaad hutten op dit schip die nog groter waren dan die van haar. Als dit al zijn hut was, vroeg ze zich af hoe groot dat van de captain wel niet moest zijn!
Christopher had gelijk toen hij zei dat het niet lang zou duren. Hij kwam gekleed en al de slaapkamer uitlopen. Hij wilde iets zeggen toen Sydnee's comm afging. Het was Trent.

=/\=Holiday aan Casteel.=/\=

Sydnee trok haar schouders op naar Ryan.
"Mijn assistent." zei ze. "Hij kan niet zonder me....Casteel hier. Ga je gang."
=/\=Ma'am, sorry dat ik u weer stoor, maar ik heb hier zojuist een ongeregistreerde site-to-site transport geboekt staan. Ehm...protocol vereist toch dat, vanwege het feit dat dit extra resource-allocation betreft dit alleen in noodgevallen of vooraf gemeld met goedkeuring mag gebeuren?=/\=
"Dat klopt Trent, maar er wordt nogal losbandig mee omgesprongen ben ik bang. Regelementen zijn altijd wat vaag gebleven rondom dat gebied. Als je de locatie achterhaald, kun je deze misschien aan een persoon koppelen en die dan vragen of hij of zij er misschien iets meer vanaf weet of misschien zelfs waarom deze een dergelijk transport heeft geactiveerd zonder het te melden. Okay?"
=/\=Begrepen ma'am . Bedankt. Holiday uit.=/\=
"Goed" zei Sydnee. "Waar waren we. Je wilde iets zeggen?"
Ryan wilde weer beginnen toen er weer een comm-signaal binnen kwam.
Deze keer was het echter niet die van Sydnee.
=/\=Holiday aan commander Ryan. Sir, ik heb zojuist een onregistreerde site-to-site transport opgevangen vanuit uw hut naar die van ensign Willows. Heeft u hier een geldige reden voor gehad?"

[Tag Ryan]
Gebruikersavatar
CmdrCrichton
Captain
Captain
Berichten: 2985
Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07

Bericht door CmdrCrichton »

Afbeelding
Lieutenant Leonard McAllen, assistent chief security.

Leonard kleedde zich verder aan. Aardig om nieuwe kleding te repliceren. Leonard stond op, voelde nog wat pijn in zijn buik, maar deed alsof hem dat niets deed. Leonard was nooit zo gek op medicijnen, dus besloot hij de pijn maar vanzelf te laten weggaan. Hij liep richting dokter Kumeliki. "Kea'e?" Kumeliki draaide zich om. "Bedankt nog, voor alles." Leonard omhelsde Kumeliki, die er een beetje van leek te schrikken. "Als je een keer off-duty iets leuks samen of met anderen wil gaan doen, laat het dan maar weten." Leonard glimlachte en liep sickbay uit, nog voordat Kumeliki kon antwoorden. 'Je hebt geluk gehad lieutenant. Je bent op tijd binnen gebracht...' had Kea'e gezegd. "Eens tijd om Christopher op te zoeken dan." Een ensign in de gang keek Leonard vreemd aan. "Niets aan de hand hoor, ik praat gewoon tegen mijzelf." Leonard probeerde zijn lach in te houden.

Hij kwam bij Christopher's kamer aan. Hij stond op het punt van aanbellen, toen hij een verhefte vrouwenstem hoorde. Hij kon niet opmaken wat er gezegd wordt, het was wel luid genoeg om te horen dat er iets aan de hand is. De beste man en vrouwen, het moest er gewoon van komen. Leonard kreeg een glimlach op zijn gezicht bij die gedachte. Maar hij heeft mijn leven gered en wat mij betreft zijn al onze voorgaande problemen weg. Zelfs dat gedoe met Commander Leffer, hoewel dat altijd wel gevoelig zal blijven. Goed in plaats van hier voor die deur voor aap te staan, bel dan gewoon aan. Voordat hij z'n hand naar de bel kon bewegen, vloog de deur open.

-off-

Tag: Kumeliki, Casteel, Ryan
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

Afbeelding
Afbeelding Luitenant Commander Bobby ‘Bob’ Fisher

Wapentraining was beroerd gegaan, de reparaties aan boord het Klingon schip waren bemoeilijkt door sabotage en aanslagen. Gelukkig waren de twee mannen door de wol geverfd en konden zij de taak wel aan. Rustig zittende op zijn stoel op de brug bekeek Bobby de voortgang van de reparaties en hun eigen status.
~zou het niet halen van de wapentest nog effect hebben?~ Neh, wat wouden ze doen dan, hem van boord zetten? Hij was juist de Romulan expert aan boord. Vooral als ze eenmaal in de nebula zaten was er weinig tegen te doen. Hooguit een verdere promotie tegen houden.
Tanya zou dat niet leuk hebben gevonden. Sydnee zou het niet veel kunnen schelen.
Bobby draaide nog eens met zijn ring om zijn vinger. Resoluut trok hij dan de ring van zijn vinger af. Het wordt tijd om verder te gaan met mijn leven. Dat zou Tanya tenslotte gewild hebben. Bobby keek om naar Sydnee, ze stond daar haar dienst te draaien. Bobby draaide zich weer terug. Zou Sydnee het leuk vinden om eens met hem koffie te gaan drinken? Dan kon hij zich ook even verontschuldigen voor zijn gedrag de andere dag in engineering.
Nogmaals draaide Bobby zich om, nu tot de ontdekking komende dat ze nu ineens weg was. Een luitenant stond daar nu in haar plaats. Bobby stond op en liep naar de luitenant toe.
“Luitenant, waar is miss Casteel?” “Die heeft nu pauze, Sir. Moet ik haar oproepen voor u?” vroeg de luitenant enthousiast.
“Nee hoor dat is niet nodig.” De luitenant knikte en keek toen met een vreemde blik naar zijn panel.
“Wat is er?” informeerde Bobby.
De luitenant schudde eerst zijn hoofd, maar sprak toen. “Een side to side transport. Vreemd, ik heb daarvoor geen autorisatie gezien. Wat moet ik nu hiermee doen?”
Bobby haalde zijn schouders op. “Klinkt mij nogal vreemd in de oren, ik zou zeggen vraag het Sydnee.” De luitenant knikte en contacteerde eerst Sydnee en na een kort gesprek riep hij toen de XO aan.
Bobby zag op het panel van Trent dat de beide communicaties naar hetzelfde dek werden geleid. Sydnee’s hut was toch niet op dat dek?
Bobby liep terug naar zijn console en vroeg de gegevens van de communicatie relays aan. Beide berichten waren naar de XO’s hut geleid! Bobby even stil, hier had hij niet op gerekend. Zou de XO iets met Sydnee hebben? Dat was al snel, ze waren net een paar dagen aan boord. Maar waarom dan de site to site transport? Bobby liep weer terug naar Trent die in dialoog was met Ryan.

Off: zo bobby is ook nieuwsgierig :P
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Commander Christopher T. Ryan
Excecutive Officer on board of the Uss Lagrange


Sydnee kwam naar binnen, Christopher liep even de andere kant op om zich aan te kleden. Hij pakte een broek en trok deze aan, verderop lag nog een hemd die hij er maar bij aan trok, zo was hij tenminste snel klaar. Toen hij weer naar de kamer liep zag hij een beha op de grond liggen, zonder aandacht te trekken schoof hij deze met zijn voet onder een kast. Dat moest later maar even opgeruimd worden.

‘Du…’ Toen Christopher wat wou zeggen ging de comm.
Het was klaarblijkelijk de assistent van Sydnee Casteel.
=/\=Ma'am, sorry dat ik u weer stoor, maar ik heb hier zojuist een ongeregistreerde site-to-site transport geboekt staan. Ehm...protocol vereist toch dat, vanwege het feit dat dit extra resource-allocation betreft dit alleen in noodgevallen of vooraf gemeld met goedkeuring mag gebeuren?=/\=
Godverdomme vergeten het transport te beveiligen… Klote! Hopelijk zegt hij verder niks.
Sydnee gaf Trent een korte uitleg en hopelijk zou het daar bij blijven.
"Goed" zei Sydnee. "Waar waren we. Je wilde iets zeggen?"
‘Ja i….’
Maar het lot leek hem niet gezind vandaag. Dit keer was het voor hem.
=/\=Holiday aan commander Ryan. Sir, ik heb zojuist een ongeregistreerde site-to-site transport opgevangen vanuit uw hut naar die van ensign Willows. Heeft u hier een geldige reden voor gehad? =/\=
Waarom? Kloothommel die Trent, zeker zo’n strebertje die alles top tip wil hebben.
Christopher moest even slikken, hij moest snel iets bedenken wou hij zich hieruit redden… Maar wat?
‘Ryan hier, ik denk dat de sensors niet goed werken want ik heb niks getransporteerd vanuit mijn kamer. Als je eerst een level 1 diagnose van de sensors maakt en het daarna nog even controleert.’
‘Volgens mij werken de sensors toch echt goed Commander ik heb nog geen fouten gezien.’
‘Het is een nieuw schip en babyfoutjes hou je altijd en dit is klaarblijkelijk een fout, of zeg je dat ik lieg?’
‘Natuurlijk niet Commander.’ Zei Trent nu duidelijk geschrokken.
‘Mooi, als je dan eerst die diagnose doet en me laat weten wat daaruit komt?’
‘Aya sir.’
Nu heb ik in ieder geval tijd om er wat aan te doen.
‘Zo waar waren we?’ vroeg Christopher.
Maar Sydnee leek even in gedachten verzeild.
‘Ehmz sorry.’ Zei Sydnee terwijl haar stem omhoog schoot. ‘Sorry ik moet gaan, als de sensors het niet goed doen ben ik nodig op de bridge het is mijn verantwoordelijkheid om er voor te zorgen dat het goed werkt.’
Ook dat nog…
Maar dit keer kwam het goed uit, zo zouden er geen moeilijke vragen worden gesteld en had hij gelijk de tijd om wat te doen aan het voorval.
‘Ik snap het, zie ik je dan later?’
‘Eh.. ja, ik moet nu echt gaan.’ Zei ze en ze liep de deur uit.

Sydnee verdween uit het zicht en daar stond al iemand anders voor zijn deur, het was McAllen.
Wat moet die nou weer?
‘McAllen weer op de been?’
‘Ja sir, ik wou..’
‘Kom binnen, heb je heel even? Ik moet even vlug wat op de computer doen.’ Zei Christopher terwijl hij naar zijn computer liep. McAllen stapte voorzichtig binnen.

Op zijn computer haalde hij het transporterlogboek erbij en inderdaad daar stond het transport wat hij zojuist had geactiveerd. Van zijn vertrek naar die van Willow. Met een aantal algoritmes en zijn code veranderde hij het zo dat er nog wel een site to site transport had plaatsgevonden, maar dat deze van cargobay 2 naar 3 was gegaan en met een trucje zorgde hij ervoor dat de computer dacht dat deze ook geautoriseerd was door een engineer. Dat moest verdere vragen wel verhelpen, maar voor de zekerheid zou hij straks ook een bezoekje brengen aan meneer Trent…

‘Zo.’ Zei Christopher die van zijn computer opstond en McAllen aankeek. ‘Wat is er?’ vroeg hij terwijl hij zijn werkjasje pakte en deze over zijn hemd aantrok.

Tag: McAllen, Sydnee
Gebruikersavatar
CmdrCrichton
Captain
Captain
Berichten: 2985
Lid geworden op: 16 jul 2003, 20:07

Bericht door CmdrCrichton »

Afbeelding
Lieutenant Leonard McAllen, assistent chief security.

"Ik wilde u even bedanken, sir."
"Zeg maar 'je' en Christopher, het is geen officiële aangelegenheid."
"Oké Christopher, ik wilde even laten weten dat alles wat er vandaag tussen ons is voor gevallen wat mij betreft vergeten kan worden."
"Wat mij betreft ook. We zaten beiden niet zo goed in ons vel, begrijp ik?"
"Dat ligt nogal gecompliceerd en misschien vertel ik dat nog wel eens, maar nu wilde ik je gewoon bedanken. Voor je snelle reactie op het Klingonschip."
"Hoort bij de service."
Christopher knipoogde.
"Nee, ik maak maar een geintje."
"Dat begrijp ik."
Leonard schudde Christopher zijn hand, "Bedankt, nogmaals." en liep de deur weer uit.
Ik weet niet of ik ooit aan hem zal kunnen wennen, maar ik kan het in ieder geval proberen.

~Miller, aan lieutenant McAllen. Wil je zo snel mogelijk naar het security office komen?~ Ook geen moment rust op dit schip en we zijn nog niet eens echt begonnen. Leonard kwam aan bij het security office.
"U wilde mij spreken, sir?"
"Ja, ik kreeg zojuist van engineering door, dat er een situatie zich voor heeft gedaan in de transporter logs. Er is mogelijk sprake van fraudering, in ieder geval begreep ik dat het binnen het schip was en dus geen transport van buitenaf. Het ging in ieder geval om een vervalsing. Echter heb ik geen tijd om dat nu zelf na te gaan, omdat ik midden in de trainingen van de senior officers zit."
"Oké, sir. Ik zal het onderzoeken."
"Goed. Zodra je meer weet, meld je je bij mij."
"Oké, sir."
Fijn dat je vraagt, hoe het met me gaat.
"Oh ja. Voor ik het vergeet, de melding kwam van lieutenant commander Fisher. Hij heeft de fout opgemerkt, dus het beste kun je bij hem beginnen."
"Oké, sir. Ik laat het u meteen weten, als ik iets gevonden heb."

Ach ja, ik kon ook wel zoiets van hem verwachten. Wat kan hem het schelen hoe het met je gaat, zolang je maar 'functioneert'. Ergens ben ik blij dat ik geen senior officer ben, volgens mij zijn de trainingen van Miller echt een hel.
Leonard stapte in de turbolift. "Bridge."

-off-

tag: Fisher
Laatst gewijzigd door CmdrCrichton op 19 feb 2007, 18:12, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
mr_Vulcan
Moderator
Moderator
Berichten: 4775
Lid geworden op: 12 jun 2002, 11:50
Locatie: Upgrade van kelder naar huis
Contacteer:

Bericht door mr_Vulcan »

Afbeelding

"Ehmz sorry." Zei Sydnee. Ze had haar stem niet goed onder controle. Ze probeerde zich zo normaal mogelijk te gedragen. "Sorry ik moet gaan, als de sensors het niet goed doen ben ik nodig op de bridge het is mijn verantwoordelijkheid om er voor te zorgen dat het goed werkt."
"Ik snap het, zie ik je dan later?"
"Eh.. ja, ik moet nu echt gaan." Sydnee liep met snelle pas de deur uit en liep bijna McAllen omver.
Sydnee was van nature paranoia. Dat wist ze en daarom zorgde ze er altijd voor om er niet te ver in door te slaan in de trant van "Dat zal het wel niet zijn..." en "Je ziet dingen. Overdrijf niet zo...". Nu was het een stuk moeilijker gezien de situatie nu wel heel sterk één kant in bleek te wezen.
"Babyfoutjes?! Diagnoses?!" riep ze hardop zonder te merken dat ze ondertussen stampvoetend met verheven stem door de gangen liep. Ze werd steeds kwader. Blijkbaar was Ryan haar rapport aan de captain tijdens de turbolift rit alweer vergeten. Het was bijna een belediging voor haar werk! Sydnee had er persoonlijk voor gezorgd dat de LaGrange in perfecte staat was. Fouten waren uitgesloten. Wat dacht hij wel niet?! De beha, Willows, zijn gedrag. Wederom heeft ze weer met zich laten sollen. Commander Ryan was net als ieder andere man. Was het dan echt zo moeilijk om een fatsoenlijke vent te vinden die echt meent wat hij zegt zonder misbruik van haar te maken?

Ryan had nu, officieel, afgedaan bij haar.

Eenmaal op de brug nam ze Trent's zaken over. Ze was al wat meer gekalmeerd en hervatte werkzaamheden. Haar pauze was allang voorbij.
Chief Fisher stond bij haar console. Blijkbaar had hij zaken met Trent.
"Hallo Chief." zei ze ietwat verlegen. De gedachten van haar flater in engineering kwamen weer terug. Kon ze dan ook niets goed doen? Ja, haar werk. Op de achtergrond liet ze toch voor de zekerheid een diagnose draaien. Niet zozeer om te kijken of Ryan toch de waarheid sprak en haar beschuldigingen onterecht waren, maar eerder om bevestiging te krijgen dat haar werk inderdaad feilloos is.
Ze keek naar Fisher en lachte vriendelijk. Sydnee zag de ring niet meer zitten, maar deze keer hield ze wijs haar mond. Laat hem deze keer maar het eerste woord doen.

[Tag Fisher]
Miriam
Admiral
Admiral
Berichten: 14285
Lid geworden op: 14 feb 2005, 14:12

Bericht door Miriam »

Afbeelding
Afbeelding

“Goed mevrouw vanderBerg, tot de volgende afspraak.” Zei Nicole, terwijl ze de crewman uitliet.
~Zo, dat was het weer voor vandaag.~ nicole loopt naar de computer: “Computer slaat sessie op en maak een samenvatting in het evaluatie rapport.”
De Computer gehoorzaamt en alles is opgeslagen.
Nicole loopt richting de replicator en drukt op wat knopjes. Er verschijnt nu een kopje thee.
Het ruikt heel erg scherp; zoals tarkelian kruiden thee hoort te ruiken. Ze pakt het schoteltje en loopt naar de bank. En gaat zitten.
Het was een rustig aanboord. Nicole was nog niet op de brug geweest, ze wist nu dat ze autorisatie had om daar te zijn dat was voorlopig voldoende. ~ En dan nog er was nu niet veel te doen aanboord.~ Denkt ze bij zichzelf terwijl ze nog maar een slok neemt van de warme thee.
Zo verstrijkt de tijd langzaam. Nicole leest wat boeken of padds door en lummelt wat rond. Ondanks dat het schip nu al een dag of 5 onderweg is en nu al een dag bezig is met een gestrande Klingon B’rel/Vor’Ca/D-7/K’Vort/Neg’Var Is het rustig aanboord. De Chief Security heeft een training gegeven voor de mensen die hij nodig achtte; daar zat Nicole niet bij. Dus heeft ze veel tijd gehad om wat zaken op orde te krijgen.

Terwijl ze door de gangen loopt naar de dichtbijzijnde turbolift. Bedenkt ze bij zich zelf wanneer er nou duidelijkheid kwam over bepaalde zaken. Maar rust werd haar niet gegund als er een Ensign naar haar toe komt met vervelende vragen. Dus Nicole is de kwaadste niet.
“Vertel het eens Ensign.” Zegt ze vriendelijk maar duidelijk niet gemeend.
Meteen steekt de ensign van wal: “Commander u bent zich gespecialiseerd in Mentale welzijn en voor andere hulp.” Deze vraag zou al argwaan moeten opwekken maar dat gebeurde dus niet.
“Ja, dat klopt. Ik begeleid nu 14 mensen aanboord sommige iets zwaarder sommige af en toe met vragen.”
“Kan ik u dan wat persoonlijks vragen?”
Nicole kijkt op. “Wat in de lift, is het niet beter dat je eerst een afspraak maakt in het kantoor dat lijkt me handiger en dan heb je meteen meer privacy.”
“Dat is goed ik zal alter op de dag naar uw kantoor komen want het is voor mij persoonlijk belangrijk.” Zegt de jonge ensign. Terwijl hij plots klaps de lift uit loopt. Dat terwijl hij bij binnenkomst niet eens verdieping heeft aangegeven. Nicole ook niet.. “Deck 1” zegt ze snel.
Terug denkend aan het uiterste vreemde gesprek van net. Staat Nicole in de lift; op weg naar de brug.

Op de brug treft ze een rust gebeurden aan. Op het scherm enkel een uitgestrekte sterrenhemel en achter de consoles veelal vervangend personeel.
“Chief is de captain ook aanwezig.?” Vraagt ze aan een goldshirt petty officer achter de dichtstbijzijnde console. “Nee, commander” Antwoord deze en gaat verder met zijn werk.
~ Geen wonder dat hij geen Officier is met zo’n antwoord.~ Denkt nicole maar ze laat zich niet ontmoedigen en loopt naar de zetels en neemt plaats.
Ze neemt de omgeving goed in zich op en denkt even na. ~Straks zijn we bij de expanse dan zal het interessant worden.~
Ineens word ze ruw uit haar gedachte gehaald. Ze kijkt op naar het scherm en dan naar de richting waar de stem vandaan komt. “Ja zeg het eens.”
“Commander er is een privé bericht voor u op een beveiligd kanaal.” Zegt de Ensign bij communications.
Meteen draait mevrouw Harper zich om: Een privé bericht zo, zo zegt ze nieuwsgierig.”
“Lt. Harper als ik dat zou vertellen is het geen privé meer. Waarschijnlijk Starfleet Medical. Verbind maar door naar mijn kamer.
Meteen staat ze op en loopt richting de turbolift. En roept het deck waar haar kamer zich op bevind.

Ze opent het bericht. En leest aandachtig. Als ze het heeft gelezen, wist ze het. En loopt ze naar de tafel.
Even later klinkt er over de com: =/\=Commander we hebben een gesprek voor u.=/\=
“Verbind maar door naar hier.” Zegt ze
Even later verschijnt de persoon op het scherm.
“Admiral…”
Laatst gewijzigd door Miriam op 29 mar 2007, 12:07, 3 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Tactical_Cube
Vice Admiral
Vice Admiral
Berichten: 8488
Lid geworden op: 20 apr 2004, 20:41
Locatie: Harlingen

Bericht door Tactical_Cube »

Afbeelding
Commander Christopher T. Ryan
Excecutive Officer on board of the Uss Lagrange


Met zucht plofte Christopher neer op zijn stoel, hij voelde zich klote. Het feit dat het officieel beter ging tussen hem en McAllen maakte hem niet blijer. Hij had al zijn eerste grove fout gemaakt op het schip, een verhaal waar vast nog iets achterweg kwam.
Normaal gesproken deed hij niet zoveel moeite voor één vrouw, er zwommen genoeg vissen in het water. Maar bij twee daarvan had hij het vandaag waarschijnlijk al verbruikt. Van Jennifer maakte het hem niet uit, maar Sydnee zat hem meer dwars, de manier waarop ze was vertrokken voorspelde niet veel goeds.

Weer slaakte hij een zucht, waarom had hij het gedaan? Een site-to-site transport was niet erg, dat had hij kunnen uitleggen, alleen had hij dat niet willen doen waar Casteel bij was.
Waarom moest die aap ook net op dat moment contact opnemen en hem zo voor het blok stellen?! Als hij nou een kwartier later was geweest, of helemaal niet.
Maar het vervalsen van de logboeken zat hem meer dwars, hij had vaak genoeg met vrouwen te maken gehad en hun reacties, maar aan logboeken vervalsen zaten meer gevolgen vast.

Christopher sloot zijn ogen en dacht diep na.
Wat is het ergste wat er kan gebeuren? Sydnee en Jennifer kan ik waarschijnlijk wel vergeten.
Weer kwam hij terug bij het feit dat hij logboeken had vervalst, zelfs als hij het nu nog zou terug draaien zou dat de zaken er waarschijnlijk alleen verdachter opmaken.
Hoe lang zou het duren voor ze er achter komen?
Zou hij zijn functie als eerste officier al kwijt zijn voor ze ook maar in de nebula waren aangekomen?
Nee! zei Christopher resoluut en hij stond op.
Sydnee had genoeg met zijn hersenen gespeeld, hij zou het opbiechten aan de Captain, misschien kon hij de schade zo beperken en diep van binnen wist hij dat dit het enig juiste ding was om te doen.

Christopher liep naar zijn bed en pakte zijn werkpak bij elkaar, hij deed het zo mooi mogelijk aan en trok het strak, hij zette zijn pips goed en liep zijn kamer uit.
Hopelijk vond hij de Captain op tijd.
~Ryan aan de Captain, zou ik u even kunnen spreken, het is belangrijk.~

Reply: Cappie
Gebruikersavatar
Paulstartrek
Rear Admiral
Rear Admiral
Berichten: 5935
Lid geworden op: 13 jun 2002, 14:21
Locatie: zoeterwoude
Contacteer:

Bericht door Paulstartrek »

Afbeelding
Afbeelding Luitenant Commander Bobby ‘Bob’ Fisher

“De sensoren werken niet goed” hoorde Bobby Ryan zeggen. Bobby keek Trent aan na het gesprek. “Je weet zeker dat er geen fout in de sensor zat?” “Eh, nou ja sir, misschien heb ik een fout gemaakt. De XO klinkt zo zeker.” Bobby dacht even na, Hij dacht dezelfde uitslag te hebben gezien als Trent.
“Run die diagnose maar voor de zekerheid, ik zal even kijken of er mechanisch iets mis is.”
Fisher liep terug naar zijn console. Side to side transporten lieten altijd veel energie na. Even kijken wat de logs zeiden.
Met een paar vlugge bewegingen stond het log voor zijn neus. Inderdaad daar stond de transport, cargobay 2 naar 3.

~Cargobay?~
autorisatie engineering? Dat is ook vreemd.
=/\= Fisher aan Mujoz. Wie heeft er 5 minuten geleden een side to side transport geautoriseerd van cargobay 2 naar 3? Jullie weten dat dit niet gedoogd wordt door mij! =/\=
=/\= Mujoz hier, Ik kan gerust zeggen dat niemand dat gedaan heeft, want ik ben nu ik cargobay 2 de environment controls aan het repareren en er is hier geen transporteractiviteit geweest. Mijn tricorder readings bevestigen dit.=/\=
=/\=Dank Mujoz, Fisher out =/\=
Dat was vreemd, eerst dacht Trent dat het vanuit de XO kamer kwam, maar de log zegt cargobay. Maar daar weten ze van niets en is er ook geen residual energie.
“Computer wie autoriseerde het transport van cargobay 2 naar 3?” “De transport was geautoriseerd door een engineering officer.” Meldde de computer.
Oke dit gaat mijn petje te boven.
=/\= Fisher aan Miller.=/\= =/\=Wat is er commander, ik heb het druk.=/\= =/\=Sir, Ik heb een geval van fraudering in transporterlogs.=/\=
Nadat Bobby het verhaal had uitgelegd en hij van Miller te horen kreeg dat hij er iemand op zou zetten ging hij verder te pogen de oorsprong van de wijziging te achterhalen.
“Sir U had een probleem?” kwam toen achter hem vandaan.
“Zeker, luitenant....?”
“Leonard McAllen, sir.”
Bobby stond op en liet de luitenant bij zijn console, na een korte uitleg van de omstandigheden gingen ze beiden over de logs.
“Luitenant, ik coordineer even met operations, die hebben misschien de energietransfer geregistreerd.”
Bobby liep naar Trent toen die op dat moment net werd overgenomen door Sydnee.
“Hallo chief.”
“Hallo chief.” Antwoordde Bobby terug.
Wat zou Sydnee gedaan hebben bij de XO? Hij voelde een steek in zijn hart. Wat was dat nou weer voor gezeur. Hij was toch zeker niet jaloers op de XO?
Sydnee glimlachte naar hem, dit deed hem eraan denken dat hij toch echt wat moest gaan zeggen.
“Ehm, Noem mij maar Bob” was het eerste wat uit zijn mond kwam. Nee fout, werkgerelateerd vragen!! hij sloeg zich in gedachten voor zijn kop.
“Ik onderzoek een side to side transport. Deze werd oorspronkelijk gedetecteerd in de XO kamer, maar volgens de logs in een cargobay. Op dat moment was echter een van mijn engineers daar aanwezig en die kan zowel visueel als via tricorder readings daar geen bewijs voor vinden.
Nou vermoed ik dat er via een secundaire powerlijn iemand verbonden is geweest met deze logs. Kan jij de energie die daar voor nodig is geweest terugleiden?

Off reply Leonard, Sydnee
Gesloten